Fallen Vampire...on my bathtub?! (BOOK 1 COMPLETED)

23rd BITE

Sorry! Sorry at TALKSHIT si otor! HAHA! Dapat magupdate talaga ako kahapon kaso hindi ko mahanap kung nasaan itong netbook ko. Hindi pa naman ako nagsesave ng draft sa wattpad. Sa word talaga ako nagtatype. 

Pasensiya na talaga :3

Bawi ako ulit! 

Chapter 23

Ira’s POV

As usual, nagising na naman ako dahil sa init na dala ng sinag ng araw sa mukha ko. Dapat ko na yatang bilhan ng blinds ang bintana dito kesa sa manipis na putting kurtina ni Madonna.

Babangon sana ako ng maramdaman ko na may mabigat na bagay na nakapataong sa bewang ko then I smiled.

It’s not my usual morning pala. Last night is the best night, we just made love. Nagsitaasan ang balahibo ko ng magflashback sa isip ko lahat ng nangyari kagabi. And it didn’t happen once, ginising niya ako ng madaling araw at pinaghahalikan ako hanggang sa ayon…alam na.

“busog ka na?” nakangiting sabi sa akin ni Lucas

Sa kakaisip ko ng mga nangyari kagabi, di ko na namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya habang nakangiti and I bet that I’m blushing kaya ganito na lang ang ngiti ng lalaking ito

“goodmorning to you too and I’m not staring, FYI” ismid ko sa kanya

Niyakap niya ako, as in he wrapped his arms around me and pulled me so close to him. Kinapa-kapa pa niya ang likod ko.

“Nag-peklat yung sugat mo dati” sabi niya

“Peklat? Where? How?” Inabot ko naman ang likod ko at pinakiramdaman yun. Pero wala akong mahagip na magaspang o kung anuman. Ang kinis ko kaya, kahit singit ko!

“Eto oh” hinipo niya ang bandang ibaba ng balikat ko (Scapula po, pasearch na lang ng ichura sa google. Bone siya pero nakasanayan na namin siyang tawaging Scapula dahil hindi ko alam ang tawag talaga dun. Siya yung parang pakpak sa likod natin)

Kinapa ko yun tinuro niya at naramdaman ko nga na may umbok na madulas sa parteng iyon pero maliit lang.

Saan ko kaya ito nakuha? At paano niya nalaman? Does he have an ability to see through a human body?!

“You don’t remember our first meeting? Nakakatampo ha?” sabay alis niya ng yakap at talikod sa akin. Nadala pa nga niya ang kumot na nagtataklob sa hubad kong magandang nakakapanglaway na katawan eh kaya napahablot ako ng kumot to cover it again.

Inalala ko yung first meeting namin. The glass roof. Nung nahulog siya. Broken glass fell on me. And HE FELL ON ME TOO!

“Shoot! Waaaa! A vampire just fell on me! On my bathtub! Grabe! Epic ng first meeting natin!” then I burst out laughing habang yakap siya

Humarap siya and planted a kiss on my neck.

“Hindi mo lang alam kung gaano ko kagustong hilahin ang tuwalya mo non” sabi niya habang inilalagay sa likod ng tenga ko ang ilang hibla ng buhok

“I remember you threatened me that you’ll rape me…to death” then I laughed again

“aishh, geh tawa pa. rape-in na kita jan eh” bulong niya

“Really? You’ll rape me? But how? You already did….last night….THRICE”

Then I burst out laughing upon seeing his embarrassed face. Nakakatawa!

At natapos ang umaga namin kakaharutan sa kama. Naked.

Kinatanghalian, nagpaalam sa akin si Lucas na lalabas siya para pumitas ng prutas sa garden ni Madonna kaya eto at naiwan ako sa veranda nakatunghay lang sa kung saan.

I still feel sore in between my legs. Hindi ako makapaniwala na nagawa kong ibigay ang bagay na iniingatan ko. I feel strange. I do LOVE Lucas but there’s something inside me that give hindrance to what I’m feeling towards him. If its regret? Hindi ko alam.

Then suddenly…

“Lucas! Hindi lang ako ang kamag-anak ni lolo I mean my dad but heck! Hindi lang ako ang kamag-anak niya!”

Kaya pala pakiramdam ko parang may itatatanong ako sa kanya bago siya umalis.

If my families weren’t my family by blood, then who the hell are they? I’m sure they’re not vampires. They are human. Alam ko iyon dahil kilala ko sila.

Naguguluhan ako. Sino ba talaga ako? Ano bang dapat kogn gawin to make this confusion end?

At ano pa ba ang kakaharapin ko sa susunod gayong wala akong alam sa mga nangyayari?

I started remember our family tree. And there I found out that there was no information about our ancestors. Nagsimula lang talaga kay Lolo. Siya lang. siya ang eldest sa pamilya. Then I have two aunties who happen to be my “mother’s” sister DAW. And I have two cousins. Isang babae na mas matanda sa akin at isang elementary student who migrated last year sa Philadelphia kasama ang parents niya.

So it leaves the option between me and my cousin.

Hindi ako pwedeng umasa, alam ko pero there’s a possibility that I’m not the one they’re talking about right? Pwedeng yung pinsan ko…

But she’s nowhere to be found.

Sabi kasi ni Auntie, her mom, napaka-pasaway daw talaga ng pinsan kong iyon and she’s a party girl. Ang mindset daw ng pinsan kong iyon ay ang pagiging independent kaya as early as highschool, bumukod na siya, her parents supported her dahil iyon ang ipinilit niya. Hanggang sa mag-college ay ganun ang set up nila.

And she’s based on a different city which explain why I haven’t seen her since we’re toddlers. I barely go to my aunties house kasi alam niyo naman how pasaway I am. And besides, I’m also independent, in a way that I have no parents to hold on to.

Naalala ko tuloy ang laging sermon ni Ms. Perigrin sa akin. ‘na binilin ka sa akin ng mga magulang mo’.

Paanong si Lolo ang tunay kong ama kung nasasabi yun ni Ms. Perigrin?

Naguguluhan na ako, at alam kong kayo din dahil hindi nagbabackread ang otor nito. Kung ano na lang ang maalala. Tsk.

Isa pang problema yung Gregory na yun. Kapag naiisip ko ang pangalan niya, parang may kakaiba na nangyayari sa akin. Its like when that name comes to my mind I feel like he’s just around me. That I’ve been used to think and say that name. Weird. Ano ba ako talaga nung hindi pa ako si Ira?!

Just like now, parang kakaiba na naman ang nararamdaman ko. Gregory. Who are you really? Bakit kapag naiisip kita, I always feel like you’re just behind me?

“What are you staring at?”

Halos mahulog ako sa upuan ng biglang may sumulpot at nagsalita.

I turned to look at him. Nakatayo siya sa pinto at may bitbit na putting plastic bag.

“Oh Rom! Nakabalik ka na pala”