CHAPTER 33. Move
TREVOR‘S POV
Pagdating ko sa bahay, nadatnan ko ‘yung tatlo na naglalaro ng baraha.
“May tinatagong card si Kevs sa ilalim ng hita niya.” bagot kong wika.
Napatitig si Xander at Shin kay Kevin. Maya-maya ay biglang tumakbo si Kevs bago pa man siya mahawakan nina Shin.
“Gago ka! Kaya pala kanina ka pa nananalo!” inis na sabi ni Shin.
Wala talagang magawang tama ‘to si Kevs eh. Kaya ayoko na siyang kalaro kapag baraha.
Napahamak nga kami niyan minsan noong sinubukan naming maglaro sa isang Gambling House malapit sa UGA.
He‘s also the reason why my goddamn hair is fcking red!!! -__-
I was too busy to re-dye it that‘s why I let this way for the meantime. Maybe it‘s time to dye it back to normal. Just like Lili‘s...
Umupo ako sa sofa at binuksan ang TV.
“Pahamak ka, Trev!” natatawang sabi ni Kevs, habang tumatakbo palayo sa dalawang dinaya niya.
“Walang hiya ‘yan. Libo na ang talo ko, tapos nandadaya lang pala!” ani Xander.
Isa rin tong mga ‘to. Alam na ngang ganiyan ‘yung ugali ng budoy na ‘yan pero kinakalaro pa nila.
“Kumusta naman ang araw mo with Khali?” biglang natanong ni Kevs kaya napatingin ako sa kaniya, pero agad ko ring binalik ang tingin ko sa TV.
“Bitin.” dismayado kong sagot.
Paano ba naman. Lagi niyang kasama ‘yung mga kaibigan niya. These past few days I‘ve been mostly with the four girls.
Not with Khali alone, but four girls.
Buti nalang hindi niya na ako masyadong pinagsasawalang-bahala gaya nung una kaya natitiis ko na. I guess, I‘d have to be contented with that for now.
“Bakit naman?” Xander asked. “Kanina mo pa nga siya kasama. Mula umaga hanggang hapon.”
Kasama? Parang ako nga ‘yung sabit doon eh. I can‘t even properly talk to her. Paano ko siya makikilala?
“She can‘t leave her friends. Especially the girl named Jaemin.” sabi ko. “Whenever she has a vacant time, she goes to Jaemin. She asks about Jaemin and she watches Jaemin.”
“Always Jaemin.”
“How to be Jaemin?”
Nagtawanan sila sa huli kong sinabi. Parang tuwang-tuwa talaga sila sa nangyayari sa akin. Tsk.
Ngunit si Xander lang ang naging iba ang reaction.
“Jeez. I‘m really glad that you were not Jaemin.” Xander said.
I couldn‘t even be bothered by his offensive remark because I keep thinking about Lili.
She once mentioned to me why she treats her friend like that. Jaemin is weak, yet is often caught in troubles without noticing. Kaya hindi niya raw mapigilang hindi bantayan.
Mas lalo tuloy akong naging interesado sa kaniya. I want to know her more.
Kung ganon nga siya sa kaibigan niya mula pa noon, ibig sabihin, siya lagi ang nagtatanggol, nag-aalaga at nagbabantay?
Naranasan niya na kaya ang mga bagay na ginagawa niya sa kaibigan niya?
Mas lalo akong naging desidido na alagaan, protektahan at bantayan siya. I want her to feel those things she gives to her friend as well.
I want her to feel special.
“Baka hindi ka lang talaga niya gusto!” sabi ni Kevs habang tumatakbo parin.
Mabuti nalang at malaki ang bahay naming apat, kaya hindi parin siya nahuhuli nung dalawa hanggang ngayon.
“I know! Goddamn it!” I exclaimed.
Alam ko kasi sinabi niya na ng diretsahan sa‘kin ‘yun! Did he really have to rub it in my face?!
“She‘ll like me back someday! Just you fcking wait, asshxle!” I claimed.
“AT ISA PA.” Napaupo ako nang matuwid nang maalala ko ‘yun. “She seems to treat that guy nicely.”
“Who?” tanong ni Xander.
“Gabriel Zamora.” My face formed a grimace as I state his name.
Tumawa nang malakas si Kevs. Alam kong kilala niya ‘yun dahil napapansin kong nakakausap niya rin sa klase.
“I know why!” sabi niya.
“Sit down.” mabilis kong saad. Umupo siya at tumigil sila sa paghahabulan.
*♡♤*
KHALI‘S POV
Pagpasok ko sa back gate... nagtaka agad ako kung bakit ang daming asul na bagay sa oval. Hindi basta blue, kundi sky blue.
Feeling ko tuloy nagniningning na ang mga mata ko sa nakikita ko.
Shocks. Is this heaven?—Oh, pardon me. I almost forgot that I don‘t belong there.
Nag-mukhang ulap ang mga bagay na nandun dahil sa kulay nito. Parang nate-tempt tuloy akong puntahan iyon.
Bahala na...
Pasimple akong lumapit sa mga asul na bagay para kumpirmahin kung ano ba ito. Hahawakan ko na sana kaso may tumugtog ng malakas. Nabigla tuloy ako kaya napatayo ako ng matuwid.
It was an intro of a music that is very familiar to me because it‘s a song that I‘ve been listening to these past few days.
I‘m not sure about the title, tho. It was just recommended by Jaemin.
I was about to step backwards when someone—no, three girls pushed me forward while giggling.
What the—“Bitaw.” ma-awtoridad kong wika.
“Tara na dun.” ani Jaemin sabay hila sa braso ko.
Nagpatianod nalang ako kahit may iba akong nararamdaman sa set-up na ‘to. Wala naman sigurong masamang mangyayari.
“Anong meron?” tanong ko.
“You‘ll find out later.” she said.
May pa-suspense pang nalalaman.
May naapakan akong ulap kaya napagtanto kong gawa pala ito sa cotton. Ta‘s may mga balloons din na kakulay nito, mayroon pang petals na nagkalat.
Unti-unting dumami ang mga estudyante sa paligid.
“Hey, Jaemin. You‘re all pissing me off. Tell me what this means, or else...” She flinched on my last sentence.
“Ano ba. Hintayin mo nalang!” aniya. Pansin ko ang excitement sa boses niya.
Ano naman kayang binabalak ng mga ‘to? Ito ba ang dahilan kung bakit ang aga ni Jaemin pumasok?
Tss. Never mind! Makapasok na nga lang.
Nang nasa kalagitnaan na kami ng oval, bahagya akong napatigil nang may tumawag sa pangalan ko.
“Khali Vernon!”
Nang tignan ko kung saan nanggaling ay nakita ko ang isang pamilyar na lalaki sa grandstand.
“Diyan ka lang.” he said through the microphone.
May mga palamuti rin ‘yung stage, kapareho ng kulay ng oval. At ngayon ko lang napansin na may mga instruments at tao pala doon, kasama niya.
Kahit ilang metro ang layo namin sa isa‘t isa, batid kong malaki ang pagbabago sa itsura ni Kangaroo.
Baka naman hindi si Kangaroo iyon?
Iba kasi ang kulay ng buhok niya. Nakatingin lang ako sa kaniya habang pababa siya sa grandstand at patakbong lumapit sa kinaroroonan namin.
He was a few meters away from me when someone handed him a bouquet of light blue flowers.
“I‘m not really good with these kinds of stuff but I hope you like it...” sabi niya.
Panay tuloy ang bulungan ng mga Marvelian sa paligid sabay tingin sa akin. Naka-microphone ba naman!
I had a better look at him when he step a little closer to me.
His hair is black. He‘s not wearing an earring like the usual. He‘s wearing a complete uniform and he looks very formal.
He‘s smiling brightly at me.
I admit, that he got even more attractive with his new look. That‘s why almost every girls—his fangirls to be exact—were getting crazier for him.
Screaming from the bottom of their lungs like there‘s no tomorrow! Damn these crazy girls, they‘re breaking my eardrums!
Nang makalapit siya ay inabot niya agad sa akin ang bouquet na siyang tinitigan ko muna bago ko tinanggap.
This color of roses doesn‘t grow naturally, it‘s definitely modified. Did he really prepare all of these for me? Just for this day?
Why is he...
“What the hck is this?” sabi ko.
He mouthed “flowers” and I was instantly pissed off.
Okay, gotta get out of here.
He chuckled.
“Khali Vernon...” he called again using a microphone.
Darn it, Kangaroo! Now, everyone knows my freaking name!
The music suddenly stopped and was changed to a different song. This time, it was unfamiliar to me but it sounds kinda pleasing to my ear.
“KYAAAAAAAAAH!”
It was freaking Kianna. Niyugyog niya ako ng niyugyog habang tumitili siya.
“Look, Khali! It‘s honey myloves so sweet Kevin!” she said while pointing at the stage.
Ugh. What a disgusting endearment! That almost made me throw up my whole breakfast.
Wait—What? That was Kevin? Playing the drums?
“Wow. So, monkeys can play instruments.” As expected, I received a slap on my shoulder.
Kangaroo sang the first part “I give it to you...” while his other hand was over his chest.
Parang nagsitayuan ang mga balahibo ko nang marinig ko siyang kumanta. His voice sounds sweet...
Damn. What‘s wrong with my chest? It‘s pounding like a drum.
Am I nervous? This is so unusual. Impossible! What am I getting nervous for?!
This is because of the loud music! I‘m sure it‘s because of that!
I saw Jaemin screaming like a btch because her apple of the eye is in the stage singing. I couldn‘t even hear what she‘s saying anymore.
Nabingi na yata ako sa mga tili nila. Tibok ng puso ko nalang kasi ‘yung naririnig ko.
I didn‘t know that he can sing this good. Now, I know why Marvelians swoon over him despite his nasty personality.
I was stunned when our eyes met. His stares were intense... Like it can melt something...
Well, he already melted these girls’ hearts.
“KYAAAAAAAAA! KYAAAAAAH! KHALI IKAW NA!!!”
“GANDA MOOOO! ANG SWERTE MOOOO!”
“Will you shut up, Kianna Hurtle? Magkatabi lang tayo, wag mo kong sigawan sa tainga!” inis na bulalas ko.
“What is this for?!” may halong inis na tanong ko kay Kangaroo.
“I wanted to do something for you...” mahinahon niyang wika. “They said girls like these things...”
“I don‘t even know this song.” I stated.
“What?!” kunot-noo niyang wika. “Fck you, Kevin!” he said through the mic.
He sighed.
“Nevermind about that then! I made these for you...” he said as he glance at our surroundings. “Lili likes the sky, so I made a temporary one for her...”
I clenched my fist as I heard the last sentence. I bit my lower lip to suppress these unfamiliar emotions.
He did it for me...
Why would he do this for me? Why would he go this far to do something for me?!
I don‘t even deserve any of this! I don‘t deserve anything!
Hinigit ko siya sa braso at hinila palayo doon upang makausap siya ng mas maayos. Hinarap ko siya nang makalayo kami sa oval.
“I told you to stop liking me!” I said the moment I faced him.
Halatang nagulat siya sa pagsigaw ko.
“I said I don‘t need your opinion...” sagot naman niya sa mahinahong boses. “I will like you as much as I want to...”
I don‘t even know how to respond to that stubborn remark. But the way he said those words with his sincere eyes shut me silent...
Fine...
If that‘s what you want to do!
Let‘s just see Trevor Ace Kang, I‘m sure you‘ll eat those words someday.
No one dares to be with me for a long time.
For someone like me...
For now, I‘ll let him do what he wants, until he realize that he‘s wrong. That he didn‘t truly like me and those feelings were nothing but a huge misunderstanding.
I‘ll let him stay for a while...
Until he eventually leave on his own...
“And I don‘t want anyone coming near you aside from me!” biglang sigaw nito na parang nagmamaktol na bata. “It‘s a declaration, and I‘m marking what‘s suppose to be mine alone!”
What the heck?!
“This is way too chaotic, Kangaroo!” inis na sagot ko.
“You even dyed your hair for this? Now, everyone is getting crazier about it! My ears are about to explode!” I burst out.
“Because Kevin said you like nice guys!” he answered. “I‘ll try to be nicer. I promise, I‘ll be nice!”
“You were duped again!” I exclaimed. “Who says you don‘t look nice? Except for your intimidating aura, you already look the be—”
I shut my freaking mouth up before I could even say something stupid.
I had no problem complimenting him because I do acknowledge his looks, but the way he smiled just now irked me! I didn‘t like that one.
“You‘re about to say something nice!” he said with excitement. “Keep going!”
“No! You‘re imagining it!”
He let out a soft laugh.
“I meant nice, as in mabait.” he chuckled. “I already know that I‘m the best looking guy in the entire Marvel High, Lili.”
Ang yabang niya!
May maipagmamayabang naman talaga siya pero ang yabang niya!
“Whatever! Just end this freaking show already!” I said. “Now, everyone knows who I am because of this event!”
Sinusubukan ko nga mag-lie low tapos gagawin niya ‘to?!
Dahil diyan sigurado ako na mas maraming mata na ang titingin sa‘kin araw-araw. It‘s not that I care about it, umiiwas lang ako sa posibleng gulo.
Alam ko naman na maraming obsessed sa Hari na ‘yan! Sigurado nga ako na nagsisimula na silang isumpa ako eh!
“Everyone probably know you are already!” he replied with furrowed brows.
“That‘s why they have to know that I like you!”
“I want everyone to know that you‘re the one I like!”
Mouuu! I can‘t believe how stubborn he is!
*♤♡*
THIRD PERSON POV
“Grabe, tinamaan talaga si King.” tumawa ang lalaki.
Binuhat niya ang kaniyang sports bag matapos magbihis. Handa itong umalis ngunit hinihintay pa niya ang kaniyang kasama na kasalukuyang nagbibihis pa.
“Sino bang hindi tatamaan kay Khali Vernon? Aminin mo, nagka-gusto ka rin doon, hindi ba?” sagot naman ng kaniyang kasama.
“Yeah, but I wasn‘t expecting anything from her. Una palang, alam ko nang mailap siya. Si King nga nahihirapan pa sa kaniya.”
“That was a pretty big move he did for Khali Vernon. I‘m sure wala nang magtatangka pa doon after nun.”
“And thanks to her, we didn‘t had a hell training this day because King was in a good mood.” natatawang sagot ng lalaki.
Hindi lang kasi ace player ng team nila si King, vice-captain din ito kaya‘t minsan ay siya ang namumuno sa team nila kapag wala ang team captain.
“You‘re right.” sagot ng kasama saka sila bahagyang natawa.
Madilim na ang kalangitan, at tanging mga ilaw na lamang ang nagbibigay liwanag sa paligid.
Sila nalang rin ang natirang estudyante sa kanilang paaralan. Ang mga atletang kagaya nila ay madalas na mahuli sa pag-uwi dahil sa mga training.
“Pupunta ka ba sa Hotnight? Nag-aaya si Kenji. Dadalhin daw nung girlfriend number three kuno niya ang mga kaibigan niya dun.”
“Really? I‘m in!” mabilis na sagot ng kasama.
“Oh, Kevin just texted me. Nandoon na raw siya.”
“Hindi naman magpapahuli ‘yun!” tumawa ang lalaki. “Si King ba nandun rin?”
“Oo raw. Kevin said na magce-celebrate na rin daw tayo para kay King. Bugok talaga ‘yun.” natatawang sagot nito.
Pinulot na din ng lalaki ang bag pagkatapos niyang mag-ayos. Lumabas sila sa men‘s locker room at sabay ring naglakad sa madilim na kalsada ng siyudad na tanging streetlamps lang ang nagbibigay liwanag dito.
Habang nagkwekwentuhan ang dalawang magkaibigan. Biglang may humarurot na malalaking motorsiklo sa tabi nila.
Muntik nang mahagip ang isa kaya hindi nito napigilang kabahan at mapamura.
“FCKSHT! Who the hell was that asshole? Come back and I‘ll break your face!” galit na sigaw ng lalaki.
Hindi nila namalayang may paparating pa palang isang motorsiklo, ngunit dahil sa malakas na tunong ng makina nito‘y na-alerto sila‘t nagkaroon ng tiyansang nakaiwas sa tubong ihahampas sana sa kanila ng rider ng motor. Sinundan pa ng tatlong umaarangkadang motor.
Bumalik din ang nauna at dinaluhan ang mga kasama.
Pinaikutan ng mga misteryosong rider ang dalawang lalaki habang nakasakay pa sa kanilang naglalakihang motor.
Walang takas ang dalawa dahil oras na subukan nilang lumagpas sa ginawang bilog ay hindi malabong mabalian sila ng buto.
Permanenteng nakangisi ang mga maskarang suot ng mga ito. Malawak na ngisi na halos umabot hanggang tainga na pula ang kulay. Maputi ang kabuuan at may ilang koloreteng nakalagay. Isa lang ang maiisip mo kapag nakita mo ang itsurang ito.
Clown.
Nanlaki na lamang ang mata ng dalawang binata nang mapagtanto nila kung sino ang mga ito.
“Jokers.” sabay nilang sambit.
Sabay na nagtawanan ang mga tinawag nilang Jokers, matinis ang ilan, na parang bang mapaglarong pakinggan.
“Hell-o!” sabay-sabay nilang saad na pinasundan pa ng halakhakan.
“I am J1!”
“I am J2!”
“I am J3!”
“I am J5~!”
“I am J6!”
“And I am J....7! We are the Samsung. Yihihihahahaha!” sunod-sunod nilang sabi, habang sakay pa rin ng motor at pinalilibutan ang dalawang walang labang lalaki.
Is that suppose to be a joke? naisip ng isa sa dalawang lalaki.
Ngunit di kalaunan ay napansin niya rin ang mga numerong nakasulat sa bandang noo ng bawat Jokers. Animo‘y nakaukit sa maskara ang simbolo.
“Hindi kami nakikipag-biruan.” a naman ng isa pa.
“Gusto lang naman namin kayong patawanin!” sabi ng isa sa Jokers, boses babae ito ngunit sinadya yatang ibahin ang boses kaya‘t tunog matinis ito. Ang numero sa kaniyang noo ay #3.
“This ain‘t funny, assholes!” kinakabahang pagsasalita ng lalaki. Kahit natatakot man siya, pinipilit niyang maging matapang.
“Wow, ang gwapo mo pala talaga Kyle. Lalo na sa malapitan! Pero syempre, mas gwapo pa rin si King~!” malanding sabi ng isa sa Joker.
Halata naman sa boses na babae rin ito. Nagtaka tuloy ang lalaking Marvelian dahil kilala siya nito.
Iwinagayway ng lalaking Joker ang kaniyang hawak na baseball bat na itim. Hindi namalayan ng nasabing Kyle na hahampasin na pala siya sa likod, kaya hindi niya naiwasan ito.
Nagtawanan ang Jokers kasabay sa pagbagsak ni Kyle sa sahig. Samantalang dinaluhan naman siya ng kasamang lalaki.
“Ano bang kailangan niyo?!” galit na sigaw ng kasama ni Kyle.
“Wala naman~” sabi ng #5.
Nagsibabaan ang mga Joker sa kanilang mga sasakyan. Tumakbo ang Joker na may numerong 7 palapit kay Kyle na nakahandusay na, sisipain niya sana ito ngunit itinulak siya ng kasama nito.
Agad ding sumugod ang #3 at hinampas ang lalaki sa likod, dahilan ng pagbagsak niya.
Nagtawanan ang mga Jokers habang pinapanood nila ang dalawang lalaki na pilit tumatayo kahit nahihirapan na.
Hanggang sa nilapitan sila ng tatlong Jokers at pinaghahampas ng metal pipe gamit ang buong lakas nila. Tila nais pahirapan at pakinggan ang mga daing nila.
Pilit na lumalaban si Kyle at ang kasama niya. Ngunit wala silang magawa, sa huli ay bumabagsak pa rin sila dahil sa mga natatamo.
“What now? Beg for your lives, asshxles!” nagagalak na sambit ni #6.
Ngunit wala ni isa ang nagmakaawa. Hinding-hindi sila magmamakaawa sa mga katulad nila.
“C-Coward...” kahit hirap sa pagsasalita ay nasabi ito ng lalaki. Puno ng galit at nanlilisik ang mga mata nito habang nakatitig sa kanila.
“Huh? Are you saying something?” natatawang tanong ng Joker.
Ininda ng dalawa ang sakit sa kanilang katawan. May mga nabaling ribs, sanhi ng natamong hampas. Umaagos ang dugo galing sa gilid ng noo, at ilong. Putok ang mga labi nila pati ang gilid ng mga mata.
Halos di na makilala ang dalawa dahil natatakpan na ng mga pasa at dugo ang mukha nila, isama mo pa ang pamamaga ng mukha.
Masakit ang buong katawan nila. Mula ulo hanggang paa, may pasa sila, dinaig pa ang taong sumailalim sa hazing.
Naisip ng lalaki na katapusan na yata nila ito. Sa kasamaang palad ay walang CCTV camera ang kalye kung nasaan sila ngayon, kung meron man, mahihirapan din silang mahuli ang mga salarin dahil sa suot na maskara ng mga ito.
Madalang pa namang may dumaan sa kalyeng ito sa ganitong oras, kaya maliit ang tyansang may makakakita sa kanila dito. Masuwerte na sila kung makakaligtas pa sila sa lagay nilang ito.
Sa kabila ng mga natamong sugat ng lalaki ay walang takot nitong tiningnan ng masama ang mga may gawa sa kanila nito.
“M-Magba—bayad k-kayo...” pilit na sambit nito.
Ilang sandali lang din ay umalis na ang Jokers at iniwan ang dalawang lalaki sa ganoong sitwasyon.
×××