တိုးဂိတ္ကို ေက်ာ္သည္ႏွင့္ ရန္ကုန္ဆိုသည့္
အေငြ႕အသက္အား ရႈရႈိက္ခြင့္။ လမ္းမီး
ဝါႀကင္ႀကင္ေတြ။ စီးနင္းလာေသာ Highway
Expressကားနဲ႔အျပိဳင္ ေမာင္းႏွင္ေနႀကေသာ
ကားေရာင္စံု။
ညလယ္သန္းေခါင္ခ်ိန္ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ ေမွာ္ဘီ
နားတစ္ဝိုက္တြင္ ဟိုတစ္စဒီတစ္စ လင္းေနေသာ
လမ္းေဘးစားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြ အစီအရီ
သည္ ညေမွာင္ေမွာင္ေအာက္ တိတ္တိတ္ဆိတ္
ဆိတ္။
ေတာ္ေသးတယ္ ကားပိတ္သည္ဟု ဂုဏ္သတင္း
ေမႊးေနေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ ညလယ္ခင္းလမ္းမ
ႀကီးေတြက ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ရွိေပလို႕
မဟုတ္ပါက မန္းေလးသားတစ္ပိုင္းျဖစ္ခဲ့ေသာ
က်ေတာ့္အတြက္ ဘယ္သို႕မွ ကားပိတ္သည့္
ဒဏ္ကို ခံႏိုင္မည္မဟုတ္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕သည္ က်ေတာ့္အား တိတ္ဆိတ္ျခင္း
ျဖင့္ လႈိက္လွဲစြာႀကိဳဆို၏။
ေဘးဖက္ခံုမွ ဦးေလးႀကီးသည္လည္း ငိုက္ျမည္း
လ်က္ လိုက္ပါလာသည္။ ကားအတြင္း
မီးမွိန္မွိန္ေအာက္ အားလံုးလိုလိုငိုက္ျမည္း
ေနႀကသည္။
က်ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ
အရင္းခံကာ လက္မွ ပရိတ္ႀကိဳးနီရဲရဲကိုသာ
ႀကည့္ရင္း တစ္ကိုယ္တည္းျပံဳးမိေသး၏။
အခ်ိန္ေတြက အကုန္ျမန္တယ္မဟုတ္ေပမယ့္
ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ႀကာခဲ့ျပီ။
၇ႏွစ္တာ ရန္ကုန္ေျမကို စြန္႔ခြာခဲ့ရေသာ အခ်ိန္
တေလွ်ာက္လံုး တစ္ေန႔ ဆိုသည့္ စိတ္နဲ႔ျဖတ္သန္း
ခဲ့ရတာ။
ခုေတာ့ အဲ့ေန႔ကို မႀကာခင္ေရာက္လာေတာ့မည္
ရန္ကုန္ေျမတြင္ က်ေတာ့္ ေန႔သစ္ ေလးရွိသည္။
မုန္႔မေပးခ်င္၍ ပတ္ေပးခဲ့ေသာ ဤပရိတ္ႀကိဳးနီ
နီေလးသည္ အေဆာင္တစ္ခုဆိုတာထက္ ပိုခဲ့မယ္လို႕ အဲ့အခ်ိန္က မထင္ခဲ့ရိုးအမွန္။
ထိုင္းမႈိုင္းမိႈင္းစိတ္နဲ႔ အိမ္ျပန္လာသည့္ က်ေတာ့္
အား နယ္ႏွင္ရာဇသံနဲ႔ေစာင့္ႀကိဳေနခဲ့ေသာ မိဘ
ေတြ။
ရန္ကုန္မွာ ထားပါက ကူးစက္ေရာဂါပိုးကူးမည့္လူ
ပမာ မႏၱေလးမွ ဘႀကီးဆီသို႕ပို႕ႀကေတာ့သည္။
ျငင္းဆိုခြင့္မရွိ။
တစ္ဦးတည္းေသာသား ျဖစ္လ်က္နဲ႔ က်ေတာ္ထို
ကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနျခင္းအေပၚ မ်ိဳးရိုးအတြက္ မိုးနတ္
မင္းက ဒဏ္ခတ္တာ ဘာညာနဲ႔ ေမေမက တငိုငို
တရီရီ။
ေနာက္ဆံုး ေခါင္းငံု႕ရင္းနဲ႔ ေမြးဌာနီကို စြန္႔ခြာခဲ့
သည္။ မိန္းကေလးေတြကို ခံစား၍ မရဘူးဟု
ဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ေယာက်ာ္းေလးေတြကိုလည္း
ရန္မခုန္။ စိတ္ညစ္ညဴးေနခ်ိန္တိုင္း လက္မွ ႀကိဳးနီ
နီကို ႀကည့္ရင္း ျပံဳးမိတတ္လာတဲ့ေန႔ေတြ။
သြားညွိစက္ေတြစီတန္းလ်က္ ရယ္ျပတတ္ေသာ
မ်က္ႏွာေသးေသးေလး။ ရင္ခြင္ထဲ တအီအီနဲ႔
တစ္ညတာ ခိုဝင္ခဲ့ဖူးသူကိုသာ သတိတရရွိတတ္
လာသည္။
ေရလာေစရန္ေျမာင္းေဖာက္ခံရေသာအခါေတြ
တိုင္း ဘာမွမဆိုင္ပါပဲ လက္မွႀကိဳးက ကန္႔သတ္
ခ်က္ရွိေနသည့္ႏွယ္
က်ေတာ္ကပဲ ပိိုင္ရွင္ ရွိျပီးသားသူလိုလို
ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေစတတ္ေစျခင္းျဖင့္
ဘယ္ေျမာင္းမွ မေဖာက္ေစသလိုဘယ္ေရမွလည္း ကိုယ့္ဖက္ မစီးေစျဖစ္ခဲ့ေတာ့။
မ်က္မွန္ေနာက္က မ်က္လံုးဝိုင္းေတြက
ဟင္း ေနာ္ ဆိုျပီးသတိေပးေနသည့္
အလား အေဝးကေန ႀသဇာသီးေတြတင္ပို႕ခဲ့သည္
မေတြ႔ရတာ ႏွစ္ခ်ီေနျပီပဲ။ ေနာက္ျပီး က်ေတာ္နဲ႔
ဆံုေတြ႔စဥ္က တကယ့္ကေလးေပါက္စေလး။
ဒါကိုမ်ား ဘာလို႔မ်ားပါလိမ့္လို႕ ဇေဝဇဝါအေျဖ
ထုတ္ႀကည့္ေတာ့ ဘုရားပါ တ သြား ရေတာ့၏
သြားေတြမညီမညာနဲ႔ျဖဴျဖဴပိန္ေညာင္ေညာင္
ကေလးေလးတစ္ေယာက္က က်ေတာ့္ရဲ႕
အခ်စ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့မယ္လို႔ ဘယ္သူက ထင္မလဲ?
Facebook ဖြင့္ႀကည့္မိတိုင္း သေဘာတက်
ရယ္မိေစသည့္ acc ပိုင္ရွင္ေလး။
တခ်ိန္ကုန္ အစားအစားနဲ႔။တစ္ေနကုန္ အစား
ထဲက မထြက္လို႕ ထြားလာတယ္တယ္ရင္မွား
လိမ့္မည္။ အရပ္ကေလး ရွည္လာတာကလြဲလို႕
ပါးလ်လ် ခႏၶာကိုယ္က ဒီအတိုင္း။
ညႀကီးသန္းေခါင္ "ဗိုက္ဆာတယ္္" ဟူေသာ
post။ ေရာ္ ခက္ေနျပီ။
Facebookက်ယ္ျပန္႔လာတည္းကသံုးတတ္
ေနေသာ ကေလးအား လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ေလာက္
တည္းကခပ္တည္တည္နဲ႕ friend requestပို႕ထားလိုက္တာ လက္ခံတယ္ဗ်ာ ဘယ္သူဘယ္ဝါလည္းေသခ်ာႀကည့္ပံုမေပၚပဲ
ဒီအတုိုင္း စြတ္လက္ခံေနတယ္ေနတဲ့ ဒီငတံုး
ေလးကို ေတြ႔မွ ေျပာဆို ဆံုးမရဦးမယ္။
အလုပ္သင္ေလးဘဝတုန္းက က်ေတာ္န႔ဲ wardတစ္ခုတည္း က်ေသာ တာရာလင္းေဝ ရဲ႕ ညီအရင္းျဖစ္ေနသည္က က်ေတာ္
ကံေကာင္းတာလားကံဆိုးတာလားပင္။
သူ႔အစ္ကိုရင္းႀကီး ေကာင္းမႈနဲ႔ကေလးကို ျပန္ေတြ႔၍ ဝမ္းသာေပမယ့္ ခုထိစကားသြား
မေျပာရဲေသး။
ဒီကေလး ခုထိမအိပ္ေသးပဲ ဘာေတြလုပ္ေနတာ
လဲ?
Chat boxကို ဖြင့္ျပီး စကားေျပာဖို႕ ခ်ီတံုခ်တံု
နဲ႔။Headေလး ေပၚလာေပမယ့္ ဘယ္ကဘယ္
လိုစေျပာရမွန္းမသိ။
က်ေတာ့္ကို မွတ္မိပါဦးမလား?
Hiလို႕typeျပီးမွ ျပန္ဖ်က္ရသည္။ဒါေလးပဲ
ေရးရေသး လူက ကတုန္ကယင္နဲ႔။ ဘာလဲဟ
က်ေတာ္က ဒီပိန္ေသးေလးကိုေႀကာက္ေနတာ
လား? က်ေတာ္ကေလ အသက္ပဲ၂၅ႏွစ္ျပည့္
ေနျပီးျဖစ္တဲ့ က်ေတာ္ကေလ? ဟားးးးး
ေနစမ္းပါဦး။ ငါက ဘာလို႕စကားမေျပာရဲရမွာ
လဲ? ခု လူခ်င္းေတြ႔လို႔လည္း ရေနျပီကို။
"ကေလး" ဟူ၍ Type ေနျပီးမွ sendပို႔ဖို႕
တံု႕ေနစဥ္
"ေအာင္မဂၤလာအေဝးကားဝင္းထဲ မႀကာခင္
္ေရာက္ေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခရီးသည္တို႕
ရဲ႕ ပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာစစ္ေဆးျပီးမွ ကားေပၚ
ကဆင္းႀကပါ"
ယာဥ္အကူ၏ ေဆာ္ႀသသံ။လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာ
ေသာ ေဘးမွ ဦးေလးႀကီးေႀကာင့္ က်ေတာ္လည္း
အေပၚက အထုပ္ေတြခ်ေပးဖို႕ ထရပ္ရေတာ့၏
အင္းေလ...ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေနျပီပဲ။ ကေလး
ကို ေတြ႔ရေတာ့မွာပါ။
အေရွ႕ဖက္မွ ေနဝန္းနီ ေရာင္နီသန္းေနျပီျဖစ္
ေသာ ရန္ကုန္မနက္ခင္း။
ေန႔သစ္ေလးေရ...ကိုယ္ျပန္လာခဲ့ျပီ။
ရန္ကုန္ေန႔သစ္တို႕က အလုပ္ေတြရႈပ္ေစျခင္းျဖင့္
စတင္ေစသည္။Houseဆင္းတုန္းကထက္ ပိုဆိုး၏။တာဝန္က်ရာ ႀကည့္ျမင္တိုင္ အရိုးေဆးရံု
ႀကီးကို ေရာက္ဖို႕ က်ေတာ္YBSအား မက်င္
လည္။
တစ္မနက္ခင္း ကားမွားစီးျခင္းျဖင့္ တိုင္ပတ္သည္
မဟုတ္ပဲ ျမိဳ႕ပတ္သြားရသည္။ Dutyတရားဝင္
မဝင္ရေသးေပမယ့္ ကိုယ္တာဝန္က်ရာward
ထဲက ဆရာေတြ ဆရာမေတြ စီနီယာ အကို အမ
ေတြအား သြားႏႈတ္ဆက္ရ။
ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးမွာ တာဝန္က်ေန
ေသာ ဆရာႀကီးမ်ားက ေခၚေတြ႔၍ ေျပးရ။
Masterတန္းအတြက္ ႀကိဳျပင္ဆင္ဖို႕ ဖိအားေပး
ႀက။ရန္ကုန္ေရာက္သည္မွ တစ္ပတ္မျပည့္ေသး
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ ဝင္ထားေသာ ပရဟိတ
အသင္းေတြထဲ ဝင္ရေသး၏။
အလုပ္ထဲေယာက္ယက္ခတ္ေနတာ ကိစၥမရွိ။
က်ေတာ္စိတ္မညစ္။ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနေသး
တယ္။
စိတ္ညစ္စရာက အိမ္မွာ။ျပန္ေရာက္လာတဲ့ က်ေတာ့္အားစူးစမ္းသလိုလိုက္အကဲခတ္ေနသည္မွာ အိမ္ရွိလူကုန္ပင္။
မႏၱေလးတြင္ အတူတူေနခဲ့ေသာ ဘႀကီး၏
"ငါ့တူေမာင္က လူေအးပါကြာ" ဟူေသာစကား
ကို သူတို႕ မယံု။
က်ေတာ့္ကို ပထမဆံုးေမးသည္က "မင္းရည္းစား
ရေနျပီလား "တဲ့။
က်ေတာ့္ရာထူး။က်ေတာ္တာဝန္က်ရာ ေနရာ
ေတြထက္ ထိုကိစၥက ပိုအေရးႀကီးေနသည္လား?
"က်ေတာ္ စိတ္မဝင္စားဘူး" ဟူေသာ က်ေတာ့္
အေျပာေနာက္ ေမေမ၏
"ဒါဆို ေမေမ ေဒၚက်င္ကြီ ကို ေျပာထားဦးမွ" တဲ့
ေဒၚက်င္ကြီဆိုတာ က်ေတာ္တို႕ ရန္ကုန္တရုတ္
အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ မဂၤလာပြဲစားအျဖစ္နာမည္
ႀကီး သတင္းႀကီးသူ။
သူေအာင္သြယ္ေပးလို႕ ယူလိုက္ႀကရတဲ့ စံုတြဲ
ေတြမနည္း။
က်ေတာ္ ဆက္ျငင္းခုန္မေနေတာ့။ ဒီရက္ပိုင္း
တြင္း အလုပ္အတြက္နဲ႔ Masterဆက္တက္
ဖို႕သာ အာရံုစိုက္ထားလိုက္သည္။
ကေလးကို လြမ္းတာက လြမ္းတာ တစ္ပိုင္းေပါ့။
က်ေတာ့္မွာလည္း ဒါလည္းေရာဂါ။ ကိုယ့္ရွိလို႕
ရွိမွန္းေတာင္ မသိပဲ အFeel postမွန္သမွ်ကို
အစားpostအျဖစ္ versionလိုက္ေျပာင္းေန
ေသာ ထိုကေလးကိုပင္ က်ေတာ္ကတစ္ဖက္
သတ္ အသားလြတ္ ခ်စ္ေနတာကေတာ့...
ခုလည္းႀကည့္ လိုင္းပြင့္တာန႔ဲ ရယ္ရျပီ။သူမ်ား
ေတြ Pageေထာင္ျပီး အားရပါးရFeelေနႀက
တာကို သူက အစားpostအျဖစ္ ထိုင္ေျပာင္း
ေနတာ။ ဒီဟာေလး ဘယ္ေတာ့ ေခ်ာင္းရိုက္ခံရပါ့
မလဲ?
>>>>>NO<<<<<
"အားးးးးးဘာေတြလဲ ဘာေတြလဲ?English
ကို Englishလိုေရးတာေတာင္ နားမလည္ဘူးး
ဝူးးးး"
ႀကည့္ေလ ရႈပ္ေလျဖစ္ေနေသာ Ortho စာအုပ္
ကို ဖုံးခနဲျမည္ေအာင္ပိတ္ရင္း ထရပ္သည္။
ထူပူေနေသာ ေခါင္းထဲ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းလံုး
ျပည့္ေအာင္ ထည့္ကုတ္ေနစဥ္ ဗိုက္က သူ႕ကုတ္
ေနတာလည္း မဟုတ္ပါပဲ ဂြီခနဲ ထျမည္သည္။
ဟာ ဆာေနျပီ။သူ ဆာေနျပီ။ မျဖစ္ဘူး။
ေက်ာင္းေက်ာပိုးလြယ္အိတ္ထဲ ျဖဲသဲရွာလိုက္တာ
ထြက္လာျပီ Seasonကပူတင္းႏို႕ေပါင္မုန္႔
ကုတင္ေပၚတက္ကာ ထိုင္စားေနလိုက္တာ ညသန္းေခါင္ ၁၂ေက်ာ္ေနျပီ ေပမယ့္ က်ေတာ့္
အစာအိမ္က တက္ႀကြလႈပ္ရွားဆဲ။
"အရိုးမပါတဲ့ လူေတြ ေမြးလာရင္ေကာင္းမယ္
ဒါဆို ငါလည္း အဲ့ortho ဆိုတာႀကီး ႀကည့္စရာ
မလိုေတာ့ဘူး။ ေမြးကတည္းက အရိုးမပါလာရ
မွာ"
ပ်င္းရိျခင္းေျခာက္ပါးတြင္ ဆာသည္။ျပည့္အင့္
သည္။မိုးခ်ဳပ္သည္ ႏွင့္ အစရွိေသာ ပ်င္းရိျခင္း ၃ပါးသည္ဆက္တိုက္စက္ကြင္းျဖစ္စဥ္နဲ႔ ျဖစ္ ေပၚလာသည္။
ဟူးးးးး
တင္းရံုရွိေသာ ဗိုက္ကလးကို ပြတ္ရင္းကုတင္
ေပၚလွဲခ်ရသည္။
"ဒီအခ်ိန္ဆို ပီဇာ ေတြ တင္ခ်င္တင္မွာ"
အိပ္ရာေဘးက ဖုန္းကို ေကာက္ဖြင့္ Fbဖြင့္
see firstလုပ္ထားေသာ အီတလီ စားဖိုမွဴး
ႀကီး wallထဲဝင္ႀကည့္။
အားးလားလား အရာသာရွိမယ့္ျဖစ္ျခင္း။
"ဟာ အသားျပားေတြ။ ခ်ိစ္ေတြ ။ ခရမ္းခ်ဥ္
သီးအကြင္း ႀကီးကရဲေနတာပဲ"
ျမင္ျမင္သမွ် ေျပာရင္း မ်က္ရည္ပင္ဝဲခ်င္လာတယ္
ဟိုေန႔ကပီဇာ အဝမစားလိုက္ရသည့္အျဖစ္က
ေခါင္းထဲ တဝဲလည္လည္။
"ငါ ေဖေဖက ဘာလို႕ စာဖိုမွဴးမလုပ္ခဲ့တာပါလိမ့္"
အကုန္လံုးစားခ်င္စရာႀကီးေတြ။
တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္feelေနစဥ္ ကေတာင္
ဟူေသာ အသံႀကီးက ထထြက္လာ၍ လူပင္
တုန္သြားရသည္။
ဟိုဖက္ခန္းတြင္ ေမေမမအိပ္ေသးပါက
"ႏိုးႏိုး ဒီအခ်ိန္ထိ ဖုန္းသံုးေနလား?"
ဆိုျပီးထေအာ္မွာ။
ခ်က္ခ်င္း silentလုပ္ပစ္ျပီးမွ ဒီအခ်ိန္ႀကီးမွ
ဘယ္သူ လဲဟူေသာသိခ်င္စိတ္က စားခ်င္စိတ္
ကိုႀကီးစိုးသြား၍ headကို တို႕ႀကည့္ေတာ့
"ကေလး မအိပ္ေသးဘူးလား?"
ဟူေသာ Message...
Thank You All
(Unicode version)
/
/
/
တိုးဂိတ်ကို ကျော်သည်နှင့် ရန်ကုန်ဆိုသည့်
အငွေ့အသက်အား ရှုရှိုက်ခွင့်။ လမ်းမီး
ဝါကြင်ကြင်တွေ။ စီးနင်းလာသော Highway
Expressကားနဲ့အပြိုင် မောင်းနှင်နေကြသော
ကားရောင်စုံ။
ညလယ်သန်းခေါင်ချိန်ဖြစ်နေသည့်တိုင် မှော်ဘီ
နားတစ်ဝိုက်တွင် ဟိုတစ်စဒီတစ်စ လင်းနေသော
လမ်းဘေးစားသောက်ဆိုင်လေးတွေ အစီအရီ
သည် ညမှောင်မှောင်အောက် တိတ်တိတ်ဆိတ်
ဆိတ်။
တော်သေးတယ် ကားပိတ်သည်ဟု ဂုဏ်သတင်း
မွှေးနေသော ရန်ကုန်မြို့၏ ညလယ်ခင်းလမ်းမ
ကြီးတွေက ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ရှိပေလို့
မဟုတ်ပါက မန်းလေးသားတစ်ပိုင်းဖြစ်ခဲ့သော
ကျတော့်အတွက် ဘယ်သို့မှ ကားပိတ်သည့်
ဒဏ်ကို ခံနိုင်မည်မဟုတ်။
ရန်ကုန်မြို့သည် ကျတော့်အား တိတ်ဆိတ်ခြင်း
ဖြင့် လှိုက်လှဲစွာကြိုဆို၏။
ဘေးဖက်ခုံမှ ဦးလေးကြီးသည်လည်း ငိုက်မြည်း
လျက် လိုက်ပါလာသည်။ ကားအတွင်း
မီးမှိန်မှိန်အောက် အားလုံးလိုလိုငိုက်မြည်း
နေကြသည်။
ကျတော်တစ်ယောက်တည်းသာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု
အရင်းခံကာ လက်မှ ပရိတ်ကြိုးနီရဲရဲကိုသာ
ကြည့်ရင်း တစ်ကိုယ်တည်းပြုံးမိသေး၏။
အချိန်တွေက အကုန်မြန်တယ်မဟုတ်ပေမယ့်
တော်တော်တော့ ကြာခဲ့ပြီ။
၇နှစ်တာ ရန်ကုန်မြေကို စွန့်ခွာခဲ့ရသော အချိန်
တလျှောက်လုံး တစ်နေ့ ဆိုသည့် စိတ်နဲ့ဖြတ်သန်း
ခဲ့ရတာ။
ခုတော့ အဲ့နေ့ကို မကြာခင်ရောက်လာတော့မည်
ရန်ကုန်မြေတွင် ကျတော့် နေ့သစ် လေးရှိသည်။
မုန့်မပေးချင်၍ ပတ်ပေးခဲ့သော ဤပရိတ်ကြိုးနီ
နီလေးသည် အဆောင်တစ်ခုဆိုတာထက် ပိုခဲ့မယ်လို့ အဲ့အချိန်က မထင်ခဲ့ရိုးအမှန်။
ထိုင်းမှိုင်းမှိုင်းစိတ်နဲ့ အိမ်ပြန်လာသည့် ကျတော့်
အား နယ်နှင်ရာဇသံနဲ့စောင့်ကြိုနေခဲ့သော မိဘ
တွေ။
ရန်ကုန်မှာ ထားပါက ကူးစက်ရောဂါပိုးကူးမည့်လူ
ပမာ မန္တလေးမှ ဘကြီးဆီသို့ပို့ကြတော့သည်။
ငြင်းဆိုခွင့်မရှိ။
တစ်ဦးတည်းသောသား ဖြစ်လျက်နဲ့ ကျတော်ထို
ကဲ့သို့ ဖြစ်နေခြင်းအပေါ် မျိုးရိုးအတွက် မိုးနတ်
မင်းက ဒဏ်ခတ်တာ ဘာညာနဲ့ မေမေက တငိုငို
တရီရီ။
နောက်ဆုံး ခေါင်းငုံ့ရင်းနဲ့ မွေးဌာနီကို စွန့်ခွာခဲ့
သည်။ မိန်းကလေးတွေကို ခံစား၍ မရဘူးဟု
ဆိုခဲ့သော်လည်း ယောကျာ်းလေးတွေကိုလည်း
ရန်မခုန်။ စိတ်ညစ်ညူးနေချိန်တိုင်း လက်မှ ကြိုးနီ
နီကို ကြည့်ရင်း ပြုံးမိတတ်လာတဲ့နေ့တွေ။
သွားညှိစက်တွေစီတန်းလျက် ရယ်ပြတတ်သော
မျက်နှာသေးသေးလေး။ ရင်ခွင်ထဲ တအီအီနဲ့
တစ်ညတာ ခိုဝင်ခဲ့ဖူးသူကိုသာ သတိတရရှိတတ်
လာသည်။
ရေလာစေရန်မြောင်းဖောက်ခံရသောအခါတွေ
တိုင်း ဘာမှမဆိုင်ပါပဲ လက်မှကြိုးက ကန့်သတ်
ချက်ရှိနေသည့်နှယ်
ကျတော်ကပဲ ပိုင်ရှင် ရှိပြီးသားသူလိုလို
ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်စေတတ်စေခြင်းဖြင့်
ဘယ်မြောင်းမှ မဖောက်စေသလိုဘယ်ရေမှလည်း ကိုယ့်ဖက် မစီးစေဖြစ်ခဲ့တော့။
မျက်မှန်နောက်က မျက်လုံးဝိုင်းတွေက
ဟင်း နော် ဆိုပြီးသတိပေးနေသည့်
အလား အဝေးကနေ သြဇာသီးတွေတင်ပို့ခဲ့သည်
မတွေ့ရတာ နှစ်ချီနေပြီပဲ။ နောက်ပြီး ကျတော်နဲ့
ဆုံတွေ့စဉ်က တကယ့်ကလေးပေါက်စလေး။
ဒါကိုများ ဘာလို့များပါလိမ့်လို့ ဇဝေဇဝါအဖြေ
ထုတ်ကြည့်တော့ ဘုရားပါ တ သွား ရတော့၏
သွားတွေမညီမညာနဲ့ဖြူဖြူပိန်ညောင်ညောင်
ကလေးလေးတစ်ယောက်က ကျတော့်ရဲ့
အချစ်ဦးဖြစ်နေခဲ့မယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်မလဲ?
Facebook ဖွင့်ကြည့်မိတိုင်း သဘောတကျ
ရယ်မိစေသည့် acc ပိုင်ရှင်လေး။
တချိန်ကုန် အစားအစားနဲ့။တစ်နေကုန် အစား
ထဲက မထွက်လို့ ထွားလာတယ်တယ်ရင်မှား
လိမ့်မည်။ အရပ်ကလေး ရှည်လာတာကလွဲလို့
ပါးလျလျ ခန္ဓာကိုယ်က ဒီအတိုင်း။
ညကြီးသန်းခေါင် "ဗိုက်ဆာတယ်" ဟူသော
post။ ရော် ခက်နေပြီ။
Facebookကျယ်ပြန့်လာတည်းကသုံးတတ်
နေသော ကလေးအား လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်လောက်
တည်းကခပ်တည်တည်နဲ့ friend requestပို့ထားလိုက်တာ လက်ခံတယ်ဗျာ ဘယ်သူဘယ်ဝါလည်းသေချာကြည့်ပုံမပေါ်ပဲ
ဒီအတိုင်း စွတ်လက်ခံနေတယ်နေတဲ့ ဒီငတုံး
လေးကို တွေ့မှ ပြောဆို ဆုံးမရဦးမယ်။
အလုပ်သင်လေးဘဝတုန်းက ကျတော်နဲ့ wardတစ်ခုတည်း ကျသော တာရာလင်းဝေ ရဲ့ ညီအရင်းဖြစ်နေသည်က ကျတော်
ကံကောင်းတာလားကံဆိုးတာလားပင်။
သူ့အစ်ကိုရင်းကြီး ကောင်းမှုနဲ့ကလေးကို ပြန်တွေ့၍ ဝမ်းသာပေမယ့် ခုထိစကားသွား
မပြောရဲသေး။
ဒီကလေး ခုထိမအိပ်သေးပဲ ဘာတွေလုပ်နေတာ
လဲ?
Chat boxကို ဖွင့်ပြီး စကားပြောဖို့ ချီတုံချတုံ
နဲ့။Headလေး ပေါ်လာပေမယ့် ဘယ်ကဘယ်
လိုစပြောရမှန်းမသိ။
ကျတော့်ကို မှတ်မိပါဦးမလား?
Hiလို့typeပြီးမှ ပြန်ဖျက်ရသည်။ဒါလေးပဲ
ရေးရသေး လူက ကတုန်ကယင်နဲ့။ ဘာလဲဟ
ကျတော်က ဒီပိန်သေးလေးကိုကြောက်နေတာ
လား? ကျတော်ကလေ အသက်ပဲ၂၅နှစ်ပြည့်
နေပြီးဖြစ်တဲ့ ကျတော်ကလေ? ဟားးးးး
နေစမ်းပါဦး။ ငါက ဘာလို့စကားမပြောရဲရမှာ
လဲ? ခု လူချင်းတွေ့လို့လည်း ရနေပြီကို။
"ကလေး" ဟူ၍ Type နေပြီးမှ sendပို့ဖို့
တုံ့နေစဉ်
"အောင်မင်္ဂလာအဝေးကားဝင်းထဲ မကြာခင်
်ရောက်တော့မှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် ခရီးသည်တို့
ရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို သေချာစစ်ဆေးပြီးမှ ကားပေါ်
ကဆင်းကြပါ"
ယာဉ်အကူ၏ ဆော်သြသံ။လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာ
သော ဘေးမှ ဦးလေးကြီးကြောင့် ကျတော်လည်း
အပေါ်က အထုပ်တွေချပေးဖို့ ထရပ်ရတော့၏
အင်းလေ...ရန်ကုန် ပြန်ရောက်နေပြီပဲ။ ကလေး
ကို တွေ့ရတော့မှာပါ။
အရှေ့ဖက်မှ နေဝန်းနီ ရောင်နီသန်းနေပြီဖြစ်
သော ရန်ကုန်မနက်ခင်း။
နေ့သစ်လေးရေ...ကိုယ်ပြန်လာခဲ့ပြီ။
ရန်ကုန်နေ့သစ်တို့က အလုပ်တွေရှုပ်စေခြင်းဖြင့်
စတင်စေသည်။Houseဆင်းတုန်းကထက် ပိုဆိုး၏။တာဝန်ကျရာ ကြည့်မြင်တိုင် အရိုးဆေးရုံ
ကြီးကို ရောက်ဖို့ ကျတော်YBSအား မကျင်
လည်။
တစ်မနက်ခင်း ကားမှားစီးခြင်းဖြင့် တိုင်ပတ်သည်
မဟုတ်ပဲ မြို့ပတ်သွားရသည်။ Dutyတရားဝင်
မဝင်ရသေးပေမယ့် ကိုယ်တာဝန်ကျရာward
ထဲက ဆရာတွေ ဆရာမတွေ စီနီယာ အကို အမ
တွေအား သွားနှုတ်ဆက်ရ။
ရန်ကုန် ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးမှာ တာဝန်ကျနေ
သော ဆရာကြီးများက ခေါ်တွေ့၍ ပြေးရ။
Masterတန်းအတွက် ကြိုပြင်ဆင်ဖို့ ဖိအားပေး
ကြ။ရန်ကုန်ရောက်သည်မှ တစ်ပတ်မပြည့်သေး
သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ ဝင်ထားသော ပရဟိတ
အသင်းတွေထဲ ဝင်ရသေး၏။
အလုပ်ထဲယောက်ယက်ခတ်နေတာ ကိစ္စမရှိ။
ကျတော်စိတ်မညစ်။ပျော်တောင်ပျော်နေသေး
တယ်။
စိတ်ညစ်စရာက အိမ်မှာ။ပြန်ရောက်လာတဲ့ ကျတော့်အားစူးစမ်းသလိုလိုက်အကဲခတ်နေသည်မှာ အိမ်ရှိလူကုန်ပင်။
မန္တလေးတွင် အတူတူနေခဲ့သော ဘကြီး၏
"ငါ့တူမောင်က လူအေးပါကွာ" ဟူသောစကား
ကို သူတို့ မယုံ။
ကျတော့်ကို ပထမဆုံးမေးသည်က "မင်းရည်းစား
ရနေပြီလား "တဲ့။
ကျတော့်ရာထူး။ကျတော်တာဝန်ကျရာ နေရာ
တွေထက် ထိုကိစ္စက ပိုအရေးကြီးနေသည်လား?
"ကျတော် စိတ်မဝင်စားဘူး" ဟူသော ကျတော့်
အပြောနောက် မေမေ၏
"ဒါဆို မေမေ ဒေါ်ကျင်ကွီ ကို ပြောထားဦးမှ" တဲ့
ဒေါ်ကျင်ကွီဆိုတာ ကျတော်တို့ ရန်ကုန်တရုတ်
အသိုင်းအဝိုင်းတွင် မင်္ဂလာပွဲစားအဖြစ်နာမည်
ကြီး သတင်းကြီးသူ။
သူအောင်သွယ်ပေးလို့ ယူလိုက်ကြရတဲ့ စုံတွဲ
တွေမနည်း။
ကျတော် ဆက်ငြင်းခုန်မနေတော့။ ဒီရက်ပိုင်း
တွင်း အလုပ်အတွက်နဲ့ Masterဆက်တက်
ဖို့သာ အာရုံစိုက်ထားလိုက်သည်။
ကလေးကို လွမ်းတာက လွမ်းတာ တစ်ပိုင်းပေါ့။
ကျတော့်မှာလည်း ဒါလည်းရောဂါ။ ကိုယ့်ရှိလို့
ရှိမှန်းတောင် မသိပဲ အFeel postမှန်သမျှကို
အစားpostအဖြစ် versionလိုက်ပြောင်းနေ
သော ထိုကလေးကိုပင် ကျတော်ကတစ်ဖက်
သတ် အသားလွတ် ချစ်နေတာကတော့...
ခုလည်းကြည့် လိုင်းပွင့်တာနဲ့ ရယ်ရပြီ။သူများ
တွေ Pageထောင်ပြီး အားရပါးရFeelနေကြ
တာကို သူက အစားpostအဖြစ် ထိုင်ပြောင်း
နေတာ။ ဒီဟာလေး ဘယ်တော့ ချောင်းရိုက်ခံရပါ့
မလဲ?
>>>>>NO<<<<<
"အားးးးးးဘာတွေလဲ ဘာတွေလဲ?English
ကို Englishလိုရေးတာတောင် နားမလည်ဘူးး
ဝူးးးး"
ကြည့်လေ ရှုပ်လေဖြစ်နေသော Ortho စာအုပ်
ကို ဖုံးခနဲမြည်အောင်ပိတ်ရင်း ထရပ်သည်။
ထူပူနေသော ခေါင်းထဲ လက်ဆယ်ချောင်းလုံး
ပြည့်အောင် ထည့်ကုတ်နေစဉ် ဗိုက်က သူ့ကုတ်
နေတာလည်း မဟုတ်ပါပဲ ဂွီခနဲ ထမြည်သည်။
ဟာ ဆာနေပြီ။သူ ဆာနေပြီ။ မဖြစ်ဘူး။
ကျောင်းကျောပိုးလွယ်အိတ်ထဲ ဖြဲသဲရှာလိုက်တာ
ထွက်လာပြီ Seasonကပူတင်းနို့ပေါင်မုန့်
ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ထိုင်စားနေလိုက်တာ ညသန်းခေါင် ၁၂ကျော်နေပြီ ပေမယ့် ကျတော့်
အစာအိမ်က တက်ကြွလှုပ်ရှားဆဲ။
"အရိုးမပါတဲ့ လူတွေ မွေးလာရင်ကောင်းမယ်
ဒါဆို ငါလည်း အဲ့ortho ဆိုတာကြီး ကြည့်စရာ
မလိုတော့ဘူး။ မွေးကတည်းက အရိုးမပါလာရ
မှာ"
ပျင်းရိခြင်းခြောက်ပါးတွင် ဆာသည်။ပြည့်အင့်
သည်။မိုးချုပ်သည် နှင့် အစရှိသော ပျင်းရိခြင်း ၃ပါးသည်ဆက်တိုက်စက်ကွင်းဖြစ်စဉ်နဲ့ ဖြစ် ပေါ်လာသည်။
ဟူးးးးး
တင်းရုံရှိသော ဗိုက်ကလးကို ပွတ်ရင်းကုတင်
ပေါ်လှဲချရသည်။
"ဒီအချိန်ဆို ပီဇာ တွေ တင်ချင်တင်မှာ"
အိပ်ရာဘေးက ဖုန်းကို ကောက်ဖွင့် Fbဖွင့်
see firstလုပ်ထားသော အီတလီ စားဖိုမှူး
ကြီး wallထဲဝင်ကြည့်။
အားးလားလား အရာသာရှိမယ့်ဖြစ်ခြင်း။
"ဟာ အသားပြားတွေ။ ချိစ်တွေ ။ ခရမ်းချဉ်
သီးအကွင်း ကြီးကရဲနေတာပဲ"
မြင်မြင်သမျှ ပြောရင်း မျက်ရည်ပင်ဝဲချင်လာတယ်
ဟိုနေ့ကပီဇာ အဝမစားလိုက်ရသည့်အဖြစ်က
ခေါင်းထဲ တဝဲလည်လည်။
"ငါ ဖေဖေက ဘာလို့ စာဖိုမှူးမလုပ်ခဲ့တာပါလိမ့်"
အကုန်လုံးစားချင်စရာကြီးတွေ။
တစ်ယောက်တည်း ထိုင်feelနေစဉ် ကတောင်
ဟူသော အသံကြီးက ထထွက်လာ၍ လူပင်
တုန်သွားရသည်။
ဟိုဖက်ခန်းတွင် မေမေမအိပ်သေးပါက
"နိုးနိုး ဒီအချိန်ထိ ဖုန်းသုံးနေလား?"
ဆိုပြီးထအော်မှာ။
ချက်ချင်း silentလုပ်ပစ်ပြီးမှ ဒီအချိန်ကြီးမှ
ဘယ်သူ လဲဟူသောသိချင်စိတ်က စားချင်စိတ်
ကိုကြီးစိုးသွား၍ headကို တို့ကြည့်တော့
"ကလေး မအိပ်သေးဘူးလား?"
ဟူသော Message...
Thank You All