"Τι εννοείς δεν έχει δύο δωμάτια; Και αυτά τα κλειδιά που κρέμονται τι είναι;" Η Μάγια ρώτησε έξαλλη τον υπάλληλο της ρεσεψιόν.
"Με συγχωρείται δεσποινίς αλλά όλα τα δωμάτια είναι κλεισμένα εδώ και ένα μήνα." προσπάθησε να δικαιολογηθεί ο υπάλληλος. Η Μάγια γύρισε και κοίταξε τον Ίαν, ο οποίος καθόταν ατάραχος στο σαλόνι.
"Μου λες τι θα κάνουμε;"
"Απολύτως τίποτα. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου."
"Ωραία εγώ τότε θα κοιμηθώ στο αμάξι και αύριο γυρίζω πίσω. Τα λέμε!" Η Μάγια πήρε τα πράγματα της και πήγε να φύγει.
"Όπως νομίζεις. Τα έξοδα, όμως, μεταφοράς σου θα αφαιρεθούν από τον μισθό σου."
"Που κοιμάμαι;" απάντησε απελπισμένα.
Ανέβηκε στην σουίτα του Ίαν και άφησε τα πράγματα της σε μια γωνία. Κοίταξε το χώρο γύρω της και αυτό που έβλεπε μπροστά της ήταν παραπάνω από όμορφο, η σουίτα ήταν σαν ένα μικρό παλάτι. Είχε τα πάντα μέχρι και φράουλες με σαμπάνια πάνω στο τραπέζι.
"Ετοιμάσου. Σε λίγο έχουμε συνάντηση με τους μετόχους." είπε αυστηρά ο Ίαν όταν μπήκε και εκείνος στην σουίτα.
"Μάλιστα!" είπε η Μάγια και τον ακολούθησε σιωπηλά μέχρι την αίθουσα της συνεδρίασης.
Είχαν μαζευτεί αρκετά άτομα και με το που είδαν τον Ίαν αμέσως σηκώθηκαν από τη θέση τους ως ένδειξη σεβασμού. Πήγε και κάθισε στην θέση του και εκείνη έμεινε σε μια γωνία για να κρατάει σημειώσεις.
"Ξέρω ότι ανησυχείτε για το μέλλον του ομίλου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τον τελευταίο καιρό. Σας διαβεβαιώνω ότι εγώ ο ίδιος κάνω ότι μπορώ για να ανακαλύψω ποιος έχει προκαλέσει τόση ζημιά." ανακοίνωσε αυστηρά.
"Ίσως είναι καλύτερα να κλείσουμε μερικά από τα παραρτήματα μας στο εξωτερικό. " πρότεινε ένας από τους μετόχους και οι υπόλοιποι έδειξαν να συμφωνούν.
"Αποκλείεται! Αυτό δεν θα το επιτρέψω. Δεν θα αφήσω χιλιάδες εργαζόμενους στους δρόμους για ένα τόσο ασήμαντο θέμα!"
"Αυτό το ασήμαντο θέμα μας έχει κοστίσει εκατομμύρια!" φώναξε ένας άλλος μέτοχος. Οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι άρχισαν να ψιθυρίζουν και να αμφισβητούν τον Ίαν.
Σηκώθηκε και εκείνος όρθιος και ακούμπησε τα χέρια του στο τραπέζι.
"Είπα ότι θα διορθώσω την κατάσταση και θα το κάνω. Από εσάς ζητώ τρεις μήνες προθεσμία. Αν δε καταφέρω να σώσω την εταιρεία μπορείτε να αποσύρετε τις μετοχές σας. "
Ψίθυροι άρχισαν να κατακλύζουν ξανά την αίθουσα και ύστερα από λίγη ώρα όλοι οι μέτοχοι με δυσπιστία δέχτηκαν την πρόταση του Ίαν.
Η συνάντηση τελείωσε και ο Ίαν βγήκε βιαστικά από την αίθουσα. Η Μάγια τον ακολουθούσε ανήσυχη. Δεν ήξερε τι γινόταν στην εταιρία και πως άντεξε ο Ίαν τόσο καιρό με ένα τόσο βαρύ φορτίο. Ήθελε να τον ρωτήσει αν ήταν καλά, αλλά ήξερε ότι ήταν πολύ ηλίθια ερώτηση. Σαφώς και δεν ήταν καλά, άλλωστε αυτό φαινόταν από τα κρύα μάτια του και τα σφιγμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του.
Μπήκανε μαζί στο ασανσέρ και με το που έκλεισαν οι πόρτες πριν προλάβει η Μάγια να πει οτιδήποτε ο Ίαν την άρπαξε και την αγκάλιασε.
"Μα.. τι κάνεις.." του έλεγε προσπαθώντας να φύγει από την αγκαλιά του.
"Μην μιλάς... Ας μείνουμε για λίγο έτσι."
Κανείς από τους δύο δεν μιλούσε, η Μάγια ανταποκρίθηκε στην αγκαλιά του και γνωρίζοντας πόσο στρεσαρισμένος ήταν ο Ίαν, τον χαίδεψε απαλά στην πλάτη.
Λίγες στιγμές αργότερα, την απελευθέρωσε από την αγκαλιά του.
"Τώρα είμαι καλά." της είπε λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες του ασανσέρ και φύγει.
Η Μάγια τον έβλεπε να φεύγει σαστισμένη.
"Γιατί μου το κάνεις αυτό; Γιατί;" έλεγε και ξανά έλεγε. "Υποτίθεται ότι εγώ πρέπει να μείνω μακριά από έναν αρραβωνιασμένο άντρα! Αλλά και αυτός δεν με βοηθάει και καθόλου!"
*~*~*~*
"Θα με χρειαστείτε τίποτα άλλο κύριε Μόργκαν;" ρώτησε ευγενικά η Μάγια καθώς πήγαν πίσω στη σουίτα του ξενοδοχείου.
"Γιατί δεσποινίς θα πάτε κάπου;" της απάντησε ειρωνικά εμφανώς ενοχλημένος από την τυπική της στάση.
"Αντιθέτως θα ήθελα να ξεκουραστώ."
"Καλώς. Αν θες μπορείς να κοιμηθείς στο κρεβάτι αλλά να ξέρεις ότι εγώ δεν έχω σκοπώ να κοιμηθώ στον καναπέ."
"Θα κοιμηθώ στον καναπέ!" είπε βιαστικά χωρίς να το σκεφτεί. Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του Ίαν που ίσως και να δήλωνε και την απογοήτευση του μετά την απάντηση της Μάγιας.
"Εγώ θα λείψω για λίγο." της είπε και την άφησε μόνη της στο δωμάτιο.
Η ώρα είχε πλέον περάσει για τα καλά και η Μάγια, αφού έστρωσε με κάποια σκεπάσματα τον καναπέ, ξεντύθηκε και έβαλε ένα απλό σορτσάκι και ένα μπλουζάκι. Ξάπλωσε στον καναπέ και κοίταξε την ώρα στο κινητό της.
"1:30." αναφώνησε. "Τέτοια ώρα ήθελα να ξέρα που είναι. Βασικά, όχι! Τι με νοιάζει εμένα με ποια γυρνάει. Ας κάνει ό,τι θέλει!"
Θυμωμένη κουκουλώθηκε με τα σκεπάσματα μέχρι τι μύτη και έπεσε για ύπνο.
Ώρες αργότερα, επέστρεψε ο Ίαν. Με το που μπήκε μέσα είδε την Μάγια να κοιμάται στον καναπέ, την πλησίασε αθόρυβα και χωρίς να ανάψει τα φώτα. Παρατήρησε με το λιγοστό φως που έμπαινε από το παράθυρο, το μισόγυμνο κορμί της που ξεχώριζε κάτω από τα σκεπάσματα. Ίσως να έφταιγε το αλκοόλ που κατανάλωσε όσο ήταν μόνος του στο μπαρ του ξενοδοχείου που τον έκαναν να νιώθει όσα αισθήματα πόθου είχε θάψει καλά μέσα του για αυτή τη γυναίκα. Έμπαινε στον πειρασμό να περάσει το χέρι του πάνω στα καλλίγραμμα πόδια της. Ήταν η πρώτη φορά που οι αναλογίες του κορμιού της διαγράφονταν τόσο καθαρά. Η λεπτή μέση της, το λευκό της δέρμα που έλαμπε στο φως της νύχτας. Αναρωτήθηκε γιατί όλο αυτό το καιρό έκρυβε αυτό το υπέροχο σώμα κάτω από τα φαρδιά ρούχα.
"Καλύτερα έτσι, αλλιώς δεν θα μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου για πολύ." μονολόγησε.
Δεν μπορούσε να συνεχίζει να την κοιτάει γιατί δεν ήξερε τι θα γινόταν παρακάτω, ένιωθε το κεφάλι του βαρύ και οι σκέψεις του δεν ήταν καθαρές. Πήρε ένα σεντόνι και την σκέπασε. Έσκυψε μπροστά στον καναπέ και την είδε που κοιμόταν.
"Περίμενε με.." Την φίλησε απαλά στο μέτωπο και πήγε να κοιμηθεί.
*~*~*
"Που νομίζεις ότι πηγαίνεις;"
"Στην πισίνα!" απάντησε ενθουσιασμένα η Μάγια καθώς έφτιαχνε τα πράγματα της.
"Δεν το νομίζω. Έχουμε πάρα πολύ δουλειά να κάνουμε και να σου θυμίσω ότι δεν ήρθες εδώ για να κάνεις εσύ διακοπές."
Πήρε μια βαθιά αναπνοή για να μην νευριάσει.
"Μέχρι να πάρεις το πρωινό σου θα έχω επιστρέψει. Επίσης, όλες οι σημειώσεις μου από την συνάντηση είναι αρχειοθετημένες και μπορείς ανά πάσα στιγμή να τις δεις."
Πήρε το καπέλο της και με ένα τεράστιο χαμόγελο τον χαιρέτησε και κατευθύνθηκε προς την πισίνα.
"Θα με σκοτώσει. Αυτή την απερίσκεπτη και επαναστατική συμπεριφορά μου θα την πληρώσω πολύ ακριβά. Αν με σκοτώσει τουλάχιστον ας το κάνει όσο θα κάνω ηλιοθεραπεία." μονολογούσε.
Έφτασε στην πισίνα και τα μάτια της έλαμψαν από τη χαρά. Είχε αρκετό κόσμο που είτε κολυμπούσε είτε έκανε ηλιοθεραπεία. Βρήκε μια θέση κενή και αφού τακτοποιήθηκε, έβαλε το μαγιό της και βούτηξε στο δροσερό νερό. Η παρουσία της δεν έμεινε απαρατήρητη, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που την είχαν προσέξει από τη στιγμή που ήρθε.
Το νερό ήταν υπέροχο και πραγματικά η Μάγια δεν ήθελε να βγει. Ήταν σαν όλα τα προβλήματα και οι ανησυχίες της να έμοιαζαν ασήμαντα μέσα στον νερό. Ήταν έτοιμη να βγει όταν είδε να έρχεται να ένας άντρας και να κάθεται ακριβώς δίπλα από εκεί όπου καθόταν.
"Τι κάνεις εδώ;" φώναξε σαστισμένη.
"Αποφάσισα να πάρω το πρωινό μου στην πισίνα." απάντησε και έβγαλε να διαβάσει την εφημερίδα του.
Η Μάγια ξεκίνησε να βρίζει και να πετάει νερό από τα νεύρα της, δεν του έφτανε που της κάνει της ζωή της κόλαση, έπρεπε να της χαλάσει και τη μοναδική στιγμή χαλάρωσης της. Το μεγαλύτερο βέβαια πρόβλημα της ήταν το γεγονός ότι ντρεπόταν υπερβολικά να βγει από την πισίνα και να εμφανιστεί μπροστά του στην κατάσταση που ήταν. Ένιωθε ήδη άβολα που εμφανίστηκε με το μαγιό μπροστά σε τόσο κόσμο και η εμφάνιση-έκπληξη του Ίαν την αποτελείωσε.
"Πόση ώρα σκοπεύεις να μείνεις στο νερό;" τη ρώτησε όσο έπινε τον καφέ του και διάβαζε την εφημερίδα του.
"Όση ώρα θέλω. " του είπε κατσουφιασμένη.
"Γιατί τόση ενόχληση δεσποινίς; Σας παρακαλώ φερθείτε ώριμα. " Ο Ίαν είχε καταφέρει να την κάνει έξαλλη και αυτό ήταν κάτι που το ευχαριστούσε. Είχε αποφασίσει να της κάνει την ζωή δύσκολη, τόσο πολύ του άρεσε να την βλέπει να θυμώνει.
"Ποιος μιλάει για ωριμότητα. " απάντησε σιγανά και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος θυμωμένη. Είχε αρχίσει να κρυώνει μέσα στο νερό και έτρεμε ολόκληρη, ενώ ο Ίαν ήταν απορροφημένος στην εφημερίδα του.
Τα παρατάω! Θα βγω και ότι γίνει! Δεν θα πάθω εγώ πνευμονία για εκείνον. Σκέφτηκε και αποφάσισε να βγει επιτέλους από την πισίνα. Το σχέδιο ήταν απλό. Θα έβγαινε όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα από την πισίνα και με γρήγορες κινήσεις θα έπαιρνε τα πράγματα της και θα πήγαινε πίσω στο δωμάτιο. Όλα αυτά χωρίς να αντιληφθεί τίποτα ο Ίαν.
Είχε βγει ήδη από την πισίνα και προχωρούσε αργά αργά προς την ξαπλώστρα της. Ο Ίαν την αντιλήφθηκε και πίσω από την εφημερίδα του με κλεφτές ματιές την έβλεπε να στέκεται μόλις λίγα μέτρα μακριά του με το νερό να κυλάει πάνω στο κορμί που θαύμαζε λίγες ώρες νωρίτερα. Το μαύρο μπικίνι μαγιό αγκάλιαζε το σώμα της και ταίριαζε απόλυτα με το λευκό της επιδερμίδα της. Ήταν αδύνατη αλλά είχε καμπύλες στα πιο σωστά σημεία. Δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω της και βρώμικες σκέψεις άρχισαν να εμφανίζονται στο μυαλό του.
"Με την ταχύτητα που πάτε, σε ένα χρόνο θα φτάσετε την πετσέτα σας. " της είπε ειρωνικά μένοντας προσηλωμένος στην εφημερίδα του.
Η Μάγια ξαφνιάστηκε και από την ντροπή της άρπαξε γρήγορα την πετσέτα της και τυλίχτηκε σε αυτήν.
"Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που μου καταστρέψατε τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου." του είπε κάνοντας μια ειρωνική γκριμάτσα.
Ο Ίαν της χαμογέλασε νικηφόρα και την κοιτούσε όσο εκείνη έφευγε τρέχοντας.
"Τον μισώ! Τον μισώ! Τον μισώ! Το κάνει επίτηδες για να μου σπάσει τα νεύρα, αλλά δεν ξέρει που έχει μπλέξει." φώναζε η Μάγια όσο προχωρούσε.