Atom
Halos hilahin ko ang oras makarating lang ng pilipinas dahil sa sinabi ni Ella na ilalayo nya sa akin ang anak ko. Kailangan kong mabawi ang anak ko, hindi ko rin maintindihan kung anong sinasabi nya inilayo ko ang anak nya. Kailangan malaman ko ang totoo.
“Kenetic! Asan ka? Kailangan kitang makausap tungkol kay Ella, hawak nya ang anak ko at sinabi nya na ilalayo nya sa akin! Kaya hanapin mo sya!” Sabi ko saka ko binaba yung phone. Hindi ko na sya binigyan na makapag salita pa, mas kilala nila si Ella kaya dapat sila ang kumausap pere hindi pa kami tapos ng babaeng yun. Humanda sya sa akin pag uwi ko ng pilipinas.
Pag labas namin ng airpot agad kong hinatid si Mara sa condo nya pero bago makaalis pinigilan na nya ako.
“Hon, mamaya kana umalis let’s make love first…” Bulong nya sa akin saka ako niyakap at hinalikan sa labi.
“I need to go maybe next time.” Saad ko. Kailangan kong mahanap ang anak ko.
“Okay, call me when you got home.” She kissed me again.
“Okay.” Sabi ko saka ako ko iniwan para umalis.
Habang nasa kotse ako agad kong tinagawan ang kapatid ko para makibalita pero hanggang ngayon hindi nya parin alam kung nasaan si Ella at ang anak ko. Kapag lang may nangyaring masama sa anak ko baka mapatay ko si Ella.
“Hanapin mo! Kapag may nangyari masama sa anak ko hindi ko alam kung anong magagawa ko dyan sa babaeng yan!” Sigaw ko.
“Don’t worry I’ll search for her!” Sigaw nya din. Saka binaba yung phone.
Siguruhin lang nya dahil kapag ako ang nakakita sa babaeng yun lintek lang ang walang ganti.
Pumunta ako sa office para hanapin yung mga kaibigan ni Ella dahil sigurado ako na may alam sila sa pag kuha ng babaeng yun sa anak ko.
“Nako sir Atom hindi sya nag text.” Sabi ni Raya.
“Last night mag kakasama kami kasi inalagaan namin si Tammy pero umuwi din kami ni Raya agad.” Dagdag ni Rica.
“Siguraduhin nyo nalang na hindi nyo tinatago yang babaeng yan at kapag tumawag sa inyo sabihin nyo agad sa akin!” Sabi ko saka iniwan sila. Asan ko ba hahanapin ang babaeng yun!
Biglang naalala ko ang parent’s nya. Tama siguradong may alam ang mga magulang nya.
Pag dating ko sa bahay nila agad kong nakita ang mommy nya pero mukhang galing ito sa pag iyak, nagulat din sya na makita ako pero hindi ko alam kung bakit gayong ngayon lang kami nag kita.
“Ma’am pwede bang malaman kung nasaan ang anak nyo?” tanong ko. Pinipigil kong hindi ipakita ang galit ko.
“W-Wala sya. Umalis k-kasama ang anak n-nyo.” Sabi nya habang hirap na hirap sa pag sasalita.
“Darling, sino yang kausap mo?” tanong ng bagong dating na hula ko ay ang ama ni Ella. Mag kamukha sila kaya walang duda.
“Anong sinasabi nyo na anak namin?” naguguluhan ako dahil ang alam ko ako lang ang magulang ng anak ko. Akin lang ang anak ko!
“Pumasok muna tayo sa loob para maipaliwanag namin sa iyo ng mabuti ang lahat.” Sabi ng Matandang lalaki.
“You have to know the truth.” Sabi ng matandang babae. Mabagal akong nag lakad at sumunod sa kanila papasok ng bahay. Hindi ko alam kung anong mga malalaman ko pero kinakabahan ako sa mga sasabihin nila sa akin.
Pag katapos nilang sabihin ang lahat ng dapat kong malaman halos huminto ang mundo ko dahil hindi pa pumapasok sa utak ko na totoo lahat ng iyon.
Hindi ko alam kung maniniwala ako sa sinabi nila na si Ella ang ina ng anak ko at asawaa ko sya, na pareho kaming nawalan ng alaala dahil sa pareho kaming na aksidente isang taon na ang nakalipas.
Hindi sana ako maniniwala kung hindi lang nila pinakita sa akin ang mga pictures namin kasama ang anak namin at sa mga pictures na iyon lagi kaming naka ngiti.
We used to be happy.
We used to be a family.
Bumaba ako ng sasakyan at sumigaw ng malakas dahil iyon lang ang paraan para hindi ako mabaliw. Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman dahil ngayon pakiramdam ko sobrang manhid ng katawan ko.
Ella is my wife and the mother of my child.
Pumikit ako para pigilan ang mga luhang gustong tumulo. Bigla ang balik ang mga alaala ng una ko syang makita kasama ang kapatid ko at ipakilala sya sa akin. Kaya pala ang lakas ng tibok ng puso ko dahil hindi lang sya kung sinong estranghero dahil sya pala ang asawa ko, na akala ko ng iwan sa amin ng anak ko. Damn! Gusto kong mag wala dahil itinago nila sa amin ang buong katotohanan pero kabaligtaran ang nararamdama ko, dahil ngayon hindi ako makapag salita gusto ko lang umiyak ng umiyak.
Pag uwi ko ng bahay nakita ko ang tatlong kapatid ko na nag uusap usap pero ng makita nila ako agad silang lumapit sa akin.
“Atom, what happened, you look troubled?” Tanong ni Lee. Tumingin lang ako sa kanila at kitang kita ko ang pag alala sa mga mukha nila. Umupo ako sa isang silya saka nag salita.
“I know the truth.” Hindi sila nag salita pero nakatayo pa rin sila sa harap ko. They’re my brothers, my twin brothers; we used to be transparent to each other.
“Atom, Alam naman namin na mali kami dahil tinago namin sa sayo ang lahat pero sana maintindihan mo kami, you are so broken back then that we can’t stand seeing you destroying yourself.” Paliwanag ni Keni. Pero hindi ko pa rin sya tinitingnan. Hindi ko kaya na makita ang mga mata nya at malaman na totoo ang mga sinasabi nya dahil kahit ano pang sabihin nila hindi mababago nun ang isang taon na lumipas na hindi namin nakasama ng anak ko si Ella.
“Atom, Alam namin na galit ka kaya ilabas mo yan, suntukin mo kami, murahin mo kami isumpa mo kami.” Sabi ni Lee. Gusto kong gawin yun pero namamanhid ang buong katawan ko.
“Atom, ano ba! Mag salita ka! Alam namin na galit ka! Saktan mo kami! Diba ganyan naman tayo kapag nagagalit nag susuntukan tayo! Para lang mailabas ang nasa dibdib natin kaya gawin mo para makaganti sa mga ginawa namin!” Sigaw ni Solid saka ako hinawakan sa kwelyo ng suit ko at niyugyug ako pero wala akong reaksyon.
Biglang naalala ko noong mga bata pa kami ang sabi sa amin ng mga magulang namin mag mahalan daw kami mag kakapatid dahil kami lang ang tutulong sa isat isa pag dating ng araw.
“Love each other because you are a family.” My mom said.
“Family is always there to support and be there for one another.” My dad said.
“Yes! Dad, Mom, we also love you!” sabay sabay namin sabi. That moment we know that no matter what happened we will always there for each other.
“Nang unang beses na gumising ako wala akong maalala, I’m lost and I don’t know what to do and then I saw the three of you, suddenly I feel safe, even though I don’t know each one of you. Because even though my mind didn’t recognize you, my heart says that I used to know you.”
Nakita ko ang mga luha sa mga mata nila. Ngayon ko lang silang nakitang ganito. Hindi ako galit sa kanila mas tamang sabihin na disappointed ako dahil akala ko mag kakapatid kami na walang tinatago sa isat isa pero nagawa nilang itago ang isang taong pinakamahalag sa akin, my wife.
------------------------
This chapter is about family kaya mahalin natin ang atin kapamilya dahil walang ibang tutulong sa atin sa lahat ng oras kundi sila.
Nasaan kaya si Ella? hahahah
100 comments na walang flood at matino saka ang sunod update!
Thanks Readers! XDD