Dantes blik glijdt van Gaby naar Daila en terug naar Gaby. 'Wat is er gebeurd?'
Daila kijkt Gaby aan en begint dan te vertellen. 'We zochten naar de kluis die het nummer had dat wij hadden gevonden: zeven-één-twee-vijfentwintig. De kluisjes hebben echter maar vier cijfers, niet vijf.'
'Dus we zochten naar andere mogelijkheden,' vertelt Gaby. 'We pakten de flyer erbij, op zoek naar andere getallen die het kluisnummer konden zijn. Dat is wat je nu in jouw handen hebt.'
Dante kijkt omlaag naar het papier in zijn handen. Er staan een heleboel getallen opgeschreven, maar er zijn er nog meer doorgekrast.
'Het bracht ons echter geen steek verder,' zegt Daila.
'Die conclusie hadden we eerder ook al getrokken,' zegt Dante. Ze waren al lange tijd bezig geweest met de vraag waar de code voor diende en toen waren ze ook op zoek geweest naar een kluisnummer.
'Maar je zat op het goede spoor met de envelop,' zegt Gaby. 'Daar konden we het kluisnummer uit halen.'
Dante trekt één wenkbrauw op. Op Gaby's naam na is de envelop helemaal leeg, dus hij kan niet bedenken hoe ze er meer informatie uit hebben kunnen halen.
'Gaby's naam heeft vier letters,' legt Daila uit. 'De kluisjes hebben vier getallen. We zaten op het goede spoor, maar misten de laatste stap nog.'
Dantes frons wordt dieper. De uitleg maakt nog niet veel duidelijk.
'Het kluisnummer dat jij had gevonden was zeven-één-twee-vijfentwintig,' zegt Gaby langzaam, 'maar de vijfentwintig is fout. We moeten het zien als twee plús vijf.'
'Dat is dus zeven,' voegt Daila toe.
'En het kluisnummer heeft dan vier getallen,' maakt Dante af. Zijn mond valt open.
'Er is maar één probleempje,' zegt Gaby.
Dantes hoofd draait zich met een ruk om naar Gaby. Het laatste wat hij wil op een eureka-moment zoals deze is meer problemen.
'Kluis zeven-één-twee-zeven is niet in de vrouwenkleedkamer.'
'We denken dat het in de mannenkleedkamer is,' zegt Daila.
Een opgeluchte zucht ontsnapt aan Dante. 'En jullie durven niet naar binnen?' Hij lacht als hij twee veelbetekenende blikken krijgt van Gaby en Daila. 'Ik ga wel.'
'Wij wachten hier,' zegt Gaby. Ze kan de grijns die op haar gezicht groeit niet weerstaan.
Als reactie rolt Dante alleen met zijn ogen en loopt hij langs de twee vrouwen naar de deur van de mannenkleedkamer. Hij gaat snel aan de slag. De deur valt achter hem dicht en onttrekt hem uit het zicht van Daila en Gaby, maar ik kan jullie meenemen naar wat er binnen de vier muren die alleen voor mannen toegankelijk zijn gebeurt.
De ruimte is vrijwel identiek aan de vrouwenkleedkamer, maar het is gespiegeld en het mist de föhn die voor de vrouwen wel beschikbaar is.
Dante heeft dezelfde focus als Gaby en Daila en loopt gelijk door naar de kluisjes. Hij mompelt de getallen nog een keer: 'Zeven-één-twee-zeven.' Als zijn ogen over de kluisjes glijden, blijven ze alleen hangen bij de kluisjes met sloten en lezen ze de getallen van die kluisjes, net zolang tot hij het betreffende kluisje tegenkomt.
Hij onderdrukt een slaak van blijdschap en zijn handen reiken gelijk naar het slot. Het is een cijferslot, precies wat hij nodig heeft. Wat is de kluiscode ook alweer? 'Vijf-negen-twee-één.' Zijn vingers draaien aan de cylinders totdat de goede getallen verschijnen.
Hij mompelt een schietgebedje en sluit zijn ogen terwijl zijn vingers aan het slot rammelen. Laat los, denkt hij, ga open.
En dat doet het ook. Met een klik springt het slot open en met een simpele handbeweging haalt hij het van de kluisdeur af. Het deurtje valt al lichtjes open, alsof het hem wil uitnodigen om binnen te kijken. Snel trekt Dante de deur helemaal open en voordat licht de kans heeft om het kluisje te betreden, reikt Dantes hand het kluisje in om het van zijn inhoud te bevrijden.
Uit de kluis haalt hij een klein boekje, in rood leer gebonden.