CHAPTER 62. Warmth
KHALI‘S POV
Everything went back to normal. Crappy Monday morning, normal classes and noisy classmates.
Mukha namang naka-move on na ang iba sa Interhigh.
Bumalik ang Class President namin galing sa isang meeting matapos ang first period. Second period will be vacant since binigay ito sa‘min ng guro para pag-usapan ang tungkol sa nalalapit na School Festival.
Another event! Ugh, waste of energy. Tsk.
Kahit pala hindi ordinaryo ang mga mag-aaral ng Marvel High ay patuloy pa rin nilang isinasagawa ang mga ganitong klase ng event. The Interhigh was quite successful although it ended up another riot.
Maybe it‘s really normal in Tenebrés... being weird I meant.
“So, napagpasyahan na nating Horror booth ang gagawin natin diba?” panimula ni Class Pres habang nakatayo sa harap. “Unfortunately, isa tayo sa mga hindi nakakuha ng room. I‘m sorry.”
She suddenly started to cry! She doesn‘t really have to be that emotional para lang sa isang booth.
Jeez. She reminds me of Jaemin.
“So, saan tayo?” tanong ng isa.
“Sa labas.” sagot naman nung lalaking Vice President yata.
“Ano ba yan! Edi magtatayo pa tayo ng booth niyan?”
“Imbes na decorations nalang kasi, eh!”
“Dagdag trabaho pa 'yan!”
Nagsimula nang mag-reklamo ‘yung mga classmates ko.
Kung sila kaya ‘yung naki-meeting at nakipag-unahan sa site, no? Most of people nowadays only know how to talk.
“I can let you use the gym—” Siniko ko si Kangaroo kaya napatigil siya. “What?” he irritatedly mouthed while eyeing me.
“You shouldn‘t use your power too much.” I replied.
Sinimangutan niya lamang ako at pinatong ang kamay sa likod ng upuan ko.
“Okay na ‘yan! Dami niyong reklamo!” kumento naman ni Kevin.
Sa isang iglap ay tumigil sila sa pagrereklamo.
Pagkatapos, nagsimula nang mag-assign ‘yung President sa mga gagawin, dadalhin at ipre-prepare namin.
We need to complete the props, costumes or what-so-ever na kailangan daw before the School fest, saka na ‘yung pagtatayo nung booth dahil malamang masisira o sisirain lang ng mga estupidyante ito.
Isa ring dahilan ito kung bakit sa dinami-dami ng rooms sa school na ito ay ilang room lang ang ipapagamit.
What do you expect from a school of delinquents?
Araw-araw tuloy kaming may ginagawa para sa aming booth. Bawat vacant ay hindi pinalalampas ng Class Rep!
Araw-araw ding may rasyon ng meryenda sa‘min galing sa hari.
He always ask me to go outside; wander, watch a movie, eat and etc.. Too bad, I have to cooperate with my classmates so it always ended up with a refusal.
Ayoko namang sabihin nilang sinasamantala ko ang may-ari ng school.
I don‘t usually care about other people‘s opinion... Pero hindi ko maintindihan kung bakit naapektuhan ako ngayon...
Is it because it‘s him?
“Ayoko pang umuwi!” ani Erin sa tabi ko. “Boring sa bahay.” dugtong niya.
Third subject ng afternoon session ay na-announce na wala nang pasok dahil may meeting ang lahat ng 4th year teachers. Kaya naman halos mag-diwang ang mga kaklase ko.
Kaya nasa tapat kami ng classroom ng 4-A. Hinihintay si Jaemin.
Ilang sandali rin nama‘y labasan na nila. Kasunod niya lang si Alexander na dala ang bag niya.
Nakalabas na siya noong Monday mula sa hospital pero ngayong Huwebes lang ulit siya pumasok. Mukha namang okay na okay na siya. Nawawala narin ‘yung mga sugat niya sa mukha. Masigla naman ulit siya.
Kasabay niya maglakad si Jaeshin na palaging yamot.
“Mall tayo!” suhestiyon ni Kianna.
“Arat!” segunda naman ni Jaemin.
“Where‘s Kevin?” tanong ni Alexander tapos biglang umakbay kay Jaemin.
So, what‘s really going on with them?
“Who knows?” I replied in a bored tone.
Napagpasyahan na nga naming mag-mall. Hindi na ako nagtataka na kasama na naman namin si Jaeshin. Pero nakakapagtaka na wala si Kevin.
Nag-parking sila malapit sa isang park. Tapos naglakad-lakad muna kami, then bigla silang tumigil sa paglalakad.
“San tayo?” tanong ni Alexander.
“Ano ba ‘yan! Ba‘t ba bigla kang tumigil?” bulalas ni Jaeshin.
“Ikaw na nga ‘tong nakabangga, ikaw pa galit?!” Erin retorted. “Hindi kasi tumitingin sa daan!”
I sighed. They started to argue again.
“May nakita ‘kong kwek-kwek, Lili. Nandun lang...” taas-baa ang kilay ni Kangaroo habang nakangiti.
Matagal-tagal na rin mula noong huli akong maka-kain n‘un.
Hmm... should I go?
“Tara.” sabi ko tapos nauna nang maglakad.
“Hoy, sama kami!” Kianna called out.
Ang daming batang naglalaro dito sa park saka mga nanay na nagbabantay.
Iilan lang din ang mga street food stands.
Lumapit agad kami dun sa may tindang kwek-kwek. Ewan ko nga lang kung kumakain ba ng ganito ‘yung ibang dragon. But Kangaroo does...
“Sigurado ba kayong malinis ‘yan?” sabat ni Jaeshin.
“Alam mo, umuwi ka na. Hindi talaga nababagay ang isang mayabang na tulad mo dito eh! Layas dali, layas!” inis namang sagot ni Erin habang tinutulak pa si Jaeshin.
“Tsk. ‘Wag mo nga kong hawakan. Pwede ba? Nagtatanong lang ako! Wag kang OA!” Jaeshin replied.
Tinuon ko nalang ang pansin sa kwek-kwek. Sina Kianna naman ay fishballs at squid balls ang mga kinukuha, ta‘s ‘yung colour brown na pahaba, I don‘t know what it‘s called.
“Kangaroo, anong tawag diyan?” bulong ko sa kaniya sabay turo sa brown thing. Lumingon siya sa akin at umiling. Hindi niya rin alam.
“Ano ‘to?” tanong niya sa tindero.
“Kikiam ang tawag diyan, hijo.” ani manong.
Nilingon ulit ako ni Kangaroo para tanungin, “Gusto mo nun?” Umiling ako bilang sagot. Ngumiti lamang siya bilang ganti.
Napansin ko na tahimik si Kianna kumpara sa normal niyang behavior. Tapos si Kevin parang umiiwas rin. I think something happened between them that night.
Pagkatapos namin bumili ay napagpasyahan naming maglakad-lakad.
Nauuna ‘yung apat, sina Jaemin, Alexander, Jaeshin at Erin. Patungo yata sila sa plaza.
Kangaroo leaned closer to look at me. Tapos binigyan niya ako ng panyo. Kinuha ko nalang at hinawakan muna. I wasn‘t even asking for it.
Why is he always looking after me like I‘m a three-year old kid? It‘s annoying!
“Hija, naiwan niyo ‘tong telepono!” lumingon kami sa likuran nang may sumigaw.
Nakita namin si manong na kinakaway ‘yung cellphone sa kamay niya.
“Oh my gosh, it‘s mine!” Kianna exclaimed as she looked at us.
Tumawid kaagad siya para kunin ang phone niya. May sinasabi pa ito kay manong na parang nagpapasalamat kaya medyo natagalan siya.
Pabalik na siya nang may mapansin akong humaharurot na itim na kotse. Sa isang iglap ay natagpuan ko ang sarili na nagpapagulong-gulong habang mahigpit na yakap si Kianna.
“Khali!”
“Kian!”
*♡♤*
“Why did you freaking jumped in, Khali? Huh?! That was so dangerous! Paano kung nasagasaan kayo?! Tingnan mo ang dami mo tuloy gasgas!” galit na sermon ni Kangaroo habang nakatayo sa harapan ko.
Basta talaga seryoso siya, Khali ang tawag niya sa akin.
He cursed under his breath multiple times before he sat down beside me.
He suddenly hugged me without my permission again.
He must‘ve been so shocked...
“Don‘t do that again, hmm?” He was just so furious a moment ago but he‘s acting so gentle towards me again.
“I was so scared...” His voice is very soothing... I just let him speak while I listen to him.
“I told you not to do that again, didn‘t I? I told you to be careful.”
I didn‘t know myself, too, why I suddenly ran and saved her.
My body is really acting weird nowadays...
“I won‘t let myself die with those petty schemes. I am not a weakling, Trevor Ace Kang.”
Kumalas siya sa yakap at hinarap ako habang hawak sa magkabilang balikat.
“Let‘s treat your bruises.” sabi niya na parang pinagsawalang-bahala na naman ang sinabi ko.
Binuksan niya ‘yung first aid kit. Nag-insist pa siyang dumiretso sa ospital, sabi ko sa bahay nalang.
Lumingon ako kina Jaemin, na kanina pa pinapakalma si Kianna.
My brows met when I remembered what happened. Paglabas palang namin sa mall at habang naglalakad kami papunta sa park ay napapansin ko na ang kotseng iyon.
The driver was really after her.
Who is it?
Could it be—the Tartaros Mafia?
I heard Kevin‘s conversation with Kangaroo before. I bugged my own living room just to find out.
I wasn‘t stupid enough not to notice when Kevin told Kangaroo to stay because he wants to say something.
Kangaroo will probably insist to accompany us, knowing him, he wouldn‘t probably care if it wasn‘t that important.
But it turned out that it‘s a fake Tartaros... I wonder how he knew all those stuffs?
Is he also in that field of business?
Kung sila nga ang nasa likod nito, hindi malabong may magtangka rin sa buhay ni Jaemin at Kevin. They were all there together.
That‘s why Kangaroo was so worried that he doesn‘t want me to find out what happened during that gunshot sound...
“Goddamn it... I‘m gonna kill that fcking stupid driver...” bulong ni Kangaroo. “It must be so painful...” he added while he was applying the medicine on my scratches.
Why is he this worried when he saw me that day? Chasing all the gangsters away with my remark. Isn‘t he suspicious of me?
Ngayon ko lang naalala, hinahanap niya nga pala si Shadow, diba?
“Bakit hindi ka na naman umiimik?” kunot-noo niyang tanong.
“It doesn‘t really hurt...” I replied.
It doesn‘t hurt more than what I‘ve endured before. This is nothing.
“It definitely hurts... And seeing you get hurt... It‘s killing me...” seryoso niyang sagot.
Napatitig nalang ako sa kaniya. Bigla nalang yamot na pumadyak ito tapos tumingin sa braso ko.
“Aish. Ang dami oh! Bwisit talaga!” he said while scanning my arms covered with bruises.
“Next time... I‘ll do it before you do.” sabi niya. “Please rely on me, too, Khali...”
Napalingon kaming lahat nang lumikha ng malakas na tunog ang pagbukas ng pinto. Niluwa nito si Kevin na mukha hinihingal pa.
*♡♤*
Habang kumakain ay hindi maiwasang magkainisan nina Shin at Erin. The rest were laughing as they throw silly words that pisses each other.
Hindi naman nawawala ang kakornihan-este ka-sweet‘an ni Alexander kay Jaemin.
While Kevin didn‘t stop on teasing Alexander by hugging her arms and such. Pati si Jaeshin ay pinagt-trip‘an niya. Napuno ng tawanan ang dining room dahil sa kanila.
Maingay sila. But I somehow don‘t get irritated. I‘m just quite... amused?
I‘ve never seen something like this before... chatting and laughing while eating? I didn‘t know that it was fun.
Never ko pa kasing naranasan ito dahil hindi naman ako nakikihalubilo noon sa mga kaklase ko o kahit na kanino.
Sa bahay? Mag-isa lang akong kumakain, and whenever I ask our maids to join me, they always turn me down and tells me that a servant is prohibited to eat with us in the same table because it is some sort of disrespect. I really thought that it was a lame idea. At kapag kasama naman sina Izu ay tahimik lang kami. It was so gloomy... and cold...
“What are you thinking, Lili?” malambing na bulong ni Kangaroo.
“Nothing...” I replied. He just smiled.
Jaemin ordered me to wash the dishes after we finished eating. Para daw matuto ako. While she led them to their respective rooms. Ako naman ay nagsimula nang hugasan ang mga ito. First thing is to remove all the left overs bago basain, she said.
“Want me to send someone here and do the job for you?” tanong ni Kangaroo. Basta talaga magsa-suggest siya ay puro katamaran.
“Nah.” pagtanggi ko.
“Tulungan nalang kita.” pagpri-prisinta niya. Umiling ako. “Tsk.”
Naramdaman ko ang pagkati ng ilong ko habang nagsasabon ng mga plato. Basta talaga naghuhugas ako tuma-timing ‘to, eh. Bwisit lang.
Hinugasan ko ‘yung isang kamay ko at kinamot saglit ang ilong ko. Maya-maya umalis si Kangaroo, pero bumalik din naman agad.
“Mm... what are you doing?” tanong ko nang maramdaman ko ang kamay niya sa buhok ko.
“Tying your hair.” he said.
Oh... so, umalis siya para manghiram ng ponytail?
I continued doing my job as he ties my hair. “Aish. Ang hirap naman pala...” natatawa niyang saad. “Ang pangit tuloy.” bulong niya.
“It‘s okay.” I replied. I rubbed my nose using the back of my hand as it gets itchy again. Tsk.
“Makati?” natatawa niyang tanong. “Saan?”
“Left.” I replied. Nagulat ako nang halikan niya ang side na ‘yun. Sinipa ko siya sa legs at matawa-tawa naman itong lumayo. “You shit!” I exclaimed.
“Oh! I thought you hate cussing?”
“I love it now. Especially for you.” mataray kong sagot.
Nakakainis talaga si Kangaroo!
Lumapit siya ulit, this time kinamot na niya talaga. Later on, he dipped his forefinger in the bubbles at pinahid sa mukha ko. Matalim ko siyang tinignan.
He‘s taking advantage because my hands are busy to strike him.
Dahil sa inis winisik ko sa mukha niya ‘yung kamay ko kaya tumalsik lahat ng bula na nandoon.
He looked at me with a poker face. “Pfft. Stupid.” I said.
*♡♤*
“LILI!” boses babae. Malamang si Jaemin ‘yun. Habang kinakalampag ang pinto ko. Tsk.
I irritatedly walked towards the door and opened it with an annoyed face. Nagulat nalang ako nang sabay-sabay nila akong itulak at pumasok sa kwarto ko na may dala-dalang unan. Dire-diretso sila sa kama ko. Binagsak ko ang pinto at inis na nilapitan ang mga ito.
“What the hck are you guys doing?”
“Lili, di kami kasya doon. Dito nalang kami? Pleaaaase! Kasya naman tayong apat eh.” ani Jaemin at sabay-sabay pa silang nag-cross fingers.
I sighed. Kung pwede ko lang silang kaladkarin palabas ay ginawa ko na. -__-
“Do what you want.” I irritatedly replied.
“Usog!”
“Sa gitna ka!” ani Kianna. Tumayo naman si Jaemin at hinila ako kaya bumagsak kaming dalawa sa kama.
“What now?! Matulog na kayo!”
Imbes na sumunod ay tinawanan pa nila ako. Niyakap ako Kianna at ipinatong ang paa niya sa‘kin. Ayos ah!
“Thanks for saving me, Khali...” bulong niya. Hindi ako nakasagot. Hindi ko rin alam ang isasagot.
“Tell us about you and Trev!” Erin excitedly said.
“Pinagsasabi mo diyan.” bagot kong saad.
“Asus. Kunwari pa ‘to si Lili.” mapang-asar na saad naman ni Jaemin. Aba...
“May feelings ka na ba sa kaniya?” tanong naman ni Kianna.
“None at all!” mabilis kong sagot.
“We? Kahit kinikilig manlang? Wala? Ang sweet kaya ni Trevor sa‘yo. Sa tagal kong kilala si Trevor ikaw lang ang babaeng ginagawan niya ng mga bagay na ganon.” Erin said.
“He never said sweet stuffs to anyone. He doesn‘t even talk to any girls if it‘s not necessary, diba guys?” Kianna added. They nodded.
So, she talked to that girl because their picture together is necessary? Tss.
“Gaga, one month or magtu-two na rin yata nung sinabi niyang liligawan ka niya. Kailan kayo unang nag-date?”
Sunud-sunod ang tanong nila. Halos hindi ko alam lahat ng sagot ng mga ‘yun. And I definitely don‘t want to answer it anyways!
“I don‘t want to go on a date with him.” I boredly replied.
And why did I replied?!
“Tss. Nagtitiis tuloy siya na sumusunod lang sa‘yo. You‘re so cruel, you know!” Kianna replied.
“Mabait naman si Lili sa kaniya... sa lagay na ‘yan.” ani Jaemin na pinasundan pa ng tawa. Di ko tuloy alam kung seryoso ba siya.
“He‘s so protective towards you. Una palang talaga. Do you remember the Black Order? He didn‘t draw any order. Sa katunayan ay siya pa ang nagligtas sa‘yo.”
So... that‘s why the hunters suddenly stopped hunting me...
“Kanina, sobrang gulat talaga siya. First time ko makita si Trevor na mataranta. He was always cool.” Jaemin said.
“Whatever.” I replied.
“Hindi kaya lumalabas ‘yun. Hindi kumakain sa cafeteria. Lalong-lalo na ng street foods. Pero pag kasama ka niya walang reklamo. Nakangiti pa lagi.” ani Erin.
Anong—lagi nga akong sinisigawan nun, eh! Tsk.
“Pwede ba?! Matulog na kayo! Tsk.”
Alam ko naman, eh! Tss. I know that... he does everything... for me.
“Tapos besh, event! Wahaha! Zoren were asking for your number, Lili. Hindi ko binigay kasi for sure magagalit ka. But since that event, wala nang lumalapit sa akin patungkol sayo.” ani Jaemin.
“Zoren? As in the hot Zoren Soriano?!” Kianna exclaimed.
“Will you please remove your hands on me.” inis na wika ko.
“Ayoko nga!” she said. Hinigpitan niya pa lalo ang yakap niya.
Nagkulitan ang mga ito bago natulog. Ang init-init pero kung makayakap itong tatlong ‘to sa‘kin para akong tatakas. Buong buhay ko wala akong nakatabing matulog other than my family.
My mom shares bed with me before, pero umaalis din ito pag nakatulog na ‘ko. So, it‘s my first time sharing the same bed with others... with friends?
I guess.
×××