Κεφάλαιο 44

106 9 9
                                    


Αυτό θα είναι ένα περίεργο κεφάλαιο. Επειδή θέλω να καλύψω  μια ολόκληρη χρόνια θα έχω με μαύρα γράμματα την χρονική περίοδο και θα έχουμε μια σκηνή ή κάτι από αυτήν.

Ελπίζω να μην μπερδευτήκατε!

Enjoy xx

'Πρώτη μέρα των σχολείων '

"Εεεεελα ρε μωρό μου!  Θα αργήσουμε.  Ακούω την φωνή του Ανδρέα να με φωνάζει από το σαλόνι.

" Τώρα έρχομαι! ", είπα και αφού πήρα τα πράγματά μου άρχισα να κατεβαίνω δυο-δυο τα σκαλιά.

"Αντε βρε μωρό μου!  Ποσ-", πήγε να παραπονεθεί αλλά του έκλεισα το στόμα με ένα φιλί.

Οταν απομακρύνθηκα είχα ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο όπως και εκείνος.

"Καλημέρα! ", του είπα γλυκά και αφού με πήρε αγκαλιά ,μου έδωσε ένα φιλί στο κούτελο.

"Τι θα κάνω μαζί σου? ", είπε κοιτώντας με στα μάτια.

"Υπομονή! ", απάντησα ναζιάρικα και τον τράβηξα έξω από το σπίτι,  προς το αυτοκίνητό του.

Μετά από 10' φτάσαμε στο σχολείο .

Περάσαμε τις πύλες μαζί,  χέρι -χέρι. Η τελευταία φορά που θα είμαι σε σχολικό αγιασμό.

Σκέφτηκα χαρούμενη.

Μια πολύ χαίρομαι που είμαι μαζί του. Τον κοίταξα χαμογελώντας.

Με κοιτούσε ήδη.

'Βράδυ Πρωτοχρονιάς '

"Παιδιάαααα!  Ακόμα να ετοιμαστείτε. Οι καλεσμένοι φτάνουν σε λίγο.", ακούσαμε την μαμά να φωνάζει από τον κάτω όροφο. Σαν να ήμασταν συνεννοημένοι βγήκαμε ταυτόχρονα από τα δωμάτιά μας με τον Βασίλη.

Μόλις με είδε μου έτεινε το μπράτσο του.

"Μου επιτρέψετε να σας συνοδέψω ωραία μου κυρία ?", είπε και εγώ γελώντας δέχτηκα την πρόσκλησή του και κατέβηκα αγκαζέ τα σκαλιά.

Πρώτη πρώτη μας είδε η μαμά.

"Βρε τρελόπαιδα,  τώρα τρέχουμε. Αφήστε τις βλακείες! ", είπε ενώ έστρωνε το τραπέζι. Σήμερα θα έχουμε περισσότερο κόσμο από καθε άλλη χρονιά.

Να με προσέχεις... Where stories live. Discover now