CHAPTER 9
“Okay so by tomorrow. Magstart na tayo sa formal lessons. Good bye class.” Umalis na ang last subject prof namin. It’s aready 2:30PM Wow. Too early. 3:00PM dapat ang dismissal namin.
“Guys! Pupunta ba tayo sa sinasabi nung Laurence?” –Charis
“Sige gora! Libre din yun. Huwag tanggihan ang grasya. Achaka para makita natin ang mga guys! Yiiihh~” –Mikee
“Tss. Wala man lang girls dun?” Angal ni Clyde.
“Malay mo meron! Haha! Basta tara na kasiiiii~ Diba Clarence?”
“Huh?”
“Diba? Tara na! Nagtext si Rowena sa baba na lang daw tayo maghintay.”
“Ah.. Sorry. May sundo ako.” Meron naman talaga ehh. Chaka baka magalit si Kuya.
“AYIIIIEEE~~ PLEASEE! Pretty please!!” Charis and Mikee begged. Ugh! Paano ba to.
~My heart’s a stereo, it beats for you so listen close---
“Wait lang. May tumatawag sa akin.” Lumayo ako sa kanila at pumunta sa labas. “Yoboseyo?”
“Hime. Gomen. Hindi tayo magkakasabay. If you want ikaw na lang ang kumuha ng kotse then I’ll just commute.” Ohh. Great. Tinatamad akong magdrive so I have no choice na sumama sa kanila. Sasabay na lang kay Kuya later.
“Aniyo~ May pupuntahan pa ako ehh. It’s okay. Wait na lang kita. I’ll just text you later, Oppa.”
“Yosh! Arigatou Hime-chan! Okay. Ingat ka na lang. Sinong kasama mo? Blockmates mo?”
“Ne.”
“Ahh~ Arasso. Sige Ingat na lang! Call me kay?”
“Ne. Bye.” Bumalik na ako sa kanila at sinabing makakasama na ako. Sabay-sabay naman kaming nagsibabaan at ayun nga andun na silang---- anim? Parang kanina apat lang sila.
“Tara! Malapit lang naman ehh.”
“San ba tayo?” Sabi ni Rowena. Ehh? Di man lang niya alam?
“Sa isang Korean Resto.” HA?! TAMA BA YUNG PAGKAKARINIG KO?! Aish.
“Ehh? Bakit doon?” Nagsimula na kaming maglakad at nasa unahan silang dalawa ng may lumapit sa aking lalaki.
“Hi. Nagiisa ka?”
“I’m with—“ Napatingin ako sa likuran ko at gilid ayun may sari-sarili ng kausap yung iba. Kahit sila Clyde at Dominic.
“Oh. I see. Haha! Ako nga pala si Jared, Jared Tejada. Ikaw?”
“Clarence Sobela.”
“NICE! Magakatunog kayo ng name ni Renz.” Ha. Honestly bro, we have the same nicknames.
“Yea.” I said habang nakatingin pa din sa harapan.
Nagkwentuhan lang kami ni Jared ng kung ano-ano. Mabait siya, swear! Di siya kagaya nung Laurence. Nagsmoke din siya kasi halata naman. Basta mahahalata mo siya na naninigarilyo talaga. Same course silang lahat na anim at matagal na silang magkakabarkada. Wow parang kami lang. Aiy mali! Mockingjay pala. Bago lang ako ehh -___________-
Pumasok na kami sa Korean resto malapit sa school namin. Maganda siya, maluwang at ang ganda talaga ng ambience.
“Order na kayo. Libre ko.” Sabi ni Laurence at nakangiti. Ano bang meron? Bakit sa isang Korean resto pa?
“Wait CR lang kami!” Tumayo sila Charis, Mikee at Joyce para magCR. Habang si Rowena naman lumabas saglit, may tumawag kasi. Sila Clyde at Dominic naman nagpaiwan muna sa labas, yoyosi lang din. Kala ko pa naman hindi sila ganun.
So ang ibig sabihin, ako, si Laurence at ang mga barkada na lang niya ang natira.
“So, anong meron at bakit dito mo kami dinala? Hindi ka naman usually nagpapacelebrate pagnagkakaGF ka ahh.” What? So…. Anong meron?
“Gago Steve! Di mo ba alam kung anong date ngayon?” Sabay batok naman tong si Mike dun sa Steve.
“Hindi anong meron?”
“Date kung kailan natalo sa isang race si Laurence. Fourteen ngayon diba?” What? Fourteennnnn~ Teka, date yun nung competition sa Korea.
“Yeah. Every fourteen nagcecelebrate ako. Ha!” –Laurence
“Bakit naman? Baliw na baliw ka na dun sa Leslie noh?” –Jared
“Gusto ko lang ulit siyang makalaban. One on one kami. Akalain mo iyon?! First time kong natalo at sa isang babae pa?!! Sht!”
“Tanda mo pa ba mukha nun?” –Ryan
“Oo naman! May picture kaya kami nun! Ha! Kala niyo ha. Asa wallet ko pa.” Pinakita niya yung wallet niya sa amin. Tama. Siya nga si number 3.
Pinakita niya yung picture namin nung nasa Korea. Ung hinalikan niya pa ako. UGH! Yuck! Kadiri lang.
“Bat ngayon mo lang pinakita yan?!”
“Ehh bakit ba! Baka agawin niyo sa akin ehh! HAHA!”
“ULOL! Pustahan tayo hindi mo na yan makikita! Baka nga may syota na yan ehh.” Syota? No way.
“Pasensya ka na Clarence, ganito lang talaga kami kaingay.” Napatingin naman ako kay Jared na katabi ko.
“Okay lang. Sanay na ako.”
“Uiy! Sino yan!!” Biglang sabi ni Rowena. Hindi namin namalayan na anjan na pala si Rowena at hawak hawak pa din ni Laurence ang picture namin.
“Ha? Ahh.. Kapatid ko.” Kapatid? Pwede ba, ang pangit niya para maging kapatid ko.
“Patingin nga!” Hinigit naman ni Rowena yung wallet niya at tinignan maigi ang picture namin.
“Mm.. Talaga lang ahh. Bat di kayo magkamukha.”
“Half Sister ko siya.”
“Ahh.. ok.” Nagorder na kami pagkatapos at kwentuhan lang.
“Aiyt Aiyt! Hindi pa tayo nagpapakilala! Mahiya naman kayo sa mga magagandang binibini sa harapan niyo.” Sabi Ni Ryan. “Ako nga pala si Ryan. Ryan Facun.”
“Michael Agustin. Mike na lang! Single and available. BWAHAHAHAHA!” Mukhang ewan naman to kung tumawa. Wagas!
“Jared Tejada nga pala.” Sabi naman ni Jared at ngumiti sa amin.
“Dennis Sarmiento.” Sabi nung guy na tumakbo kanina at tumawag kay Laurence.
“Steve Lobarbio naman. Nga pala paps, kailan ulit laban mo?” Nagkanya-kanya na ng usapan ang ilan habang hinihintay na namin ang order. Pero ako nakikinig lang sa usapan nila Steve at Laurence.
“Next week ulit. Aiy! Oo nga pala guys! Nuod kayo next week.”
“Saan babe?” Disgusting.
“Motorcycle race.” He said then smirked.
“Ooohh!! I love that. Guys punta tayo ahh.”
“Sure!” Sabay-sabay na sabi nila kaya napatingin sila sa akin. Malamang, ako lang naman ang hindi nagsabi ng sure.
“Di ko alam.” First of all, tinatamad ako. Pangalawa, baka maingayan lang ako sa mga katabi ko. Pangatlo, tinatamad lang talaga ako.
“Ayiiieee~ KJ!”
“May date ako.” Sabi ko na lang. sana bumenta at tumigil na kayo.
“Huh? Akala ko ba single ka?”
“Oo. Pero may date ako. Sorry.”
“Wehh? Di nga?” Sabay-sabay na sabi nila. Oo na! Ako na ang pangit.
“Fine. I’ll go.” After kong pumayag nakuha na namin ang order namin. Spicy Rice Cake ang inorder ko. Nomnomnom~
Napantingin naman ako sa harapan ko. Parehas kami ng order.. At si Laurence yun. Nakatingin din sa akin. What? Tinaasan ko na lang siya ng kilay.
LAURENCE POV
Andito kami ngayon sa isang Korean Resto upang magcelebrate ng relationship namin ni Rowena. But honestly, hindi talaga yun ang cinecelebrate ko. It’s becaue this is the day na nakilala ko ang babaeng unang nakatalo sa akin. Si Leslie Panganiban.
Matagal ko na siyang hinahanap. Bakit? Upang makipagone on one. Yes, yun ang una kong reason kung bakit gusto ko siyang makita. Pero habang tumatagal at lagi kong tinitignan ang litrato namin ni Leslie, ewan ko. May something.
Kumakain ako ngayon ng paborito kong Spicy Rice Cake ng may naaninag akong kumakain din nito na isa sa mga kasama namin. It’s Clarence. Funny lang kasi magkatunog kami ng dulo ng pangalan. Clarence, Laurence. Rence… Renz… Hindi kaya Renz din palayaw niya. Oh well, may palayaw din kasing Renz si Leslie.
Lahat ng mga kasama ko halos hindi maaaanghang ang pinili. Talagang kaming dalawa lang. To think na sobrang anghang nitong Spicy Rice Cake na to. Isang baso ng red tea lang ang inorder niya. Woah.
Napansin ko ang daliri niya. No, not exactly the fingers. But the ring. Saan ko na kasi nakita iyon? Familiar sobra.
~My heart’s a stereo it beats for you so listen close--
May tumatawag. Sino naman kaya itong tumatawag chineck ko ang phone ko. Oyea, nakita ko nanaman mukha ni Leslie ko. *O*
“Moshi moshi?” Napansin kong napatingin at napatigil si Clarence at may parang kinakalkal sa bag niya. Ohw. Her phone.
“Yo—Hello?!” Sabi niya. Ehh?
[Renz! Nasan ka ba? Kanina pa kita hinahanap! Dumating na ang pinsan mo!]
“Ehh? Dare?” (Who)
CLARENCE POV
“Yo—Hello?”
“Hime-chan! Hahaha!” Ehh? Nababaliw nanaman si Kuya.
“What?”
“Motorcycle race next week. Ikaw ang sinali ko! GO! Kaya mo yan!” WHAT?!!!
“BAKERU!!” Napatayo ako bigla. Ugh! Nakakaasar. Isulat ba naman ako?! “Bakit mo ko isinulat?! Ano ba Kuya!? Nakakaasar ka!! Di ba sabi ko ayoko na?!”
“Hime naman. Extra budget. Achaka, kailangan ni Dad ng panghospital”
“I know! PERO BAKIT AKO PA?! Andami dami niyo jan bakit ako pa?! Nyemas naman oh!”
“Eh kasi andon si Number 3!”
“Oh tapos? Ano naman ngayon kung andon siya?”
“Edi another unforgettable race! Grabe. Siya lang naman ang pinakamatinik mong kalaban, plus idol kasi namin siya. Hihi.”
“Eh kayo naman pala ang may gusto, bat di na lang kayo?! Kulit lang.”
“Aish. Hime, jebal~” (Please.)
”SHIRU!” (NO!) Sabay bagsak ko ng phone at kumain na lang. Sinaksak ko na din ang earphones ko. Alam kong magtatanong sila. Tsk! Pagnagagalit kasi ako, kung ano-ano na lumalabas sa aking bunganga. Nakakaasar! Careless ko.
“Sino yung kausap mo kanina?” Tanong sa akin ni Mikee. Naglalakad na kami ngayon papuntang shed kung saan naghihintay ng masasakyan. Bakit? Kasi overtime pa daw si Kuya. Tae yun.
“Pinsan ko.”
“Ahh. Ano yung mga sinasabi mo kanina? Parang narinig ko nay un eh. Yung… bakero?”
“Mahilig kasi ako sa anime kaya kung ano-ano nasasabi ko. Nasobrahan yata.” Saka ako nagfake smile. Tss. Ayokong pag-usapan iyon. Mainit ulo ko.
“Ganun? Magawa nga. Hihi. Uiy! Dito na ako ahh. Sige ingat ka.. MANONG SAGLIT!” Sumakay na ng jeep si Mikee at ako na lang ang naiwan. Anong oras na ba?
Sht! 8:00PM na?! di ko man lang namalayan!
“Hmm. Hindi ka ba natatakot, nag-iisa ka lang.” Biglang may kumausap sa akin at tumabi.
“Hindi.”
“Ha. Okay. So, san mo nakuha yung mga expressions mo kanina?”
“What expressions?”
“Yung kanina sa resto. Bakero and Shiru.” Tsismoso.
“Ano bang pakealam mo?”
“Curious lang.”
“Nasobrahan sa anime at KDrama. Happy?” Tss. Epal kasi tong mokong na to!
“Bat ba ang sungit mo? Simula ng nakita kita ni hindi ka pa ngumingiti ehh.”
“At ano naman ang pakealam mo Mr. Mizushima?”
“Pangit ka na nga, mas lalo ka pang pumapangit Ms. Sobela.”
“Sorry ha. Eto kasi ako ehh.”
“Bat di mo kaya try magayos.”
“Ano bang pakealam mo? Puntahan mo na lang girlfriend mo.” Sabi ko at dumistansya sa kanya. Asar ha! Bat ba walang bus?! Hindi naman strike ngayon ehh. Tsk. Bigla nanaman akong nagutom. May monster yata sa tyan ko.
“Ano bang ginagawa mo dito at nag-iisa ka?”
“Nagaantay ng masasakyan.”
“Sabay ka na sa akin.”
“No. Thank you.” Antagal ng bus!!
“I insist.” Di ko na lang siya pinansin pagkatapos nun. After 10minutes biglang narinig ko na nagfafade na ang aura niya. Hoo~ Sumuko din pero nagkamali ak.
“AAAAAAAAAAHHHH!! BWST!!” Badtrip to! Tinulak ba naman ako?! Paano na lang kung nasagasaan ako.
“ANO BA MIZUSHIMA?! GAGO KA BA O SADYANG GAGO KA TALAGA?! PAANO NA LANG KUNG NASAGASAAN AKO HA?!!”
“Tss. Hindi mo kasi ako pinapansin ehh. Sabi ko sayo hahatid kita sa inyo.”
“Ano bang sinabi ko sayo?! DIBA SABI KO A-YO-KO?!”
“Pakipot ka pa kasi eh. Tara na. Mukha ka lang tanga jan kakantay. Anong sasakyan ba hinihintay mo?”
“Bus.”
“Baka! Tanga ka ba o sadyang tanga ka talaga Sobela?! Sa kabilang street pa po ang mga bus.” HA?! ANO?! SA KABILA?! PTA NAMAN! So, nagaantay lang ako saw ala. Tae.
“Bat ngayon mo lang sinabi?!” Humarap na ako sa kanya at pinagduduro. Nakakaasar! Bat di man lang niya sinabi?!
“Eh hindi ka nagtatanong eh!”
“KAHIT NA! Ugh! NapakaUNGENTLEMAN MO TALAGA! BAKLA!”
“Ako? Bakla? Kung ikama kaya kita jan!”
“BAKLANG MANYAK! Kadiri ka! Lumayo ka sa aking manyak ka! Bwst!”
“Tss. Halika na, nagaantay ang kotse ko, sakay na!”
“Ayoko! Manyakin mo pa ako!”
“Kung mamanyakin man kita, sana kanina pa. Tignan mo, wala na ngang katao tao dito oh!” Napalingon ako sa paligid. Oonga noh? Nagsasara na din ang mga tindahan. Nu ba yan. No choice. Di bale, matitikman naman niya ang upper cut ko pagsinubukan nga niya akong manyakin.
Sumakay na ako sa kotse niya na nakapark lang sa resto. Bat di man lang niya hinatid si Rowena kung may kotse naman pala siya. Bastos talaga.
Pinaandar na niya agad ang sasakyan niya at tinahak ang daan.
“Saan ka nga pala nakatira?”
“Diretso lang.”
“Wow ha. Saan nga!”
“Fairview.”
“Oi. Talaga!?” Ano naman ngayon?
“Eh ano naman ngayon?”
“Doon din kasi ako eh.” Hindi na lang ako umimik pagkatapos. After an hour narating na din namin ang street namin.
“Sa may red na gate.” Tinigil naman niya ang sasakyan niya sa tapat ng bahay.
“Dito ka nakatira?” Obvious naman siguro.
“Hindi. Sa kabilang street pa. Salamat sa paghatid.” Bumaba na ako at sinarado agad ang pinto.
“Oh! Kamusta ang school?” Tanong ni Tito Mark ng pagkapasok ko. Nagmano naman ako agad sa kanila ni Tita. Sila nga pala ang parents ni Kuya Saki.
“Okay lang po.” Pero ang totoo hindi. Umakyat na ako sa kwarto ko. Hindi na ako kakain, total kakakain lang namin kanina.
Andaming nangyari ngayon. Nagkaroon ako ng mga kaibigang mahilig sa lalaki. I’m not even interested to anyone kahit andaming gwapo sa building namin. Pangalawa, nakasaksi ako ng isang boring na cat fight. Pangatlo, nakilala ko na si Number 3.