#MT14
"Huy!"
Suminghap ako nang kurutin ni Carly ang tagiliran ko.
"Ha? A-Ano?"
"Bakit ba palagi kang natutulala? Kanina ka pa! May problema ka? May masakit ba sayo o ano?"
"Wala, Carly. Nag-iisip lang ako ng ilalagay sa visual aids," pagsisinungaling ko. Bigla kong naramdaman ang hiya habang sumisiksik sa isip ko kung paano lumapat ang labi ni Horace sa aking labi hanggang leeg!
Oh damn, no. I was drunk! That's all! I won't let that happen if I was on the right mind!
"Sigurado ka? Bakit namumula ka?" kunot noong tanong ni Carly sabay hawak sa noo at leeg ko. "May lagnat ka yata, dapat hindi ka muna pumasok."
Shit! I gasped and dodged a bit. Sumulyap sa amin sila Nikka at Lydia pero agad ding nagbalik sa kanilang ginagawa.
"Mainit kasi, natural lang iyan. Ano ka ba? Kaysa ako ang pinupuna ko, bakit hindi ka na lang magreview?"
This is freaking awkward! Naiisip ko talaga ang mga halik ni Horace, kinikilabutan ako. How dare I let myself fall in that trap of fuckboyness again!?
"Tsk, hindi ka pa kasi nagkukuwento kung anong estado n'yo ng Horace na 'yon!"
Walanghiya, tama na ang isang pagkakamali at ayaw ko na ulit mangyari iyon. I love myself now, I shouldn't do any mistake I'll regret again. Sasabihin ko kay Horace na maghinay-hinay siya simula ngayon dahil baka mabayagan ko siya sa susunod.
"Huwag kang masyadong tiwala kay Twillain, Carly. Besides, that man looks like he's only up for something." Lydia rolled her eyes while writing on a manila paper. "Maybe, she was just his target that night. He was bored."
"Sinasabi mo bang pinagtiyagaan lang niyang si Twillain?" Nikka gasped.
Lydia shrugged. "Based on my observation."
Huminga ako ng malalim at nagpatuloy sa pagsusulat.
"Based on your observation, why would I believe your observation if I have my own?"
"So, tingin mo seryoso siya sayo? Mayroon ka ngang sariling obserbasyon pero iba pa rin iyong sa mga nakakakita kapag nakatalikod ka na."
"Bakit nakikita mo ba ang future pag nakatalikod ako?" natatawa kong balik. "Don't act like you have a third eye that can see my future men and warn me about them. You're not a fortune teller."
She glared at me with a sarcastic smirk.
"He's just obviously a flirt, inuuto ka lang niya at uto-uto ka naman. Easy target ka kasi, alam niyang papayag ka agad kung yayayain lumabas. Ang dali mong maniwala, hindi ka naman ganoong kagandahan para lapitan." Iling-iling niya.
Nalaglag ang panga ko, my face heated up in embarrassment and anger.
"Lydia!" saway nila Nikka. "Bakit ba ganyan ka magsalita kay Lovi?"
"I'm a friend, okay? Sinasabi ko lang ang totoo." She sighed.
"Can I tell the truth, too? You're not a friend, you're a bitch insecure dog," I spat sharply.
Her mouth dropped. "Ano? Ba't naman ako mai-insecure sayo, Twillain? Manalamin ka nga!"
Hindi ko alam kung bakit natawa ako roon, nababaliw na ako sa sobrang kainisan ko sa palakang 'to!
"Manalamin ka at tanungin mo sa sarili mo kung bakit nga ba, Lydia. Wala akong time magpaliwanag ng obvious." Halakhak ko.
Binaba niya ang ballpen at hinarap ako, nagtatagis ang bagang sa iritasyon. Inilingan ko siya at nginisian, tumayo ako habang nililigpit ang ilang gamit sa lamesa.
"Ba't masyado kang natatamaan doon? Nagsasabi lang ako ng totoo, Twillain. Hindi mo kailangan masamain iyon!"
I shook my head and chuckled. "Okay, anything to make your insecurities happy. Then, be it."
Tinanguan ko lang sila Carly at nagpaalam na akong umalis, they look worried but I just smiled at them to make them feel better. Sa pagkatalikod ko ay nakita ko si Horace na naglalaro ng key fob sa kanyang daliri habang naglalakad patungo sa aming gawi at nakanguso. Nagkatinginan kami pero dahil badtrip ako ay inirapan ko siya.
"Going home now?" aniya pagsasalubong ng daan namin.
Heto ba ang hindi seryoso? Hindi naman ako pupuntahan neto kung gusto niya ng kalandian dahil marami siyang puwedeng landiin na mas sexy at maganda kaysa sa akin. Shit, napakatanga ni Lydia! This man could even flirt with her but he didn't!
He followed me, his head was glancing at my friends behind.
"Gusto mo bang mag-stay?" sarkastikong tanong ko.
He gasped mildly. "With you? I'd love to."
Ako naman ang napasinghap doon, minsan kasi talagang maligalig sa kalandian si Horace. Hindi ko rin masisisi na iyon ang maiisip ng mga tao sa paligid, na nanlalandi lang siya para may makain. Seriously, Lovice? Makain talaga? Ano 'yan, aswang? Hmm, hindi naman. Maninisid nga lang.
My face heated at my thoughts. Nahahawa na ako sa pagiging malisyoso ni Horace! Dapat na siguro akong gumawa ng pundasyon upang hindi mabahiran ng kabastusan.
Kinuha niya ang mga librong dala ko habang nangingisi at naninimbang ang tingin sa aking mukha.
"What's with the face?"
"Ano? Pangit ba? Give up, then!" inis kong sinabi at padabog na lumabas ng cafe.
He unlocked his car and opened the door for me, napapakamot siya sa kanyang kilay.
"Pangit?" he chuckles. "Your face? Since when? Parang hindi ko nakitang pumangit 'yang mukha mo kahit para kang si Lola na nakasimangot."
My lips separated, tumalim ang tingin ko sa kanya. He acted as if he was zipping his lips with low chuckles, sinara niya agad ang pinto ko at umikot para makapagmaneho. He put my books on his lap, his lips were puckering like something's really funny inside his thoughts. Hindi ko na lang pinansin, nanahimik ako sa buong biyahe hanggang marating ang amin.
Pagkababa ko ay bumaba rin siya. Ngayon ko lang napansin na wala siyang kaayos-ayos ngayon, he's just wearing a white slim fit shirt, black jersey shorts and a pair of gray Balenciaga slides with all his clean devil cut messy hairstyle. Hawak pa ang libro ko na tila nagsundo lang ng girlfriend niya sa eskuwelahan. Shit, stop being too dreamy!
"Can I stay here?" he asked with a mild sigh.
"No." I smiled fakely and took my books from him.
"We should talk about the kiss."
Uminit ang mukha ko. "Ba't natin pag-uusapan 'yon?"
He shrugged.
"Well, you kissed back. I just wanna know if that includes our label already."
"Seriously? Label talaga? You really want to commit or you just wanna get inside my panties?" natawa ako. "Mas madali kasing magagawa iyon kung tayo na, 'di ba? Sex will be a job when you get my yes!"
Ang tagal ko ring pinagtatakhan ang pagseseryoso ni Horace biglaan, parang kailan lang ay nasa condo siya ni Aliyah at nakaboxer lang! They were doing worldly things together even without commitment and he made her cry! Pinaasa niya iyon at ngayon, ako naman ba ang papaasahin niya? Mas mabuting magkalinawan kami kung para saan ang label at baka hanggang una lang siya! Men are really good at pretending and fooling girls!
His forehead pleated, his playful eyes darkened.
"Tweety—I mean, Teacher," he gasped. "Why are you so blunt today?"
"Just answer the bullshit 'cause I don't wanna be fooled by your flirt ways! Nilalandi mo lang ako, you are just challenged!" iritado kong sinabi.
He chuckled bleakly and arched his brow, his hand gently reached my elbow and he stepped closer. My nape shuddered as our eyes met.
"Do you really think I'll court a woman for sex? If I only wanted sex, I wouldn't chase you 'coz there's a lot of willing guest."
I gulped and furrowed my brows, umiwas ako ng tingin at umatras. His hand on my forearm, slided down to my wrist.
"Come on, whatever you heard today is not true, 'kay?" he gently said. "I was never a gentlem and never been a suitor but I can be committed seriously, Tweety."
"Stop calling me that!"
He got a point but I couldn't just trust him that easy. Sabi nga nila, ang manloloko ay manloloko na kahit ano pang ipakitang pagbabago. Nagawa na nilang manloko, magagawa ulit nila ng ilang beses pa!
"Oh, okay, baby na lang."
I gasped and glared at him.
"Babe?" he pushed out again.
"Suntukin ko mukha mo?" inis kong singhal.
"Hmm, puwede rin. Basta, may ganti ako." Halakhak niya sabay dila sa ibabang labi na lalong nagpapula at bumasa roon.
Bumusangot ako at binuksan na ang gate namin.
"Umuwi ka na, mag-aaral ako."
Nabubuwisit ako sa kanya, parang lahat na lang talaga ng sasabihi niya ay joke para sa akin. Isa siyang malaking joke!
He made a sad sigh. "I'll behave, let me watch you."
"Creepy man!" I flinched.
Ilang beses na akong nag-aral sa library nila na kasama siya at sa huli ay wala talagang pumapasok sa isip ko, nakakatakot ang kinabukasan tuwing siya ang kasama.
He laughs. "My face isn't too creepy, you know. This will probably motivate you to study more."
"Ayaw ko! Ang pangit mo kaya, nakakasira ka ng araw lalo na ng pag-aaral."
Sobrang yabang! Ilang lata kaya ng confidence ang nilaklak ng siraulong 'to? Sabagay, sa pagmumukha niya pa lang ay buo na talaga ang high level self esteem at alam niya iyon kaya ganito siya kahambog!
"What?" tawa niya. "I won't spill inside again—"
"Damn it, shut up!" napakainit ng mukha ko, bullshit! This blunt man at its finest thick face again!
"I'll use protection, you won't graduate pregnant," he said simply like it was all normal!
Fuck!
"Oh my God!" nanlalaki ang mga mata kong singhap habang tinatakpan ang tainga ko, hinampas ko agad siya ng mga libro at tawa siya nang tawa.
"I'm kidding!" tawa niya habang sinasangga ang hampas ko.
He looks handsomely adorable in any way especially when laughing like that!
"Walanghiya ka! Pag narinig ka ng Tatay ko, malilintikan ka talagang buwisit ka!"
He arched a brow. "Worried much?"
"No!" I pushed his chest. He laughed again and held my both elbows that made me shudder. "Just go away, Horace!"
He nodded a bit with a grin. "I'll call you?"
Umirap ako. "Mag-aaral ako! I don't need distraction!"
"Ouch, I'll be a cheerer!"
Inilingan ko na lamang ang kalokohan niya, sinara ko ang gate at tinalikuran na siya. He shouted that he'd call me, kinagat ko ang labi nang makapasok na sa bahay. Narinig ko rin ang pag-alis ng sasakyan niya, nagulantang ako kay Papa dahil nakasilip pala siya sa bintana at mukhang kanina pa nanonood doon kasama si Kuya.
"Sino 'yon, Lovice?" si Papa.
"Kamag-anak ng boss ni Mama, Pa!" sagot ni Kuya.
"Hinahatid ka?"
"Hindi, Pa. Sumabay lang ako." Inabot ko ang doll shoes para hubarin at naupo sa couch.
"Sumabay? Napadalas naman yata ang pagsabay mo roon!" puna ni Kuya.
I rolled my eyes. "He's just nice, huwag mong lagyan ng malisya."
"Tama na 'yan, kumain ka na. Tutulungan ko lang ang Mama n'yong maglaba sa likod." Tumungo si Papa sa likurang bakuran.
Kumunot ang noo ko kay Kuya. "Hindi ba sinasabay ni Sam ang mga damit nila?"
"Masyado siyang maraming nilalabhan, Twillain."
"Seriously!? Isasabay lang ang ilang piraso, Kuya! Hindi naman mabigat iyon! Alam mong pagod pa si Mama sa trabaho!"
Matalim niya akong tiningnan. "E, 'di ikaw ang maglaba! Pagod din si Sam sa pag-aalaga kay Tyler!"
Pumikit ako ng mariin, iritado akong pumanik sa kuwarto para makapagbihis. Hindi pa ako naglalaba ng mga damit ko kaya hindi ko naisabay ang kila Mama, palagi akong pagod sa school at hindi na nakakapaglaba! Nakakairita talaga ang asawa ni Kuya, sa susunod ipapadlock ko ang washing machine para hindi niya magamit at manigas siya sa kakakusot! Bwisit!
Hindi talaga natatapos ang araw ko na hindi badtrip, sa school may badtrip na Lydia at dito sa bahay naman ay si Sam! Ang sarap nilang pagbuhulin!
I did my activities for tomorrow and luckily, Horace called after my study hours. Hindi siya nakuntento sa phone call at nag video call pa nang hapong iyon, he was in their called hideout. Tamad siyang nakasandal sa isang sofa at nakita ko mula sa likuran niya ang dalawang lalaki na naglalaro ng billiards. Maingay roon at ngayon lang ako namangha sa naririnig na ingay mula sa lalaki dahil nakakatawa silang mag-usap at puro tawanan.
We just talked about random things.
"I studied in Brentdale for two years." He puckered his lips and shrugged. "After that, I kept transferring elsewhere for new environment and friends."
Napairap ako. "Ganoon ka na pala kalandi dati pa."
Namilog ang mga mata niya sabay tawa.
"Hindi naman. Pero lapitin na talaga ako noon pa."
Halos maging bola ang mga mata ko sa kakaikot at kakairap sa kanya.
"Ganyan ka na rin ba kayabang noon pa?" hindi ba siya pumangit kahit kailan at najudge ng ibang tao? Sobrang taas ng confidence niya!
Humalakhak siya. "I don't know, this is natural."
"So, anong kahinaan mo? Puro na lang kasi kalakasan mo ang naririnig ko."
"Kryptonite!"
"Oh, shut up! Hindi ka si Superman!" tawa ko.
He pouts. "Well, I'm scared of grasshopper and leech. I don't like fish that much because of its smell, I don't eat okra and eggplant. I don't like curses with a word "ina", simply because my mother doesn't deserve to be in a shit word."
Napakurap-kurap ako habang nakatingin sa screen, napangiti ako at natawa.
"Okay, wow. I didn't expect your care for that word. I mean, it came normal with people now."
"Yup, it is normal but I don't wanna hear someone calling my mom out. It's too disrespectful."
"Anong ginagawa mo pag may nagmumura sayo? Paano kung 'di naman lahat alam na ayaw mo iyon!"
"I'm not sure but usually, I'd punch right on the mouth."
Suminghap ako. "Seriously!? Kawawa naman pala kung may makakaharap kang palamura!"
"Whenever I was being swore lang naman, wala akong pakealam kung sino ang murahin nila basta hindi ako." He shrugged his shoulders.
Napatango-tango ako, medyo natatawa rin. Ang cute naman noon! Hindi ko inakala na ayaw niya palang namumura ng ganoon, kaya pala galit na galit siya last time sa bar noong murahin siya ng nambastos sa akin. His punch could take anyone in comatose state!
"Hephep! Up for a race tonight?" one of his friends asked.
Natawa ako, Hephep is Horace' nickname from his friends.
"Primo?" tanong ni Horace, tinanggal niya ang isang earpod sa tainga at tumingin sa mga kaibigan doon.
"Busy 'yon sa duty! Buhay doktor, kain oras!"
"24 hours again?" halakhak ng isa pa roon.
"Who are gonna play tonight?"
"Hail and Prudence will play, too."
"Tama na 'yon, isang Villareal lang."
Tumayo na si Horace at nagpaalam sa akin, my heart drubbed nervously. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako sa ganoong hobby nilang magkakaibigan tuwing naiisipan lang, naikuwento na niya iyon sa akin noon at nakakatakot na illegal racing pa ang sinasalihan!
We ended the call and I sent him a text after minutes.
Ako: Racing can kill your confidence.
Horace: It's actually boosting.
Ako: I doubt it. Papangit ka pag naaksidente! Akala mo ba!
Horace: So you don't want me to join?
Ako: It's your choice, I'm just reminding you.
Horace: Pag pumangit ba ako, basted na ako? Ang unfair naman, Ma'am.
Ngumuso ako at nagbuntong-hininga. Choice niya pa rin ang lahat ng gagawin, e. Ayaw kong manghimasok sa ganoong kagustuhan niya kasama ang mga kaibigan. I don't have a right and I don't wanna meddle with it.
Ako: Just be careful, goodnight.