Credits. Hala nalito ako sa timeline. Sa nakabasa ng NPR, help.
Chapter 26
Burning Flowers
Pagkatapos niyang sabihin iyon ay lumuwang ang kanyang pagkakahawak sa aking baywang, napatitig ako sa kanyang mga mata. His eyes full of fury just a few seconds ago turned shivery as cold ice. Pinanlamigan ako sa hindi malamang dahilan, I guzzled casually.
I nictated, kaswal na suminghap ako at nagpakawala ng isang tipid na kalmadong pagtawa.
"T-Thank you for the love, then?" I chortled a bit. "I'm glad you've moved on, and about this issue "ruined you" at least moved on ka na, ' di ba? Past na. So, hindi na iyon belong sa usapan." I asserted.
His serrate eyes leisurely altered to me with so many running things inside, like storm just banged him up at the wrong moment of time. My heart crumpled rigidly as I saw how it affects him. His jaw clasped so tight that even his grip on my waist hurt me.
My eyes nictated, kahit kabado ay ngumisi ako at bahagyang kumilos sa kanyang pagkakahawak. Ang mga mata niya ay halos magningas sa galit at hindi ko maintindihang dahilan.
I blanched. "You're hurting me!"
"And what do you think you're doing to me?" he asked roughly.
I wanted to shout at him because it really hurts. Pero sa dami ng taong nasa aming paligid ay malabo iyon sa aking pride, alam kong narito si Lola Eska at ayaw ko nang magkaparusa pa kung gagawa ng kaguluhan.
"Ano bang ginagawa ko? We're just dancing here and then you're in a beast mode! Nananakit ka, fucking stop gripping on my waist like you're abusing a lady just turned eighteen tonight. Tsh." I rolled my eyes.
He smirked. My heart clobbered as his grip leisurely turned malicious around my waist, parang mapapahinto ako sa pagsabay sa kanyang mabagal na paggalaw dahil doon.
"Oh, I'm sorry for abusing you harshly. You didn't tell me how you want to be abused now that you're a very bewitching lady."
My lips parted in awe. Napasinghap ako at bahagyang piniglas ang balakang dahil sa kanyang malagkit na paghawak sa akin. Binaba ko ang kamay para pigilan ang kanyang braso sa kaba.
"Elexius, ano ba? Huwag kang gumawa ng atensyon dito." mariin kong sinabi habang nilalayo ang sarili sa kanya.
He arched his brow seriously, mas lalo akong hinila sa baywang.
"How do you like it, hmm?" he whispered seductively.
Napalinga ako sa aming paligid, hindi gaanong masilayan ang mga tao pero ang malalapit na lamesa gaya kung nasaan ang pwesto ng aking relatives ay nakikita. Agad kong namataan si Auntie Dianella na tila mapagprotesta ang mga matang nanunuod sa amin.
I snorted and glared at Elexius even my heart is clobbering so bad. His flaring eyes are still serrate and burning me like I'd turn into ashes in any given time tonight. He smirked at my expression like a tigress shifted to a kitten in front of him, nilukot ko ang aking noo at mapang inis na nginusuan siya.
I'm fucking darn nervous.
"Like how you pleasure your brown sugar mommah for just five or more arousing months, pwede ba 'yon? Huh, Elexius?" my eyes twinkled flirty.
Galit na galit ako habang pinagsasabi iyon dahil miski ako ay hindi matanggap at ayaw ko mang sabihin ang mga salitang iyon laban sa aking tiyahin ay hindi ko mapigilan ang sarili dahil sa labis na galit at pagkadisgusto sa kanila.
What a nightmare for me to think about them having intimate relationship! Oh my fucking goodness! Nakakadiri! Hindi ko maisip pero sumusuksok talaga sa utak ko kung gaano iyon nakakadisgusto sa aking paningin!
His thick brow arched.
"What are you talking about?" he asked cynically.
I laughed sneeringly and shook my head in total awe.
"Wala, sabi ko sobra na tayo sa oras dito. Kailangan mo nang humiwalay dahil masyado nang eyesore. Baka magka sore eyes 'yong ibang nanunuod." I asserted teasingly.
Huminga ako ng malalim. My night went that way. Naging tahimik na ako sa dumadaan pang programa, dahil ako ang debutante, ako ang panay na hawak ng usapan ng gabing iyon pero nawalan ako ng gana kahit na hindi ko pinahahalata na wala ng sense pa ang lahat ay interesado parin ako.
I actually feel lonely and down. He never denied everything I have accused him. Ewan ko ba, umaasa parin ako talaga na hindi iyon totoo dahil hindi ko alam kung anong magagawa ko sa paligid kung makikita nga silang malapit. Hindi pa ako gaanong naniniwala sa ngayon dahil wala pang purewaba ang aking dalawang mata.
It's just right because it would be so unfair to them if I get angry without further evidence, pagbibigyan ko pa ang balitang iyon sa ngayon. Huwag munang maniwala hangga't walang ebidensya dahil marami ang namamatay sa maling akala. Akala mo totoo, pero hindi pala. Akala mo mali, pero tama pala. May mga ganoong bagay na importanteng pagbigyan muna.
Lumunok ako at bahagyang tiningala ang madilim na kalangitan. I heaved a deep sigh and fisted my hands on my lap.
The night sky is very mystical, it will be a long night with full of dark secrecy like a closed book would not want to share words to describe how magical the night is. Maganda man ang kaliwanagan ay may makikita kang hindi magugustuhan at katotohanan sa araw-araw. Ang gabi naman ay mananatiling madilim at bulag sa kagandahan lamang ng mga nagniningning na bituin at liwanag ng buwan sa bawat pagtatapos ng liwanag.
Just like how our life goes. We our blinded by the light of love that we only feel like we're living inside the fairytale we dreamed, but the truth, love is poisonous as dark sky we can never get long way road because day will come again and will light the real world we're in.
Kinabukasan ay naging abala ako kasama ang aking mga magulang. We had breakfast and lunch together happily just like we were back then. Nakakamiss nga ang ganoong routine sa araw-araw pero natuto naman akong makisalamuha sa ibang tao noong nasa probinsya.
"I heard Jazzer will take you out for dinner?" Kuya Lay's voice recalled.
I pouted like a kid and sat beside him, I hugged his waist and kissed his cheek. He grinned teasingly while looking at me.
"Uy, sinong nagturo sayo ng sweetness?" aniya sabay halakhak.
Nakita ko ang pagtingin sa amin ni Kuya Fier habang nagbabasa ng diaryo sa katapat na sofa. He's wearing his usual specs, his hair is a bit messy. Kagabi ay hindi sila kasali sa aking 18 flowers pero naisayaw naman nila ako noong pagtatapos na. We took so many pictures with schoolmates and family friends, business partners and my family.
"Ano? Sweet naman talaga ako!" halakhak ko.
I missed my brothers, hindi lang talaga ako makakuha ng tiyempo noon para maging kapatid na bata para sa kanila dahil palagi rin naman silang wala at abala sa eskwela. Well, I'm not really sweet but the way Dolo and Ofe treated me like their youngest sister feels so better.
"Not like this." iling ni Kuya Lay. "Anyway, maganda ba sa hacienda ng mga Zobel? May mga sisiw ba na nakita mong tipo ko?"
Halos matawa ako. Hindi na dapat tinatanong kung maganda ang hacienda nila Abuela dahil awtomatik na iyon. Villa Terrazas is a very beautiful place to stay when you want to have a peaceful every day life. Hindi lang naman iyon ang hacienda sa Villa Terrazas dahil marami pa ang nakapaloob doon na mula sa iba't ibang angkan.
"Marami, pero hindi gaya ng mga tipo mong naglalabas ng cleavage at kaluluwa dahil papansin sa social media." sambit ko. "Maganda iyong dalawa kong kaibigan."
I really want Ofe or Dolo to be my brother's girlfriend, kung magkakakilala sila ay sigurado naman akong magugustuhan ni Kuya Lay ang isa. Kung hindi si Dolo ay si Ofe. They actually have a nice face for a woman, bilugan ang mga mata at pino ang kutis. Pati na rin ang pag-uugali at pananamit na hindi kailangan ng lantad na binti o anupaman.
"Talaga? Anong pangalan? Ia-add ko." agad niyang nilabas ang cellphone. "Kahit hindi labas cleavage basta nagandahan ka, tiwala na ako. How does she look like? Mukhang diyosa?"
I squirmed in disgust.
"Talaga bang, look matters now? Hay! Kuya, hindi na uso 'yan. Dapat kahit pangit, go ka na basta mabait!"
I realized that look doesn't really matter when you are in real life, hindi lang sa labas ng ating araw-araw na buhay kung hindi pati sa loob. I mean, oo, maganda o gwapo, pwedeng pwede mo idisplay sa mga tao at hahangaan kesyo ganito ganyan, pero kapag kayong dalawa nalang, malabo na iyon na parang tubig ng kanal dahil hindi naman kayo magkasundo.
Attitude first, before everything. 'Tsaka ka na gaganda at gagwapo kung maaayos mo na ang ugali mo. In short, 'tsaka ka na magmaganda kapag hindi ka na mabaho dahil kahit anong ganda mo kung mabaho naman ang ugali ay walang talab at magtatakip parin ng ilong ang bawat makalamuha.
His eyes widened, he spurned in disbelief.
"Are you seriously asking that, Fab? You were the only one trash talking my past girlfriends 'cause you think they're not good looking! At hindi bagay sa akin!"
Namilog ang mga mata ko at agad kinuway ang aking kamay. Binaba ni Kuya Fier ang kanyang binabasa sa hita niya at sumimsim sa tasa ng kape habang taas kilay na pinapanuod kami.
"Hindi naman sa ganoon, Kuya! Pero sa totoo lang, hindi naman kasi lahat ng maganda, maganda rin ang ugali at hindi rin lahat ng pangit ay kamukha ang ugali nila. Minsan may maganda rin namang kalooban." paliwanag ko pa.
Humagalpak siya sa tawa.
"My goodness, what hacienda did to our sister? I can't believe she's talking like this! Help me, Kuya!" pang aasar niya pa habang tinatawag si Kuya Fier. "Pakialis ang mabuting espiritu kay Fab!"
Natawa si Fier at umiling.
"Maybe, you can also live there Lay. For a better change."
I scowled at them and they laughed at me.
Mga baliw. I'm still harsh and a real talker but I will never intend to make war first, kakagat lang ako kapag sila na ang naunang mangagat. Pagkatapos makipag-usap sa kanila ay umakyat ako sa aking kwarto para makapag-ayos sa aming dinner ni Jazzer.
He texted already. He will fetch me at eight. Alas singko ay nakatulog pa ako para makabawi sa puyat kagabi at nagising lamang ng alas siyete para sa pag-aayos, I wore a simple maroon backless fitted dress just above my knees and a black high heels.
Habang inaayos pinapatuyo ng blower ang aking buhok ay napatitig ako sa repleksyon ng mga kahon ng regalo sa likuran, iba't ibang sizes ang mga iyon. Karamihan ang paper bags na alam ko agad ang mga nilalaman.
I gobbled a bit and inhaled gradually. Tumayo ako pagkatapos mag blow-dry para puntahan ang mga iyon, I settled on the sofa and started opening some of them. Sawang-sawa ako sa lahat ng mga pangkaraniwang niregalo roon, mayroon pang mga gift checks na hindi ko naman kailangan.
I sighed tiredly.
Nilipat ko na ang ibang paperbags sa sofa at hinayaan doon. Bakit ba umaasa pa ako na mayroon siyang kakaibang regalo roon? E, party crasher lang siya kagabi! I did not invite him, anyway! Wala talaga siyang regalo, asa pa ako! Bwisit.
Just like what Jazzer told, he fetched me exactly at eight. Yna called me to tell Jazzer's arrived. Kausap na siya ni Kuya Lay nang makababa ako at nagtatawanan sila. Nahinto lamang nang lumapit na ako sa kanila.
Jazzer looked at me with merriment in his eyes. He looks so good tonight, his hair is in a formal stand. He's wearing a white longsleeves, folded till his elbow and a black pants. Nagtaas ako ng kilay at nginitian siya.
"Hi, Jazz!" I greeted cheerfully.
He smiled a little and avoided my gaze.
"Good evening, Fab."
Kuya Lay's face distorted at his reaction. Agad niyang tinapik ang likuran ni Jazzer.
"Tangina, ang lala mo. Kinahihiya kita, bro." pabulong niyang tukso. "And may I just remind you, my sister just turned eighteen last night. Walang iba, dinner lang ngayong gabi."
Mas lalo akong natawa. Jazzer shook his head, marahan siyang humaplos sa kanyang batok at huminga ng malalim. Natatawa talaga ako sa kanyang reaksyon na parang binatang nakakita ng kanyang dream girl.
"I'll take her out now, Lay. Salamat, bro." aniya bilang pagpapaalam na kay Kuya.
Tahimik ang aming biyahe kaya ako na ang nagtutulak ng aming usapan para hindi awkward ang ambiance. Pakiramdam ko kasi ay hindi mawawala sa kanya ang awkwardness.
"Saan nga pala tayo?" nakangiting tanong ko habang marahang tinatambol ang mga kamay sa aking hita.
"My sister invited us to come over for dinner with my parents and brother." he sighed. "And with her... boyfriend."
I chortled adorably.
"Why do you look so unhappy with the last word?"
He wrenched his shoulders and shook his head unhappily.
"Kakakilala ko lang sa kapatid ko, Fab."
My forehead knotted.
"What do you mean?"
"She was kidnapped by someone for almost a half of her life." tipid niyang sagot sa hindi ko mahulaang boses.
Basta ang alam ko ay hindi siya masaya sa nangyaring iyon. Kahit wala akong alam ay naiintindihan ko naman ang kanyang nararamdaman dahil doon, kung ganoon ang nangyari sa akin at kakakilala ko lamang sa tunay na pamilya ay talagang mas gugustuhin kong sa pamilya nalang muna bago ang lahat.
Natawa ako.
"E, boyfriend palang naman. I'm sure, she'll have her time knowing you these days and years ahead."
"Her boyfriend gave us just nine fucking months to have our family name. He's a real joker." aniya.
I nictated my eyes in awe.
"Huh? What do you mean nine months?"
He let out a heavy gasp and just shook his head.
"He wants to marry her before she gives birth."
Nagparte ang mga labi ko habang napapatango sa kanyang sinabi.
Agad? Buntis?
But who am I to judge, anyway? I don't even know a bit of her information, she must be so in love with her boyfriend now that's why that happened.
Narating namin ang isang mansyong bago pa kung titingnan, mukhang kakatirik lang sa loteng iyon. It was a cream and black colored mansion. Mga tatlong palapag ang hanay ng taas, isang haplos ng malamig na simoy ng gabing hangin ang aking naramdaman sa lantad kong likuran. Jazzer put his hand on my back mildly for support while heading to the double doors.
Isang kasambahay ang naghatid sa amin sa kanilang backyard. Dapat pala ay hinayaan kong nakaladlad ang aking buhok para may tabing ang likuran, hindi ko naman kasi alam na sa backyard kami maghahapunan ngayon. Ang looban ng mansyon ay talagang masasabi kong bago pa dahil sa mga kagamitang wala pa sa ayos at may mga supot pa ang iba.
"Kakalipat lang nila rito." imporma ni Jazzer habang nakasuporta parin sa aking likuran.
I nodded and smiled. Hinawakan ko ang aking kaliwang tainga dahil parang ramdam ko ang kawalan ng isang bagay doon, napasinghap ako nang masiguro iyon. I held his arm. Napatingin agad siya sa akin, kunot ang noo.
"Jazzer!" sigaw ng isang babae mula sa labas ng sliding door na aming tinutungo.
"Jazzer, pwedeng mauna ka na? Kailangan ko lang balikan 'yong earring kong regalo ni Daddy. Mukhang nahulog sa nadaanan natin." kabadong sinabi ko.
"Sasamahan na kita, baka nasa sasakyan."
Napangiwi ako at umiling dahil muli kong narinig ang pagtawag ng kung sino sa kanyang pangalan.
"Ayos na ako, pahiram nalang ng susi ng sasakyan mo. I'll just check there. I'll be fine alone." sambit ko. "Nasa loob lang naman ang sasakyan mo, hindi ako mapapahamak diyan."
Ilang pamimilit pa ang nagawa ko bago niya ako hinayaang lumabas na mag-isa, hiyang hiya ako dahil nakakadistorbo pa ako kung sakaling isasama siya gayong hinahanap na siya ng boses sa backyard. Habang naglalakad ako ay panay ang tingin ko sa aming nadaanan kahit sa hagdanan ng bulwagan.
Regalo ni Daddy iyon na mula pa sa kanyang Mama, hindi ko dapat iyon ipagsawalang bahala na parang nabili lang sa mall. May sentimental value iyon para kay Daddy at sa akin na rin. He should've just give it to mommy or anyone important pero sa akin niya pa binigay.
Nang wala sa madaanan ay tinungo ko na ang sasakyan ni Jazzer sa harapan lamang nakaparada kaya hindi na malayo ang narating ko. Agad kong binuksan ang ilaw para maghanap sa upuan at sampahan noon, halos magkandatuwad tuwad na ako sa paghahanap hanggang sa ilalim.
My heart is grappling in frustration and hopelessness, napapadyak ako sa sobrang gigil nang makaayos na ng pagakakatayo. I almost hurdled in shock when I saw Elexius in front, mukhang kararating niya lang doon na hindi ko namalayan dahil sa pagkaabala.
What the fuck is he doing here?
Huwag mong sabihing siya ang boyfriend noong kapatid ni Jazzer? Tangina! He's not even related to Jazzer! Ano pa nga ba?!
Nagpuyos ako sa iritasyon sa naisip pero hindi iyon ang ginawa kong dahilan.
"Bakit ba pasulpot sulpot ka!? You fucking startled me!" halos sigawan ko siya sa sobrang gulat at inis.
His lips jutted out while looking at me, his night eyes can't just avoid overlooking my body parts. Nakita ko ang pagtama noon sa aking balikat at leeg. I guzzled a bit and glared at him angrily. Kinrus ko ang braso sa aking dibdib at pinilig ang ulo para tingnan siya.
"What are you doing here?" he asked grumpily at tumingin sa sasakyang pinanggalingan ko.
His eyes look so serrate as knife and powerful like a storm in the middle of the dessert. My heart is drubbing so fast that I couldn't find my calm breathing back. Nagtiim bagang ako at madiin siyang tiningnan.
"E, ikaw anong ginagawa mo rito? I am invited here! You are not!" mabilis akong lumakad padabog para lampasan na siya at pasukin ang mansyon.
Wala pa man ako sa kalahati ay naramdaman ko na ang paghinto niya sa aking pulsuhan at hinila niya ang tali sa aking buhok at malambot na kumawala ang mahaba kong buhok patungo sa aking likuran. I gasped harshly in so much hate.
"What the fuck did you do!?" I said sneeringly.
Nagkibit balikat siya at tinabi ang tali ng buhok ko sa kanyang bulsa. Pumikit ako at pinakalma ang puso kong umiiyak dahil sa kanyang gawaing hindi parin pala nawawala hanggang ngayon.
I smirked.
"Old habit die hard?"
"Old you, die hard in my life..." he said steely.
Napatahimik ako at walang makuhang balik dahil sa gulantang ng aking pusong animo'y mamamatay na sa pagkawasak at biglaang pagkabuong natatanga lamang dahil sa mabulaklak na salita ng isang Elexius Villareal.
"Not my fault. Ang dali mo kasing ma-fall, kaya huwag mong isisi sa akin iyan." I spat back.
"Just like you, easy to fall for another man."
"Wala kang karapatang sabihin sakin iyan! At ano naman, kung ganoon nga? Ibig sabihin noon, hindi worth it ang nauna kaya madaling palitan. Like, you were just my first adventure." natatawang sinabi ko kahit na sobra sobra na ang tusok sa aking dibdib.
I wanted to cry after this. Isa lang. I just want to lash this out, I'm darn frustrated. I'm hurting myself.
His jaw clamped repeatedly. Kumunot ang kanyang makapal na kilay habang nakatitig sa akin, he even tilted his head like he was going to strangle anyone would block his way. His eyes were full of dying stars that's really painful to see. Huminga ako ng malalim at pasimpleng lumunok.
"Ihinto mo na ang pagpaparamdam, tigilan mo na ako, El. Masaya na tayong dalawa, 'di ba?"
His chest heaved, kumibot ang kanyang labi ng bahagya pero agad niyang iyong kinagat at umiwas ng tingin.
"You're not even sorry for leaving me." he mumbled icily.
My eyes hurt, I nictated and gasped mildly. Napailing ako habang iniiwas na ang tingin sa kanya. My heart is crumpling so bad and painful. Tears rolled down my cheeks.
"You're not even sorry for replacing me... pareho lang tayo." my voice quavered that I hurriedly wiped my tears away.
Mas lalong kumunot ang noo niya habang nakatitig sa akin. He looked at me soulfully like real soul, napasinghot ako at inayos ang aking sarili. I smiled forcefully.
"Okay na 'yon, masaya naman ako ngayon." sambit ko. "See you around, El."