Hey readers! I have a sad announcement to make. I can only update one to two chapters every week kasi medyo busy na si Author ninyo :( Kakasimula lang kasi ng class naming eh at saka marami na rin akong gagawin especially sa mga school projects. Sorry po kung medyo mabagal na yung paguupdate ko, I hope you’ll understand. Salamat po sa pagsusupporta ng story na ‘to kahit mabagal yung pag uupdate.
This one is dedicated sa isa sa mga pinaka close ko ddto sa wattpad, si 'BRAD'' :D Hey brad! Sikat ka na ah? Malay natin mas sikat ka pa kay Mika Reyes! :))) HAHAHAHA! Chat you later :D
So here’s chapter 49 :)
-------------------------------------------------------------------------------
.Jace’s POV
“J-Janeth…” tawag ni Khym kay Ms. Villafuente.
Huh? Khym just called her by her first name. Magkakilala ba sila?
“I-Is that really you?” said Ms. V.
I really don’t know what’s happening here but I think they have met. This is the first time I’ve heard of Ms. Villafuente’s first name, and Khym was also the first person who called her by her first name. But what really bothers me is that Khym looks so pale when she saw Ms. V. I wanted to call her but then Ms. V immediately hugged Khym. Woah! So they really are friends. Hmm…
Khym’s POV
Did she just hug me? Di ko inexpect yun. I wanted to push her away from me pero di ko kayang gawin kasi there are many people around us. Di ko pa rin sya kayang saktan kagaya ng ginawa niya sa akin noon kasi I think I still have a little feelings for her. Well it’s true when I said that I have moved on with Janeth, but not that all. Di pa kasi fully recovered yung puso ko.
Why now? Bakit ngayon lang siya bumalik when I have already found someone. Damn! No! I shouldn’t think about this! I should forget about Janeth! I have Nicole and I wouldn’t waste all the efforts that she did to me. Kailangan ko ng i-alis si Janeth sa puso ko and pretend to her that I hate her for what she did to me before, which is exactly true.
I gently pushed Janeth away from me. Halatang malungkot siya pagkatapos kong gawin yun. I painted a blank expression in my face para di siya mag assume na namimiss ko siya.
“We should start the meeting. I don’t want to waste my time.” sabi ko.
“O-oh sorry.” pagpapaumanhin ni Janeth.
“Well I guess we should.” sang-ayon ni Jace.
“Okay. Let’s proceed to the conference room.” aya ni Janeth.
Dali-dali akong naglakad sa conference room, I don’t want to be together with her. Sumama nlng ako kay Jace para maiwasan siya.
“I guess you have something to tell me. We’ll talk after the meeting.” sabi ni Jace.
“Sure.” sagot ko. Bampira talaga ‘tong si Jace. Alam niya yung anong iniisip ko -_-
After we have gathered in the conference room, umupo na kaming lahat when Janeth let us take our seats. Nagsimula na syang mag introduce sa sarili niya and about her company. I was only staring at her, not minding what she was saying. Nagbago na talaga siya, she became more of a woman. Pumuti, naging makinis yung mukha niya and also her skin. Kung gusto niyo talaga malaman yung itsura niya, just imagine Coleen Garcia, pero chinita at black yung hair. Hindi naman siya chubby, fit lang at saka average lang. I wasn’t staring for her that long kasi it’s not that I do still love her but I wanted to know what has changed about her. Di naman siguro mali yun dba? I’m not the same Khym I was before, I’ve changed. And now, only one person is holding my heart and that’s Nicole. Siya lang talaga yung para sa akin and no one else.
“So Miss Gomez. Are you up for my proposal?” tanong ni Janeth.
“What proposal?” tanong ko.
She chuckled for a bit and said, “You weren’t listening. I was talking about it a while ago. It’s about our partnership with the Zargon and Verde Fier Corp. So, do you accept it?” ulit niya.
Well, I guess nothing’s wrong with it. So I nodded, without any expression on my face. I still hate her you know.
“Good.” sabi niya.
Biglang tumayo ang lahat at nakipag handshake kay Janeth, habang ako naman tumayo at lumabas ng conference room. I don’t want to face Janeth now. I wanted to be alone, baka kung ano pa ang gagawin niya. I guess she still has feelings for me, I felt that when she hugged me earlier. Ang higpit nga ng pagkayakap niya nun eh. Nag lakad ako ng naglakad, hindi ko na nga alam kung nasan na ako pero I liked the thought na mag isa lang ako.
Why am I still feeling this? Dahil ba na may feelings pa talaga ako sa kanya? Or is it just because of my anger towards her? Or maybe I want a clear explanation, kung bakit niya ginawa sa akin yun. Maybe yun lang Khym, sana yun lang. I really should think about this.
Janeth’s POV
I know I’ve hurt her feelings pero may dahilan naman kung bakit ko nagawa yun eh. I told her before na may iba akong mahal, but it wasn’t the reason why I left her. The real reason why I left Khym, it’s because of my dad. I admitted to him na I was having a relationship with a girl. Nagalit siya nung nalaman niya yun, muntik na niya akong pinalayas nung sinabi ko yun. Halos itakwil na niya ako, I tried to explain pero ayaw niyang maniwala. Wala namang masama sa pagmamahal dba? I love Khym so much na ginawa kong iwan siya para sa kabutihan naming dalawa. If only tanggap kami ni Khym ng dad ko, magiging masaya na sana yung buhay ko ngayon.
*flashback*
“Pero dad, I love her!” sabi ko.
“Love?! You call that love?! What the hell is wrong with you Janeth?! Akala ko matino kang tao pero isa ka rin palang bobo!” galit na sigaw ni dad.
“Hindi ako bobo dad! Sa simula pa lang, ginawa ko na yung gusto niyo. Kahit di ko gusto yung pinapagawa niyo, ginawa ko pa rin. Pero pati ba naman sa sariling kasiyahan ko? Ang selfish mo d—“
.
.
*pak!*
Napahawak ako sa pisngi ko na sinampal ni dad. Ang sakit :’( Di ko na mapigilan yung luha ko, binuhos ko ang lahat na kanina pa namumuo sa gilid ng mga mata ko.
“You’re a disgrace to this family.” galit na sabi ni dad at hinay-hinay syang nag walk out sa harapan ko.
I can’t take this anymore!
Bago pa siya tuluyang lumabas ng bahay, tinawag ko siya.
“D-dad.”
Huminto siya sa paglalakad, tumayo ako sa kinauupuan ko at nagpinta ng seryoso na ekspresyon sa mukha ko.
“Kung hindi ninyo talaga ako tanggap, then I’ll be going away from you. I’ll start living on my own. Tomorrow morning, I’ll be going to Singapore.” sabi ko.
“What are you talking about Janeth?!” inis na sigaw niya.
“Hindi niyo po ba narinig yung sinabi ko? I told you kung hindi niyo ko tanggap, I’ll be going on my own, alone.” ulit ko.
“Don’t even try Janeth, alam mo kung ano ang kaya kong gawin.” Pagbabanta ni dad.
“Okay go, do it dad. I’ll tell mom about your affair with someone else.” Sabi ko.
Biglang uminit yung ulo ni dad at sinuntok niya ako sa tiyan ko. Tatay ko ba talaga siya? How can he even do this to her own daughter? Umiyak ako ng umiyak dahil sa sakit na nadarama ko. Hindi na ako makahinga ng maayos, it really hurts. Dumudugo na yung baba ko.
“Are you crazy?! Do you really think I have an affair with someone else?!” sigaw niya.
“I-I…..I s-saw you with her. S-sinundan ko..kayo sa m-mall. Y-you two w…w-were even kissing. I-I have a video. D-dare to hurt me again or i..ikakalat ko yung video.” Banta ko.
Bigla niya akong pinakawalan at napahawak siya sa noo niya. Akala niya lang ha..
I don’t even care anymore, I hate my dad now. Kaya ko na syang sigawan, saktan at iba pang bagay na gusto kong gawin sa kanya noon. I’ve never been this free with my dad, wala talaga akong freedom noon dahil sa mga requests at utos niya.
“OKAY GO! AT WAG NA WAG KANG BUMALIK SA PAMAMAHAY NA ITO!” sigaw niya at tuluyan ng lumabas ng kwarto.
Umiyak ako ng umiyak, pero I felt happy because of it. Ngayon lang ako nakadarama ng kalayaan. If only mom’s here then she’ll also be happy, but sad at the same time because I’m going to Singapore. Si mom lang talaga ang taong nagmamahal sa akin ng totoo, pero minsan ko lang siya nakikita kasi sa work niya sa States. I went to my room and started packing up my things, I also texted my mom about what happened para malaman niya na rin na aalis na ako papuntang Singapore.
Ilang mga minuto ang nakalipas, nagtext si mom na she’s happy for me. Alam na rin niya yung tungkol sa amin ni Khym, she even wanted to see her, pero si Dad ayaw niya.
From: Mom
[Are you okay my dear? Do you need any help? Be careful, okay? Take care always my dear. Are you really sure about this?]
Am I really sure about this? I’ll be leaving Khym? Sa totoo lang nahihirapan akong mag decide. Di ko kayang iwan si Khym dito pero I can’t do anything. I guess she deserve someone better, someone who could fight for her, someone who’s not me. I know I’m too stupid to do this dahil di ko ipinaglaban si Khym. Di ko rin kayang saktan yung dad ko kasi he can do the worst things to me kahit anak pa niya ako. And maybe kaya niya ring saktan si Khym, and I can’t let that happen. I guess this is my farewell, I’ll miss my Mik. But I’ll promise to myself na I will always love her, and she’ll be the only person whom I’ll love.
*end of flashback*
And now she’s here, in Singapore. I’ve waited for this time to come. I can love her back not the way I did before. I’ll make sure to make her love me back, kahit mahirap man, I’ll do my best to regain our relationship.
My dad died last year because of tuberculosis, so okay na akong magmahal ulit kay Khym.
“Where is Ms. Gomez?” tanong ko sa isang kasabwat ni Mr. Castro.
“I don’t know. After the conference, she went out the room.” sagot nito.
“Oh, thanks.” At dali-dali akong lumabas ng conference room.
Khym’s POV
Shit. Nasan na ba ako? I’m out in the streets and I have nowhere to go. I was just calming my mind a while ago, then pumunta ako ng isang café sa gilid. After kong magkape, nakalimutan ko na yung daan pabalik ng Verde Fier. Kanina pa ako tanong ng tanong pero di nila alam yung daan pabalik dun.
This is so messed up. Naiwan ko rin yung wallet ko sa hotel at yung phone ko naman, ayun pinadala ko kay Jace. Tsk. Malas.
“Are you lost too?” tanong ng isang lalaki.
Nagulat ako, dahil bigla lang syang sumulpot sa likuran ko. Akala ko aatakihin na ako sa puso. Phew! -.-
“Y-yeah, I-I guess.” sagot ko naman.
“Me too.” sabi niya.
And so? Anong paki ko? HAHAHAHA medyo badgirl ;) He looks like a model, oo gwapo siya pero parang naka shabu siguro ‘to. Ang pula ng mga mata eh tapos parang inaantok. Amerikano siya na may tattoo sa leeg, payat at may bigote. Woah Mr. Suave. Hoho!
“Where are you going?” tanong niya.
“Verde Fier.” sagot ko.
“Oh I know that place. Do you want me to take you there?” sabi niya.
“Really?”
“Yeah! Let’s go.” aya niya at pinasakay niya ako sa motor niya.
Ewan ko ba kung ano yung pumasok sa isip ko at pumayag ako na sumama sa adik na ‘to. Wala kasi akong choice eh, baka kasi ma rape pa ako dyan sa tabi-tabi. Waaah ayoko! >.< Di pa naman ako magaling sa mga karate o taekwondo na yan. Huhu
Pinatakbo na ni Mr. Johnny yung motor niya. Let’s call him that muna, di kasi ako makapagtanong eh, ang ingay ng motor niya -.-
Ilang mga minuto na ang nakalipas, wala pa rin akong Verde Fier na nakikita. Puro mga maliliit na tindahan at mga low class people ang nakikita ko.
Damn! I knew he was kidding! Why did I trust him? Tumatakbo pa rin yung motor niya, kaya hinay-hinay akong bumaba para makatakas. Naka heels pa naman ako, tsk. Tinanggal ko yung heels ko at hinintay yung tamang oras para makatakas.
Nung bumagal ng pagtakbo yung motor niya, tumakas na ako at dali-daling tumakbo palayo sa lugar na yun. Ang dami nga ng mga adik sa lugar na yun eh, may nag-iinuman at nagsisigarilyo. SHIT SHIT SHIT (A/N: sorry po sa mga badwords. Eh etong si Khym eh -.-)
Bahala na kung masusugatan yung mga paa ko, as long as hindi ako marerape sa mga adik na yun. Huhu T.T
Tumakbo ako ng mabilis para di nila ako mahuli, pero mukhang di mabilis para sa akin yun kasi naabutan nila ako.
Hinila nila ako papasok sa isang kwarto at itinapon sa kama.
“UGH! LET ME GO! F**KING LET ME GO!” sigaw ko. Pero mukhang walang nakakarinig sa akin ng oras na yun. Puro mga adik, mga rapist at mga basagulero yung nakalibot sa lugar. I tried to fight them pero di kaya ng lakas ko para mapatumba silang lahat, kahit nga isa di ko kaya. Pinipigilan ko yung mga luha ko to let them know na matapang ako, pero parang di ko na kayang pigilan yung mga luha ko kasi pinaghuhubad na ako ng mga manyak na ‘to.
“Yummy, so sexy.” Sabi ng isa sa kanila.
“I’ll start with the legs.” Sabi ng lalakeng nasa likod ko.
“Help!” sigaw ko. Pero wala pa rin talagang tao. Umiiyak na ako ng umiyak. Hinahaplos na ng mga manyak yung paa ko sa mga maduduming kamay nila.
“DON’T TOUCH ME!” sigaw ko. “I TOLD YOU—“ di ko na natuloy yung sasabihin ko kasi tinakpan na nila yung bibig ko. At tinali na rin nila yung mga kamay at paa ko. I couldn’t move and I couldn’t fight anymore.
“Hmmmmp! Hmph!” sumisigaw pa rin ako kahit nakatakip na yung baba ko.
Akala ko yun na ang pinakamalas ng buhay ko, pero….
*bang!* Biglang bumukas yung pinto at…
“Mik!!!”
Nicole?
Tim says: Ang lakas ko mambitin noh? :3 Lol. Thank your for reading guys! Please don’t forget to vote and comment. See you ‘til next chapter! ;)