«Lagon...» είπε αργά και πειθαρχικά ο Jake.
«Jake! Φίλε μου. Τι έγινε; Προς τι η επίσκεψη σου τέτοια ώρα της ημέρας;» τον ρώτησε εύθυμος και έδωσε ένα υπογεγραμμένο πάπυρο σε έναν φρουρό του, αφού του έκανε νόημα να πάει κοντά του και να τον πάρει, ενώ εκείνος παρέμεινε καθιστός στη μεγάλη καρέκλα του.
Τον κοιτούσα με μίσους και απέχθεια καθώς ο θυμός είχε αρχίσει να σιγοβράζει στα σωθικά μου. Προσπαθούσα σκληρά να μη το δείξω για να μη καταλάβει κανείς τίποτα.
Πως έγινε ο αρχηγός του χωριού αυτός ο άνθρωπος;! Σκότωσε τη Lili, μα τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου! Τον σκότωσα, μα το Δία τον παντοδύναμο! Η άκρη του σπαθιού μου βρήκε τη καρδιά του! Τον είδα να πεθαίνει! Πως είναι αυτό δυνατό;!
Το βλέμμα του έπεσε πάνω μου φευγαλέα και μετά στον Caesar, όμως γύρισε πάλι τα μάτια του πίσω σε εμένα ταχύτατα σοκαρισμένος. Και αυτός προσπάθησε γρήγορα να μη δείξει την ταραχή του και ταυτόχρονα τη χαρά του που με βρήκε μπροστά του.
Σηκώθηκε με ορθωμένη πλάτη και πηγούνι ψηλά. Με αυταρχικό βηματισμό περπάτησε προς το μέρος μας, ώσπου σταμάτησε μπροστά μου.
Με κοίταξε με σοβαρό ύφος, αλλά τα μάτια του χαμογελούσαν λες και είχε ήδη πετύχει το σκοπό του. Και ποιος άλλος να είναι από το να με σκοτώσει;
Τον κοίταξα με ίδιο ύφος, μα σε αντίθεση με το δικό του βλέμμα, το δικό μου του έλεγε ότι δε θα πετύχει τίποτα γιατί πολύ απλά θα είναι νεκρός πολύ πριν προσπαθήσει να κάνει το οτιδήποτε. Δε θα τον αφήσω να καταστρέψει το χωριό μου ξανά!
«Lagon...» είπε με σθένος ευγενή και έπιασε το χέρι μου φέρνοντας την αποστροφή του στα χείλη του ώστε να τη φιλήσει ως πράξη ευγένειας και γοητείας. «Γοητευμένος...!» είπε κοιτώντας με στα μάτια και πήγε να αφήσει ένα μικρό φιλί στο χέρι μου, αλλά το τράβηξα απότομα και έφυγα από κοντά του προχωρώντας μέσα στο μικρό σπιτάκι.
«Συγχώρεσε την... Είναι... Είναι καινούρια εδώ. Ας μιλήσουμε για τις άμυνες...» του είπε ο Jake δικαιολογώντας τη συμπεριφορά μου και εκείνος γύρισε να με κοιτάξει με στραβό χαμόγελο και υπεροπτικό ύφος, ενώ εγώ τον κοίταξα ειρωνικά και ψυχρά.
«Φυσικά!» είπε πρόθυμος και ήρθαν προς το μέρος μου μιας και είχα σταθεί πάνω από το τραπέζι με το χάρτη και τις σημειώσεις για τις άμυνες του χωριού.
«Πολύ καλή στρατηγική...» σχολίασα κοιτώντας τα σχέδια που για σφαγή ήταν οι πρέπει και τον είδα με την άκρη του ματιού μου που χαμογέλασε περήφανος. «Για μακελειό» πρόσθεσα ψυχρά κοιτώντας τον το ίδιο και τα χαρακτηριστικά του αγριέψαν, αλλά γρήγορα τα κάλυψε με ένα υπεροπτικό χαμόγελο.
«Andrea!» μου έκανε παρατήρηση νευριασμένος μέσα από τα δόντια του ο ξάδερφος μου και τον κοίταξα δήθεν παρεξηγημένη.
«Ω, σωστά... Η γνώμη μου σε αυτό το χωριό δε μετραει πια... Με συγχωρείτε...» ειρωνεύτηκα με το θυμό να καίει ακόμα και κοίταξα με μίσος τον Lagon.
«Άστην Jake... Το όνομα της και η φήμη της είναι πολύ γνωστή... Είμαι σίγουρος πως ξέρει τι κάνει... Ίσως μια ακόμα γνώμη θα ήταν καλή για το χωριό μας...» είπε με την ίδια ειρωνεία ο Lagon, αλλά κρυμμένη κάτω από ψεύτικο ενδιαφέρον για την άμυνα βάζοντας σε σκέψεις τον ξαδέρφο μου.
Πώς γίνεται να μη τον θυμάσαι Jake;! Σκότωσε τη Lili! Το κάθαρμα! Τα τάρταρα δεν αρκούν για τα εγκλήματα του!
«Ένταξει τότε... Andrea. Σε ακούμε» είπε σοβαρός ο Jake και τον κοίταξα με ψυχρό ύφος.
Κοίταξα τα σχέδια κάτω εξοχνοιαστικά και μετά το ψυχρό θυμωμένο βλέμμα του Lagon.
Τι ετοιμάζεις άθλιο γουρούνι;
Του χαμογέλασα στραβά και ακουμπώντας τα χέρια μου πάνω στο χάρτη πλησίασα με το σώμα μου αυτόν, που βρισκόταν απέναντι μου από το τραπέζι.
«Γιατί δε μας λες εσύ Lagon τα πραγματικά σχέδια που έχεις για τούτο το χωριό;» τον ρώτησα υπεροπτικά ειρωνευόμενη το όνομα του κοιτώντας τον με μίσος και με κοίταξε λακωνικά.
°°°°×°°°°
Περπατούσα νευρική μέσα στο στάβλο, αφού μου απαγορεύτηκε να είμαι μαζί τους στη συνέλευση λόγω επιθετικότητας απέναντι στον αρχηγό. Το δολοφόνο!
Αυτός είναι ο λόγος που το χωριό έχει τόσο λίγο πληθυσμό! Που η οικογένειά μου διχάστηκε! Που η Lili είναι νεκρή!
Το άλογο μου χλυμίντησε με τη νευρικότητα μου και το κοίταξα στιγμιαία χωρίς να σταματήσω να περπατάω παρά μόνο όταν εμφανίστηκε ο Jake στην είσοδο ερχόμενος σε μένα.
Πήγα κοντά του θυμωμένη με γοργά βήματα και αυτός έξαλλος με έπιασε αυτό μπράτσο οδηγώντας μας πιο μέσα στο στάβλο.
«Σε έφερα εδώ γιατί είσαι ασφαλής! Όχι για να αναστατώσεις όλο το χωριό! Δε σέβεσαι τον Lagon! Μη ξεχνάς πως είσαι εδώ ως φιλοξενούμενη! Δεν είναι το χωριό σου πια αυτό!» ξέσπασε νευριασμένος και έγινα έξαλλη ακούγοντας τον να τον υπερασπίζεται.
Αυθόρμητα του έριξα μια μπουνιά στη μύτη κάνοντας τον να πίσω πατήσει βάζοντας το χέρι του στη ματωμένη μύτη του. Σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε ξαφνιασμένος και απορημένος, όσο εγώ τον πλησίασα.
«Πώς μπορείς να τον υπερασπίζεσαι Jake;! Σκότωσε τη Lili! Επιτέθηκε στο χωριό μας! Σκότωσε τους φίλους μας! Τους γείτονές μας!» άρχισα να ορίομαι και με κοίταξε μπερδεμένος.
«Τι λες Andrea;! Ο Lagon μας βοήθησε όταν ο στρατός έφυγε! Όταν ΕΣΥ έφυγες! Κανόνισε τη κηδεία της Lili και ΕΣΥ ακόμα ΚΑΙ εκεί ΕΛΕΙΠΕΣ! Μη ρίχνεις το φταίξιμο των ΔΙΚΩΝ ΣΟΥ σφαλμάτων πάνω στον Lagon!» είπε στην αρχή έντονα, αλλά στο τέλος άρχισε να ανεβάζει το τόνο της φωνής του όλο και πιο πολύ ώσπου άρχισε να φωνάζει νευριασμένος και έφυγε.
«ΑΑΑΑΑΑ!» φώναξα έξαλλη χτυπώντας μια ξύλινη κολώνα με νεύρα αναπνέοντας βαριά, μόλις έφυγε.
Τα άλογα τρόμαξαν και χλυμίντησαν φοβισμένα κάνοντας βήματα πίσω μέσα στους στάβλους τους.
Έφυγα με γοργά βήματα μέσα στη νύχτα, από τους στάβλους με κατεύθυνση τη σκηνή του δολοφόνου της μικρής μου ξαδέρφης.
Στάθηκα έξω από το σπίτι του και πήρα μια βαθιά ανάσα σφίγγοντας τις γροθιές μου. Χτύπησα τη πόρτα και μετά από λίγο μου άνοιξε με ένα στραβό υπεροπτικό χαμόγελο κολλημένο στη μούρη του.
Με τσαμπουκά και νεύρα μπήκα μέσα, έκλεισα τη πόρτα με δύναμη και τον σήκωσα από το γιακά κολλώντας τον στο τοίχο δίπλα. Το βλέμμα μου πετούσε σπίθες, το αίμα μου έβραζε από θυμό και οι βαθιές γρήγορες ανάσες που έπαιρνα με το στήθος μου να ανεβοκατεβαίνει το πρόδιδε αυτό.
Αυτός γέλασε ειρωνικά και με κοίταξε υπεροπτικά και αλλαζονικά.
«Σε θαυμάζω μικρή... Από τη πρώτη στιγμή που σε είδα, τότε πριν τέσσερα χρόνια στο μικρό σας σπιτάκι, μπορεί να μην είχες χύσει αίμα τότε, αλλά διέκρινα αυτή τη φωτιά μέσα σου... Είσαι γεννημένη δολοφονος...! Εσύ κι εγώ δε διαφέρουμε...» είπε λακωνικά και αλλαζονικά, και έσφιξα το κράτημα και μουγκρίζοντας τον πέταξα κάτω πίσω μου γυρνώντας το σώμα μου.
«Δεν είμαι τίποτα σαν εσένα!» είπα έντονα νιώθοντας τη φωτιά θυμού να γίνεται πυρκαγιά.
«Λέγε ότι παραμύθια θες στον εαυτό σου... Όμως ξέρεις βαθιά μέσα σου, πως είσαι ακριβώς... Όπως... Εγώ...» είπε υπεροπτικά, ειρωνικά και λακωνικά.
Άρχισα να τον πλησιάσω όσο αυτός γελώντας υπεροπτικά και ευχαριστημένος με την αντίδραση μου σηκωνόταν από το έδαφος.
«Γέλα όσο θες Lagon... Δε ξέρω τι έκανες στον Jake και σε όλους για να πιστέψουν πως είσαι ο καλός της υπόθεσης... Αλλα εμένα δε με ξεγελάς!» είπα έντονα νευριασμένη και κούνησε το κεφάλι δεξιά κι αριστερά απολαμβάνοντας το.
«Δε θα με σκοτώσεις...» είπε σίγουρος για τα λόγια του και παιχνιδιάρικο τόνο και ύφος.
«Και τι σε κάνει τόσο σίγουρο;» τον ρώτησα μέσα από τα δόντια μου με νεύρα έτοιμη να του επιτεθώ και ήρεμος ακούμπησε τη πλάτη του πίσω στο τοίχο σταυρώνοντας τα χέρια στο στέρνο του μπροστά.
«Γιατί ξέρω πώς να βρεις τη Δαιμόνισσα...» είπε αυτάρεσκα και το βλέμμα μου σοβάρεψε απότομα, τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου σκλήρυναν και το βλέμμα μου από μόνο θυμό απέκτησε και πινελιά μίσους και ψυχρότητας.
«Μίλα» είπα ψυχρά, σοβαρά, έντονα και με μίσος και γέλασε ικανοποιημένος.
°°°°×°°°°
Και τα ταααα
Ανέβασα κεφάλαιο και σε αυτό το ξεχασμένο στο ράφι γεμάτο με σκόνες βιβλίοοοο 🤗 (επιτέλους 😢)
Και συνεχίζουμε λοιπόν με τις περιπέτειες της Andrea!
Spoiler: Επίθεση και... Κατάσκοπος;
Τα λέμε στο επόμενοοο 😘
Full5Moon