Daniela's POV
"Ngayon mo sabihing hindi mo pa naalala?" taas kilay na tanong ni Raven matapos niya akong halikan ng dalawang beses.
Hindi ako sumagot at inisip ng mabuti kung anong gusto niyang ipaalala saakin. There's something behind that kissed but i can't figure out what it is?
Tinitigan ko siya atsaka ako pumikit. Inisip ko lahat ng mga bagay na nangyari saakin na may kinalaman si Raven pero hindi ko talaga mapunto kung ano. Hindi ko rin maintindihan ang tibok ng puso ko, sobrang bilis at parang gustong kumawala.
"Sorry, hindi ko talaga maalala." sabi ko at yumuko, narinig ko siyang napasinghap.
"Tssk, stupid as ever!" asik niya.
Hindi ako sumagot at natahimik naman siya, sumandal ako sa pader habang nakayuko at siya naman ay nakapameywang at nakatingala.
"I was the one who saved you that day..."
"Huh?" taka kong tanong.
"I'm amazing right? I just saved you that day and yet you can't remember." sabi niya sa mababang boses.
"Kailan?" asik ko parin at gusto ko nalang iuntog ang sarili ko para maalala yung gusto niyang sabihin.
"I mean, noong araw na kinidnap ka ni Raquim."
BOOM! Sa pagkasabi niyang yun ay para bang may kung anong sumabog sa utak ko at naalala yung araw na kinidnap kami ni Raquim at may taong nagligtas saamin. Hindi ko inaasahang siya ang magliligtas saamin. Well nakidnap din si Cholo so talagang ililigtas nila siya dahil in the first place ay magkaibigan na sila.
"I-ikaw yung nagligtas saamin?" sabi ko at tumango naman siya.
"Yes all of us, but i saved you first." sabi niya.
Naaalala ko pa na bago ako mawalan ng paningin ay may nakita akong isang pigura ng tao papalapit sa gawi namin. Hindi ko na tuluyang nakita ang mukha dahil tuluyan na akong nawalan ng malay.
"I don't know what to say..." mahina kong sabi at hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.
"You don't have to say anything."
Katahimikan ulit ang namayani sa pagitan naming dalawa. Para akong napipi matapos kong malaman na siya pala talaga ang nagligtas saakin. Ilang minuto pa akong natahimik bago ko tuluyang nahugot ang sasabihin ko.
"So why did you saved me?" tanong ko at napatingin siya saakin.
Kita ko ang malamlam niyang mata at feeling ko anumang oras ay malulunod na ako.
"Because i care..." sagot niya.
Because he care? I need a proper explanation kung bakit? Hindi siya yung tipo na may pakialam talaga sa isang tao. Hindi yun ang pagkakakilala ko, o talagang may pakialam talaga siya at ayaw niya lang iparamdam.
"And why do you care?" kusang lumabas sa bibig ko.
"Because i want to." maikli niyang sagot habang nakatingin parin saakin.
"Do you care about me?"
"Yes, and i don't know why?" mabilis niyang sagot na mas lalong nagpakabog sa dibdib ko.
Kalma Daniela. Hindi ako nakasagot sa sinabi niya at nakaramdam ng takot at pangamba. Hindi ko maiwasang mag-isip dahil sa mga bagay na pwedeng mangyari. Masyado na akong maraming katanungan at dumagdag pa siya.
Oo inaamin ko may konting kiliti akong nararamdaman kapag may mga bagay siyang ginagawa na hindi ginagawa saakin ng iba. Hindi ko rin maiwasang maisip na baka magsisi lang ako sa huli.
"You're confusing me, don't give me a false hope." sabi ko sakanya at tuluyan siyang iniwan at naglakad palabas.
Habang naglalakad ay doon ko mas naramdaman ang panghihina. Nangangatog ang tuhod ko at anumang oras ay pwede akong matumba.
Nakauwi naman ako ng matiwasay at hindi na sumabay kila Kuya pauwi. Nakahilata ako sa kama ko at iniisip ko parin yung mga salitang binitawan ni Raven.
"Because i care."
"Bakit?" mahina kong sabi at para lang akong tanga na nangangapa ng tamang sagot.
Baka ako lang 'tong assuming at binigyan ng kahulugan yung mga sinabi niya at wala naman talaga. Hindi ko masasabi? Hindi na ako nag-isip pa at tuluyang kumilos para matulog.
ZzzzZzzzZzzz
--
Maaga akong nagising kinabukasan. Nakarating din agad ako sa school at binati yung mga depungal. Vacant namin ng first subject kaya chillax ang peg namin ngayon.
Nahagip ng mata ko si Raven ng pumasok siya sa room at agad kong napansin na light ang mood niya. Hindi rin siya bored at mukhang masaya, umupo siya sa upuan niya at tumingin sa gawi ko.
Kinindatan niya ako kaya inirapan ko siya. Ayan na naman siya sa pagkindat-kindat niya. Hindi ko naman maiwasang mapangiti.
"Uyyy! Kinindatan siya ni Raveennnn!" biglang asar ni Cholo at sinundot yung tagiliran ko.
"Ano ba Cholo. Hindi kaya!" deny ko.
"Ehh bakit ka namumula?" sabi niya.
"Hoy hindi ah!" angal ko ulit at bahagyang sumulyap sa salamin.
"Bwahaha joke, naniwala ka noh? Yiieee! Kinilig ka ehh!" asar ulit niya.
"Ang kulit mo talaga Cholo, hindi nga sabi ehh." sabi ko at pinitik ang noo niya.
"Oo kaya..."
"Hindi."
Ilang oras pa kaming nag-asaran ni Cholo ng tuluyan ng pumasok ang isa sa mga subject teacher namin. Umayos naman kami ng upo at nakinig sakanya.
P.E ang subject namin ngayon at nag-lecture para sa activity na gagawin namin mamaya. Mabilis kaming nagpalit ng P.E uniform at nagtungo sa gym para sa gagawin naming recreational activity.
Maglalaro kami ng Dogde Ball. Nahati kami sa tatlong grupo at may limang members. Nag-tossed coin kami kung sinong mauuna at luckily sila Dino, Cloud, Blake, Ace at Thirdy ang mauuna.
Kaming sampung grupo ang babato sakanila, side by side. 5 minutes warm up atsaka nagsimula ang activity. Ako ang naunang bumato pero tawis pero agad namang nasalo ni Kahlil at mabilis na binato si Ace.
"YES! FIRST BLOOD!" sigaw ko at natawa.
"DOUBLE KILL!" sigaw ko ulit ng magkasunod na natamaan si Dino at Cloud.
"MANIAC!" sigaw ko ulit ng matamaan si Blake.
"SAVAGE!" malakas kong sigaw ng tuluyang natamaan si Thirdy.
Natatawa narin yung iba dahil saakin.
"Nice Danny! Ginawa mo talaga silang ML heroes." natatawa namang bulalas ni Raven kasama ko.
"Naks! Nagmo-moba ka pala?" sabi naman ni Zero.
"Anong level mo na?" asik naman ni Marcus.
"Aba! Sinegway ko lang yung ML ehh. Cool na ba ako niyan? Hahaha!" sabi ko at nagpa-cute.
"EWWWSSS!" sabay nilang singhal.
'ABA!'
Sumunod na naglaro ang grupo nila Cholo, Zico, Allyson, Kahlil at Philip. Tumagal ng ilang minuto ang laro nila dahil marunong silang sumalo atsaka nila ipapasok yung na-out nilang kasama.
"Hoy may balak ba kayong paluruin kami?" singhal ko dahil ang tagal nilang ma-out lahat. Hanggang ngayon kumpleto pa sila.
"Don't worry Danny, kaming bahala." sabi ni Zero atsaka sila nag-usap.
Naetchapwera naman ako sa likod at hinayaan sila sa plano nilang apat. Sinenyasan din nila sila Blake at tumango naman sila.
"Yey! Hindi pa kami out!" masaya namang singhal ni Cholo.
Puwesto naman sila na parang may away na magaganap. Hindi ko naman maiwasang maaliw dahil sineryoso talaga nila 'tong laro. Mabilis na binato ni Marcus yung bola at hindi nila yun napansin at agad na natamaan si Philip at Allyson.
Sumunod namang bumato sila Ace at agad na nasalo ni Zero atsaka binato sa kalaban, natamaan si Zico at Kahlil. Natawa naman ako ng si Cholo nalang ang natira at bigla siyang nataranta.
"Saan ngayon ang tapang mo bata ka!" singhal ni Raven.
Sakto niyang binato si Cholo atsaka siya natamaan.
"YES KAMI NA!" sigaw ko at mabilis na puwesto sa gitna kasama sila Raven, Zero, Marcus at Joshua.
"Ngayon kayo naman ang patay saamin." banta naman ni Kahlil pero nginisian lang siya.
Puwesto narin yung iba at mas lalo na ako. Ayokong ma-out agad noh. Medyo pumagitna ako dahil nasapawan ako ng mga kasama kong matatangkad. Nagsimula ang laro at pinapagod nila kami dahil hindi nila kami direktang binabato.
"What the hell! Aren't you taking us serious!?" mura ni Raven.
"Hayaan mo, may sarili silang tactics bro." sagot ni Marcus.
"Tss!"
"Hoy ano ba? Seryosohin niyo nama--ahh!"
Mabilis akong nakailag ng bigla nila akong batuhin pero si Joshua ang natamaan kaya kaming apat nalang ang natira.
"Stop talking stupid girl!" mura saakin ni Raven.
"Shut up! Don't talk!" bara ko naman sakanya.
"Guys ano ba! Focus!"
Sa totoo lang nakakapagod palang tumakbo ng pabalik-balik tapos bigla ka nilang tatamaan.
"Shit!"
Natamaan si Zero kaya kaming tatlo nalang ang natira. Ilang minuto pang tumagal ang laro namin at napapagod na talaga ako. Mukhang nasisiyahan naman ang mga depungal dahil pangisi-ngisi sila.
"GO ATE DANNY!" cheer ni Cholo kaya kinindatan ko siya.
"Move!"
Sunod na natamaan si Marcus dahil nagkabungguan sila ni Raven. Now kaming dalawa nalang ni Raven ang natitira. Hindi ko mabasa kung anong reaction niya, kanina natatawa pa siya ngayon naman magkasalubong ang kilay.
Mukha siyang galit na naglalaro sa itsura niya. Hindi ko tuloy maiwasang mapangiti dahil naisip ko na naman yung mga salitang binitawan niya kanina.
"DUCK!" rinig kong sigaw ni Raven at mabilis akong hinila at huli na para iwasan ang bola at diretso yung tumama sa ulo niya.
Nag-locked yung paa namin kaya na-out of balanced kami at napahiga sa floor. Nakadagan siya saakin at kitang-kita ko ang mukha niya dahil namimilipit siya sa sakit.
"I li-ke you Dan-ny..."
Tuluyan na siyang napapikit at nawalan ng malay. Hindi naman ako nakagalaw dahil sa mga salitang binitawan niya.
'DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG!'
~~
Yey! Napaaga ang UD.
Pls vote and comment.
Thank you:)
@LhemorPatchie