{Ethan}
Om de afgesproken tijd kom ik aan bij het café. Binnen kijk ik even rond. Luna is er nog niet, dus ik neem plaats aan een tafeltje bij het raam. Terwijl ik wacht kijk ik op mijn telefoon. Eden heeft op Snapchat een foto van een jongen gepost. Ze heeft dus eindelijk een ander gevonden.
'Heey.' Ik kijk op en zie Luna staan. Mijn hart slaat een slag over. Elke keer als ik haar zie denk ik voor een seconde dat het Emily is.
'Hey' begroet ik haar. Luna gaat zitten.
'Hoe gaat het?' vraagt ze.
'Goed, met jou?' reageer ik.
'Ook goed' glimlacht ze. 'Ik wilde je eigenlijk meteen iets vragen... Ik heb contact gehad met mijn biologische ouders. Ze hebben gevraagd of ik vanavond kom eten, en ze vroegen ook of jij langs wilde komen.'
'Is goed' zeg ik. Ik heb Emily's ouders al super lang niet meer gezien. De laatste keer dat ik ze zag was op de begrafenis van mijn vader.
Wanneer een serveerster langskomt bestellen we allebei wat te drinken.
'Hoe was Emily?' vraagt Luna dan.
'Emily was echt super lief' vertel ik. 'Ze dacht altijd aan anderen. Ze was nooit egoïstisch, maar dat is haar uiteindelijk te veel geworden. Ik haat mezelf er nog steeds voor dat ik er niet op tijd bij was. Als ik had geweten hoe erg haar depressie had, had ze nu nog geleefd.' Ik sla mijn ogen neer. Luna pakt voorzichtig mijn hand vast.
'Ethan, je kan er niks aan doen' zegt Luna. 'Een vriendin van me was depressief. Als ze zelfmoord willen plegen, kan niks ze tegenhouden.'
'Hoe gaat het nu met die vriendin?' vraag ik.
'Ze zit in een kliniek' antwoordt Luna. Ik knik.
Na zo'n twee uur over Emily te hebben gepraat gaan we naar Emily's ouders.
'Hoe ben je hier gekomen?' vraag ik aan Luna.
'Met de bus.'
'Dan kan je wel met mij meerijden.' Ze glimlacht dankbaar en we lopen richting mijn auto.
Bij het huis van Emily's ouders aangekomen stappen we uit de auto. Luna zucht diep voor ze aanbelt. Binnen een aantal seconden vliegt de deur open en staat Anne in de deuropening.
'Heey, kom verder' glimlacht ze vriendelijk. Luna en ik lopen naar binnen.
'Ethan, hoe gaat het ermee?' vraagt Anne aan mij.
'Goed' antwoord ik. 'En met jullie?'
'Beter' glimlacht ze. 'Ik ben blij dat het goed met je gaat.' Met z'n drieën lopen we verder naar de woonkamer waar ik Andy op de bank zie zitten. Eerst begroet hij Luna en dan richt hij zich op mij.
'Goed je te zien, Ethan' zegt hij terwijl hij zijn hand op mijn schouder legt. Ik glimlach naar hem.
'Ook goed om jullie weer te zien.' We nemen plaats aan tafel. Anne heeft lasagne gemaakt. Ze weet dat ik van haar lasagne hou.
'Ik hoop dat je dit lekker vindt' zegt ze tegen Luna.
'Ik hou van lasagne' glimlacht Luna.
Tijdens het eten worden er veel gesprekken gevoerd. Het voelt net als vroeger. Ik heb me hier altijd al thuis gevoeld. Emily's ouders zijn heel gastvrij.
'Luna' begint Anne plotseling. 'Ik weet dat we je destijds hebben afgestaan, maar we blijven je biologische ouders. Toen we jou en Emily kregen waren we jong en we hadden geen idee wat we met een kind aan moesten, laat staan met twee. Maar nu we wat ouder zijn, moet je weten dat je altijd bij ons terecht komt. We zullen waarschijnlijk nooit aanvoelen als je "echte" ouders. Maar als er iets is, kom naar ons toe.' Luna glimlacht.
'Bedankt' zegt ze. 'Dat waardeer ik.'
'Nu ik jullie zo samen zie besef ik pas hoe goed je voor Emily was' zegt Anne opeens. Kort kijk ik Luna aan waarna ik mijn ogen neersla.
'Hoe gaat het eigenlijk in de liefde?' vraagt Anne aan mij. 'Ik heb begrepen dat je een moeilijke periode hebt gehad.'
'Ik heb sinds kort weer een vriendin' vertel ik. 'Ze heet Hayley en ze is echt geweldig.'
'Ik ben blij voor je' glimlacht Anne. 'Je verdient het beste. Je bent altijd zo goed geweest voor Emily.'
'Ethan, je moet onthouden dat het niet jouw schuld is geweest' zegt Andy. 'Emily was ziek. Helaas is ze nooit genezen. Maar als jij er niet was geweest was het al veel eerder gebeurd.'
'Zou ik...' prevel ik. 'Zou ik even naar haar kamer mogen?'
'Natuurlijk' zegt Anne meteen. 'Dan kunnen wij meteen even alleen met Luna praten.' Ik knik en sta op waarna ik de gang inloop. Ik weet de weg maar al te goed in dit huis. Ik ben hier zo vaak geweest.
Terwijl ik de trap op loop zucht ik diep. Ik mis Emily, meer dan ik wil toegeven. Bovenaan de trap loop ik naar rechts. Haar kamerdeur is dicht. Voorzichtig pak ik de deurklink vast. Het metaal voelt koud onder mijn hand. Alsof er al maanden niemand meer is geweest. Zacht duw ik de klink naar beneden en duw de houten deur open. Haar bed staat in het midden van de kamer. Hij is keurig opgemaakt. De muren zijn nog altijd grijs. Op de wand achter het bed hangen allemaal foto's. Ik loop ernaartoe en bekijk ze. Mijn blik blijft hangen bij een foto van Emily en mij. Ze lacht terwijl ik haar een kus op haar wang geef. Ik haal de foto van het lijntje af en ga ermee op bed zitten. Een brok in mijn keel ontstaat. Ik hield zoveel van haar.
Mijn vingertoppen strijken zacht over het roze dekbed. In dit bed hebben Emily en ik onze eerste keer gedeeld. We waren allebei zo zenuwachtig. We wisten totaal niet wat we moesten doen. Ik had de kamer romantisch gemaakt door overal kaarsjes neer te zetten en rozenblaadjes op het bed te leggen. Emily was die dag alleen thuis. Die ervaring zal ik nooit meer vergeten.
Ik voel een traan uit mijn ooghoek ontsnappen terwijl ik terugdenk aan alles wat Emily en ik hebben meegemaakt. Al snel rollen meerdere tranen over mijn wangen.
'Ach, Ethan...' Ik kijk op en zie Anne staan. Ze loopt naar me toe en komt naast me op bed zitten.
'Ik mis haar' prevel ik terwijl Anne haar armen om me heen slaat.
'Wij allemaal' mompelt ze. 'Emily was heel bijzonder.'
'Ik heb heel mijn leven verpest' fluister ik. 'Na Emily...'
'Ethan, het is niet erg' verzekert Anne me. 'Je bent ook nog eens je vader verloren. Je hebt een moeilijke periode gehad, maar het gaat nu toch beter?' Ik knik.
'Alleen mijn moeder...' stamel ik. 'Ze is zo'n beetje elke avond weg, naar allemaal verschillende mannen toe. Ze lijkt niet eens blij voor me te zijn dat ik na Emily eindelijk weer iemand heb gevonden die me zo blij maakt. Het heeft zolang geduurd voor ik me open durfde te stellen aan iemand.'
'Andy en ik zijn er altijd voor je' vertelt Anne me. 'Geloof me, als jij gaat trouwen zullen wij op de eerste rij zitten. Ook al is het niet met Emily. Je verdient echt het allerbeste. En ik weet zeker dat Hayley je heel gelukkig kan maken.'
'Dankje' fluister ik.
'Laten we terug naar beneden gaan' zegt Anne. Ik knik en sta op. Nog altijd heb ik de foto van Emily en mij in mijn hand. 'Hou die maar.' Ik glimlach en stop hem in mijn zak.
Beneden aangekomen besluiten Luna en ik te gaan.
'Jullie moeten vaker langskomen' zegt Andy. 'Het was erg gezellig.' Ik knik instemmend.
'We houden contact' zegt Anne tegen Luna en mij.
Nadat Luna en ik Anne en Andy gedag hebben gezegd lopen we naar mijn auto.
'En?' vraag ik aan Luna. 'Hoe vond je het?'
'Ze zijn echt super lief' vertelt Luna terwijl we in mijn auto stappen. 'En ik begrijp nu waarom ze me destijds hebben afgestaan.'
'Waar moet je naartoe?' vraag ik als ik de straat uitrij. Luna geeft haar adres door.
Na zo'n twintig minuten zijn we aangekomen bij Luna's huis.
'Houden we contact?' vraagt ze aan mij. Ik knik. 'Oke, tot de volgende keer dan.'
'Tot dan' glimlach ik.
'Bedankt voor vandaag trouwens' zegt Luna en ze drukt een kleine kus op mijn wang.
'Geen probleem' mompel ik. Wanneer Luna haar huis binnen is zucht ik diep. Als ze niet sprekend op Emily leek was alles zoveel makkelijker.
Binnen een aantal minuten sta ik voor Hayleys huis. Ik bel aan en binnen een aantal seconden vliegt de deur open en staat mijn vriendin in de deuropening.
'Ethan' glimlacht ze opgewekt. 'Ik wist niet dat je langs zou komen.'
'Ik wilde je gewoon zien' zeg ik. 'Mag ik binnenkomen?' Meteen knikt Hayley en zet een stap opzij.
'Wil je iets drinken?' vraagt ze dan aan me.
'Graag' antwoord ik terwijl ik mijn jas en schoenen uittrek. Hayley loopt voor me uit naar de keuken waar ze een glas cola inschenkt. Vervolgens overhandigt ze het glas aan mij.
'Hoe was het met Luna vandaag?' vraagt Hayley terwijl we op de bank gaan zitten.
'We zijn naar Emily's ouders geweest' antwoord ik.
'Oh, hoe was dat?'
'We zaten met zijn allen te eten' vertel ik.
'Shit' onderbreekt Hayley me terwijl ze zichzelf voor haar hoofd slaat. 'Ik ben helemaal vergeten zelf te eten. Mijn ouders zijn er niet. Ik was zo bezig met Netflix en toen was ik met Milou aan het praten. Ik ga even iets bestellen. Wil je ook?' Lachend schud ik mijn hoofd. Hayley bestelt een pizza en legt dan haar telefoon weer weg.
'Sorry' verontschuldigt ze zich. 'Ga verder.'
'We zaten dus met zijn allen te eten' vertel ik. 'En het voelde weer even als vroeger. Ik heb me altijd zó thuis gevoeld bij ze. Haar ouders zijn heel gastvrij. En ze zijn oprecht blij voor me dat ik iemand anders heb gevonden.'
'Ik ben blij dat het zo goed ging' glimlacht Hayley. Ik verstrengel onze vingers.
'Ze zeiden zelfs dat ze op mijn bruiloft zouden komen' zeg ik. 'Volgens mij zijn zij blijer voor me dan mijn eigen moeder.'
'Praat gewoon eens met haar' zegt Hayley. 'Dat zou je goed doen.'
'Ik kijk wel' mompel ik. Hayley knikt.
'Hayley' begin ik. 'Je moet me iets beloven.'
'Wat dan?' vraagt ze.
'Ga alsjeblieft nooit bij me weg' smeek ik haar. 'Hoe dom ik ook af en toe ben. Ik heb je nodig.'
'Op één voorwaarde' zegt Hayley. Ik kijk haar vragend aan. 'Als je ook nooit bij mij weg zal gaan.' Ik knik meteen en druk dan mijn lippen op de hare. Al mijn gevoelens komen eruit en ik zoen haar dan ook met alles wat ik in me heb. Er is totaal geen sprake van lust in onze zoen, alleen gevoelens. Hayley haalt haar handen zacht door mijn haren heen en ik hou haar stevig vast. Mijn armen zitten verwikkeld om haar middel.
Onze zoen wordt onderbroken door de bel die gaat.
'Dat...' stamelt Hayley terwijl ze me loslaat.
'Ik weet het' fluister ik. Hayleys wangen hebben een blos gekregen en langzaam staat ze op en loopt richting de voordeur. Dat was één van de meest intense dingen die ik ooit heb meegemaakt. Ik heb nog nooit iemand zó gezoend. Wanneer Hayley terugkomt met een pizzadoos in haar handen glimlach ik.
'Welke heb je eigenlijk besteld?' vraag ik haar terwijl ze weer naast me komt zitten.
'Salami' antwoordt ze terwijl ze de doos opent. 'Wil je ook?' Ik knik en pak een stuk.
'Ik hou zoveel van je' vertel ik haar waarna ik een kus op haar wang druk.
'Ik ook van jou.'