Baran'ın o benim hayatım,ailem,karım deyişi hala kulaklarımda yankılanıyordu.Hayatımda ilk Burak bana ''seni seviyorum'' dediğinde kalbim umutla,mutlulukla dolup pır pır attığında heyecanlanmıştım.bu duygu tarif edilemez bir duyguydu.
Toplantı bitmişti herkes toplantı odasından çıkmıştı. Bir tek Baran'la ben kalmıştık. Baran da çıkmaya hazırlandığında "Şimdi aklıma geldi,alışverişe gidelim mi?" Dedim.
"Alışverişle uğraşacak vaktim yok Beyza sonra".
-Lütfen hem dolap'ta bir şey kalmamış,kafa da dağıtırız,hem ben alışveriş yapmayı severim"
-Çalışanlardan birine söyleriz gider alır.
-Lütfen Baran lüften hadi!.
Tamam,kurtulamayacağım senden belli.
Baran takım elbisesiyle avm'de boy gösterdi.bu kıyafetle ev alışverişi gerçekten komik durdu.
Et bölümünde gezerken "En son ne zaman alışveriş yaptın?" Dedim.
-En son bir otel almıştım.
Dedi.
Kastettiğim şey bu değildi ama neyse,otel de bir alışveriş sayılır.
-Otel mi iyiymiş.
Baran el arabasını yönlendirirken ben gözüme güzel gözüken sevdiğim şeyleri alışveriş arabasına dolduruyordum.
Alışverişteyken bile meşgul gözüküyordu.telefonundan gözünü ayırmıyordu.bir an bir yere çarpacak diye korkmuştum.ama o hiçbir zaman kontrolünü kaybetmedi.
-Ben alacaklarımı aldım senin istediğin bir şey var mı? .
-Bir kaç enerji içeceği iyi gider.
İçeceklerin bulunduğu dolaptan bir kaç sporcu içeceği çıkardı ve arabaya koydu.
-Kasaya gidelim sıkılmaya başladım.
-Tamam.
Baran hesabı ödedikten sonra hemen bir kaç adamı yanına gelip poşetleri aldılar.
Alışveriş merkezinden çıkıp otopark'ta duran arabaya bindik.
Baran telefonunu bırakıp yüzüme baktı.
-Bu akşam sana bir sürprizim var.
-Ne sürpriz'i.
-Eve gidince görürsün.
Baran ve sürpriz,şaşırtıcı.
Baran eve geldiğinde ceketini çıkarıp kapıdaki askıya astı.kol düğmesini açıp kollarını sıvamaya başladı.
Mutfağa doğru gittiğinde şaşkınlıkla baktım.
Yeni aldığımız poşetlerdeki malzemeleri ben dolaba yerleştirirken Baran bir kesme tahtası çıkardı.
-Ne yapacaksın merak ediyorum.
-Sürpriz bir akşam yemeği.
-Sen mi?.
-Ne oldu beğenemedin mi?.
-Çok beğendim,Yardım lazım mı?.
-Bence etrafımda dolaşman iyi fikir değil konsantre olmam lazım,şimdi mutfaktan çık ve akşamı bekle.
-Peki ben de bu özel an için hazırlanmaya gidiyorum o zaman.
-Dur dur dur!.
Deyip belimden kavrayıp kendine çekti.
-Bir motivasyon öpücüğü vermeden mi gideceksin?.
Yanağını küçücük kibar,bir öpücük bıraktıktan sonra yanından ayrılıp mutfaktan çıktım.
Saatler geçti ve ben artık beklemekten sıkıldım merdivenlerden aşağıya indiğimde yemek masasının kurulmuş olduğunu gördüm mis gibi kokular geliyordu.tavuk kokusu,patates ve karışmış baharat kokusu.Baranda ardımdan merdivenlerden indi.üstünü değiştirmişti.
-Beyza hanım masaya lütfeder misiniz?.
Dedi ve elini uzattı bende elimi uzattığım da parmaklarım dan tutup beni masaya doğru götürdü.sandalyemi çekip oturmamı sağladı.
-Ne yaptığını merak ediyorum doğrusu Baran kaya,açıkçası neler başardığını .
-Görüyorum ki beni küçümsüyorsun Beyza kaya,istersen bir tadına bak ondan sonra karar ver.
Baran sürpriz yemeklerin kapaklarını açtı.
-Fırında biftek...
Diğerlerini de açtı onlar da Napoliten soslu makarna,ve Mevsim salata ve son olarak da güzel bir meze yapmıştı,yanına da özel şarap.
-Bu kadar şeyi gerçekten sen mi yaptın yoksa evin arka kapısından gizlice bir aşçı filan mı soktun?.
-Tadına bak hadi.
Biftekten kesip bir çatal aldım tadının kötü olmasını umuyordum.görüntüsü ne kadar güzel olsa da.
Bir kaç kere çiğnediğim de sandığımın aksine tadı güzeldi.
-Zehirlenmesek bari.
- Tadı nasıl sen onu söyle.
-Doğrusu şaşırttın beni güzel olmuş, herhalde çok kıza yemek yaptın.
-Aslında ilk kez bir kadına yemek yaptım.
-Kesin öyledir.
-Ne o Şimdide kıskandın mı beni?.
-Ben senin gibilerden hiç haz etmem bir kere.
-Demek öyle.
Deyip sandalyemi kendine doğru çekti.
-Peki haz etmen için ne yapabilirim?.
-Bilmem hiç düşünmedim.
-O zaman sen düşünürken bende Yeri gelmişken şu kafamı kurcalayan,aklıma takılan soruyu sormak istiyorum.
-Evet,seni dinliyorum.
-O gece yaşananlar senin için hala bir anlam ifade etmiyor mu?.
-Niye durduk yere açıyorsun şimdi bu konuyu?.
-Dokundu çünkü o lafın.
-O kadar merak ettin yani,bir çok kızla birlikte olmuşsundur,elbet seni istemeyen çıkmıştır.
-Birincisi ben şu ana kadar beni istemeyen bir kadınla karşılaşmadım,söyle işte sebebi neydi?.
-Tek gecelik bir şeydi,unutmak istiyorum.
-Ben tek gecelik bir şeydim yani,öyle mi?.
-Neden kişisel olarak algılıyorsun,anlamıyorum.
-Zoruma gidiyor anlıyor musun,senin böyle demen benim zoruma gidiyor.
Dedi ayağa kalkıp masaya vurarak.
-Nedir yani Baran pişman değilim desem ne olacak,ne değişecek?.
-Hiçbir şey ne değişebilir ki?.
-Baran özür dilerim gel buraya.
Deyip sarıldım.
Ama beni itti.
-Yapma lütfen.
-Seninde dediğin gibi tek gecelik bir şeydi sadece.
Dedi.
-Baran sende yapma.
-Tahmin ettiğimden daha fazla dayandın bana.
-Baran sen kalpsiz misin, uzun zaman önce senin kalbinin öldüğünü unutmuşum,pardon!.
-Benim kalbim ne zaman öldü biliyor musun,annem ve babam öldüğünde .o katili bulup öldürmeye ant içtim ben,hayatımı babamın ve annemin katilini arayarak geçiriyorum,ve şuan hiç olmadığım kadar yakınım.katili bulmama çok az kaldı,hiçbir şey moralimi bozamaz.
Elimi tuttu ve "Konuyu kapatalım olur mu,oturup bir içki içelim "
-Tamam nasıl istersen.
Elimi bırakıp ayağa kalktı ve bardak getirmeye gitti.
Ben içkiyi beklemeden kafamdaki düşüncelerden kurtulmak ve Barandan uzaklaşmak için odama çıktım.
Yatağa uzanmıştım ki bir kaç dakika sonra baran elindeki içkilerle geldi.
-Sana içki getirmiştim ama sen görüyorum ki hemen kaçmışsın.
-Kaçmadım biraz uykum var.
-Sıkılmış gibisin.
Dedi komodin'in üstün şarap bardaklarını koyarken.
-Sana yeni bir lakap buldum Baran kaya,'Aşeka'.Sen benim Aşekamsın.
Dedim yatakta oturarak.
-Lakap takmaktan başka sevdiğin bir şey var mı?.
Dedi yanıma otururken.
-Var,öpüşünü seviyorum.
-Nasıl bir öpüşüm varmış benim.
Dedi gülümseyerek.
Elimi yüzüne götürdüm teninin sıcaklığını,avuç içime sürten sakallarını hissettim.
Ve Baran'ın dudaklarında parmaklarımı gezdirdim.sonra başımı biraz eğip dudağının kenarından öptüm.
Boynumu eliyle tutup beni kendine daha da yaklaştırdı ve benim öpüşümün yerini daha tutkulu,şehvetli bir öpücük aldı.sonra hafifçe sırt üstü yatacağım şekilde beni yatağa itti.kendimi bıraktım ve yavaşça yatağa düştüm.sonra Baran üstüme çıktı ellerinden kendini kaldırdığı için ağırlığını bana vermiyordu.
-Kıyafetsiz neye benzediğimi görmek ister misin?.
Dedi tişörtünü çıkarırken.
Elimle karnına dokunup durdurdum ve kafamı olumsuz anlamda salladım.
-Ama sen beni istemezsin değil mi beni istememek ne kadar mümkünse tabi.
Dedi sesinde alaycılık ve küstahlık vardı.
Üstümden çekilip tişörtünü yerden aldı. gidecekti ki durdurdum.
-Dur,sen kaçacak kadar zavallısın Baran kaya!.
Sırtını bana dönüp üstüme doğru yürüdü.ama geri geri gitmeyip dik durmuştum.
-Zavallı olan ben miyim, Beyza.yoksa sen misin.şu an olduğun durumu görünce kimin zavallı olduğu açıkça ortada.
-Beni hiçbir zaman kendine layık görmeyeceksin değil mi,ben senin istediğin o kişi hiçbir zaman olamayacağım.
-Evet,sen benim istediğim o kadın asla olamayacaksın.
-Sen ne istediğini biliyor musun ki,ama ben sana söyleyeyim...sen güçlü bir kadın istiyorsun,seninle korkmadan her şeyi yapabilecek bir kadın.senin için başkasını öldürebilecek kadar korkusuz bir kadın istiyorsun.ama ben ne güçlüyüm ne cesur üzgünüm ben senin için tam bir hayal kırıklığıyım.
-Ben seni istiyorum onları değil.
Dedi ve bana sarıldı.
-Hayallerindeki kadını bir korkağa tercih etme.
-Seni seviyorum ve özür dilerim hissettiğimiz şeyi paramparça etmemize izin verdiğim için.
-Sen peki pişman değil misin?,
-Ben pişman değilim hislerim konusunda dürüstüm çünkü.sende keşke pişman olup utanılacak bir anı olduğunu düşünmesen.
-Düşünmüyorum, bende seni seviyorum.
Baran sarılmayı bırakıp gömleğinin düğmelerini açmaya başladı.
-Ne yapıyorsun sen.
Dedim gözümü elimle kapatarak.
-Niye yüzün kızardı senin abuk subuk şeyler getirme aklına.
-Madem öyle niye soyunuyorsun sen ya?.
-Sana bir şey göstermek istiyorum.
-Ne göstereceksin?.
-Gözlerini aç.
-Bak açıyorum ama ani bir hareket yapma.
-Ben tacizci miyim Beyza!.
-Bilemiyorum.
Dedim gülerek.
Gözlerimi açtığımda Baran kaşlarını çatmış bir şekilde bana bakıyordu.
-Tamam öyle bakma korkuyorum,şaka yaptım.
Dedim gülümseyerek.
-Ha ha ha çok komiksin.
-Açtım göster hadi.
-Bak bana.
-Bakıyorum.
-Öyleyse devam et.
Gözlerine değen gözlerimi aşağı doğru kaydırdım gözüme takılan ilk şey tabi ki kasları ve geniş omuzu değildi.sol göğsünün üstündeki dikiş iziydi.
Elimi üstüne götürüp götürmemek konusunda kararsızdım ve Baran ilk kez bana yara izlerini gösteriyordu.
Elimi uzaktan tutup dikiş izini işaret ederek,"Bu nasıl oldu" diye sordum.
"Ben yaptım".dedi gülerek "Kalbim fazla acımaya başlamıştı ve bende acısına son vermek için oraya bir cam sapladım".
Söylediği şey üzerine bir adım geri attım.
-Sakin ol bunları korkman için söylemiyorum, sadece kestim.
dedi elimi tutarak.
-Ne demek sadece kestim...
Bir şey söylememe izin vermeyip sözümü yarıda kesti.
-Bunları beni yargılaman için göstermedim.
Dedi.
-Ne dememi bekliyorsun.
-Beni yara izimden tanımanı istiyorum sadece,bir şey demene gerek yok.
Duraksayıp "Hikayesi ne peki?" Dedim.
-Ben ona ilk kalp acısı diyorum,beni öldürecek bir acıydı cam bir kaç santim daha derine saplansaydı şuan ölmüştüm.
Kafamda o kadar çok soru vardı ki neden böyle bir şey yapmıştı,kendisine acı çektirmek mi istemişti,yoksa intihar mı edecekti?.
"Çok düşünme sadece bir yara izi artık o benim için" dedi. "senin dediğin gibi".
Sonra sağ böbreğinin üstündeki yara dikkatimi çekti.
-Peki ya bu?.
-Bıçaklandım.
Dedi gülümseyerek.
Sonra boy aynasının karşısına geçti.
Bende arkasına geldim.
Sırtına baktım sırtında da bir kaç yara izi vardı.
Ama ben hiçbir şey sormayıp beline sarıldım.
-Kendini öldürmek için mi yaptın bunları?.
Dedim.
-Hayır,acımı dindirmek için yaptım.Bazı acılar kolay geçmiyor.
Dedi gülümseyerek.
-Peki neden bana gösterdin?.
-Sevenler birbirlerine yara izlerini gösterirler,ilk önce bunu yaparlar,bizim için geç oldu ama bunun bir anlamı var.
-Anlamı mı?.
-Sana kalbimi açmadan önce bil ki incinebilirim demek için yaptım bunu.çünkü en çok sevdiklerin yaralar seni.
Aynadan hayranlıkla baktım ona.Gözlerim yaşlarla dolmuştu birer birer Baran'ın vücuduna düşüyordu.
-Ben seni hiç üzmeyeceğim,asla,eğer bir gün seni üzecek bir şey yapmaya kalkarsam buna izin verme.
- Seni seviyorum.
Dedi ve aynadan bize bakarken ona sarılmış olan ellerimin üstüne elini koydu.
-Benim sana gösterip hikayesini anlatacağım,bir yara izim yok ama.
-Olmasın da.
-Bende senin gibi bir kaç yara izim olmadan ölmek istemiyorum,bozulmamış bir bedene sahip olmak artık benim için bir anlam ifade etmiyor.
-Senin bir yara izin olmayacak.
-Neden?.
-Bana benzemeye başlıyorsun,bunu istemem.
-Ama bu hiç adil değil.
Baran yüzünü bana dönüp belimden tutup beni kendine çekti ve öpmeye başladı.
Karşılık verdim ve kucağına atladım beni kucağına aldı ve öpmeye devam etti bu sefer daha farklı olan bir şey vargı o da içimizdeki ateş ve birlikte yanma isteği ve sönüp küle dönüşüp küllerimizin birbirine karışıp bir rüzgarla uçup gitmesi gibiydi.bir daha asla hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Hiçbir şey! .
BÖLÜM SONU...
YENİ BÖLÜM ATMAYALI 1 AY'I GEÇMİŞ,BAYAĞI OLMUŞ...Yoğun geçen bir ayın ardından yeni bölüm geldi,umarım beğenmişsinizdir.geciktirdiğim için kusura bakmayın hoş çakalın...SELAMETLE.
YENİ BÖLÜM ÇOK YAKINDA...