Hi There, Readers!
Kumusta kayo? Hahaha :">
Nasobrahan na ako sa kape.
Nakaka-6 na cups ako everyday.
Adik na ako. Superb.
At dahil dyan,
Magkakape ulit ako.
Ito muna sa ngayon.
Enjoy reading :))))
Maraming-maraming salamat sa pagbabasa ng di ko maipaliwanag na kwentong ito. Hahaha :)))
Salamat sa patience.
Labyu :">
Godspeed!
=================================================================
A's POV
Isang buwan na pala ang lumipas.
Isang buwan na nagdaan na akala ko makakalimutan ko na sya.
Naging maayos naman ang lahat sa Japan.
Gumaling si Dad at nagkaayos kami.
Nagkita na rin kami nung bestfriend ko na matagal kong iniwasan. Ang bestfriend ko. Nagkapatawaran na rin kami at nakapag-usap. Inamin ko sa kanya na yung naging dahilan ng paglayo ko.
*Flashback*
Pagkalapag ng eroplanong sinasakyan ko, nagulat ako nang may sumalubong sa aking pagkadami-daming media man.
Lahat sila tinatanong kung bakit ba ako biglang nawala ng lampas dalawang taon at kung bakit daw ba ako nagbabalik ngayon? At kung magbabalik na daw ba ako sa pagiging teenstar at pamumunuan ang business ni Daddy ngayong may malubha syang karamdaman.
Wala akong nasabi sa kanila kundi ang tunay na dahilan ng pag-uwi ko.
Ang makasama ang Daddy at Mommy ko at ang ayusin ang nakaraan na iniwan ko at pinilit kong takasan.
Dumiretso kami sa ospital, kasama ko ngayon si Kuya Tao.
Agad-agad kong pinuntahan ang kwarto ni Daddy.
Pagpasok ko, nagulat ako sa nakita ko pero sobrang naging masaya yung puso ko.
Si Daddy, nakahiga sa kama at natutulog habang si Mommy naman, nakaupo sa tabi nya habang magkahawak sila ng kamay.
Dahan-dahan akong pumasok sa kwarto at nilapitan sila.
Napatingin sa akin si Mommy ng mga sandaling iyon at nginitian namin ang isa't isa.
Hinalikan ko si Dad sa noo, pansin ko ang pamamayat nito at ang tila paghabol ng hininga nito. Alam ko, sa mga sandaling iyon, nahihirapan sya.
Nilapitan ko si Mommy at niyakap ng mahigpit.
Mom: I missed you so much, Anak. *habang naka-hug pa rin sa akin*
Ako: I missed you too, Mom. Kayo ni Dad. And I'm sorry, I really am.
Mom: Kalimutan mo na yun, Anak. Ang mahalaga ngayon ay nandito ka na.
Sakto naman na nagising si Dad at nakatingin sa amin ni Mommy. Tila automatic yung sumilay na ngiti sa kanyang maputlang mga labi. Inilahad nya ang dalawang kamay nya sa akin na nagpapahiwatig ng isang yakap kaya agad akong lumapit sa kanya para yakapi sya, di nga lang mahigpit kasi baka di sya makahinga.
Dad: Na-miss kita ng sobra, Princess. Am glad na pinagbigyan mo ako sa kahilingan ko. I'm sorry sa lahat ng pagkakamali at pagkukulang namin sa'yo ng Mom mo. *sinasabi nya yan habang nakayakap pa rin sa akin*
Ako: No, Dad. I should be the one saying sorry to you and to Mom. I've never been a good daughter. Di ko man lang kayo nagawang bisitahin o tawagan man lang for the past two years and so. I'm so sorry kung puro problema ang nakarating sa inyo. I promise to make it up to you and Mom.
Nagulat ako ng maramdaman ko na medyo nabasa yung balikat ko. Kinalas ko ang pagkakayakap kay Dad at tiningnan sya.
Umiiyak sya.
Umiiyak na rin si Mom.
At ganun din ako.
Sa buong buhay ko, ngayon ko lang nakitang umiyak si Dad. He's always the tough one sa mga mata ko. Idol ko nga say, eh. Pero ngayon, he's different. I can see a mixture of pain and happiness sa mga mata nya.
Ako: Kaya, Dad, promise me na lalaban ka, huh? Kakayanin mo yan. Babawi pa tayo sa mga panahong di tayo nagkasama. Be strong. Nandito na ako. Nandito din si Mommy. Wait, Mom, Dad, Are you two...? Uhm?
Dad: Yes, Princess. I promise. And Yes, Princess, me and your Mom are together again, if that's what you mean.
Tiningnan ko si Mom. She's smiling.
Tapos nagkatinginan sila ni Dad at nagngitian.
Isang matamis na ngiti.
Di ko mapigilan ang sarili ko na di makaramdam ng sakit.
Don't get me wrong, Readers. Masaya ako para sa Parents ko, Sobra.
Pero di ko maiwasang malungkot sa kinalabasan ng sarili kong love story.
That same day, di ko inaasahan ang pagdating ni Kai. Si Kai, ang bestfriend ko na first love ko at first heart break ko.
Okay na kami ngayon. Nalaman ko na matagal na daw silang wala nung girlfriend nya na si Angel. Di daw kasi sila nag-click at dahil daw may iba syang mahal. Kung sino? Ewan ko. Hahaha basta naging okay na kami at parang bumalik kami sa dati. Close at sweet.
Naikwento ko rin kay Kai yung nangyari sa akin sa Pili[inas at pati na rin yun kay..uhm..kay Dzi. At alam na rin yun ng Parents ko. Sabi nila, mabuti talaga at umuwi ako. Double purpose daw kaya swak. Para kay Dad at sa kay Mom at --- para makapag-move on? Pero kaya ko nga ba?
Gumaling si Dad at naging mabilis ang recovery nya. Araw-araw, di ako umalis sa tabi nya. Sinusulit at pilit kong binabawi ang mga panahong wala kami sa tabi ng isa't isa. Daddy's girl ako, eh. Si Mommy din. Never nya iniwan si Daddy. Super sweet sila. Ramdam na ramdam ko yung pagmamahal nila sa isa't isa. Masaya ako.. oo..
Pero aminin ko man sa hindi, hindi ko pa rin maalis sa puso at isip ko si Dzi sa araw-araw na ginawa ng Diyos. Sya lang talaga. Sya lang at wala nang iba. Pilitin man ng isip kong limutin sya, di naman magawa ng puso kong maghanap ng iba.
Sa aking pagbabalik, sisiguraduhin kong magsisisi sya dahil sisiguraduhing ko na makakahanap na ako ng iba..
Di. Joke lang.
Mahal ko nga di ba?
Pero lilimutin ko na sya. Pipilitin ko kahit alam kong di ko kaya.
Magkikita din tayo muli, Dzi. Malapit na.
Sana naman, ma-realize mo na mahal mo rin ako.
Sana, mahalin mo rin ako.
Kai: Hey, lutang ka nanaman! You're thinking about her again, right, A? Right? Right? Right?
Kulit talaga ng mokong na 'to. Di ko nga alam kung bakit ako nagkagusto dito dati. -_____-
Ako: No. Ofcourse not! Bakit ko naman sya iisipin?
Kai: Because, unfortunately, you love her. You still do. Even if you keep on denying it. What's coming out your mouth is different in what your eyes are shouting out loud. Sabi ko naman sa'yo, eh, ako nalang ulit. Promise, mamahalin kita ng sobra pa sa sobra. *sabay wink sa akin*
Ako: Wag ka ngang magulo, Kai. Kabaliwan mo, wag na wag mo akong idadamay dyan. Doon ka maghanap ng mabibiktima mo sa may modelling studio. Ang dami dun chix.
Nandito nga pala kami ngayon sa conference ng Recording Company na may hawak sa akin nang teenstar pa ako. May proposal daw kasi sila sa akin kaya pumunta na rin ako. Ayaw ko sana kaya lang, pinilit ako nila Dad at Mom kasama itong dalawang asungot sa buhay ko na walang ibang ginawa kundi asarin ako ng tungkol sa love life ko. -_____-
Tao: Pinagtutulakan mo si Kai, eh, ikaw nga daw ang gusto.
Kai: Oo nga, ikaw gusto ko. Ayaw mo ba sa akin? *pouts*
Ako: Hoy, Kai! Tumigil ka sa pagpapa-cute mo at hindi bagay sa'yo. Pangit mo :-P
Tao: Hahahaha tumigil na nga kayong dalawa. Nandyan na yun sila Mr. Matsunaga. Nakakahiya na maabutan nila kayong ganya. Para kayong mga batang paslit.
Pinandilatan naman namin si Tao at sabay..
Kai at Ako: Bleeeeeeeeeeeeeh :-P
Tao: Tss -_________-
Sakto naman, dumating si Mr. Matsunaga o Mr. M kasama ang isa pang lalaki na ipinakilala nyang si Mr. Hiroshima. Si Mr. M ang may-ari ng recording company na ito at si Mr. H naman ang kanyang bagong business partner.
Mr. Matsunaga: You haven't change a bit, A. You're still the same, as beautiful as you are 2 years ago. Oh, no, you're more beautiful, I say.
Ako: Thank you, Mr. Matsunaga. *while blushing*
Binulungan ako ni Kai.
Kai: Asa ka naman. Binubola ka lang nyan.
-_______________-
Panira talaga itong mokong na 'to. Tss
Pinabayaan ko nalang sya.
Mr. M: So, still single A?
A: Yeah, still single. But...
Naputol ko ang sasabihin ko nang biglang sumabat si Tao at Kai. At take note, sabay pa silang sinabi na..
Tao and Kai: But her heart is taken by someone she can call hers.
Sabay bumunghalit ng tawa ang dalawa.
Mga baliw talaga. Pati sina Mr. M, tawa rin ng tawa habang ako ay hiyang-hiya sa kalokohan ng dalawa.
Ako: Tss -_____-
Mr. H: So, you're broken, huh? Well, in that case, you're the one who fits most in this project.
A: What project?
Mr. M: You'll gonna have recordings and shootings. An album which contains 8 original tracks and you should shoot a music video in each track. The tracks in this album are for the broken ones.
Tao: Hahahaha That really suits you, A.
Di nalang ako umimik. Hahaba pa yung usapan. Babatukan ko nalang si Kuya mamaya. *Evil laugh sa utak*
Mr. M: So, I was saying, you'll be doing a music video for each track. And you'll shoot half of them here in Japan and the other half is in the Philippines.
Ako: What?! Philippines?
Mr. H: Yes, you heard that just right. You'll team up with the guy sitting right next to you.
Lumingon ako sa kaliwa ko..
Ako: Kuya Tao?!
Mr. M: No, the other one, in your right..
Pagtingin ko sa kanan ko, nakangisi sa akin ang loko. Baliw talaga 'to. Tss.
Ako: Kai. *walang emosyon kong sabi*
Kai: Grabe. Wala man lang kareareaksyon. Ayaw ako kapareho. *pouts*
Ako: I said, stop that pouting-thingy of your. You're not even cute.
Mr. M: But, you look cute with each other.
Bully din 'to si Mr. M. Bigla ko tuloy na-miss ang ALE. :(((
Ano kaya? Tatanggapin ko kaya?
Mr. H: So, are you accepting our offer?
Tao: Yes, she is.
Mr. M: In that case, you'll start tomorrow. Let's sign the contract now.
Talagang pinangunahan ako -_________-
Ano pa nga bang magagawa ko? Oo nalang. tsk
Kaya ayun, pumirma na rin ako. Sayang din yung benefits. Ang dami tsaka malaki din yung offer at madaming freebies. Hahahaha Pwede na rin :">
So, ayun. Kinabukasan, nag-start na kami. Agad-agad.
Lumipas ang mga araw at natapos din ang lahat ng dapat kong tapusin dito sa Japan. Maayos din naman katrabaho si Kai. Lagi nga kaming tinutukso na may something daw kami. Pero duh? Di kami talo -________-
Change location na kami. Which means, BACK TO THE PHILIPPINES.
*End of Flashback*
Babalik na ako. Sana pagbalik ko, maayos na ang lahat.
Sana pagbalik ko, mahal mo na rin ako..
Kasi ako, mahal na mahal pa rin kita..
Dzi...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
THE END
Joke lang :)))
Maya-maya ulit po.
Brown-out lagi.
Pawala-wala yung kuryente.
Nababanas na ako.
Aawayin ko na ang nagsusupply ng kuryente.
Di. Joke lang po.
Mabait ako, Readers.
Kahit hindi halata :">