CHAPTER 13
Jasmuel’s P.O.V.
*Kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing**Kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing* *Kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing*
Nag-iingay na ang alarm ko na kanina pa umiiyak. Dumilat na ko pero tinatamad pa rin ako bumangon.
Pikit na muna ako saglit. Five minutes lang.
…
…
…
…
…
Naalimpungatan ako sa panaginip ko na hahalikan daw ako ng isang prinsipe pero nagulat daw ako dahil naging halimaw ito.
Umupo ako at tinignan ang phone ko.
9:30 NA!!!!!!!!!!!!
Ang haba ng tinulog ko! Nag-alarm lang ako ng 7:00 pero anong oras na ako nagising! 10:00 pa naman ang call time namin. Grabe, super late!
Tumakbo na ko papuntang banyo para maligo ng 10 minutes. Lumabas at nagbihis ng madali at tinawagan na si Mang Ben. Mabuti na lang at nasa kotse lang ito. Ang usapan kasi namin 8:30 kami aalis ng condo pero late na nagising. Buti na lang hindi siya umalis.
Kinuha ko na ang bag ko at lumabas na ng unit ko.
Patakbo ko ng tinungo ang elevator sakto naman na pasara na ito at pinindot agad ang open button para di tuluyang sumara. Nang bumukas ay pumasok ako agad ng hingal dahil sa pagtakbo na ginawa ko.
Sumara na ang pintuan ng elevator at nagsimula na itong bumaba.
Binabawi ko ang hininga ko habang nakatayo. Nakikita ko sa refleksyon ng salamin ng elevator ang katabi ko. Lalaki ito na mas matangkad sa akin. Naka-lavender ito na long sleeves na nakataas ang manggas hanggang siko. May suot din itong eye glasses at Korean bag na leather.
Hindi ko makita ang mukha nito kaya naman nilingon ko na ito.
Maputi ito. Matangos ang ilong at kahit naka-eyeglasses, namimilog ang mga mata nito. Hapit din ang biceps nito sa suot na long sleeves at naka-tuck in. Hindi ko lang makita kung may ‘santol’ siya sa harap e. Hehehe.
Nagkasabay na kami nung una at alam kong siya yung bago kong kapit bahay.
Tumunog ng muli ang elevator na naghuhudyat na nasa parking lot na. Bumukas na ang pintuan nito at naunang lumabas ang lalaki. Sinundan ko ito ng tingin hanggang makalabas ito. Sumunod na din akong lumabas at pumunta na kagad sa van.
Nakita ko pa ang lalaki na sumakay sa isang puting Porsche. Sumakay na ito at kumaripas na ng takbo. Ako naman sumakay na sa van at umalis na din.
I wonder who that guy is. I mean, his name. For the second time, hindi nanaman niya ako pinansin. Hindi nanaman niya ko na-notice? Daig niya pa ang artista, ang snob niya!
“Pasensya na po direk at nalate ako. Hindi po kasi ako nagising sa alarm ko.” Pagsusumamo ko sa director namin dahil Mag-aalas onse na ako nakarating sa set. Nakakahiya dahil ako na lang ang inaantay nila dahil ako ang una nilang kukunan. Tapos aayusan pa ko.
“It’s okay, dear. First late mo pa lang naman. Next time, wag na ha? Nasasayang oras sa taping e.”
“Sorry po ulit.”
“Okay na sige na. Ito naman, sige na magbihis ka na.” Sinabi nito sa akin at pumunta na ko sa dressing room.
Nakaupo na ko sa harap ng isang dresser at sinimulan na kong ayusan ng make-up artist and hair stylist ko habang nagbabasa ng script.
Pero hindi pumapasok sa isip ko ang mga binabasa ko bagkus ang lalaking kapit bahay ko ang nanggugulo nito.
Iba kasi ang dating niya kanina. Ang awra niya. I have to know him. I have to know him.
*****
Ugh! Napahawak na lang ako sa noo dahil sa sobrang kainisan. Anong oras na nga ako nakaalis sa condo, traffic pa. I’m so late to work!
This day won’t be even better. It just started and it sucks.
But again, I was once together with my celebrity neighbor on the elevator. I should have close the elevator’s doors so that I won’t be with him again. And the way he stares at me, it looks like he is examining my face even if I didn’t see him directly but I can see it on the door’s reflection.
At mukhang gusto niyang ipakita na bakit hindi ko siya pinapansin dahil artista siya? Please. Celebrities like him are fame-minded. Gusto nila napapansin sila lagi, pinagkakaguluhan para alam ng lahat sikat sila. Wala silang ibang iniintindi kundi kung papano sila kikita ng pera at kung papano pa sila sisikat.
After half an hour, I finally reached our office’s building. When I entered the office, my mad supervisor confront me.
“Mr. Davis you’re late again!” Bungad nito sa akin.
“I’m sorry, sir. Hindi na po mauulit.” Nakayukong sabi ko dito.
“Hindi na po mauulit, hindi na po mauulit! Lagi na lang!” Pagalit na sabi nito habang pinagtitinginan na kami ng iba pa naming kaopisina.
“Sige na, pumunta ka na sa table mo.” At pumunta na ko sa table ko.
In-on ko na ang computer at nagsimula na ng aking trabaho.
I work as a call center agent for part time every summer. I came from a very rich family but I don’t know what convince me to work. I guess I want myself to earn my own money not coming from my family. Iba pa rin daw kasi kapag sariling sikap ang perang kinikita mo.
My family lives in the States and I am the only one staying here in the country. They want to bring me with them but I refuse because I want to be independent. And since I graduated from high school, I’m all alone. And now I’m on my third year on college this school year, I proved that even at my age, I can be a responsible independent individual. Hindi ako umaasa sa iba but my parents are paying for my rent and sending me my allowances which is kinda good as I don’t need to work harder. Hehe.
I have few friends, mga apat lang? Because I seldom friendly to people who’ll befriend me just because of my looks or my life style or whatever. I want a friend who will always be there whenever I need them.
I only had three friends during my high school days and one in college. And here in the office? None. I don’t know why. Every summer I work to a call center to ease my boredom at home. And every summer I change company because I just want to.
“Thank you mam and I hope you had a great call…” Binaba ko na ang tawag ng aking caller at tinanggal na ang head phones sa aking tenga.
Umayos ako ng upo at nag-inat ng leeg.
“Jacob.” Nilingon ko ang katabi ko na tumawag sakin.
“Sabay na tayo maglunch?” Pagpapacute nitong babae sa akin. Ganyan sila sa akin lagi tuwing tatawagin ako. Irritating and I don’t find it cute.
Bumalik ako ng tingin sa monitor ko at tinignan ang phone ko.
“No. I’m still good.” Binalik ko na ulit ang head phones sa ulo ko at kumuha ng isa pang tawag.
I always eat lunch by myself because I want to have peace while eating. And I don’t eat at this building’s cafeteria because their food are always the same.
I’m very conscious with my body so I try to watch what I eat. But I’m back in the gym for my godly-like physique.
I’m not the type of person who takes out girls when I go to clubs. Yes, I weekly go to clubs with my friends to have fun, but that was before. Since I moved out from my old condominium, madalang na lang siguro ko nakakasama sa mga kaibigan ko. Malayo na din kasi sa mga bars na pinupuntahan namin but if I have time, I will go with them. And I’m back in the gym and have work so I don’t know when will I be with them again.
I also once a print ad and runway model when I was on my last months of my high school and there I met my… never mind. Guested in some shows and that’s why I hate the limelight.
Lumabas ako ng building para bumili ng paborito kong vegetable salad at yogurt sa convenience store na nasa tabi lamang ng building. Pag pasok ko, wala naman masyadong tao.
Bumili ako ng mga pagkain ko at kumain na din doon.
May mangilan na napapatingin sa akin pero hindi ko na lang pinapansin.
Nang maubos ko na ang pagkain ko ay tumayo na ako sa aking kianuupuan at lumabas na ng store.
Hi pogi!
Kuya pogi!
Oy cute papicture!
I always hear those words when I pass by before heading to the building. Di ko na lang pinapansin at diretso na kong umakyat sa office.
*****
Jasmuel’s P.O.V.
Break namin at kasama ko ngayon si Keith na kumakain ng meryenda sa tent.
“When are you free?” Out of nowhere ay natanong niya sa akin.
“I still don’t know. Why?”
“Aayain sana kita magdinner.”
Seryoso? Omeged.
“Sige I will tell you na lang. But why naman?”
Uminom muna siya ng tubig bago sumagot. Ang hot niya tignan lalo na pag nakikita mo pang gumagalaw pataas-baba yung Adams apple niya. Medyo pawisan pa siya kasi kakatapos lang ng basketball scene niya at naka-jersey pa siya. Pero hindi pa tapos dahil may eksena pa kaming dalawa together na kukunan.
“I just want to treat my leading lady.” Ngumiti nitong sabi sa akin.
Namula naman ako sa sinabi niya dahil sa kilig.
“Talaga ha? Anong nakain mo? Hehe.”
“Wala naman. I just want to. And biglang pa-thank you na rin dahil tinanggap mo itong project na to kundi wala akong leading lady.” Oo na, ako na kinikilig!
Nagkwentuhan pa kami saglit bago pa kami tawagin para kunan na ang eksena.
After 12 hours of working, we’re pack up! Grabe talaga ang buhay artista. Pero ginusto ko to e. And madami na din kami kinunang eksena kasi nga mag-aaral na ako ulit, yung ibang eksena kinunan ko na.
Nailigpit na ng assistant ko lahat ng gamit ko at naisakay na sa van. Nagliligpit na din ang crew ng mga equipments nila.
Nagpaalam ako sa mga crew na madaanan ko palakad papunta ng van.
“Jas!”
Lumingon ako sa aking kanan para tignan ang lalaking tumawag sa akin.
Naglalakad si Keith papalapit sakin. Tinignan ko naman ito ng nakangiti.
“Are you going home na?”
“Yup. Ikaw?”
“May raket pa ko e. Ingat ka pauwi!”
“Ingat ka din papunta sa raket mo.” Tinungo ko na ulit ang van at bago ako pumasok dito ay nilingon ko muna si Keith na nakangiti pa din at kumaway. Gumanti rin ako ng kaway at sinara na ang pintuan ng sasakyan.
Itong si Keith, oo. Ayoko naman magbigay ng malisya pero iba siya magpahalaga sa katrabaho. Hindi, sakin lang siya ganyan! Hahahaha!
When I entered the unit, ramdam na ramdam ko ang pagod. It’s been a long day. Nalate ako, hulasan sa taping at gabi na umuwi. Mabuti na lang talaga walang pasok bukas.
What to do?
Naupo muna ako sa sofa na kaharap ang TV. Napaangat ako ng ulo at napangiti sa isip.
Alam ko na!
Jacob’s P.O.V.
Checked my phone and it’s pass 10. Nag-out ako sa work ng 8:00 because I worked overtime bilang pambawi sa oras ng late ko kanina. And I went to a resto bar just to chill, drink beer and eat my dinner.
I drive home and I entered my unit dead tired.
It’s been a long day. Good thing I don’t have work tomorrow so tomorrow is gym and grocery day.
Entered my room and remove all my clothes and took a hot shower. It relaxes my nerves while having my bathe.
I took a fifteen minute bath and dried up. I wore only boxer shorts and went out to my living room.
Lying in the sofa, I opened my television and switches channels to find a good show but suddenly, none.
I decided to turn on my DVD player and choose a good movie from my collection. And….. I choose The Hunger Games.
I played it and lay down on my sofa with dim lights while watching the movie.
♪ Just dance! Gonna be okay. Dada-doo
Just dance! Spin that record babe dada-doo doo
Just dance! Gonna be okay.
Just just just dance, dance, dance
Just ju-ju-just dance! ♪
What was that noise?
It’s the middle of the night and that night? What kind of neighbor is that?!
Hindi ko na lang pansinin, matatapos din yan.
♪ I got the eye of the tiger, a fighter.
Dancing through the fire
Cause I am a champion
And you’re gonna hear me roar! ♪
Heck with that noise!!!!
Isa na lang ha! And I know where is it coming from!
…
…
…
…
…
♪ Ang halik mo, namimiss ko
Ang halik mo, namimiss ko
Bakit iniwan mo akoooooooooo!
Ooooooooo-ooooh! ♪
That’s it! That faggot! Why creating such noise in this kind of hour?!
Kinuha ko ang robe at lumabas ng unit.
Nasa tapat na ko ng pinto ng unit ng kapit bahay kong maingay. And yes, that celebrity is the noisy one. Nagdoorbell ako dito.
For a minute, no one came out but I can still hear him singing.
And I press the doorbell again. And again, no one came out.
Napupuno na ko. I want to watch a movie quietly!
Jasmuel’s P.O.V.
♪ Ayaw ko ng mangarap, ayaw ko ng marinig
Ayaw ko ng manalamin, nasasaktan ang damdamin.
Gulong ng buhay patuloy-tuloy sa pag-ikot
Noon ako’y nasa ila------- ♪
TOK! TOK! TOK! TOK! TOK!
Hala! May kumakatok pala! Shet!
Ibinaba ko muna ang mic at patakbong pumunta sa pintuan at binuksan ito.
Hindi ko alam kung matutuwa ako pero alam kong nagulat ako sa taong nasa likod ng pintuan ko.
Ang aking kapit bahay!
Nakarobe itong puti at nakatingin ng malalim sa akin.
Tinignan ko muna ito at saka ano nagtanong.
“What can I -------“
“Can you please lower your music’s volume?? I’m trying to watch a movie and your noise is irritating?”
“I----“ Bago pa man ako sumagot ay tinalikuran na ko nito at pumasok na sa unit niya. Naiwan naman akong nakatanga sa pinto ng unit ko. Magso-sorry sana ako e kaso tinalikuran naman ako.
Pumasok na lang ako at pinatay ang karaoke.
Napaupo na lang ako sa sofa at napabuntong hininga.
Nakakahiya. Nakakahiya sa bago kong kapit bahay. Plano ko pa naman kaibiganin pero mukha ng malabong mangyari.
Jusko, papano ba ko babawi?