"ယီ....!!''
ထ်န္းယ်န္ဟာ စိုးရိမ္တႀကီး ေအာ္ေခၚလိုက္တယ္ ။
ယီဟာ သူ႔အေပၚမွာ ေဒါသေတာ့ မထြက္ေလာက္ပါဘူး ။
မဟုတ္ရင္ တူတူပုန္းတမ္းမ်ားကစားေနတာလား! !??
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို အေတြးေတြနဲ႔ အခန္းေလးထဲမွာ
ပုန္းႏိုင္တဲ့ေနရာေလးေတြကုိ ျပဴ းျပဲကာ လွည့္ပတ္႐ွာေနမိတယ္ ။
အိမ္ထဲမွာ မ႐ွိရင္ အျပင္မွာေရာ......
စိတ္က အိမ္အျပင္ဖက္ကို ေရာက္သြားတာနဲ႔
အိမ္ထဲက ကမူး႐ွူးထိုး ေျပးထြက္လိုက္တယ္ ။
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လေရာင္ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ေသာသူတစ္ေယာက္ကို
ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္႐ွာရတာ ေမာေနခဲ့ၿပီ....။
ဒါေပမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေလးေတာင္ မေတြ႔ရပါလား...!!!
သူဟာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ႐ွိတာေတြကို စဥ္းစားရင္း
သံသယစိတ္ဝင္လာတာေၾကာင့္ အိမ္ထဲကို
ကမန္းကတန္း ျပန္ဝင္လာခဲ့ၿပီး အဝတ္ဗီ႐ိုကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္ ။
သူလုပ္ေပးထားတဲ့ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲမွာ ေတြ႔လိုက္ရတာက
သူ႔ရဲ႕ အဝတ္အစားေတြနဲ့ ယီရဲ႕မိန္းမဝတ္ေတြသာ.....။
သူဘယ္တုန္းကမွ ၾကည့္ခြင့္မရခဲ့တဲ့ ယီရဲ႕ အဝတ္ထုတ္ကေတာ့
ေပ်ာက္ေနခဲ့ၿပီ ။
"ဘာေၾကာင့္လဲ? "
ထ်န္းယ်န္ဟာ အားအင္ကုန္ခမ္းစြာ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။
တကယ့္ကို ဘာေၾကာင့္လဲ! ?!
ယီဟာ အခုလိုမ်ိဳး ထြက္သြားမယ္ဆိုတာကို
တစ္ခါမွ ေယာင္လို႔ေတာင္ မေျပာမိပါဘူး ။
အခန္းေလးဟာ ေျခရာလက္ရာမပ်က္႐ွိေနဆဲ.....
သူစားဖို႔အတြက္ ယီျပင္ေပးထားတဲ့ စားပြဲေပၚက
အစားအစာေတြကလည္း အရာ မယြင္းဘူး ။
ႏွစ္ေယာက္စာ ျပင္ဆင္ထားပံုက လက္ရာမပ်က္.....။
တစ္ေယာက္ေသာသူ ေပ်ာက္ေနတာကလြဲရင္
အရာအားလံုးဟာ အရင္အတိုင္းသာ...... ။
ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ထ်န္းယ်န္ဟာ နည္းနည္းေတာ့
ေတြေဝမိတယ္ ။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ နည္းနည္းေလာက္
ထပ္ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ။
ယီမ်ား တံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာေလမလား.....
သူ႔ရဲ႕ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ႔မ်ား ထပ္ၿပီး ျပံဳးျပအံုးမလား.....
ဟုတ္တယ္......!!
ယီဟာ ဒီေနရာကို သိပ္ခ်စ္တာ....
ဘာမွ မေျပာဘဲေတာ့ ထြက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး.... ။
သူတို႔ေတြ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အတူေနလာခဲ့တာ ။
ရက္ေပါင္းတစ္ဆယ္ေက်ာ္ မခြဲအတူ ေနလာၾကတာ
ယီအတြက္ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မ႐ွိဘူးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။
သူ႔အတြက္ တြယ္တာစိတ္နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္
ယီ ခံစားရမွာပါ....
ဒါကိုေတာ့ ထ်န္းယ်န္ အခိုင္အမာ ယံုၾကည္မိတယ္ ။
သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကို သတိမထားမိတဲ့
အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းကဆိုရင္ သူဟာ ယီကို
ထြက္သြားဖို႔ အေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ ေျပာေနခဲ့တာ ။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ ။
သူ႔ကို ဂ႐ုတစိုက္ ႐ွိေနခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို
အေဝးကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့တဲ့သူဟာ
႐ူးေနလို႔မ်ားလားဆိုၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သံသယဝင္မိတယ္ ။
မုန္းေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားတာဟာ
အရမ္းဆိုးဝါးတဲ့ ကိစၥ ပဲလို႔ လူေတြ ေျပာၾကေပမယ့္
ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးကို ကိုယ္ေတြၾကံဳေနရၿပီ ။
အထူးသျဖင့္ သူခ်စ္မိသြားတဲ့သူဟာ
အစကတည္းက သူ မုန္းေနတဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အျပင္
မခ်စ္အပ္တဲ့သူလို႔ အမ်ားက တားျမစ္ထားတဲ့
အခ်စ္မ်ိဳး ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔မွာ မလူးသာ မလြန္႔သာတဲ့
အျဖစ္မ်ိဳး....။
အရင္တုန္းကစိတ္နဲ့သာဆိုရင္ သူဟာ အထင္ေသးအျမင္ေသးနဲ႔
ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မိအုံးမယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ယီသာ သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ေပၚလာရင္
ခခယယနဲ႔ကို သူေတာင္းပန္လိုက္အံုးမွာ....။
သူ႔ေဘးမွာပဲေနဖို႔အေျကာင္းေတြ.....
ဘယ္မွထြက္မသြားဖို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုေလ.....။
ယီသာ သူ႔ေဘးမွာ ေနဖို႔ ဆႏၵ ႐ွိရင္
အမွန္တကယ္ကို ဒီလိုမ်ိဳးသူလုပ္မွာပါ......။
ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ယီဟာ ဘယ္ကိုသြားတာလဲ??
ျပန္စရာအိမ္မ႐ွိတဲ့ ယီရဲ႕ အျဖစ္ကို
သတိရမိေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြဟာ အထိတ္တလန္႔နဲ႔
ေဆာက္တည္ရာမရ..... ။
ခိုနားစရာေနရာေပ်ာက္သြားတဲ့ ယီအဖို႔
ဘယ္ေတြကို သြားႏိုင္ေသးသလဲ! ?!
ၾကည့္ေလရာေနရာတိုင္းကလည္း အဆံုးအစမ႐ွိတဲ့
ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးပဲ.....
သူ ဘယ္ေနရာကို သြား႐ွာရမွာပါလိမ့္.....???
ဟိုဟိုဒီဒီ ခဏတာ စဥ္းစားၿပီးေနာက္
ထ်န္းယ်န္ဟာ ဘယ္လိုမွ ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး ။
ယီကို သြား႐ွာရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔အတူ
အိမ္အျပင္ဖက္ကို ဝုန္းဒိုင္းက်ဲထြက္သြားကာ
႐ွန္ဒီယန္ရဲ႕ေက်ာေပၚကို လႊားခနဲ ခုန္တက္လိုက္ၿပီး
ေလကဲ့သို႔ အလ်င္နဲ႔အတူ ယီကို ႐ွာရန္ ျမင္းကို
ဒုန္းစိုင္းထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္ ။
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
တစ္ညလံုး ႐ွာေပမယ့္ ယီရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေလးေတာင္
မေတြ႔ရေသးဘူး ။
ထ်န္းယ်န္ဟာ စိတ္ဓာတ္က်စြာနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕တဲေလးဆီ
ျပန္လာခဲ့တယ္ ။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ တဲေလးဆီ သြားရတဲ့ခရီးဟာလည္း
မိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးကြာေနသလိုပဲ ။
တဲေ႐ွ႕မွာ သူ႔ကို အျပံဳးေလးနဲ႔ ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့
ယီကို အခုေနမ်ား အဆင္သင့္ေလးေတြ႔ရရင္
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ....။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ဘူး ။
သူ အိမ္ကို ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ေတြ႕လိုက္ရတာက
သူ ဘယ္လိုမွ မေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့သူ......
သူ႔ရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္ ထ်န္းေဟာင္.....
သူ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ စိုးရိမ္မႈေတြက အထင္းသား ။
"အစ္ကိုႀကီး...''
ထ်န္းေဟာင္ဟာ သူ႔ကို ျမင္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလွမ္းႏႈတ္ဆက္တယ္ ။
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဟင္...!!''
တစ္ညလံုး မအိပ္ဘဲ လိုက္႐ွာေနတဲ့သူကို
မေတြ႔ရတဲ့အခါ စိတ္ဓာတ္က်ကာ ေတာ္ေတာ္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔အစ္ကိုကို ျမင္ရတဲ့အခါ
ထ်န္းေဟာင္ရဲ႕ေလသံေတြဟာ စိုးရိမ္တႀကီး.....။
"မရီးေၾကာင့္လား...?
သူ ထြက္သြားၿပီမလား....?''
ထ်န္းေဟာင္ဟာ သူ႔အစ္ကိုမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း
ေမးလိုက္တယ္။
"မင္း...မင္း ဘယ္လို သိတာလဲ.... ''
ထ်န္းယ်န္ရဲ႕ကိုယ္ဟာ မတ္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး
သူ႔စိတ္ထဲကေန လန္႔သြားတယ္ ။
"ငါ ဘယ္လို သိမွာလဲ? "
ထ်န္းယ်န္ဟာ စိတ္ဓာတ္က်သံနဲ႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။
"သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ဖို႔အတြက္ နည္းလမ္းတစ္ခုခုမ်ား
မ႐ွိဘူးလားကြာ...
ငါ့ကို အၾကံဥာဏ္ေလးမ်ား ေပးစမ္းပါ ''
"ယီ ထြက္သြားၿပီကြာ....
သူသြားတဲ့ေနရာကို မင္းသိလား?
ဟုတ္လား..ေဟ့ေကာင္.....မင္းသိလားလို႔....?''
ထ်န္းယ်န္ဟာ စိတ္ပူပင္ေသာကေတြနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။
"သိတယ္...ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္....''
ထ်န္းေဟာင္ဟာ ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ခ်က္တြန္႔လိုက္ၿပီး
ေျဖတယ္ ။
"မရီးက အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ႀကီးကို ေရာက္ေနၿပီ
အေဖကေတာ့ ေပ်ာ္မဆံုးတျပံဳးျပံဳးပဲ...''
"ဘာ...!!''
အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ျမန္လြန္းေတာ့
ထ်န္းယ်န္ဟာ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး ။
"အစ္ကို နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္
ဒီေန႔မနက္က မရီးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ႀကီးကို
ေရာက္လာတယ္ .....
သူ႔ကိုယ္သူ အစ္ကို႔ဇနီးအျဖစ္မိတ္ဆက္တယ္.....
ကြၽန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းလန္႔သြားတယ္ .....
ေနမေကာင္းလို႔ နည္းနည္းေလာက္ ၾကာသြားတယ္တဲ့....
ကြၽန္ေတာ္က မရီးမွာ အမႊာတစ္ေယာက္
႐ွိတယ္လို႔ ထင္တာ မဟုတ္ဘူးပဲ..
အစ္ကိုကေတာ့ သတို႔သမီးေပ်ာက္သြားၿပီလို႔
ထင္ေနတာမလား? !
ဒီအမ်ိဳးသမီးက အစ္ကို႔ သတိုးသမီး ဆိုတာကို
ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာသိတယ္..... ''
"ယီက....ယြန္မိသားစု ျခံႀကီးကို သြားခဲ့တာလား? !''
"မရီးနာမည္က လင္ေ႐ွာင္ယ်န္ မလား? "
ထ်န္းေဟာင္ဟာ သူ႔အစ္ကိုႀကီးေျပာေနတဲ့
ယီဆိုတာကို နားမလည္တာေၾကာင့္ လွမ္းေမးမိတယ္ ။
"မျဖစ္ႏိုင္တာ......!!''
ထ်န္းယ်န္ဟာ အမွတ္မထင္ ေရရြတ္မိတယ္ ။
ယီဟာ အ႐ွက္အေၾကာက္ႀကီးတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္
ဒီစကားကို ယံုၾကည္ဖို႔ ခက္ခဲေနတယ္ ။
သူ႔ကို ႏွင္ထုတ္လိုက္လို႔မ်ား မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး
အေဖ့ကို ေတြ႔ဖို႔ သြားတာမ်ားလား? ?
ဒါေၾကာင့္ သူ ဒီနားတဝိုက္မွာ ယီကို ႐ွာမေတြ႔ခဲ့တာပဲ...
ယီဟာ အေဖ့ကို သြားေတြ႔တာေၾကာင့္
သူ ဘယ္လိုမွ ႐ွာမေတြ႔ခဲ့တာေပါ့ ။
ယီဟာ ယြန္မိသားစုမွာ ေနခ်င္လို႔မ်ား
ဒီလိုမ်ိဳး ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာလား?
မျဖစ္ႏိုင္တာ .......
ယီဟာ ခ်မ္းသာမႈေတြ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြကို
မက္ေမာတဲ့လူတစ္ေယာက္ ဆိုတာကို
အခုေတာ့ သိလိုက္ရၿပီ ။
ဒီလိုမ်ိုးဆို သူ႔ဆႏၵေတြ ျပည့္ေျမာက္ဖို႔အတြက္
ယီကို ေနခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး ။
"တခါတေလမွာ မထင္မွတ္တာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ''
ထ်န္းေဟာင္ဟာ က႐ုုဏာ သက္စြာ ေျပာလို္က္တယ္ ။
အစ္ကိုႀကီးဟာ သူ႔အၾကံအစည္ေတြ
မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကုိ ဘယ္တုန္းကမွ
စဥ္းစားမိမွာ မဟုတ္ဘူး ။
မရီးကေတာ့ တကယ့္ကို အဓိကက်တဲ့
အေဖ့ဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ ။
ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို ပထုတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္
အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးကို စေတးရေတာ့မယ္ ။
"အေဖက စကားမွာ လိုက္တယ္....
အိမ္ကို အခုခ်က္ခ်င္းလာပါတဲ့....
ၿပီးေတာ့ မရီးနဲ႔ အတူ ဂါရဝျပဳဖို႔ ျပင္ဆင္ပါတဲ့ ''
"အေဖ့စိတ္ကူးေတြကေတာ့ကြာ.....!!''
ထ်န္းယ်န္ဟာ ဒီစကားကို ၾကားတာနဲ႔
ျမင္းကို ျပန္လွည့္ကာ ယြန္ျခံႀကီးဆီသို႔
ဒုန္းစိုင္းသြားေတာ့တယ္ ။
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ယြန္႐ွစ္ဇူ ဟာ ခမ္းမအလယ္က ကုလားထိုင္ႀကီး
တစ္လံုးမွာ ထိုင္ရင္း သူ႔သားအႀကီးဆံုးအလာကို
ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနတယ္ ။
သူ႔ေ႐ွ႕က မိန္းကေလးကို ဂ႐ုတစိုက္ေလ့လာ
ရသေလာက္ အတုအေယာင္တစ္ေယာက္
မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အကဲခတ္မိပါတယ္ ။
သူမမ်က္ခံုးေတြ....မ်က္လံုးေတြ.....
မ်က္ႏွာပံုစံေတြဟာ သူမအေဖ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခြၽတ္စြတ္ပဲ ။
စ႐ိုက္ကေတာ့ အေမဖက္ကို ႏြယ္ပံုပဲ ။
ျပသနာ က သူမ ဘာေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြ ဒီေလာက္
ၾကာရတာလဲ? ?
သူမ ေရာက္လာတဲ့ပံုက သူမဟာ အေစခံတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔
လာခဲ့တာပါ ။
႐ိုး႐ိုးသားသား ေျပာရရင္ သတိုးသမီးဟာ
အခ်ိန္ေတြကို လဝက္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖဳန္းတီးၿပီးၿပီ ။
သတိုးသမီး မေရာက္လာေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ
စဥ္းစားရၿပီ ။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းဟာ လက္ထပ္မယ့္ကတိကို
ဖ်က္လိုက္ၿပီလားဆိုတာကို.......
ဘာပျဲဖစ္ျဖစ္ အခု လင္ေ႐ွာင္ယ်န္ ေရာက္လာၿပီပဲ ။
သူ႔သံသယေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီ ။
လင္ေ႐ွာင္ယ်န္ဟာ သူမပတ္ဝန္းက်င္ကို
ဂ႐ုတစိုက္ ေလ့လာရင္း စိတ္ထဲမွာ တြက္ခ်က္ေနတယ္ ။
အေဖဟာ သူမကို တကယ္ မလိမ္ခဲ့ဘူးပဲ....
ေနာင္တတရားေတြက သူမကို တဖန္ ေလာင္ၿမိဳက္ေနၿပီ ။
ယြန္မိသားစုဟာ ဂြမ္ေဝးမွာ အခ်မ္းသာဆံုးမိသားစု
ဆိုတာ အမွန္ပါပဲ။
ၾကည့္ရတာ အဖိဳးတန္ ေ႐ွးေဟာင္းလက္ရာေတြနဲ႔
ပန္းအိုးႀကီးေတြ.....
အႏုစိတ္ျခယ္သထားတဲ့ လက္ရာေတြနဲ႔ ပန္းပုထုထားတဲ့
ကုုလားထိုုင္ေတြ.....
နံရံေပၚက ေဆးေရးပန္းခ်ီေတြနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အေရးအသားေတြက
Ling မိသားစုေတာင္ ဘယ္လိုမွ မယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး ။
ဒါကိုသာ ေစာေစာသိခဲ့ရင္ အျခားတစ္ေယာက္နဲ႔
႐ူးမိုက္တဲ့ ခိုးရာလိုက္ေျပးျခင္းကို သူ လုပ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး ။
ဒီလိုမ်ိဳး အရဲစြန္႔ၿပီး လာရတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး ။
လူေရာ ေငြေရာ ႏွစ္ခုလံုး ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္သြားၿပီ ။
ဒီေကာင္ ေ႐ွာင္ဘိုယူ.....!!
ေရႊေတြ ေငြေတြ လက္ဝတ္ရတနာေတြ
ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြကို ရသြားၿပီဆိုတာနဲ႔
ဒီေကာင္မ်က္လံုးထဲမွာ ဒါေတြက လြဲၿပီး ဘာမွ မျမင္ေတာ့ဘူး ။
ေကာင္းကင္ဘံုက သူမကို သနားေနေသးပံုပဲ.....
သူမခႏၶာကိုယ္မွာ ဝတ္ထားတဲ့ လက္ဝတ္ရတနာေတြ
အနည္းငယ္ နဲ႔ သူမ ယြန္မိသါးစုဆီကို အေရာက္လာနိုင္ခဲ့တာပဲ ။
ပိုၿပီး ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာက
ဘယ္နားမွာ သြားေသေနမွန္းမသိတဲ့ ေ႐ွာင္စီဇီ
အေၾကာင္းကို အစကတည္းက ဖံုးကြယ္ထားလိုက္ၿပီ ။
ဘယ္သူမွ ထူးကဲၿပီး သူမေရာက္လာတဲ့အေပၚ
သံသယမျဖစ္ၾကဘူး ။
အဲဒီအစား ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာပဲ သူမကို ႀကိဳဆိုျကပါတယ္ ။
ေ႐ွာင္စီဇီ ဘယ္ေနရာမွာ႐ွိေနလဲဆိုတာကို
သိေတာ့သိခ်င္သား.....
ဒါေပမယ့္ သူမရဲ႕ ကံေကာင္းမႈနဲ႔ေတာ့ အလဲအလွယ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး ။
အခုကေတာ့ သူမ မျမင္ဖူးေသးတဲ့ သူမရဲ႕ေယာက္်ားကို
ေစာင့္ေနရေသးတယ္ ။
သူမဟာ မတ္ကေလးကို အရင္ေတြ႔ရတယ္ ။
သူမရဲ႕ မတ္ကေလးကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔
သူမေယာက္်ားရဲ႕ ေခ်ာေမာခန္႔ညားမႈကို ခန္႔မွန္းမိၿပီးသား ။
အို....မိုးေကာင္းကင္ကေတာ့ သူမကို အမွန္တကယ္
ၾကင္နာတာပဲ ။
သူမဟာ မတ္ကေလးကို ျမင္တာနဲ႔ေတာင္
ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြျမန္ရတယ္....
ဒီကလူေတြေျပာတာကေတာ့ သူမေယာက္်ားနဲ႔
မတ္ကေလးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ သူမေယာက္်ားဟာ
အပံုႀကီး သာတယ္တဲ့ ။
သူဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေခ်ာေမာတာပါလိမ့္???
သူမဟာ ေပ်ာ္စရာအေတြးေတြထဲ နစ္ေမ်ာေနတုန္းမွာပဲ
အေဝးဆီမွ ျမင္းခြာသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
ဟင္....ဘယ္လိုႀကီးလဲ? ....!!
ဒီေနရာကေတာ့ လွပါတယ္.....!!
ဒါေပမယ့္ စိတ္တိုင္းမက်စရာေတြကိုလည္း ေတြ႔ေနရတယ္ ။
ဒီအိမ္ေမြး တိရစာၦန္ေတြကို ဘာေၾကာင့္ အိမ္နားေလးမွာ
ထားရတာလဲ?
သူမသာ ဒီအိမ္အ႐ွင္သခင္မျဖစ္လာတဲ့ေန႔က်ရင္
အေဝးကို ပို႔ပစ္မယ္....ၾကည့္ေန.......။
လူတစ္ေယာက္ ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ နင္းေလ်ွာက္လာၿပီး
အိမ္ထဲကို ဝင္လာတယ္။
ဝင္လာတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္း သူ႔မ်က္လံုးေတြဟာ ဟိုဟိုဒီဒီ
လွည့္ကာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ႐ွာေဖြေနတယ္ ။
သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ ေစာေစာက ေတြ႔လိုက္ရတဲ့
သူ႔မတ္ကေလး.....။
အိုးး......!!
သူမရဲ႕ ခင္ပြန္းေလာင္းဟာ ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုပံုရၿပီး
ခံ့ညားလိုက္တာ.....!!
ဘယ္သူနဲ႔မွ မယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ေခ်ာလိုက္တာ....!!
ေဂ်ာင္နန္ရဲ႕ အလွပေဂးျဖစ္တဲ့ သူမနဲ႔ဆို
ေနနဲ႔လ ေရႊနဲ႔ျမပဲ.....။
သူမ ဘာမွ မလႈပ္႐ွားႏိုင္ေသးခင္မွာပင္
သူမမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေက်နပ္ေနတဲ့အျပံဳးတစ္စဟာ
ခိုတြယ္သြားေတာ့တယ္ ။