POSTED: JULY 07 2012
EDITED: APRIL 06 2014
=============================================================================
Chapter 15
Lucas’ POV
I never imagined myself in this state. Strolling around freely. Walang iniisip na kahit ano. Sa kanya ko lang yun nararamdaman, kay Ira lang. Nung dati, kay Celina, ang namayapang girlfriend ni Romanov.
Kumirot ang dibdib ko ng maalala ko ang mga iniwang alaala niya sa kin. Hanggang ngAyon hindi ko matanggap ang sinapit niya. Kung sana, hindi ko na lang sila pinabayaan. Kung sana naging mahigpit lang ako noon.
“It’s not so nice to meet you here….Mariel”
Pinagmasdan ko silang dalawa habang nakupo ako. Nagsusukatan sila pareho ng tingin. Parehong naka-taas ang kilay nila at naglalaman ng insulto ang mga mata nila. Nagbabatuhan sila masasamang salita sa mga isip nila. Napailing na lang ako….mga babae talaga.
“Why so mean my dear? We’re having a party, wag kang ngang spoiler” sumandal siya at dun pa lang niya yata napansin ang presensiya ko.
Bakas ang inis sa muka niya ng makitang dumikit sa akin si Ira dahil mgkatabi ang upuan namin.
“magkasama pala kayo?” tanong niya na may tonong naiinis
“Oo” sagot ko dahil sa akin siya nakatingin.
Ngumiti siya saka tumingin sa relo niya. “bilang na pala ang oras mo Ira. So, dapat pala maging mabait na ako sayo” sabi niya sabay tawa na parang baliw
Para saan ang sinabi ng babaeng yon? Mukang iisa ang tanong namin ni Ira sa isip dahil nkakunot din ang noo niya.
“Bruha talaga” sabi niya saka lagok sa margarita niya
Napalingon ako sa kinaroroonan ni Mariel. May hindi tama sa gabing ito. Ramdam na ramdam ko ang presensiya ng isang bampira sa paligid, hindi lang isa kundi marami. Sakto naman na nakatingin din siya sa akin ng matagpuan siya ng tingin ko. Binigyan lang niya ako ng ngiting nangaasar.
Naramdaman ko na nagvavibrate ang wrist watch ko. Ginawa ito talaga para sa amin para ipaalala kung kelan ang susunod naming intake ng serum. Hindi pwedeng maligtaan ang kahit isang schedule namin doon. Hindi maari, dahil doon nakasalalay ang katahimikan ng balanse ng tao at bampira.
Napasimangot ako ng mapagtanto ko ang ibig sabihin ni Mariel kanina. May hindi maganda akong naramdaman sa mga binitawan niyang salita. Malaman ito at alam kong mapanganib a isa itong banta.
Tumingin akong muli sa kinaroroonan niya pero wala na siya duon. Inilibot ko pa ang tingin ko pero wala na talaga siya doon.
Hindi tama ito. Naamoy ko sila sa paligid at may isang babaeng wirdo kumilos. Kelangan kon------“Aaaaaaaargggggg”
“Baket?! Anong nangyari?” napahawak sa akin si Ira ng mamilipit ako sa sakit.
“Ja-an k-ka lang! w-wag mo ko s-su-sundan!” sabi ko sa kanya at saka dali daling pumunta sa parking lot. Nanlito ang isip ko, hindi pa naman nakakalipas ang isang oras para makaramdam na ako ng ganito. Tinignan kong muli ang wrist watch ko, it was just 4 minutes ago when it alarmed. I got inside my car at hinayaan kong bukas lang ang pinto para makasagap ng hangin habang sapo ang dibdib.
The other door swung open a girl came in at umupo sa passenger's seat, sinusundan pala niya ako. Nagiiba na ang tingin ko. Nagiinit na rin ako. Nararamdaman ko na ang halimaw na pilit nagkukumawala sa loob ko. Ang halimaw na pinipigilan ng lahi namin na lumabas ilang daang taon na para maging balanse ang buhay ng lahat sa daigdig na ito.
Napasubsob ako sa lupa ng mas mamilipit ako at halos hindi na makahinga.
“LUCAS!!!” dali daling lumapit sa akin si Ira pero pilit akong lumayalo.
“DIBA SABI KO DUN KA LANG?!” sigaw ko sa kanya. Nakita kong nagulat siya at natakot pero hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Biglang pumasok sa isip ko ang scenario ng gabing mamatay si Celina. Hindi. Hindi pwedeng maulit iyon. Not with her, not with anyone.
“pe-pero….Lucas naman!!!!”
Nagpumilit siya na hilahin ako hanggang sa makarating kami sa likod ng parking lot.
Ira’s POV
Natatakot na ako. Nung sigawan niya ako ay parang naging pula ang mga mata niya pero nawala rin dahil lumihis siya ng tingin. Nagiiba ang aura niya. Hindi ko matukoy kung bakit pero yun ang nararamdaman ko.
Pawis na pawis siya at mabibigat na hinga ang pinakakawalan niya.
“Please, Lucas! Tell me what’s wrong! Parang awa mo na!”
THIRD PERSON’S POV
“Parang awa mo na…”
“parang awa mo na…”
Paulit ulit itong umiikot sa utak ni Lucas. Sa kabila ng sakit na nararamdaman niya, nagawa pa niyang alalahanin ang nakaraan ng gabing iyon.
“please, Lucas…natatakot na ako…” pagmamakaawa ni Ira sa kanya
Kumurba ang mapait na ngiti sa kulay rosas na labi ni Lucas…ganito rin….ganitong ganito rin ang sinabi ni Celina noon. Nagmamakaawa siyang malaman siyang malaman ang dahilan ng paghihirap namin…ni Romanov
Pumapatak ang pawis ni Ira sa kanyang dibdib habang tinutulungang tumayo si Lucas, naroroon pa rin ang kaba sa dibdib niya, ang takot sa nangyayari.
Pero gusto niyang tulungan ang binata,dahil yun ang mismong inuudyok ng puso niya.
Nakayakap siya sa binata para tulungang itayo…”Celina….” Narinig niya ang mahinang bulong nito kasabay ang pagbuntung hininga nito.
Napatigil siya, sino si Celina? Sa pagkakatanda niya ay Ira ang binigay na pangalan ng magulang niya sa kanya at yun din naman ang alam niyang naklagay sa birth certificate niya. Bahagyang nakaawang na ang bibig niya para tanungin ang binata nang biglang maramdaman ni Ira ang pagluwag ng yakap dito.
“Damn! Ang bigat mo pala talaga Lucas!” sabi ng babaeng nakapulang tube dress na nagngangalang MARIEL.
Yakap na nito ang namimilipit na si Lucas.
“Damn you Mariel! Let go of him!” balak niya sana itong bawiin ng humarang sa daan niya ang ilang lalaki. Uminit ang ulo niya.
“Nagdala ka pa ng mga stuntman mo. Kahiya naman.” she said with sarcasm
Tumawa ito ng mapanutya na ikinainit ng ulo niya. Ayaw na niyang nagagalit, pero hindi niy mapigilan kapag itong babaeng nasa harap na niya ang may gawa.
Tinuruan siya ng lolo niya na huwag magagalit, hindi na niya maalala pero nuong bata siya ay tanda niya pa ang ichura ng psychiatrist na nagturo sa kanya kung paano pakakalmahin ang sarili kapag nagagalit. Sana ay magamit niya ang natutunan niya noong bata pa lamang siya s sitwasyong ito. Kahit hindi niya alam kung para saan ang session na iyon sa kanya ng lolo Anulfo.
“kung ako sayo, umalis ka na. hindi mo magugustuhan ang makikita mo” may halong pagbabanta ang tono ni Mariel.
“Why should i? I’m with him from the first place” panghahamon ni Ira
“I told you Valdez, get out of here o baka gusto mong……mamatay? Teka, mas mabuti nga iyon hindi ba? Ang mamatay ka?” Unti unting nanghina ang tuhod ni Ira sa mg katagang binitawan nito.
Hindi niya inakala na dadalhin ni Mariel ang nararamdamang inggit at galit sa ganito. That she wishes for her death. She's delussional and dangerous. Ngayon nagsisisi siya sa pagpatol sa mga kalokohan nito. Lalong tumigas ang paniniwala niyang magagawa nitong saktan siya ng wala man lang bahid ng pangaasar ang mukha nito. Seryosong seryoso ito.
Nabalot sa takot ang kanyang kabuuan. Hindi siya makakilos at wala na siyang nagawa ng ipasok ni Mariel si Lucas sa kotse nito.
Lucas didn’t even drop a look at her. Kusa siyang sumama. How dare him!
“alis na!” sigaw sa kanya ng lalaking nasa unahan. Hindi ito mukhang bouncer, katunayan ay halos ng lalaking stuntman ni Mariel ay mga my ichura at gwapo. Mapuputla.
She felt defeated when Lucas entered the car with Mariel. So she has no more reason para magpumilit na kunin ang dapat ay nasa kanya. She turned back. She almost a feet away when she heard Mariel. Lumapit ito sa kanya at inabot ang bag na dala niya kanina.
“baka kasi hindi ka makauwi eh, KADUNGISAN yun sa school diba? Kapag nalaman nila na ang QUEEN nila ay naglakad pauwi? HAHA! And oh… Lucas gained weight”
“So?” nakataas na kilay na tanong ni Ira
“Well, he’s lighter the last time he went on top of me” and with that the twitched girl gave her a victorious evil smile and went back to hell….to the car.
Unconsciously, binalikan niya ng tingin ng kotse ni Lucas. Nakatingin din ito sa kanya habang bakas sa mukha ang paghihirap. She felt like crying. Parang ayaw siya nitong paalisin, hinihila siya pabalik ng mga matang iyon. Pero hindi man lamang siya magawang lapitan at pigilan...hanggang tingin lamang ito.
Lalo na nang makita niyang hindi ito pumalag ng halikan siya ni Mariel. Then a batch of tears race down on her chick to her chin.