Telefonumun sesiyle izlediğim filmi durdurmak mecburiyetinde kaldım. Film izlerken telefonun sesini kapatma alışkanlığını hala edinememiştim. Ama bundan sonra kesinlikle edinmeliydim. Çünkü en sevdiğim filmi sinemada izlemek yerine evde izleyebilmek için internete yüklenmesini beklemiştim. Uzun zamandır beklediğim bir filmi birisinin durdurmama sebep olması beni rahatsız etmişti.
Arayan kişinin Taner olduğunu gördüğümde hiç de şaşırmadım. Sürekli konuşuyorduk zaten. O benim şimdiye kadarki tanıdığım, benimle aynı ruhta olan tek kişiydi.
"Alo?"
"Ezgi, nasılsın?"
"İyiyim canım sen nasılsın? "
"Çok iyiyim. Bugün yeni bir oyun gördüm. Böyle şifrelemeler falan var. Anahtarı bulmaya çalışıyorsun. Altı kişilik bir oyun. Hayatta kalma mücadelesi falan."
"Vay! Süpermiş. Alışveriş merkezine yeni bir oyun daha eklenmesi iyi oldu. Uzun zamandır aynı oyunlara girmekten sıkıldım."
"Güzelim, bu alışveriş merkezinde değil. Burası şehrin çıkışında bir yer. Aslında tam da o hep girdiğimiz oyunlar gibi değil. Çıkışta bir yer inşa etmişler. Etrafını da duvarla örmüşler. Biraz büyük bir oyun yeri yani. Ortam süper gibi görünüyor."
"O zaman gidelim bari. Gruptakilere söyledin mi?"
"Cenk'i aradım. O Mert'e de duyuracak. Sen de kızlara söylersen çok iyi olur."
"Peki. Ha, bu arada ne zaman gidiyoruz? "
"Oyun yönetmenini aradım. Bana ortamı tam uydurmak için akşam açık olduğunu söyledi."
"Tamam o zaman. Bugün akşam gidiyoruz sanırım."
"Evet. Saat sekizde her zamanki parkta buluşuruz."
"Dur, Taner?"
"Evet?"
"Ama sen şehrin çıkışında dedin. Oraya nasıl gideceğiz?"
"Oyun yönetmeni bir otobüs gönderecekmiş. Adamlar işini iyi biliyor."
"Tamam. Görüşürüz."
"Görüşürüz."
İçimi heyecan kaplamıştı. İlk defa böyle bir oyuna girmiyordum. Ama yine de farklı gelmişti. Yavaşça önümdeki sehpaya uzanıp dizüstü bilgisayarımdan filmi kapattım. Tekrar telefona döndüm ve Dilara'yı aradım.
"Efendim canısı?"
"Bugün akşam sekizde bir oyuna gidiyoruz. Elif'e haber ver."