''Sakin ol, Rain.''
İşlerini halletmiş ve eve dönmüşlerdi.
Rain derin bir nefes aldı.
Bakışlarını ayakta dikilen Ace'a çevirdi. Endişeli görünüyordu. Kızın bakışlarından aklını karıştırdığını anlayabiliyordu. Rain'i tedirgince süzdü.
Rain bir şey söyleyecek gibi oldu ama sonra vazgeçip başını tekrar ellerinin arasına aldı.
Ne diyebilirdi ki?
Kendi bile neden sıkıntı çektiğini tam olarak anlayamıyordu.
Kızın bakışları gözlerinin önünden gitmiyordu.
Haklı, diye düşündü. Gözlerinin önünde biri öldürülmüştü. Bu parçalanan bir makineyle aynı şey değildi.
Yanlarında mı getirselerdi? Kız ne yapıcaktı?
Diğerleri büyük ihtimalle Rain'in sinirli olduğunu düşünüyorlardı.
Ama ondan öte kalbini sıkıştıran bir his vardı.
Belki de sağlam sandığı psikolojisi sonunda çatırdıyordu.
Kızın ismini bile bilmediği halde bu canını sıkıyordu. Üstelik kendine sinir olmaya başlamıştı. Başını bir yere çarptığı da yoktu. Bu düşünceler de neydi şimdi?
Ne anlamı vardı ki?
Ellerine baktı. Titreyen küçük bedeni hala ellerinin arasında gibiydi.
O sırada açık kapıdan içeri biri süzüldü.
Kurt peşinde Neil ile birlikte odaya girdiğinde yüzü endişeliydi.
''Hallettiniz mi?''diye sordu Ace sakince.
Rain adamdan bahsettiğini biliyordu. İki gün kimsenin bulamayacağı bir yere saklasalar yeterdi.
Onun merak ettiği başka bir şey vardı.
Kurt 'un konuşmasına fırsat vermeden sabırsızlıkla araya girdi.
''Kızı ne yaptınız?''diye sordu.
''Evinin bahçesine bıraktık.''dedi Kurt, yaralanan elini gevşetirken.
Rain kaşlarını çattı.
''Onu öylece dışarıya mı bıraktınız?''
Kurt boğazını temizledi ve Rain'den başka herhangi bir yere baktı.
''Eve giremedik. Birileri uyanıktı.''
Ailesinin kızı aradığı aşikardı. Arka cebinde çalan telefonu komple kapatıp onu bahçedeki salıncağa yatırmışlardı.
''Etrafta başka birilerinin olup olmadığını kontrol ettiniz mi?''
Neil kafasını salladı. O sırada omzunu ovalıyordu.
''İki kez tüm çevreyi dolaştık. ''dedi.
Kurt ''Bir kez de tepeden kontrol ettim.''dedi.
Rain'in şakakları atıyordu.
Neden sinirlendiğini bilmiyordu. Ama kendine hakim olamıyordu.
Yüzünü sıvazladı.
Sonra yanında duran Ace'a döndü.
''Bir daha etrafta insan varken böyle şeyler yapmayın.''
Sesi buz gibiydi.
Ace şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı ve kollarını iki yana açtı.
Şimdi suçlu kendisi mi olmuştu?
Ya ne yapacaktı? Kendisi de sırf kızın yüzünü gördü diye konuşturmak yerine çocuktan kurtulmayı seçmişti.
Hayret ediyormuş gibi kesik bir gülüş yolladı. "Sanki insanları seviyormuşsun gibi."diye mırıldandı.
Doğruydu. Rain her fırsatta insanları hor gören fikirlerini ortaya atardı.
''Neden bu kadar uzatıyorsun?''diye devam etti,sinirlenmeye başladığını anlayabilecekleri bir tonda. ''Bizi daha önce de görmüştü.''
Rain'in yüzüne çarpık bir gülüş yerleşti. İfadesi son derece iticiydi. Kaşları istemsizce kalkıp indi.
''Evet.''dedi. ''O zaman bize birer katilmişiz gibi bakmamıştı.''
İşte onu üzen buydu.
Aslında ne yaptıklarını bilseydi...
Belki de öyle bakmazdı.
Tek yaptıkları ateş ulusunun pisliklerini temizlemeye çalışmaktı.
Günlerce sadece ateş yetmiyormuş gibi diğer ırkların arasından çıkan hainleri de avlamaları gerekiyordu.
Gerçekten bu onu harap ediyordu. Ama en kötüsü içindeki vicdan azabıydı. Yaptıkları şey kolay gibi mi görünüyordu?
Çok fazla şeyden vazgeçmeleri gerekmişti.
Ve bu şeyler sadece maddi değildi.
Ace dudaklarını ıslattı.
''Başka çaremiz yoktu. Kızın yüzünü görmüştü. Bu tehlikeliydi.''dedi, sesi gittikçe azalırken.
Artık kendini ikna etmeye çalışıyormuş gibi konuşuyordu. Normalde bu Ace'ın umurunda olmazdı. Rain'in sinirli hali onu etkilemiş olmalıydı.
''Şimdi tehlike yok mu oldu?''
Neil seri adımlarla onlara yaklaştı. Ortamı yumuşatmak adına konuşmalarını bölüp dikkatlerini kendine çekmek istiyordu.
''Bizi çeken akımı fark etmiyor musunuz?''diye konuyu değiştirdi.
Ki oldukça önemli bir detaydı.
Hepsi ona döndü.
Kurt başını salladı.
''Onun yanındayken daha güçlü hissediyorum.''dedi.
Sonra omuz silkti.
"Ya da oradayken."
Ace'ın yeşil gözleri düşünürken kısıldı. İlk karşılaştıklarında hissetiklerini hatırladı. Oradan geçerken enerji hattını hissettiği için onları siteye yönlendirmişti.
Yanılıyor olabilirler miydi?
''Ayrıca makineyle tek başına başa çıkmasının sadece şans olduğunu düşünmüyorum.''diye ekledi Kurt,az rastlanır ciddiyetiyle.
O böceği çeken de bu olmalıydı. Rain bunu düşünmüştü elbet. Tek olmadığını bilmek nedense içini rahatlatmamıştı.
Oysa haklı olmayı severdi.
''Doğru.''dedi Ace,ama hala ikilemde olduğu belli oluyordu. Kaşlarını çattı ve kollarını göğsünde bağladı.
"Ya da birilerini saklıyor."diye yorumda bulundu, arkasını dönmeden önce.
Ağır ağır merdivenlere doğru yöneldi.Bugün kavga istemiyordu. Yorulmuştu ama onun durumu hepsinden iyiydi. Rakibiyle karşılaştığında asla yakından saldırmazdı.
Ayrıca aralarında en hızlı Ace'dı.
Ace üçüncü basamakta durup omzundan arkaya baktı.
''Onu izlemeliyiz.''dedi.''Evinin çevresinde nöbet tutmayı teklif ediyorum. Bakalım sebep kız mı?"
Her ne kadar Rain göremese de onların da kız için çabaladığı aşikardı. Aksi halde Ace, bilgi almak yerine o çocuğu öldürmeyi seçmezdi.
"Bu kadar enerjinin aynı yerde toplanmasının bir sebebi olmalı."diye mırıldandı, Neil.
Rain arkadaşlarını süzdü.
Daha önce bu işi kendi halletmeye karar vermişti. Ya da diğerleri istemediği için gidip kızı susturmak kendisine kalmıştı. Ama üstüne gitmek istememişti.
Ne de olsa o 'üniversiteye girmeye çalışan sıradan biriydi'.
Rain gergin olmasa gülümseyebilirdi.
Belki de düşündükleri kadar tehlikeli bir durum olmayabilirdi. Hatta kıza gözükmesine bile gerek yoktu. Kendi kendine bahane uydurmasına gerek de yoktu.
''Bunu bana bırakın.''dedi,Rain.
Ace burnundan soludu.
Ne beklenmedik bir karar.
Rain'in onlara bu konu hakkında hesap sorması sinirlerini bozmuştu.
Tanımadığı bir kız için onlara sert davranmamalıydı.
''Peki. O halde sorumluluk senin.''dedi umursamazca.
Bu konu kendisi için kapanmıştı.
Sonra merdiveni tırmandı ve karışmış saçlarını toplarken gözden kayboldu.
Kalan genç adamların hepsi leş gibi kokuyordu. Üstleri çamurluydu.
Kurt'un çıplak gövdesi koyulaşmıştı.
"Belki bir iki müttefik çıkar ,ha?"dedi, kollarını açıp gerinirken.
Kurt fazla gamsızdı.
Rain kafasını iki yana salladı.
Ardından ayağa kalkıp banyoya doğru ilerledi.
''Şimdi temizlenip biraz dinlenmeliyiz.''dedi. ''Kızı ben hallederim.''
İki adam söz dinleyip kendilerini koltuğa bıraktı ve bir şeyler mırıldandı.
Temizlik hiç de planlarında yok gibiydi.
En son Kurt yüzünü koltuğa gömdüğünde Rain onlardan vazgeçip kolundaki tişörtü çözdü.
Üstündekilerden kurtulup kendini hemen ılık suyun altına attı.
Gözlerini kapattığı anda yine aynı düşünceler kendisini buldu.
Aslında daha çok kendini kanıtlamak istediğini fark ettiğinde bu küçük düşürücü, çocuksu düşünceyi derinlere gömdü.
Nedenini bilmiyordu ama kesinlike bunu yapacaktı.
Rain, her şey olabilirdi. Ama katil değildi.
Ölmesi gerekenler bu dünyadan temizlenmeliydi. İhanet edenlerin canının kendi nezdinde bir değeri yoktu.
Belki de konuşan gururuydu.
Ona aslında ne olduklarını kanıtlayacaktı.
Rain bundan daha büyük bir şeydi.