Να με προσέχεις...

Διακοπές (α' μέρος)

Είμαστε μέσα στο πλοίο εδώ και καμιά ώρα και γλώσσα δεν έχουμε βάλει μέσα. Οι γύρω γύρω μας κοιτάνε περίεργα αλλά εμείς..... τον χαβά μας.

"Και..... βγαίνω!" τσίριξα ενθουσιασμένη

"Τέλεια!" πανηγύρισε και η Ειρήνη που ήμασταν στην ίδια ομάδα. Ναι παίζουμε tichu και είμαστε εγώ και η Ειρήνη ενάντια στον Ορέστη και τον Βαλάντη . Εγώ βγήκα πρώτη από όλους και δεύτερος....

"Έξω κι εγώ.", είπε η Ειρήνη και αρχίσαμε να τσιρίζουμε σαν τρελά

"Λοιπόν Βαλάντη έχουμε δύο επιλογές. Ή τις σκοτώνουμε για να μην γινόμαστε ρεζίλι ή τις νικάμε επιτέλους. Και στις δυο περιπτώσεις κερδισμένοι βγαίνουμε!", είπε με μελοδραματικό ύφος ο Ορέστης.

"Ναι,ναι κάντε όνειρα!", είπα καθώς καθόμουν στην θέση μου στο καναπεδάκι δίπλα στον Ορέστη.

"Αχ από όνειρα άλλο τίποτα. Πράξεις πώς τα κάνουμε?" συνέχισε μελοδραματικά ο Βαλάντης

" Τι όνειρο κάνεις μωρό μου και δεν πραγματοποιήθηκε?", ρώτησε ναζιάρικα η Ειρήνη που καθόταν στα πόδια του

"Να με ερωτευτεί η Μάγια! ", είπε κάνοντάς μου ματάκια

Κατευθείαν η Ειρήνη με τον Ορέστη ξεράθηκαν στο γέλιο, ενώ εγώ κοίταζα και καλά σοβαρά τον Βαλάντη

"Το 'ξερα πως νιώθουμε τα ίδια. Σ'αγαπώ Βαλάντη!", του είπα παθιασμένα

"Αχ Μάγια , έλα να ζήσουμε τον έρωτά μας...."

"Παρακαλώ πάρτε τις αποσκευές σας και οι οδηγοί οχημάτων να πάτε στα οχήματά σας. Σε 10 λεπτά προσδένουμε στο λιμάνι της Πάρου . Σας ευχαριστώ! Ladies and gentlemen.....", ακούστηκε μια φωνή από τα μεγάφωνα.

" Ψιτ πιτσουνάκια φτάσαμε." είπε η Ειρήνη σκουπίζοντας τα δάκρυα γέλιου

"Καλά..." είπα περίλυπη

"Μμμ μωρό μου πάμε στο αυτοκίνητο και θα τους βρούμε έξω?", ρώτησε η Ειρήνη τον Βαλάντη

"Εμ... Ναι!Πάμε εμείς κάτω και τα λέμε στο λιμάνι."

"Οκ" είπε ο Ορέστης που έψαψνε κάτι στο κινητό του

Εγώ απλά ένεψα καταφατικά.

Όταν έφυγαν τα παιδιά εγώ με τον Ορέστη βγήκαμε στο κατάστρωμα για να δούμε την πρόσδεση του πλοίου.

"Επιτέλους φτάσαμε!" , του είπα ενώ εκείνος ακόμα κοίταζε στο κινητό του .

"Ε? Ε ναι!", είπε αφηρημένα
Μα τι κοιτάει με τόση προσύλωση? Ααα....