"Ano sa tingin ninyo ang paraan para mabilis nating mahanap ang pwesto ng mga kalaban?"
"Hindi ko sigurado eh. May naiisip ba kayo?"
Halos mag iisang oras na kaming nag uusap tungkol sa kung paano maikot ang Havanna ng mabilis at ligtas. Nandito ngayon kami sa tent ng Guide namin at nag uusap tungkol sa kung paano ang stratehiya kung paano masuyod ang Havanna ng mabilis. Nandito rin ang mga napiling "lider" kung saan napili ako.
Sa isang oras na lumipas ay nasabi ng Guide kung ano ang hugis ng Havanna, mga pwesto ng mga Kweba, ilog, mga sapa at mga posible naming makaharap na mga Spirit Beasts.
"Katulad nga ng sabi ko sa inyo, hindi ligtas kapag sama sama at sabay sabay tayong aakyat. Mas mabilis tayong makikita ng mga Wild Spirit pag nagkataon!." Sabi ng isa sa amin.
"May punto ka diyan. Pero limitado lang ang mga manggagamot sa atin at hindi pa masyadong bihasa ang iba." Sagot nung isa.
"Paano ang gagawin natin?"
"Paano kung isang grupo muna ang mauuna at susunod doon ang iba pa." Sabi ni Scarlet. Napatingin kaming lahat sa kanya.
"Ang ibig kong sabihin ay magkakaroon tayo ng isang magaling na grupo na sila lang muna ang aakyat. Mabuti at mayroon na tayo ng kopya ng havanna ay mas madaling malibot iyon. Kapag naakyat na nila at nasiguradong ligtas na ay sa lang aakyat ang iba." Paliwanag niya.
Napaisip kami sa sinabi niya. Mukhang maganda ang naisip niya. Pero....
"Sino naman ang sasama sa unang Grupo? Ang grupong iyon ay magbubuwis ng buhay para sa iba. Madaming mag aalinlangan na sumama ssa sinasabi mong grupo kung buhay naman nila ang nakasalalay tama?" Sabi ng isang lalaki.
Napatingin silang lahat sa lalaki at napaisip sa sinabi niya. Totoo naman na magiging delikado ang magiging misyon nggrupong iyon. Buhay ang nakataya kung magkatagpo sila ng malakas na kalaban o kaya ay isang Wild Spirit. Wala pang matanda na kasama papunta doon. Nabalot ng katahimikan ang buong lugar. Parang nawalan sila ng pag asa na makaisip ng paraan papunta doon. Siguro ay kailangan ko nang magsalita.
"Sasama ako." Simple kong sabi na ikinatingin nila sa akin. "Wala naman sigurong masama kung sasama ako diba?" Sabi ko.
Nagtinginan sila sa akin. "Sino ka naman?" Tanong ng isa sa mga lider.
"Wala. Isang normal na tao lang. Huwag ninyo akong pansinin. Pero maganda ang naisip niya. Kaya sasama ako." Simple kong sagot. Hindi ko kailangangang sabihin kung sino ako sa kanila dahil sigurado naman akong hindi nila ako bibigyan ng pansin. Isa lang akong normal na binata na walang Spirit.
Binalewala lang nila ang sinabi ko at nagtinginan ulit. "Sige, sasama na rin ako. Kasama ang grupo ko. Para madami tayo." Sabi ng isang lalaki.
"Sige. Tatlong grupo ang magiging unang grupo papunta doon. Sisimulan natin ang pagpunta doon bukas. Maliwanag?" Sabi ni Scarlet. At nagsilabasan na silang lahat. Natira kaming tatlo at ang Guide.
"Bago ang lahat, magpakilala tayo sa isa't isa. Ako si Scarlet. Anak ni Yung Fei. 7th step Spirit Practitioner." Sabi niya.
"Ako si Miguel. Galing sa Akademya ng Shoyo. 9th Step Spirit Practitioner. Ikinagagalak kong makasama kayo." Sabi niya.
Kumunot ang mga kilay ko sa mga narinig ko. Grabe palang mga kasama ko dito. Ako lang ang pipitsugin! At ang isang ito, galing Pang Shoyo!? At ang mga Step nila, nahigitan pa nila si Zed. Ibig sabihin malalakas na talaga sila. Alam ko kung gaano kalakas si Zed sa Stage niya ngayon pero iba ang dalawang ito. Kakaiba sila.
Ngayon ko lang napansin na nakatingin pala silang dalawa sa akin. Siguro ay hinihintay nila akong magsalita.
"Ah- ehh. Haha. Ako si Kid. Galing Spirit Health Org." Sabi ko.
"Ah. Isang Healer. Ayos iyan!" Sabi ni Miguel.
"Sige. Ayos iyan. Bukas ng umaga tayo magsisimulang pumunta sa taas ng Havanna. Kaya kailangan na nating maghanda para bukas. Maliwanag?"
"Hm-hmm" sabay tango. Iyan nalang ang naging sagot ko kay Scarlet atsaka ay umalis na. Dumiretso ako sa twnt at umupo sa loob.
"Kamusta Kid?" Tanong sakin ni Zed.
"Ah. Magpahinga na kayo. Maaga tayo bukas. Kasama tayo sa mga unang grupo na pupunta doon." Sabi ko na ikinagulat nila. Pinaliwanag ko sa kanipa kung ano ang pinag usapan kanina doon at mabuti nalang ay ayos lang sa kanila. Nagaimula na kaming magligpit ng mga gamit at naghanda na ng hihigaan.
"Saan ka pupunta, Kid?" Tanong sa akin ni Fred.
"Ahh. Diyan lang ako sa may damuhan. Gagawa ako ng mga Potion para bukas."
"Kailangan mo ba ng tulog?"
"Hhhmm. Oo eh. Haha. Kailangan ko ng isang Potion Pot pero nakalimutan kong magdala. Naiwanan ko sa SHO ang akin eh. Siguro kalan nalang ayos na." Sabi ko.
"Sige. Kukuhaan kita."
"Sige. Salamat." Inilabas ko na ang mga nakita kong mga halaman at dahon na nakita ko noong nakaraan. Inihanda na rin ni Fred ang kalan at inapuyan na.
"Salamat Fred. Matulog ka na, maaga pa tayo bukas."
"Sige. Pero huwag kang magtatagal diyan. Kailangan mo rin ng Tulog." Simple niyang sagot.
Tumango ako sa kanya at nagsimula nang gumawa ng Potion. Madaming potion ang aking nagawa.
'Mayroon akong White flower. Isang uri ng bulaklak na may kakaibang ganda. Kahit maganda ito ay isa parin ito sa mga mahahalagang bagay sa paggawa ng isang magandang potion.' Sabi ko sa aking sarili.
'Menthol leaf. Isang Herbal Medicine. May kakaibang anghang ito na nagbubulot ng ginhawa sa mga nasasakit na parte ng katawan.'
Marami pang iba't ibng uri ng mga halaman ang pinagsama sama ko at hinalo halo sa kalang ito. Ilang sandali lang ang lumipas ay umabot na ito sa 30 bote ng potion. Nahahati sila bilang stamina potion, health potion at painkiller. Alam kong hindi pa ito sapat kaya pinagpatuloy ko pa ang paggawa hanggang sa nakalipas ng 2 oras.
Mga ala 1 na ng umaga nang natapos ako. Madilim na ang paligid at ang lahat ay natutulog na, maliban sa akin. Niligpit ko na ang aking mga gamit at itinabi na rin ang aking mga nagawang potions.
Inilabas ko ang isang dagger sa lalagyan nito na nakasabit na aking likuran. Tinignan ko ito at hinawahan. Dahan dahna kong iginala ang aking daliri sa talim nito para hindi ako masugatan.
Biglang humangin ng malamig na ikinatayo ng aking mga balahibo. Napatingin ako sa aking likod pero wala akong nakita.
Huminga ako ng malalim at pinakalma ang aking sarili. Pumikit ako para mapakalma ang aking puso na sobrang bilis ng tibok. Hindi ko alam pero bigla talaga akong kinilabutan sa hanging iyon. Malamig.
Nang naikalma ko na ang aking sarili ay dahan dhaan kong ibinuka ang aking mata pero nagulat ako nang biglang nagsalita si Master.
'Kid! Sa likod mo!' Na biglang ikinataranta ko. Pero huli na ang lahat. Bago pa ako makatingin ay bigla nalang akong nakaramdam na mat tumakip ng aking bibig. Parang nakayakap ito sa akin na nagpapabigat ng aking paghinga.
Nang maimulat ko ang aking mga mata ay makita ko ang ang lalaking naka hood.
"Huwag kang maingay at sumunod ka sa akin. Wala akong balak saktan ka kaya huwag kang gagawa ng komusyon. Baka magising ang iba." Sabi nito. Boses matanda na ito at napansin ko rin na kumubot na ang mga kamay na nakatakip sa aking bibig.
'Master! Sino ito?'
'Hindi ko kilala. Pero gawin nalang natin ang sinasabi niya. Mukhang hindi ka naman niya sasakyan.' Sabi ni Master.
'Hindi sasaktan? Eh kung mamamatay tao nga siya baka napatay na niya ako eh!' Reklamo ko.
'Eh hindi ka namatay. Kaya magtiwala ka nalang sa kanya.'
Hay nako. Hindi ko na talaga alam ang mga nangyayari dito. Tumango ako bilang pagsang ayon at dahan dahan niyang tinanggal ang kanyang mga kamay sa bibig ko.
"Sumunod ka sa akin." At naglakad na siya palayo. Nagdadalawang isip man ay sumunod parin ako sa kanya. Sana talaga ay wala siyang gagawin sa akin. Bigla siyang huminto sa paglalakad at nagsalita.
"Alam ko kung nasaan ang posisyon ng mga taong hinahanap ninyo." Sabi niya na ikinagulat ko. Sinasabi ko na nga ba!
"Kakampi ka ng mga kalaban noh?" Seryoso kong tanong at inihanda ko ang dagger ko sa pag atake.
"Hindi. Katulad mo, isa lang din akong normal na tao." Sabi niya. "Walang Spirit, walang pamilya, wala lahat." Sabi niya.
"T-teka, paano mo nalaman ang tungkol sa akin?"
"Matagal na kitang sinusundan. Mula noong maulila hanggang bumalik ka sa bayan." Sabi niya.
Ikinagulat ko ang sinabi niya. "Teka, bakit? At bakit hindi kita nakikita?"
"Hhmm. Paano ba ito. Hmm..." sabi nito. "Ah! Nangako kasi ako sa aking matalik na kaibigan na babantayan ko ang anak niya. Kaya nang mawala siya ay ginawa ko ang sinabi niya."
Nagtaka ako sa sinabi niya. Teka, ibig sabihin.."Kaibigan ka ng Nanay ko?" Tanong ko.
"Haha! Hindi. Ng tatay mo. Magkaibigan na kami bago pa sila magkakilala ng nanay mo." Sabi niya.
"Ah. Pero parang wala namang sinabi tungkol sayo si papa moong nabubuhay pa siya."
"Haha! Ano pa bang bago diyan sa tatay mo. Haha!" Masaua niyang sabi. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa sinabi niya o ewan. "Tungkol naman sa bakit hindi mo ako nakikita,.." umatras siya ng kaunti sa akin at huminga ng malalim. Bigla niyang pinagdikit ang dalawa niyang palad at nagulat ako nqng bigla siyang nawala. Para siyang naging usok na itim.
Teka, itim na usok? Ito ang simabi sa akin ni Fred na sa tingin niya na nagpapalaganap ng himagsik sa bayan ah. Akala siguro niya kalaban. Mabuti nalang at hindi. Nagulat ako nang magsalita si Master sa akin.
'Kid! Hawak niya ang Pitch Black Shadow! Isa sa mga Mythical Weapons!'
Nang sinabi niya ay nanlaki ang aking mga mata. Isa sa mga Mythical Weapons.
Ang Pitch Black Shadow!