"Kaki awak kena kaca? Macam mana boleh jadi macam tu pula? Watch your step."
"Hmm.. tulah. Benda nak jadi. Nak buat macam mana. Saya minta maaf, Lisa. Susahkan awak je kan?"
"Eh tak apa. Saya boleh buat sendiri. Lagipun awak dah lama tak ambil cuti. Rehatlah ya? Jangan banyak fikir." Kata Lisa di hujung talian. Jung Yeon tersenyum mendengar kata-kata semangat dan nasihat gadis Thailand itu.
"Terima kasih sebab faham saya. Nanti kalau saya dah sihat, saya tolong awak."
"Okey. Tapi buat masa sekarang, tak nak. Saya tak nak tengok muka awak dekat office. Faham?" Tergelak Jung Yeon dibuatnya. Hilang sekejap rasa penat, letih, dan sakit mendengar lawak jenaka si gadis cantik itu. Namun, apabila terlihat susuk tubuh Jungkook menuruni tangga, tawanya mati. Serta-merta.
"Err.. Lisa. Saya kena letak telefon dulu. Tak apakan? Nanti saya call awak lagi." Kata Jung Yeon.
"Okey, puan. Jaga diri." Seloroh Lisa. Jung Yeon senyum.
"Awak pun." Talian terus dimatikan. Jung Yeon menoleh ke belakang. Kini Jungkook sudah pun berada di muka pintu rumah. Kemas berkemeja dan dia nampak sihat dari semalam.
"Jungkook.. awak dah okey ke? Dah sihat?"
"Kalau tak sihat, aku tak keluar kerja." Kata Jungkook, dingin. Jung Yeon tersenyum. Walaupun dingin, tetapi cara bicaranya tidaklah kasar seperti selalu. Dengan kaki yang berbalut-balut, Jung Yeon berdiri dan cuba berjalan. Sesekali dia mengaduh ngilu.
"Awak tak nak breakfast ke? Saya dah sediakan." Soalan Jung Yeon dibalas dengan jelingan. Lelaki itu selesai memakai kasut. Dia terus berlalu masuk ke dalam kereta. Jung Yeon melepaskan keluhan panjang dan berat.
"Bila awak nak terima saya semula?"