Γειαα σας παιδιά.
Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα και παρόλο που εχει τελειώσει αυτή η ιστορία ,σκέφτηκα ότι μια cheesy στιγμή Ανδρέα- Μάγια την θέλουμε, σωστά???
Το κείμενο μας τοποθετείται στην δεύτερη χρονιά των παιδιών στα πανεπιστήμιά τους.
Οπότε πριν πάμε στο κεφάλαιο , θέλω να σας ευχηθώ χρόνια πολλά στους ερωτευμένους και στις ερωτευμένες εκεί έξω και.. Παιδιά ερωτευτείτε! Και δεν εννοώ μόνο συναισθηματικά κάποιον άλλον. Ερωτευτείτε με την ζωή, με την μουσική, με την φύση, με τα πάντα.
Ο έρωτας είναι μια διαφυγή από τα πάντα, μια διαφυγή που λίγο πολύ όλοι χρειαζόμαστε. Αν τον έχετε βρει μην τον αφήσετε να σας ξεφύγει. Δαμάστε τον και γευτείτε τον! 💗
-magioula x
______________
Σ'αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε *VALENTINE'S DAY BONUS*
______________
Μάγια
"Ανυπομονώ τόσο πολύ ,Μάγια. Και το καλύτερο είναι πως νομίζει ότι δεν ξέρω τι θα κάνει. Γιατί είναι τόσο βλάκας ο αδελφός σου? ", με ρωτάει η Ειρήνη κι εγώ γελάω.
Σήμερα είναι 14 Φεβρουαρίου.
Η μέρα των ερωτευμένων.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι τόσο σημαντική για τα ζευγάρια. Λες και τις υπόλοιπες μέρες δεν μπορούν να κάνουν δώρα ο ένας στον άλλο , ή να λένε γλυκόλογα μεταξύ τους.
Πάντα με εκνεύριζε που στους δρόμους έβλεπα καρδιές παντού, στα ζαχαροπλαστεία γλυκάκια σε σχήμα καρδιάς παντού...
Μην με πάρετε λάθος, χαίρομαι να βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους, απλά η όλη κατάσταση με ξενίζει πολύ.
Ίσως μέσα μου να ζηλεύω κιόλας. Ζηλεύω αυτά τα κορίτσια που περιμένουν κάτι απο τους αγαπημένους τους σημέρα. Εγώ όμως με τον Ανδρέα είμαστε άλλου παπά Ευαγγέλιο .
Ο Ανδρέας ,ως ο γνωστός παλιός καλός Ανδρέας, δεν είναι και πολύ υπέρ της γιορτής. Βασικά καθόλου. Μιλούσε με τόση απέχθεια που κάθε ελπίδα μου να ζούσα κι εγώ το θαύμα του Αγίου Βαλεντίνου καταστράφηκε.
Και να 'μαι τώρα να έχω μόλις μπει στο σπίτι μου , το φοιτητικό βεβαίως βεβαίως, για να φάω και να ετοιμαστώ για να συναντήσω τον Ανδρέα στο δικό του σπίτι. Όχι γιατί μου είπε ότι θα μου έχει κάποια έκπληξη ή κάτι, όχι καλέ!
Απλά έτσι το πάμε , το ένα βράδυ μένει ο ένας στο σπίτι του ενός και το άλλο βράδυ το αντίθετο. Μην ρωτήσετε γιατί το κάνουμε αυτό. Απλά μας έχει γίνει πλέον συνήθεια.
Και να τώρα όταν είμαι έτοιμη να φάω το λαχταριστό μου παστίτσιο, να σου στο τηλέφωνο η αγάμητη κολλητή Ειρήνη να κάνει fangirling για το δώρο της, επειδή προφανώς ο χαζός αδελφούλη μου δεν το έκρυψε όσο καλά όσο θα έπρεπε... Τς τς τς... Μα εγώ γιατί βγήκα τόσο έξυπνη κι αυτός τόσο βλάκας? Να μου πεις, πρώτα γίνονται τα πειράματα και μετά τα θαύματα! Χα!
"Η επιστήμη ακόμα το ψάχνει. Sorry girl, εσύ τον ήθελες. Λούσου τα τώρα. ", λέω τρώγοντας μια αρκετά μεγάλη μπουκιά. Καλά, μα τι φοβερή που είμαι?! Σεφ έπρεπε να γίνω.
"Ναι, μπορεί να είναι βλάκας που και που, αλλά τον αγαπάω. Τον αγαπάω πολύ. ", λέει και η φωνή της είναι φορτισμένη με συναίσθημα. Χαίρομαι γι'αυτούς, πραγματικά. Μετά από τα τόσα που έχουμε περάσει τόσα χρόνια , μας αξίζει αυτή η ευτυχία.
"Το ξέρω ,αγάπη μου, το ξέρω. Μου το έχεις πει γύρω στις 50 φορές στην μισή ώρα που μιλάμε. ", λέω και γελάω. Είμαι η μικρότερη μα πάντα θα είμαι η πιο ώριμη σ'αυτή την φιλία. Επιβεβαιώνομαι γι'αυτό μέρα με την μέρα.
"Μόνο? Νόμιζα είχα φτάσει τις 100. Ε δεν πειράζει θα το κάνω τωρ-", πήγε να πει, αλλά την διέκοψα.
"Ω, όχι, όχι ,όχι! Nope! Not happening! Για κανένα λόγο! Φτάνει για σήμερα. Εχω κι εγώ να πάω να ζήσω τον έρωτά μου! ", λέω αποφασιστικά γιατί αν ακούσω άλλη μια φορά πόσο αγαπά τον Βασίλη, πόσο τέλειος είναι ο Βασίλης, πόσο κούκλος είναι ο Βασικής κι όλα τα σχετικά θα ξεράσω!
"Μα γι-", πήγε να διαμαρτυρηθεί, αλλά όχι! Enough is enough!
"Nope. Bye! Καλά να περάσετε. Τα φιλιά μου στον τέλειο! ", λέω και της το κλείνω πριν απαντήσει γελώντας.
Μα δεν είμαι η καλύτερη φίλη στον κόσμο?!
Τελειώνω με συνοπτικές διαδικασίες το φαγητό μου και πλένω τα πιάτα. Είμαι ένα άτομο και δεν έχω ιδιαίτερη λάντζα, εκτός βέβαια από τα βραδιά που έρχεται ο Ανδρέας... Ναι... Εμ, ας μην αναφερθούμε στο πόσο βομβαρδισμένο είναι το σπίτι τότε.
Πφφ, ας μαζέψω τις δουλειές που πρέπει να κάνω μέχρι να πάω στον Ανδρέα.
Λοιπόν, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, μπάνιο, να τελειώσω μια εργασία που πρέπει να παραδώσω αύριο.
Εντάξει μωρέ, πόση ώρα να μου πάρει?
Ας ξεκινήσω από τώρα!
~•~•~•~•~•~
Αν δεν πετύχω ως ψυχολόγος θα γίνω καθαρίστρια.
Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα του να έχεις κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, μπάνιο και τελείωσες με ιδρώτα και κόπο μια εργασία.
Ναι, ψιλοκλάταρα, αλλά θα ζήσω.
Ώρα να δούμε τι θα βάλουμε. Το βρακί μας ανάποδα? Μπααα, μεγάλο σκάνδαλο.
Ανοίγω την ντουλάπα μου για να αποφασίσω τι θα φορέσω. Δεν θέλω να στολιστώ. Θα αντιμετωπίσω την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σαν οποιαδήποτε άλλη μέρα.
Ή μήπως να ντυθώ λίγο καλύτερα?
Ωχ Θεέ μου !
Μέσα στην περισυλλογή μου του να ζει κανείς ή να μην ζει ( μην ρωτήσετε πώς από το τι θα φορέσω άρχισα να σκέφτομαι φιλοσοφίες) ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει το κινητό μου όταν έρχεται μήνυμα.
"HEYYYY GIIIRL!!!
Ετοιμάζεσαι για τον Βαλεντίνο σου, έτσι?! Μην ξεχάσεις να φορέσεις αυτό που είπαμε!!!!
HAPPY VALENTINE'S DAYYY!! 💕💓"
Κι αυτο αγαπητοί φίλοι και αγαπητές φίλες είναι το πώς μου λέει η αγαπημένη σας ( το ξέρω ότι την θέλατε απεγνωσμένα!) Μαιριτίνα ( ένα χειροκρότημα γι'αυτό το αξέχαστο πλάσμα) να φορέσω τα κόκκινα σέξυ εσώρουχα που μου πήρε για τα γενέθλιά μου πέρσυ.
Δεν τα έχω φορέσει βέβαια ούτε μία φορά, αλλά δεν είμαι πια η συντηρητική παρθενοπιπίτσα που ήμουν ( shout out to Mister Andreas) .Και στην τελική για το αγόρι μου θα φτιαχτώ.
Βρε λες?
~•~•~•~•~•~•~
"
Γεια σου μωρό μου! ", λέω όταν μου ανοίγει , δίνοντάς του ένα απαλό φιλί στα χείλη. Αυτό το πράγμα δεν θα το βαρεθώ ποτέ, είμαι σίγουρη γι'αυτό.
"Καλώς την. Στην ώρα σου, όπως πάντα . Λες να ερωτεύτηκα Αγγλίδα τελικά? " , λέει κλείνοντας την πόρτα και τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από την μέση μου και φιλώντας με.
Τα φιλιά του τώρα, μετά από τρία χρόνια είναι το ίδιο μεθυστικά με τότε. Με μεγάλο κόπο απομακρύνομαι, γιατί το μπουφάν δεν είναι πολύ βολικό όταν φιλάς κάποιον τελικά.
"Κάτσε λίγο βρε αγάπη μου. Πολύ απότομος είσαι. Σε πείραξε το κλίμα του Αγίου Βαλεντίνου ?", ρωτάω γελώντας καθώς αφήνω το μπουφάν μου στον καναπέ δίπλα μας.
"Ίσως. ", λέει και μου κλείνει το μάτι καθώς πηγαίνει στην κουζίνα.
Τον ακολουθώ παραξενεμένη , αλλά όχι. Μπαίνοντας στην κουζίνα δεν είδα κανα σουπερουάου τραπέζι με κεριά και καρδούλες. Σας το είπα. Γιοκ Αγιος Βαλεντίνος για την Μάγια.
Τον βλέπω κάτι ψαχουλεύει στο ντουλάπι. Μετά από λίγο βρίσκει αυτό που θέλει και το κρατάει περήφανα στον αέρα. Είναι ένα...
Χαρτί?
Λογαριασμούς θα κοιτάξουμε τώρα? Τι φάση?
"Τι είναι αυτό? ", τον ρωτάω και τον πλησιάζω περίεργη.
"Τίποτα μωρέ, κάτι χαρτιά που έπρεπε να γράψω για την συμμετοχή μου σε ένα πρόγραμμα της σχολής. Επειδή όμως εγώ με την ορθογραφία, δεεεεν τα πολυέχουμε καλά, μπορείς να μου τα διορθώσεις μέχρι να πάω να αλλάξω? Δεν έχω πολύ ώρα που γύρισα και το τζιν πραγματικά με πεθαίνει. ", λέει και ρπιν προλάβω να μιλήσω μου βάζει το χαρτί στα χέρια και φεύγει.
Οκ??!
Κάθομαι σε μια απο τις καρέκλες γύρω από το τραπέζι της κουζίνας για να διορθώσω τα λάθη του ανορθόγραφου αγοριού μου. Αχ τι θα τον κάνω?!
Ξεδιπλώνω το χαρτί και ξεκινάω την ανάγνωση ...
Αγαπημένη μου γατούλα,
Ξέρεις ότι δεν πολυσυμπαθώ το όλο θέμα του Αγίου Βαλεντίνου. Όμως έβλεπα το βλέμμα σου κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με ρους φίλους μας για τα δικά τους σχέδια κι όσο κι αν έλεγες ότι ούτε εσένα σου αρέσει πολύ, εμένα δεν μπορείς να με ξεγελάσεις.
Μέρες σαν κι αυτή συνειδητοποιώ πόσο τυχερός είναι που μοιράζομαι τη ζωή μου με την σπουδαιότερη γυναίκα που έχω ποτέ γνωρίσει. Ακόμη και σήμερα , τρία χρόνια μετά, με συναρπάζεις και με εμπνέεις.
Ξέρεις ότι συνήθως με τα λόγια δεν είμαι καλός. Γι'αυτό με Μούσα μου εσένα ανακάλυψα το ότι μπορώ να γράψω και ένα ποίημα για σένα και να στα δώσω να τα διαβάσεις. Μην με κρίνεις πολύ άσχημα, ό, τι μπόρεσα έκανα.
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω. Μ’ ακούς
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ ακούς
Ξέρω είναι βλακεία μάλλον. Ξέρω ότι δεν είμαι και ποτέ δεν θα είμαι αρκετός για εσένα. Και μπορεί να μην στο λέω καθημερινά, αλλά σ'αγαπάω.
Σ'αγαπάω πέρα από το επιθυμητό, πέρα από το δυνατό. Σ'αγαπώ.
Έφτασες στο τέλος αυτού του γράμματος μα όχι στο τέλος της 'διαδρομής ' . Έλα στο δωμάτιό μου. Θα σε περιμένω...
Ο Καζανόβας σου.
Υ. Γ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΘΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΑΚΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ ΕΓΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ! Προσωπικό απόρρητο, μην γίνουμε ρεζίλι!
Δεν το πιστεύω!
Δάκρυα τρέχουν στα μάγουλά μου και νιώθω τόσο συγκινημένη και μπερδεμένη για το τι να πρωτονιώσω. Αποφασίζω λοιπόν να μην το σκεφτώ καο να ακολουθήσω τον δρόμο προς το πεπρωμένο μου που αύτη τη στιγμή με περιμένει.
Σηκώνομαι αργά αργά και πάω προς το δωμάτιό του. Η πόρτα είναι μισάνοιχτη και αγνοφαίνεται ένα φως μόνο.
Κεριά...
Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα και νομίζω μπορώ να ακούσω το καρδιοχτύπι μου. Τόσο δυνατό είναι.
Το θέαμα που αντικρίζω με κάνει να πάθω τπ δεύτερο εγκεφαλικό μέσα σε 10 λεπτά. Κι όχι δεν είναι ο Ανδρέας γυμνός στο κρεβάτι. Βασικά ο Ανδρέας δεν είναι καν στο οπτικό μου πεδίο, μα η πρόσοχή μου έχει συγκεντρωθεί στην καρδιά απο ροδοπέταλα στο κρεβάτι και στο ζευγάρι με τα κλειδιά που ακουμπούν στο κέντρο της καρδιάς.
Είναι αυτό που...
Πλησιάζω και σηκώνω αργά αργά τα κλειδιά και παρατηρώ χωρίς να το πιστεύω το μπρελόκ με την καρδιά που έχει χαραγμένα πάνω 'Α+Μ'.
Τον νιώθω πίσω μου πριν καν γυρίσω προς το μέρος του. Μα και όταν το κάνω έρχομαι αντιμέτωπη με δύο καταπράσινα μάτια που με κοιτάνε με ελπίδα.
Με πλησιάζει κι εκείνος και τυλίγει για ακόμη μία φορά τα χέρια του γύρω από την μέση μου και ακουμπάει το κούτελό του στο δικό μου , ενώ εγώ περνάω τα δικά μου γύρω από τον λαιμό του. Βλέποντας τα δάκρυά μου τα σκουπίζει απαλά. Δεν χάνουμε οπτική επαφή ούτε στιγμή.
"Σ'αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε σ'αυτό τον κόσμο, γατούλα. ", ψιθυρίζει.
Οι λέξεις αρνούνται να βγουν από το στόμα μου και ενώνω απελπισμένα τα χείλη μου με τα δικά του και αφηνόμαστε για ακόμη μία φορά. Οταν νιώσαμε πως χρειαζόμασταν οξυγόνο χωρίσαμε τα χείλη μας, μα παραμείναμε αγκαλιασμένοι.
" Χαρούμενη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, γατούλα. "
"Χαρούμενη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, Καζανόβα. "
THE END