(A/N: Dit hoofdstuk bevat flashbacks. De delen dat in het schuin gedrukt zijn, zijn de flashbacks. Ik hoop dat jullie het snappen.)
Vandaag is het zover. Ik ga mijn vrienden, het internaat en Los Angeles verlaten. Net zoals de andere dagen neem ik een oversized sweater en een broek.
Ik word nog steeds na gewezen als ik door de gangen loop en ik word ook nog steeds uitgescholden. Ergens ben ik wel blij dat ik hier weg mag.
Ik doe geen rokjes of kleedjes meer aan en ook geen korte of strakke shirts.
Elke avond huil ik mezelf in slaap. Aaron probeert me te troosten, maar het lukt hem niet vaak.
Ik ben gebroken. Mason heeft mij officieel gebroken. Vandaag is ook de dag dat hij van school moet gaan. Ze hebben hem vijf dagen gegeven om alles in te pakken, afscheid te nemen van iedereen en een nieuwe school te vinden.
Ik doe mijn laatste spullen in een koffer. Er zijn al een paar dozen naar ons nieuwe huis, of eigenlijk penthouse, opgestuurd. Nu heb ik dus nog maar een koffer en een handtas. Mijn moeder zou er binnen een uurtje zijn.
Ik ga voor de laatste keer eten in de kantine. "Hey iedereen." zeg ik zacht als ik bij mijn vriendengroep ga zitten.
De laatste vijf dagen waren we allemaal heel stil. Het is echt deprimerend aan onze tafel. Jer troost Yara omdat ik weg ga en haar bevalling volgend schooljaar dus zal missen. Link troost Mirthe omdat we net weer zo'n goede vriendinnen zijn geworden als vroeger. Haley troost Scott. Het is grappig om te zien omdat Scott de enige jongen is die huilt en zijn vriendin niet aan het troosten is.
"Kunnen jullie voor een uurtje stoppen met huilen. Het is niet alsof ik jullie nooit meer zal zien. Ik kom elke vakantie weer naar Los Angeles en jullie kunnen misschien ook eens in een vakantie naar New York komen." zeg ik misschien een beetje te bot. Meteen veegt iedereen zijn tranen weg. Ik geef hun allemaal een waterig lachje.
"Maar je zal niet bij mijn bevalling kunnen zijn." zeg Yara. "Ik zal er zijn al moet ik een prive-vliegtuig afhuren om hier zo snel mogelijk te zijn. Ik zal er bij zijn." zeg ik overtuigend. Nu ziet ze er al een stuk blijer uit.
Na nog afscheid te nemen van iedereen loop ik met mijn koffer naar buiten, waar de auto van mijn moeder al staat te wachten. "Hey lieverd." zegt ze lief. "Dag mam." Ik ga op de achterbank zitten en zet mijn koffer naast me.
De auto vertrekt en ik begin aan mijn zes maanden op het internaat te denken. De leuke en de slechte dingen. Hoe ik de eerste keer de jongens ontmoette.
De deur staat op een kiertje en ik hoor stemmen in de kamer. "Vandaag krijgen we een nieuwe kamergenoot." zegt een jongen met zwart haar. "Ik hoop dat die gast niet zoals vorig jaar is." zegt een andere jongen met blond haar. Ze moesten is weten, ze hebben er totaal geen idee van dat ze een meisje als kamergenoot krijgen. "Vorig jaar was echt erg." zegt weer iemand anders. Als ik het goed zie zijn er vijf jongens in de kamer. Ik verzamel al mijn moed en klop aan. "Ik ga wel." hoor ik een van de jongens zeggen. Ik sta oog in oog met een jongen met bruin haar. "Hallo schoonheid, wie is de gelukkige voor wie je hier bent" vraagt hij flirterig. "Ik kom voor niemand." zeg ik. "Wel, waarom ben je dan hier?" vraagt hij verward. "Ik ben jullie nieuwe kamergenoot." zeg ik een beetje onzeker. Zijn ogen gaan wijd open. "Oh, kom dan maar binnen." zegt hij snel. Alle jongens kijken me aan, ik word hier echt onzeker van. Ik zal er maar aan moeten wennen want ik ben het enige meisje op deze school. "Voor wie kom je?" vraagt een van de jongens. "Ze is onze nieuwe kamergenoot." legt de jongen met de blauwe ogen uit. "Hey, ik ben Starlett." Het begint hier echt een beetje gênant te worden. Wat dachten mijn ouders wel niet. Mij naar een jongensinternaat sturen. "Ik ben Grayson en dat zijn Jeremy, Jake, Link en Aaron." zegt de jongen die de deur had opengedaan. "Wie slaapt er eigenlijk op deze kamer?" vraag ik. "Grayson, Jeremy en ik slapen op deze kamer. Link en Aaron slapen hiernaast." legt Jake uit.
Hoe ik Jaden, Austin, Brian en Noah ontmoette.
Er lopen een paar jongens naar ons toe. "Starlett, wat doe je bij deze losers? Zou je niet beter bij ons komen?" zegt degene die duidelijk de leider is. Hoe weet die gast mijn naam zelfs? "Jaden, rot op." zegt Grayson. "Laat haar nu toch eens beslissen." zegt Jaden. Ik mag hem echt niet. "Ik denk toch dat ik liever hier blijf." zeg ik met een nep glimlach. "Best." zegt Jaden kortaf. Wanneer hij wegloopt volgen zijn vrienden meteen.
Aan hoe ik Zack ontmoette.
Ik ga weer dansen en er komt een jongen die ik volgens mij eens op school heb gezien bij me dansen. "Hey, ik ben Starlett." stel ik mezelf voor. "Weet ik, ik zit bij je op school. Ik ben Zack" stelt dan hij zich voor. Zack en ik dansen, drinken en praten nog een beetje.
Die avond is misschien zo goed afgelopen, maar uiteindelijk zijn we wel vrienden geworden. Dat is wat telt toch?
Ook denk ik aan de dag waarop ik Scott aan de andere voorstelde, Yara en Jer voorstelde. Dat ik Mirthe na een lange tijd die avond terug zag en dat Gray me had gevraagd zijn vriendin te zijn.
We lopen de lift uit en gaan naar mijn kamer. Ik doe de deur open en iedereen is er al. Dat is gemakkelijk, dan moet ik ze niet allemaal gaan zoeken. Scott en ik lopen naar binnen. "Hey jongens dit is Scott. Scott, dit zijn Grayson, Jeremy, Jake, Aaron en Grayson." zeg ik snel. Ze geven elkaar een bro hug.
Yara en Jer staan er maar wat ongemakkelijk bij. Ik loop naar haar toe. "Yara waar ben je op aan het wachten?" vraag ik fluisterend. "Ik weet niet, dit is gênant." fluistert ze terug. Ik zucht en duw haar naar Jeremy. Ze botst tegen hem aan. "Sorry." zegt ze snel.
We volgen elkaar naar binnen en daar zie ik iemand staan die ik al een lange tijd niet meer gezien heb. "Mirthe!" roepen Yara, Haley, Scott en ik door de kantine wat me wat blikken oplevert. "Starlett Yara Haley Scott!" roept ze terug. Mirthe komt op ons afgelopen. Toen we in de lagere school zaten was ze een deel van ons groepje. Tot ze moest verhuizen. We hebben haar al vijf jaar niet gezien ofzo. "Wat doen jullie hier?" vraagt ze blij. "Ik zit hier op school en Scott, Haley en Yara kwamen me bezoeken." leg haar uit. "Wacht... Waarom zit jij op een jongensinternaat?" vraagt ze verward. En zo geef ik mij uitleg voor de duizendste keer.
Ik ga naar Grayson, die zo te zien op me stond te wachten. "Jer zei dat je iets wou vragen." zeg ik zo nonchalant mogelijk. "Ja, ik weet niet echt hoe ik dit moet vragen dus ik ga het gewoon doen." zegt hij zenuwachtig. Hij haalt een doosje uit de zak van zijn jas. "Starlett Micheals, wil jij mijn vriendin zijn?" vraagt hij lief. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Ik wacht hier al de hele avond op en nu weet ik niet wat ik moet zeggen? "Ja!" krijg ik er eindelijk uit. Hij trekt me lachend naar zich toe en drukt zijn lippen op de mijne. Ik trek me terug uit de kus. "Wat zit er in het doosje?" "Wat heb ik toch een nieuwsgierige vriendin." zegt hij. Ik krijg een warm gevoel vanbinnen doordat hij mij zijn vriendin noemt. Hij doet het doosje open en haalt er een ketting uit met een hartje als bedel.
De dag dat Jer me vertelde dat Gray vreemd ging en dat Jaden me kwam troosten.
Ik wou je uitleggen wat er gebeurd is met Mirthe." zegt hij bijna onverstaanbaar. "Het begon allemaal een maand geleden. Ik liep door het stad en zag daar Grayson met een ander meisje. Ik zocht er niks achter maar ik wou met hem spreken. Dus ik loop naar hun en dan beginnen ze te kussen." begint hij. Waarom is hij nu alles op Grayson aan het steken. Hij is bedrieger, niet Gray. Ik besluit om verder te luisteren. "Daarna liep ik terug weg. Een paar dagen later confronteerde ik hem er mee. Hij zei dat hij dat meisje al een halve maand aan het daten was." Mijn mond valt open. Als dit waar is vermoord ik Grayson straks echt. "Ik gaf hem een maand om het aan jou te vertellen. Eergisteren was de tijd op. Ik ging het jou vertellen maar Grayson begon Mirthe en mij dronken te voeren. In truth or dare begon hij eerst heel normaal maar naar het einde toe begon met vreemde vragen te stellen en rare opdrachten te geven."
"Starlett?" hoor ik iemand vragen. Ik kijk niet op. Ik word opgepakt en ergens naar toe gebracht. "Het komt wel goed." zegt de stem. Ik weet niet bij wie ik ben want ik ben nog steeds aan het huilen. Het is wel al wat beter, maar mijn blik blijft wazig. "Ik dacht dat hij anders was." zeg ik snikkend. "Waarom word ik altijd bedrogen." Ik zie weer wat beter. Het is heel stil. Jaden zit naast me sussende woordjes te zeggen. Ik stop eindelijk met huilen. "Bedankt." zeg ik zacht.
Wanneer ik zelfmoord probeerde te plegen, maar mijn vrienden me tegen hielden.
Ik loop naar een brug en ga op de rand staan. Ik ga springen. Yara, Jeremy, Mirthe, Gray, Aaron, Jake, Link, Austin, Noah, Zack, Brian en zelfs Jaden en Rachel staan mijn naam te roepen. Ik weet niet eens wat Jaden en Rachel hier doen, want hij herinnerd me niet meer en zij haar me omdat ik verliefd ben op haar 'vriendje'. "Star, niet springen!" roept Yara. Aaron en Gray lopen naar me toe, maar ze kunnen me niet meer redden. Ik spring. "Ik wil niet dood." roep ik onrustig. Ik probeer de rand van de brug te pakken. Het lukt me. Gray en Aaron pakken ieder een van mijn handen. "Kom op Star! Je bent sterk! Je kan dit!" zegt Aaron aanmoedigend. Ik probeer me omhoog te trekken.
De dag dat ik te weten kwam dat Yara zwanger was en dat ik Nathan, Jeroen en kevin terug zag.
"Wat is er aan de hand?" vraag ik als ik naast hun ga staan. "Ik denk dat het beter is als je gaat zitten." zegt Yara fluisterend. Ik doe wat ze zegt. "Ik ben zwanger." zegt ze. Ik kan het amper horen, maar ik heb het wel verstaan. Mijn mond valt open.
Ik hoor verschillende stemmen aan de deur. Ik weet niet juist hoeveel. "Weet je zeker dat dit het juiste huis is?" "Ja." "Ik wist niet dat ze rijk was." Ik doe de deur open en daar staan Nathan, Jeroen en Kevin. "Wat doen jullie hier." Dit zijn vrienden uit Italië, maar ze spreken wel Engels. Twee zomers geleden toen ik 15 was ben ik op vakantie gegaan. Het was toen ongeveer vier maand uit met James en vier maand na de verkrachting. Ik voelde me vies en kapot, maar liet het niemand zien. Jeroen en Nathan hebben een relatie. Ik had een crush op Nathan. We zijn ook anderhalve maand samen geweest. Ze hebben me door een moeilijke tijd geholpen. Vorige zomer zou ik normaal gezien teruggaan, maar mijn ouders wouden dat ik thuis bleef. "We wouden je zien en niet via facetime. Het is bijna 2 jaar geleden." Ik krijg tranen, want als ik eerlijk ben mis ik ze elke dag. Ik trek ze alle drie in een knuffel.
Het moment dat ik Nathan vermoord heb.
Ik kijk in Nathan zijn ogen. "Het spijt me." zeg ik. "Ik heb geen, in tegenstelling tot jou, geen spijt." zegt hij. Dit breekt mijn hart. Ik vond hem het beste vriendje dat ik gehad had en nu heeft hij mij eigenlijk al de hele tijd belazerd. Ik schiet hem neer met een gilletje dat uit mijn mond komt.
Toen ik te weten kwam dat Mason een sekstape had gemaakt.
Ik open de zware deur van de kantine en iedereen kijkt me aan. Ik kijk verward om me heen, maar ga gewoon bij mijn vrienden zitten. "Waarom kijken jullie zo?" vraag ik doelend op hun medelevende blikken. "Weet ze het nog niet?" vraagt Jeroen aan Kevin. "Wat weet ik nog niet?" vraag ik weer. "Mason... Hij heeft iets naar heel de school gestuurd." zegt Brian. Ik kijk hun vragend aan. "Het is een filmpje waarin jullie seks hebben." gaat Noah verder. "Hij heeft wat?!" Dus ik had het fout hij heeft me gebruikt. Net zoals James en Nathan. Gefrustreerd haal ik een hand door mijn haar.
Ik kan dit niet. Ik kan mijn vrienden niet achterlaten. "Stop de auto." zeg ik abrupt. Ik maak mijn gordel los en stap de auto uit. "Sorry mam, maar ik moet op deze school blijven." zeg ik door haar raam voordat ik wegloop.
Ik weet wat ik moet doen. Ik loop terug naar binnen en naar de juiste kamer. Ik klop aan. "Starlett, wat doe jij hier?" vraagt hij verward.
"Ugh Aaron, hou je gewoon je mond en kus me." zeg ik. Hij trekt me naar zich toe en drukt zijn lippen met passie op de mijne.
Ik trek terug en zeg iets wat ik al veel eerder had moeten doen. "Ik hou van je." Hij glimlacht naar me. "Ik ook van jou en nu Star wil je mijn vriendin zijn." Ik ben nog nooit zo blij geweest. Ik heb andere vriendjes gehad zoals James, Grayson en Jaden. Maar bij geen van hun allemaal had ik het gevoel dat ik nu heb. "Ja, dat wil ik." zeg ik blij waarna ik hem weer zoen.
(A/N: Dit was het einde van deel 1 van jongensinternaat. Morgen komt er gewoon een nieuw hoofdstuk, want ik ga een tweede deel maken. Ik ga er geen apart boek voor maken, maar het gewoon hier achter plaatsen.)