~~
"Kevin.." Sabi ko agad nung nakita ko sya sa tabi ko. "Bakit nawalan ako ng malay?" Tanong ko.
"You're just tired." sabi nya sa malamig na boses.
"Kevin, yung babae kanina? Sino yun?" Tanong ko ulit.
"Sopphia Hikari, Your cousin." Sabi nya, pero ang lamig nya sakin.
"So-sopphia? C-cousin?" Tanong ko, tumingin sya sakin.
"Just rest." Sabi nya tapos tumayo na ulit sya.
"Are you mad at me?" Tanong ko, tumingin sya sakin at nagsalita.
"Of course I AM!" Sigaw nya na ikinagulat ko.
"K-kevin.." Iniwas nya yung tingin nya at tumingin sya sa labas.
"I have my rights to be mad right? Kyou.." May gusto syang sabihin na hirap na hirap syang sabihin.
May nagawa ba ko?
"You almost killed yourself! Sa tingin mo hindi ako magagalit?!" Sigaw nya ulit.
"Is this about my situation?" Tanong ko.
"Kyou! Alam mo ba na kung hindi agad ako nakarating dun baka wala ka na sa mundong 'to!? Hindi mo ba alam kung gaano kami nagalala sayo?" Sigaw nya parin.
"I'm sorry, It's just that.. I thought I can handle it." Bulong ko.
"That's not a valid reason! Kyou kung may gusto ka namang subukan na mga bagay, pwede mong gawin yun na kasama mo kami diba?!" Sigaw nya parin.
"Hindi mo naiintindihan." Sabi ko pero mahina.
"Alin ba ang hindi ko naiintindihan?! Kyou naman eh! Hind-"
"SA TINGIN MO BA GUSTO KO YUNG NANGYARI?! Sa tingin mo ba masaya yung mawalan ng alala at HINDI mo alam kung ano yung mga bawal at hindi sayo?! Naiintindihan mo ba yun Kevin!?" Sigaw ko sakanya pinahid ko yung luha ko na tumulo.
"Nahihirapan din ako! Ni hindi ko nga alam kung sino ba talaga ko eh! Ni hindi ko nga alam kung ano ba talaga ko eh! Fine! I'm sorry kung pinagalala ko kayo! Bakit?! Alam ko ba na hindi ako marunong lumangoy?! Hindi diba!? Hindi nyo kasi ko naiintindihan! Dahil hindi nyo alam yung hirap!" Sigaw ko tsaka ko tinakpan yung muka ko habang umiiyak.
"That's my point Kyou! Hindi mo alam yung mga bagay na makakasama sayo! Nandito naman kami ah! BAKIT HINDI MO KAMI TANUNGIN?! Sa tingin mo ba gusto rin namin 'to ha!? Gusto namin na mawalan ka ng alaala? Walang may gusto nito! Fck it! You just don't know when to quit!" Sigaw nya tsaka sya lumabas.
Paglabas nya pumasok naman si Bea.
Tumingin sakin si Bea at lumapit, umupo sya sa gilid ng kama ko at niyakap ako.
"Let him be.. He's just stressed." Sabi nya habang hinahagod yung likuran ko.
"Bea.."Ngumiti sya sakin.
"No one's mad at you, they're just concerned." Sabi nya. "Try to put your shoes on his. You will understand him." Sabi nya.
"Try to imagine, nagtalo kayong dalawa, tapos magugulat ka na lang makikita mo sya na almost dead." Sabi ni Bea.
"He's mad at himself, kung galit mas sya sayo, mas galit sya sa sarili nya." Sabi pa nya. "Kahit naman ako eh, nagalit, kasi baliw ka! Paano kung hindi agad dumating si Kevin? Pero that's in the past now, Magpagaling ka ha." Sabi pa nya.
"Galit din ba sila sakin?" Tanong ko. Umiling sya.
"No they're not." Tumayo na ulit sya. "One day maalala mo rin ang lahat, at once na naalala mo lahat, sana Hazelle...
Kayanin mo." Sabi nya tumingin sya sakin. "Ayoko nang nakikita kitang ganyan, Nahihirapan ako. Miss na miss ko na yung dati kong bestfriend. Hazelle." Sabi nya, pinigilan nya yung mga luha nya na papatak.
"Bumalik ka na sa dati o." She begged.
Ano ba ko dati?
Sino ba talaga ko?
Can someone help me?
~Kevin's POV!~
I'm sorry Kyou, but I need to find Katherine.
Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makalabas ako ng resort nila Sebastian.
"Damn! Nasan ka na ba Katherine?!" Sigaw ko.
Nagsimulang umambon.
Umaambon?
Tumingin ako sa dagat, Lumalakas yung hampas ng alon sa lupa.
"Bakit mo ba ko hinahanap?" Tumingin ako kay Katherine.
"Kath.." Sabi ko tsaka ako naglakad palapit sakanya.
Pero bakit parang kinakabahan ako ng hindi ko alam kung bakit.
"Kevin, Ano pa bang gusto mong gawin ko?! Umaasta na nga ko na wala na kong pakelam diba?! Bakit ba--"
"Bakit suot mo yung singsing?" Tanong ko, nagulat sya sa tanong ko.
"M-masama ba?" Tanong nya sakin.
"Kath, are you still waiting for me?" Tanong ko, nagsimulang tumulo yung mga luha nya.
Sht! I don't want to see her tears again! It's making me hard to breathe.
"I'm trying.. This ring.." Sabi nya nakatingin sya sa singsing at ngumiti. "Sa tuwing suot ko 'to, gumagaan ang pakiramdam ko, parang bumabalik ako sa panahon kung kelan wala tayong problema, Masama ba yun Kevin?" Tanong nya.
"Kath, hindi." Sabi ko, naglakad ako palapit sakanya at niyakap.
I don't want to choose. I don't want to hurt them.
"Kevin..."
But I need to choose.
"Kath, I love you.."
"Hindi ko alam, pero kapag masama ang loob ko at once na tumingin ako sa dagat nawawala lahat ng stress ko, para bang.. inaanod yung lungkot na nararamdaman ko."
"Bakit mo sinasabi sakin yan? Edi kapag masama ang loob, wala ng thrill,kasi alam ko na kung saan ko hahanapin ang bestfriend ko?"
"Kailangan pa ba ng thrill? Wahaha~ Yaan mo na, sa tuwing malungkot ako at nagiisa, gusto ko ikaw ang nasa tabi ko, ikaw ang unang makakahanap sakin."
"Kevin.. I love--" Kumalas ako sa pagkakayakap ko sakanya.
Tinitigan ko si Kath.
"What's wrong?" Tanong nya na naguguluhan.
"Sa oras na mawala ako, hindi ko alam kung sino ang magaalaga sakanya, Ayoko namang iasa sayo dahil alam kong may masasaktan."
"Vincent naman, syempre bilang kaibigan na lang yun."
"Hindi ko alam, pero sana.. Ikaw yung nandun kapag nangangailangan sya ng tulong, Well alam ko naman na ipagtutulakan ka nya palayo, kaya.. AHAHAHA! NEVERMIND NA LANG!"
"Mamamatay ka na nga tumatawa ka pa."
"Kailangan ba umiyak ako? Sht! Sa harapan mo pa!? Asa ka naman!"
"Eh kung ibato ko kaya sayo tong upuan."
"Kevin, mahal na mahal ko si Kyou, ayokong may mangyaring masama sakanya."
Bigla kong napalingon sa dagat na malayo samin.
Bakit parang tinatawag ako ng mga alon?
Bakit bumalik sakin lahat ng alaala na yun?
"Kath.. I'm sorry." sabi ko tsaka ako naglakad pabalik.
"Kevin!"
"I'm sorry! But, I can feel it. Kyou needs me! I'm sorry!" Sigaw ko tsaka ako tumakbo papasok sa resort nila Sebastian.
Everytime na nakakapili na ko, tsaka naman may nangyayaring masama sa isa sakanila.
Hindi pa ba ngayon ang tamang oras para makapili ako.
Tinakbo ko yung dalampsigan, bumalik ako sa resthouse para maicheck kung nandun si Kyou.
"Nandito na ba si Kyou?" Tanong ko sakanila pagkapasok ko.
Please, alam kong nandito ka Kyou..
"Hindi pa sya bumabalik.." Sagot nilang lahat, nanlaki yung mga mata ko.
"Shit!" Sigaw ko tsaka ko tumakbo palabas.
"KEVIN LUMALAKAS YUNG ULAN! BUMALIK KA DITO!" Sigaw nila sakin.
Yun na nga eh, lumalakas na yung ulan wala parin si Kyou.
Tumakbo pa ko ng tumakbo.
Kyou, nasan ka na ba?
Napatingin ako sa isang parte ng dagat.
0____0!
May isang babae na natatangay ng alon.
Ang katawan na yun, ang buhok na yun.
Ang mga damit na yun!
Dali-dali kong hinubad yung sapatos ko at tumakbo para makalangoy agad.
Si Kyou yun.
"Hoy Kuya! Malakas ang alon! Baka matangay kayo! Humingi ka na lang ng tulong sa iba!"
"Hoy dali dali! Humingi na kayo ng tulong! Baka malunod silang dalawa."
"Bilisan nyo! Bilis-bilis! Malalakas ang alon! Baka kung anong mangyari sa dalawang kabataan na yun!"
Nilangoy ko ng nilangoy, hanggang sa maabot ko yung kamay nya.
"Kevin!" Narinig kong sigaw ni Seb.
Fck! Kahit si Kyou na lang yung maligtas.
Hinawakan ko si Kyou, lumangoy ako pabalik habang hawak-hawak siya.
Dahil sa bigat naming dalawa, naagos kami ng alon.
Fck Sht!
Itinulak ko si Kyou ng makita ko na medyo malapit na kami sa dalampasigan.
Pagkatulak ko sakanya, tsaka naman ako naanod ng alon palayo.
Atleast save her.
Vincent.. Save your wife..
Naramdaman kong kinakapos na ko ng hangin kaya ipinikit ko na lang yung mga mata ko pero may humawak sa mga kamay ko at tinulungan akong makaangat at dinala sa pang-pang.
Nanghihina akong gumapang palapit kay Kyou.
"Kevin.." Tawag nila sakin.
Parang lalo akong nanghina sa nakita ko.
Binuhat si Kyou gamit ang stretcher.
"Dalin nyo sya sa isang kwarto, bilisan nyo! DALI!" Sigaw ni Bea, agad namang kumilos yung mga tauhan at dinala sa loob ng bahay.
"Teka! Bakit hindi sa ospital Bea?" tanong nila.
"Sa tingin nyo! Aabot pa si Hazelle kapag itinakbo natin sa Ospital ngayon!? huminahon kayo! Medicine ang kinukuha ko, kaya ko 'to." Sabi ni Bea tsaka sya sumunod sa mga lalaking may hawak ng stretcher ni Kyou.
"Kevin.." Tawag nila sakin at tsaka nila ko itinayo.
"Is that her?" Tanong ko.
"Kevin look, come on! Look at us!" Sigaw nila, tumingin ako sakanila.
"She's gonna be alright, Ok?" Sabi nila.
Nakita kong tumatakbo si Kath papunta samin na nanlalaki yung mga mata nya.
"She's almost dead." Sabi ni Kath.
**
"Kevin! Kevin!" Tumingin ako kay Bea.
"O?"
"Ano ba~ Bakit mo ba inaway si Hazelle?" Sabi nya.
"Namumugto mata mo, anong nangyari?" Tanong ko.
This past few days, tahimik na lang si Bea, hindi na sya nakikielam, Ayaw na nyang magsalita ng kahit ano.
"Namimiss ko lang yung Hell Girl." Sabi nya tapos tumawa sya.
"Bea.."
"Sana College na lang tayo ulit, Ahahah! Ano ba! Ang drama ko!" Sabi nya tapos niyakap nya ko kasi umiyak sya.
"Bea.. Ano ka ba?" Tanong ko pero hinagod ko yung likod nya.
"Kevin.. Nahihirapan na ko magsinungaling, ayoko na.. Tama si Sopphie..Itigil na natin 'to." Sabi ni Bea tsaka sya umiyak ng malakas.
*
"Sopphie?! What are you doing here?!"
"Kevin! Can you explain this to me?! Si Hazelle? Bakit hindi nya kilala si Vincent?!" Sigaw nya.
"Sopphie, please, Walang alaala si Hazelle."
"NANDATO!?" [What did you say?]
"May amnesia ang pinsan mo." Biglang sabi ni Bea."Makakasama pa sakanya ngayon pag bumalik lahat ng alaala nya."
"So? What are you going to do?" Tanong ni Sopphie.
"Lie. We're lying." Sabi ni Bea. "Nagsisinungaling kami sakanya." Sabi ni Bea sa mapait na tono.
"What? wait!"
"Pinakilala ko bilang boyfriend nya, in that way.. Maiiwasan nyang maalala si Vincent."
"Sore wa dameda!" [That won't do!] "You're just.."
"Sopphie.."
"Stop this! Mas lalo nyo lang syang masasaktan! Hindi lang sya! Pati kayo! Maiipit kayong lahat!" Sigaw nya.
"Sopphie wala kang naiintidihan!" Sigaw ni Katherine.
"Wala na kung wala Kath! But I'm not that fool like you! Paano na lang pag nalaman ni Hazelle lahat ng kaguluhan dito!? Paano na lang sya?! Mas gugustuhin ko pang malaman nya lahat kesa kung kelan masaya na sya tsaka nya malalaman." Sabi ni Sopphie.
"She will die, Mamamatay sya kapag naalala nya." Sabi pa ni Katherine.
"She's not going to die, Hindi sya mamamatay." Tiwala nyang sabi samin. "Tanong ko sainyo..
Anong gagawin nyo once na maalala nya lahat? Hindi nyo habang panahon maitatago sakanya 'to."
*
"Bea, Don't worry, nakapagdesisyon na ko." Sabi ko
"Kevin.. How about her?" Tanong nya ulit.
"Sinabi ko na sakanya, inexplain ko na.." Sabi ko.
In the end..
I ended up choosing Kyou.
**