2 อาทิตย์ผ่านไป...
//ไวเนอะ//
@เกาะภูเก็ต,ประเทศไทย
หลังจากที่ทุกคนเดินทางมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย ตอนนี้ก็มาถึงยังที่พักเรียบร้อยแล้ว และได้รับการต้อนรับอย่างดีจากพนักงานโรงแรม ...วันนี้เป็นวันที่ทุกๆคนจะได้มาพักผ่อนและทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน ก่อนที่จะเริ่มถ่ายทำรายการกันต่อในวันถัดไป และเมื่อทุกคนมาถึงก็ต่างตกตะลึงกับความสวยงามของเกาะภูเก็ต มันช่างสวยงาม ราวกับหาดสวรรค์ไม่มีผิดเพี้ยน
พอทุกคนเช็คอินเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ก็แยกย้ายกันไปยังที่พักของตัวเอง พนักงานและทีมงานทุกคนจะได้ที่พักในส่วนของโรงแรม ส่วนผู้บริหาร โปรดิวซ์เซอร์ ศิลปิน ผู้จัดการส่วนตัวของศิลปิน จะได้ที่พักที่เป็นแบบพูลวิล่า สามารถมองเห็นวิวทะเลและหมู่เกาะรายล้อม ถือเป็นห้องพักที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้ ซึ่งส่วนนี้จะแยกออกมาจากส่วนของโรงแรม
คิมแทฮยองและผู้จัดการส่วนตัวของเขาได้ห้องทางฝั่งซีกซ้ายของรีสอร์ต และแน่นอนว่า จีมินกับจองกุกก็ต้องนอนห้องเดียวกัน ซึ่งพวกเขาได้ห้องทางฝั่งขวาของขวาสุด ส่วนห้องผู้บริหารอย่างท่านรองคิมซอกจิน ก็อยู่ตรงกลาง ซึ่งเป็นห้องใหญ่ที่สุด ดีที่สุด แต่เขาต้องนอนคนเดียวนี่สิ
เมื่อจองกุกและจีมินลากกระเป๋าเข้ามาในห้อง คนตัวเล็กก็รีบไปเปิดประตูบานเลื่อนทันที เพื่อออกไปสูดอากาสสดชื่นด้านนอก ว้าวว ที่นี่มันสวยสุดๆไปเลย หาดสวรรค์ชัดๆ ยัยคนตัวเล็กเอาแต่ชื่นชมบรรยากาศพร้อมกับยกมือถือขึ้นมาเซลฟี่ตัวเอง โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า ตัวเองกำลังโดนมือดีแอบถ่ายรูปอยู่เช่นกัน ...ก็จะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่เจ้าหนุ่มหล่อหน้ากระต่ายคนเดิมคนนี้
ชายหนุ่มแค่อยากจะเก็บรูปท่าทางน่ารักๆ ตอนที่จีมินเผลอเอาไว้ ไม่ว่าจะตอนหลับ ตอนกินของอร่อย ตอนนั่งทำงาน ตอนไหนก็ตาม เขาชอบทั้งนั้น....เขาน่ะจะมีเมมโมรี่ลับ ที่เอาไว้สำหรับเก็บไฟล์รูป/วิดีโอของพี่เมเนจีมเอาไว้ ซึ่งก็เป็นรูปที่จองแอบถ่ายล้วนๆ ไม่ว่าจะในกล้องตัวโปรด ในแล็ปท็อป หรือแม้กระทั่งในมือถือของเขาก็ตาม ซึ่งของพวกนี้จีมินไม่เคยมายุ่งย่ามหรือก้าวก่ายเขาอยู่แล้ว เขาเลยมีรูปของคนตัวเล็กอยู่ในทุกๆอุปกรณ์ของเขาเกือบทุกชิ้น
เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่ามันเริ่มที่จะมีรูปของจีมินเยอะขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหน ตอนแรกเขาแค่อยากถ่ายคนตัวเล็กตอนทำอะไรหลุดๆขำๆ ฮาๆออกมาเท่านั้น พอมารู้ตัวอีกที ก็โดนรูปยัยคนตัวเล็กยึดครองเมมโมรี่ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว//ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ววว//
----------------------------------------------
@ห้องอาหาร
หลังจากที่ทุกคนทานอาหารค่ำแสนอร่อยกันเรียบร้อยแล้ว....ทุกคนก็ต่างสนุกสนานกับการร้องเพลง เต้นรำ สังสรรค์กันอย่างเต็มที่ บางคนก็เลือกที่จะไปพักผ่อนที่ห้องพักของตัวเอง และบางคนก็เลือกที่จะมาเดินเล่นที่ริมชายหาดหน้ารีสอร์ต ที่ติดไฟระยี้ระยับตามต้นมะพร้าวเต็มไปหมด ซอกจินก็คือหนึ่งในนั้นด้วย จริงๆวันนี้ที่โรงแรมก็คนค่อนข้างเยอะ ห้องพักเต็มทุกห้อง เพราะเป็นช่วงจะใกล้สิ้นปี ยังดีที่บริษัทได้ทำการจองโรงแรมนี้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มีหวังได้มาแน่
ร่างสูงเดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ตามแนวชายหาด...โดยสายตาคมเข้มของเขาก็ยังคงจับจ้องไปที่แผ่นหลังของใครอีกคน ที่เดินนำหน้าเขาอยู่ไม่ไกล...ใช่แล้วล่ะ..เขาน่ะ เดินตามหลังคิมแทฮยองมาตั้งแต่คนตัวเล็กเดินออกจากห้องอาหารมาแล้ว...เขาเดินตามมาอย่างเงียบ ชื่นชมบรรยากาศไปบ้าง ชื่นชมคนตรงหน้าเขาไปบ้าง...มันก็มีความสุขไปอีกแบบ จริงๆเขาแค่สงสัยน่ะ ว่าแทฮยองออกมาเดินคนเดียวทำไม หรือว่าเขาจะกำลังคิดเรื่องที่ซอกจินเคยขอร่างเล็กนั่นเอาไว้รึเปล่า
สักพักร่างบางของแทฮยอง ก็กลับหลังหันมา ก็เขาเดินมาจนเกือบสุดที่ของโรงแรมแล้วน่ะสิ อีกอย่างมันก็มืดแล้วด้วย...แทฮยองตกใจเล็กน้อย ที่หันหน้ามาแล้วเจอเข้ากับร่างสูงของซอกจิน แทฮยองได้แต่ยืนอยู่กับที่ ไม่ไปไหน ในใจเอาแต่คิดว่า สงสัยคนตัวโตต้องเดินมาทวงคำตอบกับเขาแน่ๆ......หลังจากวันนั้น ตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาแทบไม่เจอคนตัวโตเลย เพราะเขามัวแต่เคลียร์คิวงานให้ว่าง เพื่อมาที่ประเทศไทย มีบ้างที่ซอกจินโทรหาเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรเกี่ยวกับเรื่องวันนั้น...คงเป็นเพราะเขาเองคงรักษาคำพูดที่ว่า จะมาทวงคำตอบตอนถึงไทย....และนี่มันก็...ถึงประเทศไทยแล้ว แทฮยองเลยเอาแต่เดินคิด เรื่องที่ว่าจะตอบเรื่องที่ซอกจินขอว่ายังไงดี
"ที่นี่อากาศดีนะครับแทแท" ซอกจินเอ่ยก่อนที่จะค่อยๆก้าวขา เดินเข้ามาใกล้ร่างบาง
"อ้อ..ใช่ครับ...พี่จินเดินมาสูดอากาศริมทะเลหรอครับ?" แทฮยองเอ่ยถามกลับไป
"อ๋อ เปล่านิ..พี่แค่เดินตามเรามาเรื่อยๆน่ะ..." ร่างสูงเอ่ยตอบด้วยท่าทียิ้มๆ
"เราเดินคิดอะไรอยู่หรอ เห็นเดินมาซะไกลเชียว.....อืมม ถ้ากำลังคิดเรื่องที่พี่ขออยู่ล่ะก็...สบายใจได้นะ เราอยู่ที่นี่อีกตั้งหลายวัน ไม่ต้องรีบตอบพี่ก็ได้ พี่ไม่เคยเร่งรัดอยู่แล้ว..."
"อ๋อ..ครับ"
"นี่มันดึกแล้วนะ...พรุ่งนี้ต้องมีถ่ายรายการอีก ไปเข้าที่พักได้แล้วล่ะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่งเราเอง..." ซอกจินรีบเอ่ยบอกคนตรงหน้าไป
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินกลับมายังที่พัก โดยซอกจินเลือกที่จะเดินเลยห้องตัวเอง เพื่อไปส่งแทฮยองก่อน ร่างสวยเปิดประตูห้องเอาไว้แต่ยังไม่เข้าไป
"เอ่ออ...พี่จินครับ....ถ้าสมมุติว่า คำตอบที่ได้จากผม มันไม่ได้ตรงกับที่พี่หวังเอาไว้..พี่จะทำยังไงครับ?" อยู่ดีๆเจ้าแทก็เอ่ยถามคนตัวโตขึ้นมา
"พี่ก็จะแค่...แอบรักคิมแทฮยองของพี่ต่อไป......ถ้าเราพอจะดูออก ก็น่าจะรู้ว่าพี่ชอบเรามาตลอด ตั้งแต่สมัยเราเป็นเด็กฝึกของค่าย ความรู้สึกของพี่มันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆทุกวัน ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ พี่ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปรักใครเลย....แต่ถ้าวันนี้พี่จะไม่สมหวัง พี่ก็แค่...กลับไปเป็นคนที่แอบรักแทฮยองคนนี้เหมือนเดิม" ร่างสูงเอ่ยตอบด้วยสายตาจริงใจ //เขาน่ะ มั่นคงกับแทฮยองไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ//
แทฮยองได้ยินแบบนั้น เจ้าตัวถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็แค่พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะปิดประตูแล้วหันแผ่นหลังสวยพิงกับประตูห้อง แทฮยองเอาแต่คิดอะไรต่างๆมากมาย.....เขาเองก็แพ้สายตาอบอุ่นคู่นี้เหมือนกัน จริงๆเขาดูไม่ออกหรอก ว่าพี่จินแอบชอบเขามาตลอด//สงสัยคงจะซื่อบื่อเกินไปล่ะมั้ง// แต่เขาสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่คนตัวสูงมอบให้เขาเสมอมา...จนเขาคิดไปเองว่า คงเป็นเพราะซอกจินเอ็นดูในตัวเขาเท่านั้น แต่พอมาวันนี้ วันที่ร่างสูงพูดออกมาหมดเปลือกว่าแอบรักตัวเองมานานแล้ว...ถึงได้เข้าใจการกระทำที่ผ่านมาของเขาคนนี้
...แต่ถ้าเป็นเรื่องของความรัก ก็ใช่ว่าทุกคนจะได้รับความรักตอบแทนกลับไป แต่เขาเองก็ปฏิเสธความรู้สึกดีๆของคนตัวโตไม่ได้เช่นกัน //เห้อออ น้องแทอยากวาร์ปไปดาวอังคารจัง..สับสนโว๊ยยย//
-----------------------------------------
@ห้องพักของจองกะจีม
......หลังจากที่จีมินอาบน้ำเสร็จ ร่างบางก็ถือแก้วไวน์มานั่งดื่มมองดาวอยู่ริมสระน้ำในพูลวิลล่าของตัวเอง ขาสวยตอนนี้จุ่มลงสระน้ำแกว่งไปมาอย่างสบายใจ....วันนี้จีมินรู้สึกดีมากๆ นานๆทีเขาจะได้มาพักผ่อนในสถานที่สวยๆแบบนี้ บรรยากาศก็ดี "เห้อออ....ชอบจังง"
คนตัวเล็กเอาแต่จิบไวน์ชื่นชมบรรยากาศอันแสนสุขอยู่ จนไม่ทันสังเกตว่ามีร่างสูงกำลังเดินมาข้างหลัง
"ดูพี่จะชอบที่นี่นะครับ?" จองกุกเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับลงมานั่งขาจุ่มน้ำเหมือนจีมิน
"ใครบ้างล่ะ ที่จะไม่ชอบที่สวยๆแบบนี้ ที่นี่มันสวรรค์บนดินชัดๆ นายว่างั้นมั้ยจองกุก"...ร่างเล็กหันหน้ายิ้มๆของเขามาเอ่ยถามร่างสูงบ้าง
"อืมม...ผมก็ว่างั้นแหล่ะครับ...ที่นี่มันคือสวรรค์จริงๆล่ะครับ...พี่รู้มั้ยครับ ว่าทำไมที่นี่ถึงเป็นเหมือนสวรรค์?" ร่างสูงเอ่ยถามไป
ร่างเล็กส่ายหน้าเป็นเชิงว่า ไม่รู้!
"ก็ที่นี่มีนางฟ้าอยู่ด้วยน่ะสิครับ"
"แล้วนายรู้ได้ไงจองกุก นายเคยเห็นนางฟ้าหรอ แล้วตอนนี้นางฟ้าอยู่ไหนล่ะ?" จีมินถามกลับบ้าง
"เคยเห็นสิครับ..แล้วนางฟ้าตนนั้น...ก็คือคนที่อยู่ตรงหน้าผมนี่ไงล่ะครับ ...นางฟ้าจีมิน" :)
0.0...//เจ้าเด็กบ้า!!// คนตัวเล็กเอาแต่เขินหน้าแดงไปถึงใบหู...จองกุกทำอะไรของเขาอีกเนี้ย
เมื่อจีมินเงยหน้าขึ้นจากความเขิน ก็พบว่าเจ้ากระต่ายยักษ์ของเขากำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนจีมินเองต้องค่อยๆเขยิบหนี...แต่กลับโดนมือใหญ่ของคนตัวโตจับที่หัวไหล่เล็กทั้งสองข้างเอาไว้ จองกุกค่อยๆปรับองศาของใบหน้า แล้วทำท่าเหมือนกำลังจะเข้ามาจูบเขา//ไม่เอาน้าา...เขาไม่อยากโดนจองกุกกัดปากอีก อย่าเข้ามาใกล้นะไอเด็กบ้า!//
ผลั๊ก!! ตู้มมม!!
จีมินตกใจที่จองกุกจะเขามาจูบตน ยัยตัวแสบจึงรีบผลักร่างสูงตกสระไปซะเลย...แล้วตัวเองก็มานั่งหัวเราะชอบใจ ที่เจ้าจองกุกตัวเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้ //หึ..สะใจโว๊ยยย//
จองกุกที่ตกลงไปในสระ ก็รีบโผล่มาบนผิวน้ำ จ้องมองยัยคนตัวเล็กที่ตอนนี้เอาแต่หัวเราะชอบใจเขาอย่างคาดโทษ หึ! เดี๋ยวรู้กัน...ร่างสูงไม่รอช้า รีบดำลงไปในสระ แล้วดึงขาสั้นๆของจีมินให้คนตัวเล็กตกน้ำมาด้วยกัน....
อ๊ะ!! ...ตู้มมม..ม.......เฮือกกก
ร่างเล็กที่ตกลงมาในน้ำอย่างไม่ทันตั้งตัว รีบผุดขึ้นมาหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดทันที...//หึ้ยย นี่เขาโดนจองกุกแกล้งคืนหรอเนี้ย//
"นี่นายแกล้งชั้นคืนหรอ." จีมินเอ่ยพร้อมกับใบหน้าบู้บี้ แสดงอาการไม่พอใจ
จองกุกไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะเขาเอาแต่จ้องมองไปที่คนตัวเล็ก ที่ตอนนี้อยู่ในสภาพเปียกปอน เสื้อยืดสีขาวที่เปียกน้ำจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อขาวๆ ผมสีบลอนซ์สวยที่เสยขึ้นไป ทำให้จีมินในตอนนี้ ดูเซ็กซี่เอามากๆ จองกุกค่อยๆเดินตรงเข้าไปหาคนตัวเล็ก ทำให้จีมินต้องค่อยๆถอยหนี จนหลังไปติดขอบสระ //อืมม จนมุมอย่างเต็มรูปแบบ//
"ถอยหนีกันขนาดนี้ กลัวผมหรอ?" จองกุกเอ่ยถามขึ้นมา
"กลัวสิ...ถามได้....ชั้นน่ะกลัวนายจะเข้ามากัดปากชั้นเหมือนครั้งที่แล้วอีกอ่ะ" ร่างเล็กตอบไปพร้อมกับทำหน้างุ่ยลง
ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ๆคนตัวเล็กอีก...ก่อนจะค่อยๆเชยคางจีมินขึ้น "พี่รู้ได้ไงว่าผมจะมากัดปากพี่"
จองกุกค่อยๆเคลื่อนใบหน้าหล่อๆของเขา เข้าไปใกล้จีิมินช้าๆ....
"พี่จีมินครับ..."จองกุกก็ยังคงเชยคางร่างบางเอาไว้แบบนั้น
ร่างเล็กที่เอาแต่ก้มหน้างุด เงยหน้าขึ้นมาอย่างสงสัย ว่าเจ้ากุกจะเรียกเขาทำไม
"ตอนนี้....ผมควรจูบพี่ดีมั้ยครับ" ร่างบางเอาแต่อึ้งไปกับคำถามของเจ้าเด็กเอาแต่ใจคนนี้
......แต่นี่ไม่ใช่ประโยคคำถามแต่อย่างใด ร่างสูงได้จังหวะจึงค่อยเคลื่อนใบหน้าหล่อเข้าไปคลอเคลียใกล้ริมฝีปากของคนตัวเล็ก "ผมว่าดีนะครับ".....//เออ ถามเองตอบเองนักเลงพอ//
......จองกุกพูดชิดริมฝีปากอวบอิ่มนั้นจบ ก็กดจูบร่างบางทันที..ร่างหนาส่งริมฝีปากร้อนของเขา จูบกลืนริมฝีปากคนตัวเล็กเข้าไป ....จูบนุ่มนวล ที่แสนเย้ายวน ถูกส่งต่อผ่านริมฝีปากของทั้งคู่อย่างต่อเนื่อง
......ร่างหนาค่อยๆเอียงคอ ปรับองศาของใบหน้า ให้สามารถจูบริมฝีปากอวบอิ่มนั่นได้อย่างถนัด ชายหนุ่มทั้งจูบและดูดดึงริมฝีปากบนและริมฝีปากล่างของคนตัวเล็กอย่างหมดจด มือหนาที่ตอนแรกเชยคางมนเอาไว้ ก็แปรเปลี่ยนเลื่อนไปจับที่เอวบาง เพื่อกระชับให้คนตัวเล็กเข้ามาแนบชิดกับตัวของเขามากขึ้น ส่วนมืออีกข้างเขาก็ไม่ปล่อยว่าง ส่งไปจับล็อกต้นคอของจีมินเอาไว้ เพื่อให้เขาจูบคนตัวเล็กได้แน่นและแนบชิดเข้าไปอีก
จูบแสนหวานถูกส่งต่ออย่างไม่หยุดหย่อน เจ้ากระต่ายตอนนี้กำลังกลายเป็นเสือไปส่ะแล้ว เสือผู้หิวโหยที่กำลังจะกินเจ้าแมวตัวน้อยเข้าไปทั้งตัว จีมินจูบตอบกลับไปบ้างแบบเงอะงะ แต่ก็เหมือนไม่ทันใจคนตัวสูงเอาซะเลย
.......ตอนนี้จีมินอ่อนระทวยไปหมดทั้งตัว ทั้งหัวใจ...เขาไม่เคยโดนใครจูบแบบนี้มาก่อนเลย (ก็มีแต่เจ้าเด็กจองกุกคนนี้แหล่ะ) คนตัวเล็กเลยวางตัวแทบไม่ถูก มือบางค่อยๆโอบกอดแผ่นหลังของคนตัวสูงเอาไว้แน่น หัวใจของเขาตอนนี้น่ะเหรอ? หึ อย่าถามเลย..ไม่รู้ว่ามันยังอยู่กับตัวรึเปล่า..หรือว่าโดนจองกุกสูบมันเข้าไปด้วย //ตอนแรกมันก็ยังเต้นแรงอยู่หรอก แต่ตอนนี้ มันหายไปส่ะแล้ว ไม่รู้อยู่ที่จองกุกหรือเปล่า หัวใจช้านน!!//
.....จีมินโดนคนตัวสูงจูบกลืนริมฝีปากอยู่นาน ทั้งสองก็ค่อยๆผละออกจากกัน..โดยมือหนาของจองกุก ก็ยังคงกอดรอบเอวจีมินอยู่....ร่างสูงพยายามสบตากับคนตัวเล็ก แต่ก็ไม่เป็นผล ก็จีมินเอาแต่ก้มหน้าลงมาที่อกแกร่งของจองกุกอย่างเดียว ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองกันเลย //สงสัยยังเขินอยู่น่ะ//
"พี่จีมินครับ....ผมอยากให้พี่รู้ไว้.....ว่าจูบนี้ คือตำแหน่งสุดท้ายที่ผมจะมาบอกพี่"
จีมินถึงกับอึ้งจนต้องเงยหน้าขึ้นมามองร่างสูงอย่างต้องการคำตอบ
"จูบนี้ ....คือจูบด้วยหัวใจของผมที่กำลังเปี่ยมไปด้วยความรักที่มีต่อ...พัคจีมินนะครับ.."
Himawari Talk
"งื้ออออ...หยิกแขนตัวเองไปด้วยตอนพิมพ์ ช่วยไรท์ด้วยค่ะ"
ปล. ยังไม่ได้ตรวจคำผิดน้า...ขออภัยไว้ล่วงหน้าค่าา
#MyManager อย่าลืมไปแท็กกันน้า อยากให้เพื่อนๆมาอ่านกันเยอะๆด้วย ขอบคุณ