Μάγια
Βγήκαμε έξω από το κτήριο με τον Ανδρέα μιλώντας και γελώντας περί ανέμων και υδάτων. Ηταν σαν η πρώτη φορά που γνωριστήκαμε.
Τα μάγουλά μου σε όλη την διάρκεια της συζήτησης ήταν λίγο κόκκινα.
Είχε νυχτώσει και έκανε λίγο ψύχρα.
Την πλάτη μου σκέπαζε το δερμάτινό του, γιατί όπως είπε ' Δεν θέλω να μου κρυώσεις! 😉"
Ανάμεσα στον πολύ τον κόσμο αναγνώρισα τούς δικούς μου και έτρεξα κοντά τους τραβώντας και τον Ανδρέα που γέλασε με την παιδικότητά μου.
Μόλις με είδε η μαμά με αγκάλιασε συγκινημένη. Και μου ψιθύρισε στο αυτί
"Είναι πολύ καλός! Κράτα τον! "
Οοοοοκ!
Awkward!
Μετά αγκάλιασα τον μπαμπά μου. Εκείνος μου έδωσε ένα φιλί στα μαλλιά μου και εγώ ξαναπλησίασα τον Ανδρέα. Τότε ο μπαμπάς στράφηκε προς το μέρος του.
"Εσύ, γαμπρέ, να προσέχεις το κοριτσάκι μου! Μην τυχόν και την πληγώσεις! Εχω καραμπίνα!", είπε απειλητικά.
Ααααααχ γη, Αγιε Πετράκο, όποιος με πάρει αυτή την στιγμή από τους δυο σας θα τον ευγνωμωνώ αιώνια.
Κατέβασα ντροπιασμένη τα μάτια μου.
"Μπαμπά, τι λες!? Εμείς δε-... ", πήγα να πω
"Μην ανησυχείτε κύριε Γιάννη. Είναι η ζωή μου και θα την προστατέψω με κάθε τρόπο! ", είπε με την βραχνή, σέξι φωνή του και τον κοίταξα έκπληκτη. Μου έκλεισε το μάτι και με έχωσε στην ζέστη αγκαλιά του.
Μπορώ να ακούσω την καρδιά του. Χτυπάει ακανόνιστα.
"Ανδρέα, παιδί μου! ", ακούμε μια φωνή και βλέπουμε την μαμά του Ανδρέα να μας πλησιάζει κρατώντας από το ένα της χέρι ένα μικρό κοριτσάκι. Από πίσω ακολουθούσε ένας άνδρας.
"Αγόρι μου μπράβο! Ησασταν απίθανοι! Με κάνατε να κλάψω βλαμμένα! ", είπε και ξανασκούπισε τα μάτια της με ένα χαρτομάντιλο. "Αααχ! Αυτός είναι έρωτας! Μάγια ,κοπέλα μου, τι κάνεις? ", με ρώτησε καλοσυνάτα η μαμά του.
"Καλά είμαι , κυρία Λουκία! Εσείς? ", είπα αγκαλιάζοντας την.
"Καλά είμαι κοπέλα μου. Αααα να σου γνωρίσω την μικρή αδερφή του Ανδρέα, την Αλεξία! Αλεξία πες "γεια" στην κοπέλα του αδελφού σου! ", ααααααα γιατιιιιιί κυρία Λουκία.
"Γειααα σου!!!! Αααα μαμά κοίτα! Ο δάσκαλός μου! ", είπε και έτρεξε στον μπαμπά μου χαρούμενη.
( Αν θυμάστε ο μπαμπάς της Μάγιας είναι ο δάσκαλος της Αλεξίας. Ανατρέξτε σε κάποιο από τα κεφάλαια 30,31,32 ή 33! Δεν θυμάμαι ποιο είναι! 😇😆😆)
"Στάθης! ", μου έτεινε το χέρι του ο μπαμπάς του Ανδρέα.
"Μάγια, χάρηκα! ", ανταπέδωσα την χειραψία με ένα χαμόγελο.
Το βλέμμα μου μεταφέρθηκε στην συνάντηση των δύο 'σογιών'.
" Ωστε θα γίνουμε συμπέθεροι ε? ", είπε η μαμά μου
"Μαμά ηρεμήστε λίγο! Ούτε καν ζευγάρι δεν είμαστε! ", είπα εκνευρισμένη....
"Ακόμα! ", είπε αινιγματικά ο Ανδρέας
"Τι εννοείς? ", τον ρώτησα καχύποπτη
Ξαφνικά, μέσα στην μέση του προαυλίου τον είδα να γονατίζει μπροστά μου. Εγώ και ο υπόλοιπος κόσμος εκεί πέρα είχαμε σαστίσει λιγουλάκι
"Ωωωωω! Τι έχουμε εδώ!? ", τσίριξε ο Μίλτος. Να το και τ'ασκέρι.
Ολη η παρέα μας πλησίασαν. Ολοι είχαν πονηρά χαμόγελα. Holy shit.
"Σκασμός! Τώρα μιλάω εγώ! Αγαπητή, πανέμορφη δεσποσύνη μου δέχεστε να γίνετε η κοπέλα μου? ", μου είπε με ένα αστραφτερό χαμόγελο και κου έτεινε το χέρι του.
Οι χτύποι της καρδιάς μου ηχούν δυνατά. Δεν το πιστεύω αυτό που ζω.
Οι πάντες κρατάνε την αναπνοή τους περιμένοντας την απάντησή μου.
Και τότε ξεκινάει μια χορωδία πολλών συμμαθητών, γονιών ακόμα και καθηγητών μου ξεκίνησαν να φωνάζουν ρυθμικά.
"ΠΕΣ ΤΟ ΝΑΙ! ΠΕΣ ΤΟ ΝΑΙ! ΠΕΣ ΤΟ ΝΑΙ! ", φώναζαν χτυπώντας παλαμάκια στον ρυθμό.
Τους κοίταξα και γέλασα. Ξαναγύρισα το βλέμμα μου στο λαμπερό, γεμάτο ελπίδα δικό του.
"ΝΑΙ! ", τσίριξα και όλοι άρχισαν να πανηγυρίζουν!
Ο Ανδρέας σηκώθηκε ενθουσιασμένος και με σήκωσε στον αέρα και άρχισε να με γυρίζει γύρω γύρω
"Είπε το 'ναι '!!!!!!", άρχιζε να φωνάζει σαν μικρό παιδί που του έδωσαν γλειφιτζούρι.
Εγώ γέλαγα. Κάποια στιγμή σταμάτησε να με γυρνάει και έκλεισα το πρόσωπό του στα δυο μου χέρια και έσκυψα και τον φίλησα γλυκά κλείνοντας τα μάτια μου.
Υπέροχη αίσθηση ....
Μόλις τα χείλη μας χωρίζονται με αφήνει κάτω και μου πιάνει το χέρι χαμογελαστός.
Γύρισα το βλέμμα προς το κοινό
"Σας ευχαριστούμε για την.... ενθάρρυνση . Τώρα πρέπει να φύγουμε! ", είπε και με τράβηξε προς το πάρκινγκ που είχε αφήσει την μηχανή.
"Τι λες? Θα ανέβεις αυτή την φορά ", με ρώτησε αφού την καβαλίκεψε.
"Νομίζω πως ναι! ", είπα χαμογελώντας στραβά κα ανέβηκα πίσω του.
"Κρατήσου από πάνω μου γατούλα! ", είπε
"Προχώρα Καζανόβα! ", είπα και για σπάσιμο πιάστηκα από τις σιδερένιες λαβές στο πίσω μέρος της μηχανής.
Αφησε ένα γελάκι .
"Εγώ προειδοποίησα! ", είπε κοιτώντας με
"Κι εγώ ανταποκρίθηκα! ", είπα και του έκλεισα το μάτι.
"Σκληρή? "
"Πολύ! Θα το ανακαλύψεις! ", είπα με ένα στραβό χαμόγελο.
"Ανυπομονώ !", είπε και αφού μου έκλεισε το μάτι , έβαλε το κλειδί στην μίζα και ξεκινήσαμε.
Το παιδάκι μας πήγαινε με μεγάλη ταχύτητα! Οοοόχι Ανδρέα μου! Δεν θα τυλίξω τα χέρια μου γύρω σου. Κάνε όση φιγούρα θες! 😌
Μετά από λίγο φτάσαμε σε μια ερημική παραλία. Ουάου, μου αρέσει πολύ.
Οταν κατεβήκαμε από την μηχανή άνοιξε τον αποθηκευτικό χώρο της και έβγαλε μια κουβέρτα από μέσα! Da fuck? Γιατί κουβαλάει κουβέρτα μαζί του?
Με πιάνει από το χέρι και πηγαίνουμε κοντά στο ακρογιάλι. Στρώνει ην κουβέρτα και αφού κάθεται πάνω της με τραβάει μαζί του προς τα κάτω και με κλείνει στην ζέστη του αγκαλιά.
Το κεφάλι μου ακουμπάει στο γυμνασμένο στέρνο του. Ακούω την ομαλή αναπνοή του και αφού ηρεμώ βολεύομαι καλύτερα στην αγκαλιά του. Εκείνος μου φιλάει γλυκά τα μαλλιά.
"Να σου πω κάτι? ", με ρώτησε
"Δεν θα ξαναπάς? ", τον κορόιδεψα βγάζοντας την γλώσσα μου.
Εκείνος κρυφογέλασε.
"Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα! ", είπε
"Κι εγώ θέλω! , είπα χαμογελώντας του και για απάντηση έλαβα ένα παθιασμένο φιλί.
"Λοιπόοοοοον νομίζω ότι η κουβέντα γνωριμίας μπορεί να περιμένει! ", ψιθύρισε μέσα στο φιλί μας και εγώ κρυφογέλασα.
Βρέθηκαμε εγώ από κάτω κι αυτός από πάνω μου να φιλιόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο.
"Ανδρέα? ", αναφώνησα καθώς διέκοψα το φιλί μας και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια.
"Ναι μικρή μου! ", είπε και απομάκρυνε μια τούφα από τα μαλλιά μου που έπεφτε στο πρόσωπό μου.
"Μου υπόσχεσαι ότι θα με προσέχεις? ",
"Για πάντα! ", είπε και μου ξαναχάρισε τον παράδεισο , τον παράδεισο των χειλιών του.
Τον λατρεύω αυτόν τον άνθρωπο.
Τον θέλω όλο δικό μου.
Είναι πλέον σημαντικός στην ζωή μου!
• • • • • •
Επόμενη μέρα
"Ελααααα ρε Ανδρέα! Αφού σου είπα δεν μου αρέσει. Πόσες φορές θα μου το ζητήσεις!? ", παραπονέθηκα και το κοίταξα περίεργα (😇😌)
"Αμα δοκιμάσεις θα καταλάβεις ότι είναι πολύ καλό. ΠΑΡΑ πολύ καλό μάλιστα! ", είπε και μου έκλεισε το μάτι
"Μπαααα! Πού το ξέρεις? Εχεις δοκιμάσει? ", τον ειρωνεύτηκα
"Εσύ τι λες? Για να το προτείνω, δεν έχω δοκιμάσει? ", απάντησε σαρκαστικά
" Για όλα σε έχω ικανό εσένα !", είπα και το ξανακοίταξα. Εντάξει! Πόσο κακό να είναι? Ας δοκιμάσω... (😂😂😂😇)
" Καλά! ", υποχώρησα και αφού τον έπιασα από το χέρι μου κατευθυνθήκαμε μαζί στο εσωτερικό του μαγαζιού.
Πρόκειται για μια πιτσαρία. Εντάξει δεν είμαι και πολύ φαν της πίτσας .(team pitogyro 😍)
Αλλά τι να κάνω? Ας του κάνω τώρα το χατίρι και μετά θα τον σύρω για παγωτό! Χεχεχε. 😆😆😆
Αφού με οδήγησε στο αγαπημένο του τραπέζι μας πλησίασε μια κυρία μεγάλης ηλικίας, με πολύ γλυκό πρόσωπο και χαμόγελο.
"Ανδρέα μου! Τι κάνεις? Πόσο καιρό έχεις να 'ρθεις απ'τα μέρη μας βρε παλιόπαιδο!? ", είπε και αγκαλιάστηκαν θερμά με τον Ανδρέα.
"Και εμένα μου έλειψες Αλεξάνδρα! ", είπε και γύρισε σε εμένα "Μάγια να σου γνωρίσω την Αλεξάνδρα! Στενή οικογενειακή φίλη και... θα την έλεγα δεύτερη γιαγιά μου! Αλεξάνδρα να σου γνωρίσω το πανέμορφο κορίτσι μου! ", έκανε τις συστάσεις
Ο Ανδρέας είναι αυτός?!
Καλά έχω μείνει!
Πώς αλλάζει ο άνθρωπος...
"Ααααααα επιτέλους σοβαρεύτηκες εσύ ! Να 'σαι καλά κορίτσι μου, που τον μάζεψες τον ασυμμάζευτο! Κι αν σου κάνει τίποτα έλα σε μένα για να του ρίξω μια-δυο σφαλιάρες, όπως όταν ήταν μικρός και έκανε σκανταλιές! ", είπε και με αγκάλιασε
Η ιδέα μου είναι ή μόλις κοκκίνισε ο Ανδρέας???!! 😊😊😮😮
"Κι εγώ χαίρομαι πού σας γνωρίζω κυρία Αλεξάνδρα! Ετρωγε ξύλο ε? Χμμμ καλά του κάνατε! ", είπα πονηρά και ο Ανδρέας στριφογύρισε τα μάτια του και ξανακάθισε στην θέση του.
"Μήπως να τα αφήσουμε αυτά και να μας φέρει η Αλεξάνδρα να δοκιμάσουμε την υπέροχη πίτσα της!?! Καλά, αγάπη μου, θα πάθεις! Τα χέρια της κάνουν θαύματα! ", είπε ενθουσιασμένος
Με είπε 'αγάπη του'?!!!
Δεν θα σταματήσει να με εκπλήσει σήμερα αυτό το παιδί.
"Φυσικά! Ανυπομονώ! ", είπα και η κυρία Αλεξάνδρα αφού μας ρώτησε τι θέλουμε να πιούμε πήγε στο εσωτερικό της κουζίνας.
Για λίγο χάζεψα τον ζεστό, όμορφο χώρο και τον κόσμο που ολοένα και πλήθαινε.
Ξαναγύρισα το βλέμμα μου και επικεντρώθηκαν στον Ανδρέα που ήδη με παρατηρούσε.
"Εχω κάτι? ", αναρωτήθηκα και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο στόμα του
"Απλά σκέφτομαι τι έχω κάνει και σε αξίζω! ", είπε και για λίγα δεύτερα έμεινα άφωνη. Γρήγορα ένα γλυκό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου.
" Μάλλον ό, τι κι εγώ για να αξίζω εσένα! ", είπα και ανασηκώθηκα λίγο από την καρέκλα για να τον φιλήσω.
"Λοιπόν! Τι λες να.... γνωριστούμε? ", είπε και με κοίταξε περιπαιχτικά.
" Βεβαίως! Ξεκινάω πρώτη. Αγαπημένο χρώμα? ", είπα την πρώτη ερώτηση που σκέφτηκα.
" Γαλάζιο. Εσύ ", με ρώτησε πίσω
"Σμαραγδί ", απάντησα σκεπτόμενη τα μάτια του
"Αγαπημένο φαγητό? ", ρώτησε
" Παστίτσιο. Εσύ? "
"Κανελόνια. Εχουμε παρόμοιες γεύσεις! ", είπε και μου έκλεισε πονηρά το μάτι
Το 199 παρακαλώ!
Τα μάγουλά μου καίγονται! 🔥🔥🔥
"Τι θες να σπουδάσεις? ", τον ρώτησα. Εχει μείνει ήδη μία χρονιά, αλλά τώρα που κατάφερε και πέρασε την Δευτέρα λυκείου, μπορεί να κάνει μια προσπάθεια.
"Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω σκεφτεί πολύ, αλλά νομίζω μου αρέσει το επάγγελμα του γυμναστή. ", είπε και τον κοίταξα έκπληκτη
"Δεν το είχες αναφέρει ποτέ. ", παρατήρησα
"Ναι γιατί δεν είχα ποτέ ελπίδες ότι θα τελείωνα την Δευτέρα Λυκείου για να πάω και στην Τρίτη. ", είπε ξεφυσώντας.
"Να όμως πού έγινε ! Και λοιπόν σκέφτεσαι να δώσεις για ΤΕΦΑ? ",
"Ναι. Θα προσπαθήσω και ό, τι γίνει! ", είπε "Εσύ? "
"Τι εγώ? "
" Τι θες να σπουδάσεις? "
" Εγώ σκεφτόμουν ψυχολογία, αλλά δεν είμαι σίγουρη! ", είπα διστακτικά και εκείνος μου αποκάλυψε την λευκή οδοντοστοιχία του όταν μου χαμογέλασε .
"Είμαι σίγουρος ότι θα είσαι η καλύτερη και η πιο σέξυ ψυχολόγος! ", μου είπε πονηρά
"Ανδρέα! ", αναφώνησα καταντροπιασμένη και τον έσπρωξα λιγάκι στον ώμο όσο εκείνος είχε πεθάνει στα γέλια.
"Να το και το φαγητό! ", είπε εύθυμα η κυρία Αλεξάνδρα και άφησε τα πράγματα στο τραπέζι.
Γιάμι, γιάμι!
• • • • • •
2 μήνες μετά
"Δεν μπορώ να καταλάβω πώς με έπεισες να το κάνω αυτό! ", παραπονέθηκε ο Ανδρέας και βολεύτηκε καλύτερα στην θέση του.
"Μην ανησυχείς φίλε! Ούτε εγώ ξέρω! ", είπε από πίσω μας ο Σταύρος και εγώ με την Δανάη γελάσαμε.
"Αφού στο τέλος κάνετε ό, τι σας πούμε εμείς! Γιατί μας τυραννάτε με ερωτήσεις? ", είπε η Δανάη και εγώ γέλασα
"Πφφφ καλά ! Πότε θα αρχίσει αυτό το πράγμα? " ρώτησε ο Σταύρος.
"Σε - ΤΩΡΑ! ", είπα δυνατά καθώς ένιωσα την ρόδα να αρχίζει να γυρίζει
Και ναιπ! Είμαστε εγώ, ο Ανδρέας, η Δανάη και ο Σταύρος στο Alloy Fun Park .Μαντέψτε ποιων δυο ιδέα ήταν! 😇😇😌
Κι όμως καταφέραμε και τους φέραμε ως εδώ! Αξίζουμε παράσημο.
Η σχέση μου με τον Ανδρέα μέτρα ήδη δύο μήνες. Βέβαια ήταν δύσκολοι δεν το αρνούμαι. Ο λόγος?
Ισως, λέω εγώ τώρα, το γεγονός ότι φέτος δίνουμε πανελλήνιες και έπρεπε να στρώσουμε τον ποπουδάκο μας κάτω. Ω ναι.
Παιδιά έχω να δηλώσω ότι έχω φτιάξει στον Ανδρέα εντατικό πρόγραμμα διαβάσματος. Κι όχι μόνο το ακολουθεί αλλά είμαι και πολύ περήφανη για αυτόν. Συνεχώς βελτιώνεται. Βλέπετε το παιδί γνώσεις είχε, αλλά μυαλό να της αξιοποιήσει και να μην κάνει απουσίες όχι βέβαια!
Σήμερα λοιπόν είπαμε να ξεφύγουμε λίγο πολύ όλοι ( ο Σταύρος δουλεύει ως τεχνικός υπολογιστών και η Δανάη σε ένα βιβλιοπωλείο.) από την καθημερινότητα μας. Ετσι κι αλλιώς ένας μήνας μένει και μετά ξεκινάει μια πολύ δύσκολη χρονιά . Το επόμενο καλοκαίρι όμως, θα είναι το κάτι άλλο.
Με τον Ανδρέα ήδη σκεφτόμαστε πιθανούς προορισμούς για να πάμε μόνοι μας διακοπές. Θα πάμε σίγουρα και με όλη την παρέα, αλλά και τα δυο μας. 😉
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε προχωρήσει ακόμα και χαίρομαι αφάνταστα που δεν με πιέζει. Αν και πρέπει να κάνει τρομερές προσπάθειες να κρατηθεί, όπως κι εγώ . Μετά από κάθε φιλί τον θέλω ακόμα πιο πολύ. Ασκεί πάνω μου τεράστια επιρροή και αυτό με τρελαίνει.
"Μωρό μου με ακούς? ", άκουσα την φωνή του από δίπλα μου και τον κοίταξα περίεργα.
"Τι είπες ? Δεν άκουσα! ", είπα παραξενεμένη.
"Το κατάλαβα. ", είπε και με κοίταξε με ένα παράξενο χαμόγελο.
"Τι? ", ρώτησα παιχνιδιάρικα.
"Τίποτα! ", είπε ενώ συνέχιζε να έχει αυτό το χαμόγελο στα χείλη του και εγώ βολεύτηκα καλύτερα στην αγκαλιά του θαυμάζοντας το τοπίο από ψηλά.
Ημασταν στο ψηλότερο σημείο.
Μαζί.
______________________________________
Τα έφτιαξαν!
Επιτέλους.
Το λάδι μας έβγαλαν εδώ και καμία 30άρια κεφάλαια, αλλάααααα δικαιωθήκαμε.
2-3 κεφάλαια ακόμα αν τα υπολογίζω σωστά. Τι λέτε?
Φιλάκια
-magioula. 😘😘😘😘