The White Queen(On Going Majo...

By hikamari_aoi_chan

158K 4.5K 138

On a Raging Battlefield Of the Righteous and the Sinners There stood a poor Soul, A Woman who seeks for Venge... More

Kapitel 1
Kapitel 2
Kapitel 3
Kapitel 4
Kapitel 5
Kapitel 6
Kapitel 7
Kapitel 8
Kapitel 9
Kapitel 10
Kapitel 11
Kapitel 12
Kapitel 13
Kapitel 14
Kapitel 15
Kapitel 16
Kapitel 17
Kapitel 18
Kapitel 19
Kapitel 20
Kapitel 21
Kapitel 22
Kapitel 23
Kapitel 24
Kapitel 25
Kapitel 26
Kapitel 27
Kapitel 28
Kapitel 29
Kapitel 30
Kapitel 31
Kapitel 32
Kapitel 33
Kapitel 34
Kapitel 35
Kapitel 36
Kapitel 37
Kapitel 38
Kapitel 39
Kapitel 40
Kapitel 41
Kapitel 42
Kapitel 43
Kapitel 44
Kapitel 45
Kapitel 46
Kapitel 47
Kapitel 48
Kapitel 50
Kapitel 51
Kapitel 52
Kapitel 53
Kapitel 54
Kapitel 55

Kapitel 49

1.1K 27 1
By hikamari_aoi_chan

~Symphony by Clean bandit~ I love this song!~

NEUNUNDVIERZIG~~~

Elie's POV

"Nasan na tayo?" Tanong ko habang habang nasisilaw pa sa liwanag ang mata ko na kakagising lang

"In a very special place" napakunot naman ang noo ko, Special place? Lumingon naman ako sa harap para tingnan ang pupuntahan namin, dagat ba yun? "Let's go" hinawakan niya naman ang kamay ko at hinila ako

Huminto kami sa dulo ng isang bangin na nakaharap sa malawak na dagat at sa gitna nito naka-tayo ang isang malinis na puntod na may naka-alay nang rosas

"I think he got here first" nagtaka ako sa sinabi ni Psycho pero mas nangibabaw sa isip ko ang nakalibing sa puntod na to

"Siya ba-?" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil nang makita ko ang ekspresyon ni Psycho ay naintindihan ko na rin kung sino ang kaharap namin ngayon

"Yes, it's my Mother" sabi niya habang nakangiti pero hindi abot sa mata ang ngiting to "the last time that I've been here is when she was buried, I didn't have the guts to visit again ever since" huminto siya saglit at diniinan ang hawak sa kamay ko

"I always think that I don't deserve to visit her when I'm the cause of her death all along" napasimangot naman ako nag-uudyok ang bibig at utak ko na sabihing hindi iyon totoo "But now I have you, and I suddenly got the courage to stand in front of her again, I want to brag you to her, I want her to know you, for her to know how thankful I'am to her that I'm alive and that I got be by your side" hindi ako sentimental na tao pero parang gusto kong maiyak dahil sa sinabi niya, yung pakiramdam na sobrang laki ng halagang binibigay sa akin nang taong to, higit pa sa halagang kaya kong ibigay sa sarili ko

"And now here we are!"ngumiti siya atsaka humarap sa puntod " So Meine, this is my Mom and Mom this is Elise my wife and the girl that I love" nanlaki naman mata ko at napaharap sa kanya, sh*t Elise! Hindi naman ito ang unang beses na narinig mo yan! Wag kang kiligin!!! Wala sa bokabularyo mo ang kilig! Atsaka hindi ka pa sigurado. . .

"She is also my Mate and now the Luna of the pack, I know she will do great on supporting me ruling the pack, She may not be a gentle Luna like you since she's a wild cat" kinurot ko naman siya sa tagiliran, kailangan bang sabihin yun!? Tinawanan niya lang naman ako atsaka diretsong tumingin sa mata ko "But I know that with her here I can have a peace of mind that with her presence the safety and prosperity of the pack is secured, since she is the strength of me, The life of the Alpha..." Napa-tiim bagang naman ako habang pinipigil ang ngiti na gustong lumabas sa labi ko, ayokong kiligin! This is new and I'm not use to this type of affection!

"Ang drama mo" mahina ko naman siyang sinapak sa braso, matanggal lang pagka-ilang ko sa titig niya

Humarap naman ako sa puntod

"Kamusta po" bati ko sa puntod "hindi ko alam kung ano pang sasabihin ko dahil mukhang marami nang nasabi ang lalaking to" lumingon ako kay Psycho at balik ng tingin sa puntod

"Kaya mangangako na lang ako na ako nang bahala sa iyakin niyong anak"

"I'm not--" "Hep! Nagsasalita pa ako" putol ko sa sasabihin niya

"Hindi pa ako gaanong maasahan sa pagpapalakad ng isang Pack at sa papel ng isang Luna pero ang masisiguro ko lang ay kaya kong gabayan si Cyan sa lahat ng mga magiging desisyon niya" naramdaman ko namang niyakap ako ni Psycho mula sa likod "kahit alam kong madalas naming pagtatalunan ang opinyon niya kasi parehong matigas ulo namin" pagpapatuloy ko, narinig ko siyang natawa kaya napangiti na rin ako

"How's that? Okay na bang first impression ko sa Mama mo?" Nilingon ko siya sa likod

"That's good enough but to correct you, I'm not a cry baby" natawa naman ako

"Sinabi mo e" sagot ko na lang dito

Nanatili pa kami sa lugar na yun ng ilang oras bago kami nagdecide na umuwi na dahil hapon na rin . . .

Pagka-uwi naman namin ay nagbihis lang ako at natulog uli, di ko alam pero inaantok talaga ako ngayong araw na to, kailangan ko nga rin yata ng pahinga dahil mukhang mas maraming mangyayari bukas. . .

(In the Philippines)

Nicky's POV

"Hey thanks for sending me home" I thanked him while holding both his hands and staring at his eyes, I really love those eyes, those blue eyes matches his hair color which is actually my favorite color

"It will always be my pleasure to send you home" this man sure has his way in words and he doesn't fail on always making me feel giddy, and call me crazy but when I'm with him I feel like I already know him so well, like he already know me so well

"How about going inside for awhile? Nanay would love to have a talk with you again, she likes you alot you know" it's true ever since I introduce him to my parent my Mother won't stop nagging me about him, she keeps saying that I need to hold on to him and don't let him be stolen or something like about marriage and grandchild and such already. For pete's sake I'm not even 21 yet! ...but I'm not saying that it's a bad idea I relish the thought in reality

"I would also love to have a chat with her but there's no one at home right now and I need to be in charge, that's why I need to go home early" I suddenly felt empty and it seems like he saw it so he cupped my face and planted a kiss in my forehead

"Hey don't be down, I'll call once I got home" I smiled

"Really? You might fell asleep and forgot about calling me again" he chuckled, I really love the sound of it, I don't know what this guy is doing to me but he always triggered my possessive and clingy side, like I never wanted to let go of him and I want to keep all of him for myself

"Don't worry, I promise that as I open the door of the house I'll be calling you right away" I giggled, there's nothing funny I just can't keep the butterflies in my stomach at bay, I never felt so girly at my life before only in front of him, I've always like being boyish or a bit of tough girl but when I'm with him he brings out the girl in me and I don't hate it
"Go inside now, It looks like it will rain" he planted a kiss in my forehead again

"What about you?" I really don't like to let go yet, can I just take him home? Nah... Erase that Idea he needs to propose first!

"I'll watch you go inside first and then drive home" I'm okay with that, and he needs to go home too and rest

"Okay! I'll just wait for that call" I kissed him on the cheek and turn my back to open our half gate and as I reach the main door I looked back again and wave at him "Talk to you later!" I shouted and then entered the house

After closing the door I ran towards my room right away

"Is that Mio?!" My mom shouted at the living room"Why didn't you invite him in?!"

"He's busy" I stopped and answered her and then continue opening my room

I ran right away to my window and saw him opening his car, but as he was about to enter he looked at my window and wave at me so I smiled and waved back, he finally entered the car and then started the engine and drove away

I can't wait for his call! I really am getting too much clingy, I laughed at myself

"Nicole! Are you still going to eat dinner?" My mom shouted

"No Nanay, I'm good!" I answered back

I think I'll shower first, with that thought I grabbed my pajamas and went to the  shower...

After taking a shower and changing to my pajamas I excitedly grabbed my phone and my academics book to read in my desk and silently wait for his call. . .but. . .

As I sat in my chair I felt that something is not right in my room, I looked around and didn't notice anything strange but still there's that feeling that something is just not right here

I stood up and looked around again, I'm still uneasy. . .

"Sorry for intruding, but we need you to come with us" I noticed a face of a man in the corner and it has that creepy grin, How did he get in?!

"Who--" before I can finish my question he's already in front of me, I want to scream Mio's name but It seems like I lost the ability to speak and scream, I was struggling to get my voice when suddenly everything just went blank. . .

Third Person's POV

"Oh, Hon you're home early! Is the meeting with Mr. Bellspire already done?" Tanong ng nanay ni Nicky habang tinutulungan ang asawa na tangalin ang suit nito.

"Yeah, he said there's personal matters he needs to attend to that's why he ended the meeting early, but I bet it's because his girlfriend is ignoring him again" pagkwento nito

"Aww..  That's cute, I remember that you're like that before too" Tumikhim lang naman ang Asawa nito na tinatago ang hiya

"By the way where is Nicky?" Tanong nalang nito

"Oh she is in her room I guess she's still waiting for Mio's call" sagot nito habang inililigpit ang Suit ng asawa

"I will just say good night to her" napatawa na lang ang asawa nito "Why?"

"Your daughter is already a big girl Hon, you don't need to do that every night" ngumuso naman ang Asawa nito

"No matter how old she will get she will always be My baby girl" sagot nito atsaka nag-martsa papunta sa kwarto ng anak

"*sigh* hindi ko talaga alam kung sino ang bata" napa-iling nitong bulong

"Princess? Daddy's home, are you already asleep?" Tanong nito sa pinto, wala kasi siyang maramdamang pag-kilos mula sa loob kaya marahil tulog na ang anak, hindi niya sana balak na gisingin ito sa pagtulog pero parang may kakaiba kasi siyang nararamdaman

Usually kasi kapag ganitong oras ay gising pa ang anak at malamang kausap ang boyfriend nito kaya nakakapagtakang maaga itong natulog

Unti-unti naman nitong binuksan ang pinto para sana silipin ang anak pero nagtaka siya ng walang makitang Nicky sa loob ng kwarto

"Nicole? Princess are you here?" Luminga siya sa paligid para hanapin ang presensya ng anak pero kinabahan siya ng walang maramdaman sa loob ng kwarto

"Nicole!?" Tiningnan niya ang Shower room and walk in Closet pero wala talaga ito, sinubukan niyang lakasan ang padama pero hindi niya talaga mahanap ang anak sa boung bahay, nasaan ito!? "Laura!" Tawag nito sa asawa

"Bakit? What happened!?" Nag-aalalang bungad ng asawa ng pumasok ito sa kwarto dahil sa pagsigaw ng lalaki

"Nicole is not here, are you sure she didn't went out?" Natatarantang tanong niya sa Asawa

"No she didn't I was at the living room the whole time so I would know if she will go out" kinakabahan na ring sagot nito

"Then where is she? Where is our daughter!?"

Samantala habang nagmamaneho si Mio ay bigla dinaanan siya ng kaba "something is not right" agad niyang pinarada ang sasakyan sa gilid ng maluwag na kalsada

"What is it?" Tanong niya sa sarili dahil ramdam niyang di mapakali ang lobo niya "What is happening? Why am I feeling scared about something" hawak niya ang dibdib at nag-isip muna saglit ng biglang pumasok sa isip niya ang mukha ng nobya

"Nicky! There's something wrong with Nicky!" Agad niyang kinuha ang kanyang Cellphone at tinawagan ang numero nito pero walang sagot "Is she sleeping? No she said she's going to wait for my call" sinubukan niya uling tumawag pero ilang minuto na ay wala pa ring sumasagot

"Damn it, why am I getting anxious!? It's like that feeling I had before. . ." biglang pumasok sa alaala niya ang nakaraan na gusto niyang kalimutan "No! That won't happen again! I won't let it!" Sinubukan niya uling tumawag sa ibang numero at numero ito ng Nanay ni Nicky

Pagkalipas ng tatlong ring ay may sumagot ng tawag, halos tumalon ang puso ni Mio sa kaba ng marinig ang umiiyak na boses ng nanay ng kanyang nobya

"Mio! Mio! Ikaw ba yan!? Si Nicky, Nicky is not here" halata sa boses nito ang pag-iyak at pag-aalala, sinubukan niya namang kumalma at wag magpadala sa takot

"What do you mean Tita?" Tanong nito

"S-she's gone and we don't know where she is, John is looking for her bu--" Doon niya na nabagsak ang cellphone at di na binalak na pulutin ito dahil agad niya nang pinaharurut ang kotse pabalik sa bahay ng kasintahan

"No! Please no! Not her! Not her too!" Paulit-ulit nito sa sarili, isang dasal para sa diyosa ng buwan, dasal na wag sanang maulit ang nakaraan

"Please! Don't take her too!"

~*~*~*~*~*~

Done! That's it! That is how cheesy this chapter is. . .

And oh! Who here get to attend the anual MIBF?

And with that I have nothing left here to say just thank you again for the reads and see you on the next chapter!

Ciao~

Continue Reading

You'll Also Like

1M 36.6K 86
Isang immortal na pinalaki sa mundo ng mga tao. Ano kaya ang magiging buhay nya kung kakailanganin na nya ang magbalik sa kanyang tunay na mundo. Paa...
628K 13K 42
#Werewolf story
19.5K 1K 65
EMPIRE SERIES 3 Sabi nila ang pinaka masayang parte ng buhay ng isang Lycan ay ang makita o makilala nila ang kanilang fated mate. Pero papano kung n...
1.8M 52.7K 56
Isang Alpha King na matagal ng ninanais na magkaroon ng mate pero sadyang hindi yata madinig ng Dyosa ng Buwan ang kanyang mga panalangin dahilan par...