"ကိုခန္႔"
တာရာကိုမႈန္ဝါးဝါးသာ ျမင္ရသည္ကို သတိျပဳမိမွ
မ်က္ရည္ေတြကို ဖယ္ရွားဖို႕ သတိရသည္။
ဘယ္လိုေရာက္လာလဲ မေမးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
"ထိုင္ေလ တာရာ"
ကေလးထိုင္သြားခဲ့ေသာ ထိုင္ခံုတြင္ဝင္ထိုင္ရင္း
အနားေရာက္လာေသာ Waiterေလးကို
"Expresso တစ္ခြက္" သာ ျပီးစလြယ္
မွာသည္။
ရွက္ရြံျခင္းေတြ သိမ္ငယ္ျခင္း ေတြက ကြ်န္ေတာ္
ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေတာ့...တစ္ခုတည္းေသာ
ႀကြင္းက်န္ေနေသာ ခံစားမႈက နာက်င္ျခင္း။
"ငါ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကိုခန္႔။ ဒီလိုျဖစ္လာတာ
ဟာ မင္းေရာ ငါ့ညီ အတြက္ပါ အေကာင္းဆံုး
လမ္းျဖစ္ေနလို႕ ငါေဖာက္ခဲ့တာ။"
အျပစ္တင္ဖို႕လား? မတင္ခ်င္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္
နားလည္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ဒီေလာက္
တန္ဖိုးထားခဲ့ရတဲ့ ရတနာေလးကို သူ႕မိဘ
အသိုင္းအဝိုင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ႏွေျမာတြန္႔တို
ႀကမလဲ?
"ကိုခန္႔...ငါတို႕ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုကိုသြား
ႀကတုန္းက ရခိုင္ကေနေဆးရံုလာတက္ရတဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို မွတ္မိလား?"
တာရာဘာကိုဦးတည္ေနတာလဲ ကြ်န္ေတာ္မသိ
သို႕ေပမယ့္ အေႀကာင္းရင္း မရွိပဲနဲ႔ေတာ့ ဒီအေႀကာင္းအရာကို ဆြဲေခၚမွာေတာ့ မဟုတ္တာ
သိေပမယ့္...
ဘာဆို ဘာမွ အာရံုထဲမရွိေတာ့ေသာ ဦးေဏွာက္
ကို ခဏတာအလုပ္ေပးရသည္။ ထံုေနျပီထင္ပါရဲ႕
"ငါ မမွတ္မိေတာ့ဘူး"
"မဂၤလာဦးညမွာပဲ Shockရသြားတဲ့
ေကာင္မေလး မင္းမွတ္မိမွာပါ။ ေန႔ဆို တစ္ေနကုန္အိပ္ေနျပီးည အိပ္ခ်ိန္မွ ထမင္းေတြဟင္းေတြ ထခ်က္၊ တစ္ညလံုးမအိပ္
ေတာ့တာ...အိပ္ခန္းထဲမဝင္ျဖစ္ေအာင္ အေျခအေနဆိုးလာေတာ့ ေလွ်ာ္ျပီးသားအဝတ္
ေတြပါ ထပ္ေလွ်ာ္လာတာတဲ့ ထိလုပ္လာျပီး
ေယာက်ာ္းျမင္တာနဲ႔ ထြက္ေျပးလို႕ ေနာက္ဆံုး
ကြာရွင္းခံရျပီး ေဆးရံုေရာက္လာတဲ့ တစ္ေယာက္
ကို မွတ္မိတယ္ မလား?"
တာရာသည္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆံုခိုက္ေရွးေဟာင္း
ေႏွာင္းျဖစ္အေႀကာင္းအရာတစ္ခုကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
ေျပာေနသကဲ့သို႕ စကားဝိုင္းကို ဖန္တီးယူထား
သည္။ ဒါသည္လည္း မင္း အထူးျပဳ သင္ႀကား
ေနတဲ့ Majorထဲက လမ္းစဥ္ေတြလား?
YOU ARE READING
NO
Romance(Zawgyi and Unicode) Trust me,you are my one in millions Romance,Funny, Sweet & Pure BL Cover design by Su Myat Yadanar
