{Hayley}
De rest van de vakantie hoor ik niks meer van Ethan. Misschien had ik hem meteen moeten vertrouwen, maar mijn vertrouwen in de mensheid ligt niet hoog. Ik vertrouw niemand. Moet ik naar hem toegaan? Ik schud mijn hoofd en trek mijn dekbed nog wat verder over me heen. Plotseling word ik gebeld. Zuchtend pak ik mijn telefoon en neem op.
'Met Hayley' mompel ik.
'Hayley!' roept Milou door de telefoon. 'Eden heeft gelogen. Ze is nooit met Ethan naar bed geweest. Ze wilde gewoon opscheppen. Noah vertelde het me.'
'En hij is zo betrouwbaar?' vraag ik.
'Ja, hij heeft met Ethan gepraat' zegt Milou. 'Luister, als je ook maar iets om Ethan geeft kom je je bed een keer uit en ga je naar hem toe. Je moet je excuses aanbieden.'
'Je hebt gelijk' zeg ik. 'Ik ga naar hem toe.' Met die woorden hang ik op en stap vervolgens uit bed. Snel kleed ik me om en doe wat make up op voor ik mijn huis verlaat.
Onderweg naar Ethan heb ik veel tegenwind. Zuchtend probeer ik vooruit te komen. Waarom heb ik niet gewoon mijn rijbewijs?
Na zo'n half uur ben ik eindelijk bij Ethan aangekomen. Ik zet mijn fiets neer en loop dan richting de oprit. Kort druk ik op de bel bij de deur. Binnen enkele seconden vliegt de deur open en staat Ethan in de deuropening, met een ontbloot bovenlijf.
'Heey' begroet ik hem.
'Hey' mompelt Ethan. 'Wat doe je hier?' Ik zucht diep.
'Ik wilde-' Voor ik mijn zin af kan maken hoor ik de stem van een meisje.
'Wie is dat?' Eden komt achter Ethan staan. Ze heeft zijn shirt aan. Mijn hart stopt even met kloppen. De brok in mijn keel ontstaat.
'Hayley...' probeert Ethan. Ik bijt hard op mijn lip om de tranen tegen de houden. Als ik nu iets zeg barst ik in tranen uit. Dat is één ding wat zeker is. Zonder nog iets te zeggen draai ik me om en loop snel de oprit af. Zo snel als ik kan stap ik op mijn fiets en rij weg. Ik kan amper wat zien door de tranen die in mijn ogen gevormd zijn. Wanneer ik langs het park rij gooi ik mijn fiets neer en ga op een bankje zitten. Dus daarom heeft hij niks van zich laten horen deze week. Hij was gewoon met Eden. Hij verkiest haar boven mij. Ik haat jongens. Ik haat ze allemaal. Uiteindelijk doen ze je allemaal pijn.
'Hayley.' Ik kijk op en zie Ethan staan.
'Ga weg' breng ik trillend uit.
'Hayley, ik-'
'Laat me verdomme met rust!' roep ik uit. 'Je bent zo'n enorme klootzak! Ik haat je!' De tranen rollen inmiddels over mijn wangen.
'Het spijt me' fluistert Ethan. 'Ik zal je niet meer lastigvallen.' Ethan slaat zijn ogen neer en loopt weg.
{Ethan}
Ik geef een harde trap tegen de prullenbak. Ik heb alles verpest. Ik ben haar kwijt. Ik raak iedereen kwijt. Wat is het nut nog om te leven? Het enige wat ik kan is mensen pijn doen. Ik ga tegen een muurtje aanzitten en verberg mijn gezicht in mijn armen. Tranen verlaten mijn ooghoeken.
'Ethan...' Verschrikt kijk ik op om vervolgens Milou te zien staan, Hayleys beste vriendin. 'Gaat het?' Ik schud mijn hoofd.
'Ik heb het verpest' fluister ik. 'Ze haat me.'
'Wat is er gebeurd?' Milou komt naast me zitten.
'Ik ben vandaag naar bed geweest met Eden' mompel ik. 'En Hayley kwam naar mijn huis, en ik deed open. Eden vroeg wie er was en kwam achter me staan. De blik in Hayleys ogen... Ik ben zo'n eikel.'
'Waarom ben je met Eden naar bed geweest?' vraagt Milou.
'Hayley liet niks van zich horen' mompel ik. 'Ik dacht dat ze klaar met me was. En ik had afleiding nodig.'
'Jullie moeten echt beter communiceren' zegt Milou. 'Dan had dit voorkomen kunnen worden.'
'Weet ik' fluister ik. 'Maar misschien is het wel beter zo. Misschien horen we niet bij elkaar.'
'Oke, stop' zegt Milou meteen. 'Ga je het nu zomaar opgeven? Jullie houden van elkaar. Ze heeft je door alles heen gesteund. En door één kleine tegenslag laat jij je wegjagen? Je moet voor je relatie vechten.'
'Je hebt gelijk' mompel ik. 'Maar ik weet niet wat ik moet doen.'
'Laat haar zien dat je van haar houdt en dat je spijt hebt. Hayleys vertrouwen is klein, maar ze is wel vergevingsgezind.'
'Waarom is haar vertrouwen klein?' vraag ik. Milou zucht.
'Het is niet aan mij om dat te vertellen' zegt ze. 'Als ze het wil vertellen doet ze dat vanzelf.' Ik knik begrijpend. Ik moet Hayleys vertrouwen terugwinnen. Ik weet alleen nog niet hoe.
(Lekker laat nog een hoofdstuk, maar anders vergeet ik het weer. Ik ben lekker verbrand. Iemand nog tips hoe het snel weggaat?)