Καθόταν ακριβώς απέναντι του και περίμενε πότε θα την χρειαστεί. Την περισσότερη δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια της από πάνω του, παρατηρούσε τις κινήσεις του. Ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος στη δουλειά του και η παρουσία της Μάγιας στο δωμάτιο φαινόταν να μην τον ενοχλούσε. Όμως η παρουσία του της προκαλούσε άγνωστα για εκείνη αισθήματα. Δεν ήξερε αν αυτό που την τραβούσε ήταν η επιβλητική και αρρενωπή εμφάνιση του ή το μυστήριο που το περικλείει.
Η μέρα στη δουλειά πέρασε και ο Ίαν με την Μάγια γύρισαν πίσω. Ο Ίαν μόλις μπήκε στο σπίτι κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του.
"Πώς ήταν η πρώτη μέρα στη δουλειά;" ρώτησε ο Φρέντι με ένα χαμόγελο.
"Θα μπορούσε να πάει και καλύτερα.." απάντησε η Μάγια κουρασμένη. "Φρέντι, να σε ρωτήσω κάτι;"
"Φυσικά!"
"Σήμερα στο γραφείο ήρθε μια γυναίκα που την έλεγαν Μάργκαρετ, έδειξε να μην με συμπαθεί.." είπε διστακτικά η Μάγια.
"Μην αγχώνεσαι. Ο χαρακτήρας της έτσι είναι σχεδόν με όλους ειδικά όταν αισθάνεται ανταγωνισμό.."
Η Μάγια καθόταν σκεπτική δεν καταλάβαινε γιατί μια τέτοια όμορφη γυναίκα να αισθάνεται ανταγωνισμό.
"Α! Μα τι ανόητος! Ξέχασα να σου πω ότι η Μάργκαρετ είναι η αρραβωνιαστικιά του κ. Μόργκαν."
Το σαγόνι της Μάγια έπεσε στο πάτωμα και κοίταζε τον Φρέντι με γουρλωμένα μάτια.
"Αρρα..αρραβωνιαστικιά;" είπε τραυλίζοντας.
"Ναι, είναι η κόρη του μεγαλύτερου μετόχου του ομίλου. Αναλογίσου τι κέρδος θα είχε ένας τέτοιος γάμος..."
Τα λόγια του Φρέντι καρφώθηκαν στο μυαλό της Μάγια. Κέρδος...Αρραβωνιαστικιά...
Ξάπλωσε στο κρεβάτι της και κοιτούσε το ταβάνι με ένα κενό βλέμμα.
"Και να φανταστείς ότι για μια στιγμή η καρδία μου χτυπούσε δυνατά για αυτόν.." μουρμούρησε.
Με μια κίνηση πετάχτηκε από το κρεβάτι.
"Είναι το αφεντικό σου χαζή!" έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό της. Στην πόρτα του δωματίου της ακούστηκαν χτυπήματα.
"Ναι;" ρώτησε.
"Μάγια θα βγω για λίγο έξω να πάρω κάτι πράγματα για το σπίτι. Αν χρειαστείς τίποτα πάρε με στο κινητό." είπε ο Φρέντι που είχε ξεπροβάλει το κεφάλι του στην πόρτα.
"Μην ανησυχείς τα έχω όλα υπό έλεγχο. " είπε γελώντας.
Ο Φρέντι έφυγε και εκείνη έκοβε στο σπίτι βόλτες. Όλα τόσο σκοτεινά, ειδικά ο πάνω όροφος που ήταν το δικό της δωμάτιο και του κ. Μόργκαν. Έφτασε μπροστά από ένα μεγάλο παράθυρό, με μια κίνηση τράβηξε της βαριές κουρτίνες. Άπλετο φως χύθηκε στο διάδρομο. Η Μάγια θαύμασε αμέσως το υπέροχο τοπίο και ένα σατανικό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της όταν είδε έναν τεράστιο κήπο με λουλούδια.
Έτρεξε αμέσως κάτω και βγήκε έξω στον κήπο που μόλις είχε εντοπίσει. Άρχισε να τρέχει ανάμεσα στα λουλούδια και έκοβε τα πιο λαμπερά και μεγάλα. Αφού μάζεψε αρκετά γύρισε πίσω και γέμισε τα άδεια βάζα του διαδρόμου με τα λουλούδια που μάζεψε. Έβαλε επίσης και στην κουζίνα και στο σαλόνι και άνοιξε όλες τις κουρτίνες. Το σπίτι είχε φωτιστεί όλο και δεν είχε καμία σχέση με τη φυλακή που ήταν πριν. Κοιτούσε γύρω της με ένα αίσθημα περιφάνιας, αλλά μετά κοίταξε και τον εαυτό της που είχε γίνει χάλια από τα χώματα ενώ στα μαλλιά της βρίσκονταν πέταλα και φύλλα.
Ανέβηκε ξανά στο δωμάτιο της για να κάνει ένα μπάνιο, όταν η πόρτα του δωματίου του Ίαν άνοιξε. Κοίταξε σαστισμένος την νέα διακόσμηση του σπιτιού του.
"Εσύ τα έκανες όλα αυτά;" ρώτησε θυμωμένα.
"Ναι! Δεν είναι πολύ ωραία;" απάντησε δείχνοντας το χώρο γύρω της.
"Κάνε τα όλα όπως πριν."
"Μα έκανα τόσο κόπο και άλλαξε τελείως η ατμόσφαιρα του σπιτιού.."
"Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να επεμβαίνεις στην ιδιοκτησία του αφεντικού σου;"
Ο Ίαν με το χέρι του πέταξε το βάζο με τα λουλούδια κάτω με αποτέλεσμα να γεμίσει όλο το πάτωμα με γυαλιά και λουλούδια.
"Καθάρισε τα και μετά πήγαινε να καθαρίσεις και τον εαυτό σου." πρόσταξε. Τα μάτια της μάγια άρχισαν να βουρκώνουν και έσκυψε το κεφάλι για να μην φαίνονται.
"Εγώ δεν το έκανα για να θυμώσετε... Αλλά για να αισθανθείτε καλά με τόσες ώρες δουλειάς." είπε με σιγανή φωνή.
Έτρεξε στο δωμάτιο της και μπήκε στο μπάνιο. Έβγαλε τα βρόμικα ρούχα και μπήκε κάτω από την ντουζιέρα. Το νερό που έπεφτε στο πρόσωπο της παρέσερνε και τα δάκρυα από τα μάτια της. Σκεφτόταν πόσο ακόμα θα άντεχε σε μια τέτοια δουλεία, αλλά δεν μπορούσε να τα παρατήσει ποιος άλλος θα προσλάμβανε μια σερβιτόρα;
Ξαφνικά το νερό σταμάτησε να τρέχει και η Μάγια ήταν ακόμα με τους αφρούς σε όλο της το σώμα.
"Όχι, όχι μην μου το κάνεις αυτό!" κλαψούριζε. Πήρε μια πετσέτα που ήταν κρεμασμένη δίπλα της και την τύλιξε γύρω από το βρεγμένο κορμί της.
"Τι άλλο θα μου συμβεί!" μουρμουρούσε καθώς πήγε να βγει από την ντουζιέρα. Καθώς όμως πήγε να βγει το πόδι της γλίστρησε και έπεσε κάτω. Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά ο αστράγαλος της την πονούσε πολύ.
"Εδώ θα πεθάνω! Εδώ θα αφήσω τα κόκκαλα μου!" συνέχιζε να κλαψουρίζει. Ο Φρέντι έλειπε και δεν είχε κανέναν να την βοηθήσει και το κινητό της ήταν στο κρεβάτι της. Ο μόνος που βρίσκονταν στο σπίτι ήταν ο Ίαν. Η Μάγια άρχισε να καταριέται την μοίρα της και χτυπιόταν στο πάτωμα που θα χρειαστεί να του ζητήσει την βοήθεια του και το γεγονός ότι θα τη έβλεπε σε αυτή την κατάσταση δεν την παρηγορούσε καθόλου. Ξερόβηξε λίγο και ξεκίνησε να φωνάζει ελπίζοντας να την ακούσει.
"Κ. Μόργκαν! Βοήθεια! Έπεσα στο μπάνιο!" φώναζε. "Κ. Μόργκαν! Έπεσα στο μπάνιο! Κ. Μόργκαν." Σταμάτησε να φωνάζει όταν είδε ότι δεν ερχόταν κανείς.
"Αν συρθώ κάτι μπορεί να γίνει.." σκέφτηκε.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η πόρτα του μπάνιου άνοιξε και ο Ίαν κοιτούσε τη Μάγια με γουρλωμένα μάτια. Η Μάγια προσπαθώντας να καλύψει τη γύμνια της τραβούσε την πετσέτα όσο πιο πολύ μπορούσε.
"Μην κοιτάτε! Μην κοιτάτε! Μην κοιτάτε!" ούρλιαζε.
"Πως θα σε βοηθήσω αν δεν κοιτάω;" φώναξε ο Ίαν σαστισμένος.
Η Μάγια κατάλαβε την βλακεία της και κοκκίνισε από ντροπή.
"Δεν μπορώ να σηκωθώ καθόλου, πονάω." είπε η Μάγια. Ο Ίαν ξεφύσηξε και με μία κίνηση σήκωσε και πήρε τη Μάγια στην αγκαλιά του. Το έκανε με τόση ευκολία που ήταν λες και ήταν φτερό. Η Μάγια είχε κοκκινήσει από όλο το σκηνικό και τα μάτια της τώρα της κοιτούσε το γυμνασμένο στήθος του που τόνιζε το πουκάμισο. Τα δυνατά του χέρια μετέφεραν τη Μάγια ως το κρεβάτι και την άφησαν πάνω στα απαλά σκεπάσματα.
"Αφού δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο εγώ να πηγαίνω." είπε σοβαρά.
Η Μάγια δεν πίστευε στα αυτιά της και πριν προλάβει να παραπονεθεί ο Ίαν είχε ήδη φύγει. Τα μάτια της πετούσαν φλόγες από το θυμό, πως τόλμησε να την αφήσει σε αυτή τη κατάσταση! Με το χέρι της άρπαξε το μαξιλάρι που είχε δίπλα της και το πέταξε στην πόρτα, την οποία μόλις είχε κλείσει ο Ίαν, αφήνοντας μια οργισμένη κραυγή.