CHAPTER 58. BWISITors
KHALI‘S POV
I was awaken by the sound of our doorbell. I wasn‘t expecting visitors, tho! Could it be Kevin‘s? Aish. I told him not to invite anyone in my house.
I went downstairs directly to the door. Bumuntong-hininga ako. Pagbukas ko ng pinto...
“GOOD MORNING, KHALI!”
Anong good sa morning kung mga taong ito ang bubungad sa araw ko?
“What the...”
Walang pakundangang pumasok sina Kianna at Erin sa loob ng bahay ko. Nagtaka naman ako sa lalaking nanatili paring nakatayo.
“Walang magawa sa bahay.” sagot niya kahit wala naman akong sinasabi.
I‘m sure that he‘s just watching after Erin. Nadala na siguro ito dahil sa nangyari noong birthday niya. Tss. Tsundere!
“Pasok na po mahal na prinsipe.” walang buhay kong sabi.
“Tss.” lamang ang sagot niya bago pumasok. Psh. Kala mo nagme-menopause eh.
Naka-cross arms ito habang tumitingin-tingin sa paligid ng living room. Pumunta siya sa kinaroroonan nina Kianna at Erin. Umupo siya sa one-seater na sofa dahil nasa malaking couch ‘yung dalawang babae. May nakalapag na boxes of pizza sa center table, dala nina Erin.
“Feel at home, our royal prince.” sarkastiko kong pahabol bago ulit umakyat sa taas.
ERIN‘S POV
“Nasan kaya si Kevin? Hihi.” kinikilig na wika ni Kian.
Dito na nga rin pala nags-stay si Kevin. Although, temporary lang rin gaya ni Jaemin. Ang saya siguro nilang tatlo dito? No maids or body guards, especially, no parents. Malaya nilang nagagawa ang mga gusto nila.
“Probably sleeping somewhere in the street.” sabat ni kapre sabay tawa. Demonyo ang gagu.
At saka teka... hindi niya alam na dito nakikitira si Kevin?
“Medyo guilty ako.” bulong ni Kian.
Bigla kong naalala ‘yung kwinento niya sa‘kin after magmakaawa ni Kevin na patirahin siya ni Khali sa bahay niya.
“Ano bayan, wala manlang bang magse-serve ng inumin sa‘tin?” reklamo ni Shin.
“Pwedeng tumahimik ka, Jaeshin Paker? Walang maids dito. Hintayin mo si Jaemin kung gusto mo, dahil never kang kukuhanan ng maiinom ni Khali! Buti nga sayo diyan, sasama-sama kasi nag-iinarte naman!”
“Ang daldal mo! Nagtanong lang ako dami mo nang sagot!” sigaw niya.
Psh. Badtrip ang gagu. Walang magawa sa buhay kaya ginugulo ang akin.
After a couple of minutes, nagbukas ‘yung pinto. Sigurado na kaming si Jaemin ‘yun kaya sinalubong namin.
“GOOD MORNING, JAEMIN!” we greeted in chorus. Galing na naman siyang hospital for sure. I‘m happy for her, ‘coz everything is going well between her and Xander.
“Oh. Haha. Good morning, girls. Buti pinapasok kayo ni Lili?” natatawa niyang wika.
Actually dire-diretso lang kami. Hahaha. Knowing Khali, baka hindi niya talaga kami papasukin. XD
“Oh, nandito pala si Jaeshin.”
“Can you give me a glass of juice? Nauuhaw na ko.” Shin demanded.
“Kumuha ka ng sarili mong inumin, hindi katulong ‘yan, oy!” tumingala kami sa hagdan. Nandun si Kevin, pababa siya.
“What the—Anong ginagawa mo dito?” gulat at nagtatakang tanong ni Shin.
“Duh, this is my new home. Palibhasa wala kayong pake kahit matulog ako sa kalsada eh! Ni hindi niyo manlang tinanong kung saan ako nags-stay these past few weeks!” inis na bulalas ni Kevin.
“Like I care?” Shin replied.
“This asshle! Aish.” nilagpasan niya kami at diretso siya sa isang hallway, pupunta siguro sa kitchen. Minsan na kaming pumunta nina Kian dito kaya medyo alam ko ang mga silid na meron sila.
“Wait lang Jaeshin. Anong flavour ba ang gusto mo?” tanong ng mabait na si Jaemin.
“No need, Jaemin! Hayaan mo siya diyan.” mataray kong sabat. Inirapan naman ako ni Shin.
“Why are you here, by the way?” Hindi ko namalayan, nandito na pala ulit si Khali. Naka-bun na ang buhok niya.
“Visiting?” nakangiting sagot ni Kian.
“You mean, bwisiting? Tsk. Ang aga-aga.” aniya naman. “For sure, you went here for him.” dagdag niya.
Why so rude, Khals? Haha.
“Hihihi.”
“Such a pain.” she sighed. “Kevin, magluto kana...” bagot na sabi niya habang naglalakad papunta sa kusina.
“Heto na nga diba?!” sagot naman ni Kevin mula sa kitchen. “Oh, oh, oh, shit, shit!” rinig naming sigaw nito. Kaya napatakbo kami papunta ron.
Jusko! Baka nakasunog na ang Kevin na ‘to!
“Aish, you‘re so useless. Sayang yung egg." Khali said.
“Parang ikaw marunog magluto ah?” sarkastikong baling ni Kevin kay Khali. “Jaemin~” at tila nagpapaawa pa ‘to Jaemin.
“Dun kana. Panira ka. Wash the dishes.” iritadong saad ni Khali.
“Lili.” said Jaemin, in a warning tone. “You wash the dishes. You already made him do our laundries in the middle of the night, not to mention, with the comforters. How cruel.” sermon ni Jaemin.
Oh. Hahaha. Ang taray, kayang-kaya talaga niyang sumagot kay Khali. Childhood friends, indeed.
“Tss.” Khali stared at her with a bored face.
“Ako na nga diyan...”
“Anghel ka talaga, Min!” sabi naman nitong si Kevin. “Pero bakit may demonyo kang kaibigan?” dagdag pa niya. Batok tuloy ang inabot niya kay Khali.
Hahaha...
Araw-araw siguro silang ganito? They really look good together. Para lang silang magkakapatid. Si Jaemin ang panganay, si Kevin ang palpak na kapatid at si Khali naman ang bully! Wahaha! Perfect!
Lumingon kami sa pinto nang may mag-doorbell.
Oh, sino naman kaya ‘yun? Baka si Trevor?
“Buksan mo ‘goy.” utas ni Khali.
“Me?” Kevin pointed himself. Tumango naman si Khali. “Putragis to. Did you just called me unggoy?” he rolled his eyes then started to walk towards the door.
Pag-open niya... bumungad ang nakangiting mukha ni Trevor at naka-spread ang mga braso. “Lili—SHIT!” akmang yayakapin niya na ito nang pigilan niya ang sarili, tinaas niya ang mga braso niya pero pabagsak na siya kay Kevin.
As a result, nagka-untugan silang dalawa at natumba sa sahig pareho.
KIANNA‘S POV
“Seriously, Khali?! Bakit pumayag ka?” iritableng tanong ni Trevor kay Khali habang hinihimas ang noo niya. Nalaman niya kasi na dito pala nakikitira si Kevin.
Buti nga napapayag niya eh! Kung hindi, malamang walang masisilungan si Kevin myloves pag nagkataon!
“Because I‘ll benefit from him.” walang alinlangang sagot naman nito tapos dinampi ang ice bag sa noo ni Trevor.
Si Kevin raw kasi ang sponsor nila ng pagkain. Tapos tagalinis, taga-luto at marami pa! Mga walang awa. Psh!
“Aish. Then... can I live here, too?” naka-pout na tanong ni Trevor.
Waaaah~ he‘s so cute. *o*
“No.” Khali replied without even thinking twice.
“Please?”
Umiling si Khali.
Masamang tumingin si Trevor kay Kevin kaya napasinghap ito. “You know very well that she‘s not my type of girl, Trev!”
“Then anong type mo?! ‘Yung malalandi? Ano? I‘ll do anything to meet your expectation in girls!”—Gusto ko sanang isabat ‘yan kaso wag na. Wahaha.
“And we‘re brothers, you know.” natatawang saad niya at nakipag-high five kay Khali. Brothers ka diyan, ginawang lalaki si Khali eh.
“I should‘ve just let you stay in my house then...” Trevor said in undertone. “Balik kana sa bahay!”
“Ayoko, mas gusto ko dito!” pagtanggi naman ni Kevin.
“You!”
“Khali oh. Paalisin mo na nga ‘tong mga buwisita natin! No visitors allowed dito diba?” pagsusumbong niya kay Khali.
Bahagya kaming natawa ni Erin.
Ano kayang pwede kong gawin para palayasin ako ni Mom? Tapos makikitira din ako dito kina Khali. Mwehehehe.
Although, sigurado akong mahihirapan akong kumbinsihin siya.
“Wala pang nagb-breakfast ni isa sa inyo? Kulang ‘tong rice!” ani Kevin my love so sweet. Haha.
“Grabehan, dalawang kilo yata ‘tong sinangag ni Jaemin, kulang pa?” di-makapaniwalang tanong ni Erin.
“Kung alam mo lang kung gaano kalakas kumain ang dalawang ‘yan, Erin.” natatawang wika ni Jaemin.
“Mas malakas kumain si Khali no.”
“Anong ako? Last time inubusan mo pa ng kanin si Jaemin.” Hindi tuloy nakasagot pa si Kevin. Tumawa kami dahil sa sinabi niya.
Eeeeeh! Naiingit ako sa dalawang ‘to! Huhuhu.
Inabot sa‘kin ni Kevin ang fried rice at masayang-masaya ko itong tinanggap!
Minsan, hindi ko na talaga maintindihan si Kevin. Hindi ko alam kung ayaw niya ba sa‘kin o trip niya lang ako. Kasi minsan, nagsusungit siya sa‘kin o kaya nama‘y hindi niya ako pinapansin samantalang sa ibang babae ay napaka-friendly at approachable niya. Minsan naman, mabait siya... gaya nalang noong araw na ‘yun, ‘yung dahilan kung bakit siya pinalayas nang mama niya.
It was Sunday and I was at mall waiting for my sister who just came from New York.
Muli kong tinignan ang cellphone ko para i-check kung may reply na ba si ate. Ang tagal niya, sa totoo lang. May dinaanan pa daw kasi itong kaibigan. Hanep, ano? Ta‘s ako pinaghintay!
Kanina pa ako hindi mapakali dito dahil medyo kinikilabutan na ako sa mga tingin nung dalawang lalaking nakaupo just a table away from me. Ang lagkit ng tingin nila tapos parang napakamalisyoso. Tinuon ko nalang sa iba ang atensiyon ko. Nagsitayuan ang mga balahibo ko nang bigla nalang silang sumulpot sa harap ko na may nakakalokong ngisi.
“Hi, miss.” he said using a seductive tone, more like a disgusting tone!
“Bakla po ako.” sagot ko sabay tayo.
Napasinghap ako nang higitin niya ako sa braso. Nagulat ako nang lumapit sa likod ‘yung isa at may naramdaman nalang akong kamay sa balakang ko. Hahawakan sana ako nung isa sa dibdib pero natapik ko agad ang kamay niya. P*tangina! “Ano ba!” pagpupumiglas ko hanggang sa makatakas ako saka ako tumakbo.
Akala ko susuko na sila pero nakita kong tumayo din sila at akmang lalapit na naman.
Jusko, dai! Bakit naman may mga ganyan dito! Huhu! Dapat bina-ban sa mall ang mukhang yan, eh. Halos mangilabot talaga ako habang tumakbo. Feeling ko ay nangingilid na rin ang luha ko.
Mai-report nga ito kay Trevor! Waaah.
“Kyaaah!” ang bilis nila ha! Ilang hakbang nalang sila sakiiiiiiin! “Guaaaaard! Guarrrrd!” sigaw ko.
O, Lord! Help meeee~
Dahil sa pagiging okupado ng isip ko at tanging makaalis lang sa lugar na ito ang laman nito, hindi ko namalayan na may tao pala sa harap ko.
Ayun! Bumangga tuloy ako sa kaniya. Sakit nang ilong ko! Tumama sa kaniya, tigas ng dibdib eh! Naramdaman ko ‘yung braso niya sa balikat ko. Like his chest, his arms was also firm. Nakakaakit din ang amoy niya...
Pagtingala ko, halos lumundag ang puso ko sa tumambad sa‘kin. Bumilis ang tibok nito at hindi ko namalayang naka tulala na pala ako sa kaniya. I snapped out when he shook my shoulders.
“What‘s wrong? Bakit ka tumatakbo?” kunot-noo niyang tanong. Batid kong may pag-aalala sa boses at expression niya. At napakasaya ko na makita iyon.
“T-they‘re chasing me!” bulalas ko. Sa takot ko nang maalala sila ay nagtago ako sa likod niya. Napahawak ako nang mahigpit sa damit niya nang marinig ko ang boses nila...
“Wag kang makialam dito bata. Kami ang unang nakakita sa chics na ‘yan.”
“Anong ginawa nila sa‘yo?” tanong ni Kevin.
After I say it, namalayan ko nalang na binubugbog na niya ‘yung dalawang lalaki. Medyo naawa pa nga ako kasi durog ‘yung mukha nung mga lalaki pero sige parin siya sa kasusuntok dito. Madaming nasira at umawat pero nabigo din. Hanggang sa inawat siya nung guards. I told them that he only tried to help me but they didn‘t listened to me and they kept on dragging him. Tapos ang mga damuho, kakasuhan daw siya ng Assault! How dare those perverts! So, nakipag-negotiate ako. Hindi ko sila idedemanda kung hindi nila idedemanda si Kevin. Noong una ay hindi pumayag si Kevin. Then, bago dumating ang parent niya ay pinaalis na niya ako doon.
Pagkatapos n‘un, parang naging strangers na naman kami. Halos hindi ako makapagpasalamat nang maayos sa kaniya kasi hindi ko siya matiyempohan.
After eating, umalis agad si Kevin. Sumilip ako at nakita siyang paakyat sa hagdan. Niligpit naman ni Jaemin yung pinagkainan namin, tinulungan namin siya ni Erin pati sa paghuhugas.
“Pwede maglibot?” natutuwa kong tanong. Ganda kasi dito eh.
“Sige lang.” aniya.
Umakyat agad ako sa taas. Locked ‘yung pinto sa kanan, ta‘s yung kaliwa naman feeling ko kay Jaemin dahil puro pink ‘yung mg gamit.
Naglakad-lakad pa ako, hanggang sa dulo ng magkabilang hallway. Guest room sa kanan, ano naman kaya yung nasa kaliwa? Wala namang door o doorway manlang.
Oh... baka ‘yung nasa bungad?
Pinuntahan ko yung white na pinto, bukas ito kaya pinasok ko.
Teka... bakit parang may nakabukas na gripo? Shower yata... shower?!
Then...
Pagtingala ko...
OH MY HOLY GOD.
“KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!“ tumakbo ako paalis doon habang nakatakip ang mga mata. At dahil hindi ko makita ang dinaraanan ko, may nabangga akong matigas na bagay.
Napapadalas yata ang banggaan?!
Naramdam kong may mga kamay na umalalay sa‘kin bago pa man ako bumagsak. Wala sa wisyo kong itinaas ‘yung kamay ko na may hawak ng phone. Nagtataka niya itong kinuha.
“This is...” hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil nawalan na ako ng malay dahil sa hilo.
Napasinghap ako kasabay ng pagmulat ng aking mga mata. Napasinghap akong muli nang bumungad ang mukha nilang lahat sa‘kin. Bumalikwas ako nang bangon.
“I was about to splash some water on you.” Khali said.
Eh?! Buti nalang pala nagising na ako bago pa mangyari ‘yun!
“Ano bang nangyari sa kaniya?” Jaemin asked.
“Binangga ‘yung pader.” natatawang sagot ni Kevin. Nilingon ko siya ngunit iniwas ko rin agad ang tingin sa kaniya dahil sa ngisi at titig niya sa‘kin.
Jeez! Sinabunutan ko ang sarili kong buhok nang maalala na naman ‘yung nakita ko kanina.
WAAAAAAAAAH!
“Omg, ang laki Kian!” Erin exclaimed.
“WHAT?!” mabilis na bulalas ko.
“‘Yung bukol sa noo mo. Ang laki!” dagdag niya. I sighed. Akala ko... langya...
Napalingon ako kay Kevin nang magsimula na siyang tumawa nang malakas.
KHALI‘S POV
Such a pain. Really. Bakit ba sa bahay ko nagkakalat ang mga ‘to? Tsk. Di bale, si Kevin naman ang maglilinis. Speaking of the mongi, kanina ko pa napapansin ang mapang-asar na ngisi niya. Si Kianna naman ay pilit na umiiwas na magkatinginan sila. That‘s new. Ano kayang nangyari sa dalawang ‘to kanina sa taas?
“Cartoon network? Hanggang dito ba naman? Isip bata. Lipat mo nga!” iritableng utos ni Jaeshin.
“Sus. Palibhasa kasi maka-Disney channel ka eh...” baling naman ni Erin.
“Ano?!”
“Kunwari ka pa. Tuwang-tuwa ka nga kay Stitch, eh. Tapos wala kang pinapalagpas na episode ng Mr. Bean non, mapa-cartoons o live action!” sunud-sunod na rebelasyon ni Erin. “I even heard you laughing whenever Mr. Bean is mumbling.”
“YAH! S-SINCE WHEN DID I?” Jaeshin shouted. Nanlalaki ang mga mata niyang matalim na nakatingin kay Erin.
“Since then, until now!” sigaw din ni Erin.
Nagtawanan naman sina Kangaroo dahil doon.
“Naniniwala kayo diyan?!” said Jaeshin, pointing his finger at his childhood friend.
The two guys simultaneously shrugged their shoulders with a mocking smile.
“I bet you like Hello Kitty as well.” I said.
“HELL NO!” he replied angrily.
“...Kangaroo?” I shift my gaze to him. Tinawanan ito nina Kevin pero mas nangingibabaw ang tawa ni Erin. Nang-aasar talaga. Mukha namang pikon na pikon na si Jaeshin dahil masama na ang tigin niya sa‘min—sa‘kin.
“I prefer... you.” Kangaroo replied with a grin.
“Ayiiiieeeeee~” sigaw nila.
Aish. Corny talaga ni Kangaroo.
“Pero nakita ko talaga noon si Shin nanonood ng Barbie eh.” sabi ni Kevin sabay halakhak. Tumayo siya agad nang akmang lalapitan na siya ni Jaeshin.
Hindi na niya tinigilan ito hanggang sa maghabulan sila sa maliit na living room. Ako naman ay tumayo na at pumunta sa kusina. Gonna see what flavour of the ice cream cake did Kangaroo bought this time~
Naramdaman ko ang presensya niya sa likod ko. Saktong pagsara ko ng ref ay nakalapit na siya. “You‘re so fond of sweets...” he said. “Last na ‘yan, ha. Stop eating sweets for a while, okay?”
Tumango ako. Ayoko nga.
“Mm? I know it‘s not sincere.” he said. Heol, how did—aish.
“Oo na...” sagot ko na lang.
Umupo siya at humalumbaba sa mesa. He stared at me while I was getting a slice of cake. It‘s a chocolate flavoured. Nice one, Kangaroo.
“Mm.” inaabot ko sa kaniya ‘yung platito, pero umiling siya siya kaya binawi ko. Hindi talaga siya mahilig sa sweets. Umupo ako sa tabi niya. Sinubuan ko siya ng maliit, kinain naman niya. “Akala ko ayaw mo?” tanong ko.
“You‘re sometimes a slowpoke, aren‘t you?” he chuckled.
He stared at my eyes, I stared back. Mga ilang segundo na kaming nagtititigan pero hindi parin siya umiiwas ng tingin.
Staring contest na ba, Kangaroo? Tsk.
Sa huli ay ako din ang nag-iwas ng tingin.
Habang kumakain ako ay nakatingin pa rin siya. Kadalasan wala akong pakialam sa ganiyan. Pero bakit... feeling ko naiilang ako ngayon?
He‘s always like that... staring at me while I, don‘t care at all.
I suddenly felt bad. Pumayag ako na hayaan siyang gawin ang gusto niya, hindi ako nagrereklamo na lagi siyang nakasunod... but how ‘bout him?
Isn‘t he tired yet?
Ang akala ko ay titigil din siya kapag hindi ko pinagtuunan ng pansin... dahil ganon ‘yung mga na-encounter ko noon. I knew, that they‘re just after the looks. But Kangaroo is different... he‘s still here. Mga konti pa siguro?
Then he‘ll eventually realize...
“Look away.” I said. But he didn‘t listened. “Trevor!” I warned.
“Mm? Where‘s the Kangaroo?” he smilingly asked. “I like it more.”
“So, you want only that girl call you that way?” wala sa wisyo kong tanong.
“Ano?” kunot-noong tanong niya. He looks really puzzled. Saka ko lang na-realize ‘yung sinabi ko. Ba‘t ko ba nasabi ‘yun?!
“Nothing! I said—that you‘re already used to it. No fun anymore.” I replied. Ginagamit ko lang naman ‘yun dahil alam kong naiinis siya. His brows always meet when I call him that way. But not anymore. “Yah...” tinakpan ko ang mata niya gamit ang kamay ko pero tinanggal niya rin kaagad.
“I am memorizing your features... para kahit hindi ako tumingin sa pictures mo ay buo ang imahe sa isip ko.” sabi niya.
“Aish. Hindi ka ba nahihiya sa sinasabi mo?” inis na sambit ko.
“Bakit? Hmm, I just thought... perhaps you‘re also wondering what I‘m thinking about. I just want you to know everything. So, please... tell me about yours as well...”
“Your silence is driving me crazy...”
×××