To all the readers: This chapter is dedicated to all KathLil fans out there. Also the song that I used in this chapter is the translated song of Heartstring 100th Anniversary Act 4, So Give Me A Smile...
Hope you like it....
Wait lang ang mga KathQuen at KathNiel fans out there. I will post the KathQuen chapter as soon as possible. Thank you!!!
==================================================================================
"Yeah you have to smile and you'll be happy
Yeah you need to smile so you can have love into your arms
Even if these dreams like stars up in the sky."
Naalimpungatan ako sa narinig ko umaawit. Pero di ko pa rin dinilat ang mga mata ko. Baka nananaginip lang ako.
"Yeah don't give up, stand up and be tough
Even if it takes just one step a day, yeah it's okay
You might be walking slow, but it's alright."
Napadilat na talaga ako ng mata ko this time. Hindi ako nananaginip. May kumakanta nga talaga. Tiningnan ko muna ang orasan dito sa office ko 10:00 am na pala.
"When these tears are 'bout to form in my eyes
When these tears are falling down on my face
I am bursting it out, crying loud so sadness might run away oh."
Napabangon na ako ng tuluyan mula sa pagkakahiga ko. Tumayo na rin ako at inayos ang hinigaan ko. Tiningnan ko rin muna ang sarili ko sa salamin. Ang laki pala ng eyebugs ko, siguro dahil sa kakaiyak kagabi.
"When my heart is falling into pieces
When my heart is filled with pain and it cannot go on
Laugh it so loud, so that hope could come and find me
Ohhh..."
Nagsuklay na lang ako at inayos ang damit ko, wala na kasi akong ibang dalang damit eh. Lumabas na ako ng kwarto ko at nakita ko na rin sa wakas kung sino ang kumakanta.
"Now I am so fine, now I can laugh
Now I am so fine, but only because I am with you
Because you are here I can rest when I'm so tired."
Si Nel pala ang kumakanta naka short lang siya na panlalake at naka blue na T-shirt. Tumingin na siya sa akin at ngumiti. Naglakad na rin siya papalapit sa kinatatayuan ko. Ang gwapo pa rin ni Nel kahit na simple lang ang suot niya.
"Even if it's high, I can climb over
Even if it's blocked, I always can go around it
No I will never stop in that one place."
Ng marating niya ang kinatatayuan ko ay iniabot niya sa akin ang mic at ibig sabihin nun ay kumanta ako. Tinanggap ko na rin ang mic mula sa kanya.
"When these tears are 'bout to form in my eyes
When these tears are falling down on my face
I am bursting it out, crying loud so sadness might run away oh."
Napakanta na rin ako. Hinila ako ni Nel papunta sa gitna at iniwan ako. Pumunta na siya sa gilid at nakita ko si DM, Kuya Ry, at Ate Cheska. Napangiti na lang ako ulit.
"When my heart is falling into pieces
When my heart is filled with pain and it cannot go on
Laugh it so loud, so that hope could come and find me
Widely spread out your arms."
Baliw talaga itong mga toh, di ba nila naiisip na hindi pa ako nakakaligo at bagong gising pa lang ako? May mga costumer na rin na nakikinig sa akin.
"Sometimes I might fall down, but that won't make me giving up
I'll just brush it off lightly, no I'm not crying
Coz I just can get up and try to run again."
Magaling rin silang pumili ng kanta, bumagay talaga sa mga naramdaman ko kagabi ang kantang ito.
"There are times that I can smile for love
There are times that I can cry for love
Because doing it so, I know I'll be stronger than before ohh."
Totoo bawat lyrics ng kantang ito. Kasi maaari tayong ngumiti at umiyak dahil sa pag-ibig. Hindi man tungkol sa lalaki ang iniyak ko kagabi, tungkol pa rin ito sa pag-ibig ko sa aking matalik na kaibigang binaliktad ako.
"There are times I'm risking it all for love
There are times I have regrets because of this love
But it's alright, coz I know I can dream on once more
And take the road of life."
Mahal ko si Gelay higit pa sa kaibigan, kapatid na kasi turing ko dun. Kahit wala kaming magkatulad na dugong nananalaytay sa amin, puso naman ay nag-uugnay sa amin. Gelay is part of my heart, she is the closest friend of mine, kaya hindi ko akalaing magagawa niya yun sa akin.
Natapos na rin ang kanta. Lumapit na ako sa kanila. Nakangiti lang sila sa akin. Pagkadating ko sa posesyon nila ay niyakap ko na kaagad si Kuya Ry, ganun rin siya sa akin.
"Sorry, Andrea." bulong ni Kuya sa akin at bumitaw na sa yakap. "Pumunta lang ako dito para magsorry, kailangan ko na ring umalis may aasikasuhin pa kami ni tito."
"Ako rin Althea, kailangan ko pa pumunta sa tindahan. Alam mo naman wala si mommy." sabi rin ni Ate Cheska sa akin.
"Bambina, I also need to go, nasa bahay kasi sina daddy ngayon.." sabat pa ni DM. So, pumunta lang talaga sila dito para gisingin ako??
"Baka ikaw rin Nel??" pagtatanong ko na rin kay Nel na kanina pa nakangiti.
"Sasamahan kita ngayon. Ako na muna bahala sa'yo." mabuti naman kung ganun. Ngumiti na lang ako. Umalis na talaga yung tattlo. Nagpaalam na ako sa kanila. "Kunin mo na dun yung mga gamit mo, iuuwi na muna kita para makaligo ka dahil may pupuntahan tayo." sabay tulak ng mahina sa akin ni Nel. Sinunod ko na lang siya. Pumasok na ako sa office at kinuha ang bag nadala ko, at lumabas na. Nilock ko na rin ang office ko.
Nagpaalam na kami ni Nel sa guard dito sa resto. Sasakyan ko ginamit namin dahil sa hindi niya pala dala sasakyan niya. Syempre, siya ang nagmaneho. Nagkwentohan na muna kami ni Nel habang nasa kotse kaming dalawa. Ng makarating kami sa bahay ay dumiretso na ako sa kwarto ko. Naligo na ako at nagbihis. Naka white T-shirt ako na medyo malaki sa akin at naka-short na puti na hanggang tuhod lang. Nagtsinelas na lang rin ako. Nagdala ng maliit na shoulder bag para sa aking cellphone, suklay, pera, extrang damit, at panyo. Tinalian ko na lang rin ang buhok ko.Pagkatapos ay bumaba na ako.
Pagkababa ko ay nagkita ko na agad si Nel na kausap si Gelay. Napatingin lang silang dalawa sa akin, pagkatapos ay umalis na si Gelay. Siya pa ngayon ay may balak na umiwas sa akin ha.
"Ano pinag-usapan niyo?" tanong ko kaagad kay Nel ng makarating ako sa tapat niya.
"Sinabi niya lang na umalis sina tita. Ang ganda mo sa suot mo." sagot sa akin ni Nel. Nginitian ko na lang siya at lumabas na kami ng bahay. Siya pa rin nag drive ng kotse. Ito yung gusto ko kay Nel, kasi kahit simple lang ang suot ko na aapreciate niya ito. Sa harap niya, di ko kailangan maging pormal ang mahalaga maipakita ko ang tunay na ako.
"Saan ba tayo pupunta?" nagtataka na kasi ako.
"Sa farm namin." simple niyang sagot. Malapit lang kasi ang farm nila Nel dito. Marami doong magagandang tanawin, marami ring puno, at marami ring mga hayop. Presko pa ang hangin doon. Nag-usap lang akmi sa mga nangyari kagabi. Naikwento ko rin sa kanya na liligawan ako ni Kuya TJ. Sinabi lang niya na parang mas lalo siyang mahihirapang makuha ang matamis kong OO.
"Nandito na tayo." bumaba na rin kami sa kotse niya pagkasabi niya nun. Matagal na rin pala akong di na kakapunta dito, malaki na rin ang ipinagbago.
"Maganda umaga po young lady. Sir gandang umaga po." bati sa amin ng katiwala nina Nel ng makababa na kami ng kotse. Nginitian ko lang siya at ganun rin si Nel. Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang marating namin ang masion nila.
Inilapag ni Nel ang kanyang mga dala sa sofa at ibinigay kay Yaya Pokwang ang mga dala niyang pagkain. Pagkatapos ay lumabas na kami.
"Saan mo una magsimula?" tanong niya sa akin ng makalabas na kami ng bahay.
"Horse back riding tayo." nakangiti kong tugon. Kaya dumiretso na kami sa kwadra. May mga 10ng kabayo dito, pero ang paborito ko sa lahat ay si Arthea, kami ni Nel ang nagpangalan sa kanya. Kulay puti siya na may itim sa mga paa nito.
"Paki labas po kay Arthea, manong." sabi ni Nel sa nagbabantay dito sa kwadra. Sinunod naman siya agad ni Manong.
"Arthea kumusta ka na??" lumapit agad ako sa kabaya ng mailabas na ito sa kwadra. Nginitian lang ako ni manong. "Matagal na tayo di nagkikita, Arthea." sabi ko habang nakahawak sa leegan ni Arthea.
"Principessa, pag iyan nagsalita."
"Manahimik nga ka Nel." Tinawanan lang ako ni Nel at lumapit na siya sa akin. Isinuot na niya ang renda ng kabayo. Hinila na niya rin ito papunta dito sa oval.
"Sumakay ka na." sinunod ko naman siya, inalalayan niya naman ako. Pagkatapos ay sumakay na rin siya.
"Ingat kayo young lady at sir." sabi sa amin ni manong. Pinalakad na ni Nel ang kabayo. Ako sa harap at siya sa likod ko na nakahawak sa lubid na nagkokonekta sa kabayo, so parang nakayakap si Nel sa akin.
Tawa lang kami ng tawa habang pinapatakbo ang kabayo. Si Nel kasi kung ano-ano ang pinagsasabi. Pumunta kami sa malapit sa ilog at huminto na muna kami roon. Bumaba na muna si Nel.
"Baba ka na muna.," sinunod ko siya at inalalayan niya naman ako. Itinali niya na muna ang kabayo at naglakad kami palapit sa ilog. Umupo siya sa malaking bato dito rin sa ilog. "Upo ka muna. Napagod ako."
"Napagod? Eh dapat nga si Arthea yung mapagod dahil ang bigat mo eh." biro ko sa kanya at tumabi na sa kanyang pag-upo. "Kawawa naman si Arthea."
"Ikaw talaga. Mas naawa ka pa sa kabayo kesa sa akin ha." nakanguso niyang sabi sa akin. Ang cute niya sobra kaya napangiti ako.
"Alam mo Nel, para kang si Arthea."
"Ha? Ano ibig mong sabihing para akong kabayo??" napatawa ako sa reaction ng mukha niya. "Sa gwapo kong ito, para akong kabayo? Tsk."
"Ang kapal mo talaga eh noh." sabay hampas ko ng mahina sa braso niya. "Para ka kasing si Arthea dahil kahit ano pa ang problema ko, napapangiti mo ako." Sa tuwing nakikita ko kasi si Arthea gumagaan pakiramdam ko, lalo na sa tuwing sumasakay ako sa kanya para mamasyal. Ganun rin si Nel, siya yung nagpapaalis ng mga lungkot ko dahil sa mga corny niyang jokes.
"Mabuti naman kung ganun." kahit hindi ko tinitingnan ang mukha niya alam kong nakangiti siya. "Pasensya ka na kagabi hindi kita nasamahan, pinapauwi na kasi ako sa amin eh."
"Ok lang yun. Kasama ko naman si TJ eh." sinunod ko na yung sabi ni TJ kagabi na wag ko na siya tatawaging Kuya.
"Tsk. Mukha atang may bago ng kukuha ng pwesto ko." napatingin ako kay Nel na nakatingin naman sa malayo. "Pero, salamat na rin sa kanya at nabawasan ang sakit na nararamdaman mo." Lumingon na siya sa akin this time. Nag-abot ang mga tingin namin. Ang ganda ng mga mata niya.
"Kaw talaga, alam mo namang walang makakapalit sa pwesto mo. Ikaw pa rin ang clown ng puso ko." napangiti siya sa sinabi ko. Kung si Nel ang clown ng puso ko, si DM naman ang knight nito, at ngayon si TJ naman ang magiging ray of sunshine (comforter) nito.
"Ano ba naman yan, mukha pa akong taga circus sa posesyon ko sa puso mo." nakangiti niyang sabi. Nagtawanan na tuloy kaming dalawa. "Tara balik na tayo sa bahay, nagugutom na ako."
"Kahit kailan talaga, mukha kang pagkain." tumayo na rin ako at tumayo na rin siya. Lumapit na kami kay Arthea at tinanggal na ang pagkakatali nito.
"Nagmana lang ako sa iyo, principessa." sabi niya habang inaalalayan akong makasakay sa kabayo. "60 kls ka ba?? Ang bigat mo sobra."
"Che!!" sabay pala sa kamay niya. Umakyat na rin siya kay Arthea. Nagtawanan na naman kaming dalawa. Inaasar na niya ako na 60 kls raw ang bigat ko. Nakakainis!!
Pagkadating namin sa mansyon ay nilapitan na agad kami ni Manong. Inalalayan niyang makababa si Nel, at si Nel namana ng umalalay sa akin. Dumiretso na kami sa dining area nila. Nakahanda na ang mga pagkain. Sinugbang isdang bangus, kanin, tubig, plato, at baso lang ang nasa ibabaw ng mesa. Wala silang kutsara??
"Upo ka na dito, principessa." sumunod naman ako sa sabi niya at umupo sa tabi niya. "Kain na rin po kayo yaya." umupo na rin si Yaya Pokwang. Nagdasal na muna kami at pinaghugas ng kamay bago kumain.
"Nel, wala atang kutsara?" mahina kong bulong sa kanya. Ngumiti lang siya. Kumaha siya ng kanin gamit ang kamay niya at nilagyan ang plato ko, kumuha rin siya ng isda. Tinanggalan niya ito ng mga buto. Tapos kumuha ng maliit na kanin at nilagyan ng kunting isda, at kinamay lang ito.
"Masarap kumain ng nakakamay." sabay subo niya ng pagkain sa akin. Kinain ko naman ito.
"Masarap nga." lumingon na ako sa kanya. At ngayon ako naman ang gumawa ng ginawa niya kanina.
"Sabi ko sayo eh." sabi niya habang patuloy na kumakain.
Patuloy lang kaming kumakain. Minsan-minsan sinusubuan ako ni Nel at ganun rin ako sa kanya. Nagatatawanan lang kami. Naunang natapos nag mga katulong nila at kami na lang ang naiwan.
"Masarap palang kumain ng nakakamay noh?" sabi ko sa kanya pagkatapos kong kumain. Hinugasan ko na rin ang kamay ko.
"Syempre naman. Mas malalasahan mo kasi ang pagkain kung kakamayin mo ito." nakangiti niyang sabi habang hinuhugasan niya ang kanyang kamay. Tapos na rin kasi siyang kumain. "Tara, labas na tayo."
Lumabas na kami ni Nel, sina yaya na raw magliligpit ng pinagkainan namin. Dumiretso na naman kami sa may puno ng mangga at sa ilalim nito ay damuhan na halatang inaalagaan rin. Humiga agad si Nel pagkadating namin.
"Higa ka." sabay hila niya sa akin kaya napahiga ako. Braso niya ang ginawa kong unan. "Principessa, nasabi ko na ba sayo kung gaano kita kamahal?"
"Hindi pa. Kasi ang sinasabi mo lang palagi ay kung gaano ako kamahal ni DM at kung gaano ako kagusto ng mga magulang mo." Palagi niya kasing sinasabing mahal raw talaga ako ni DM. Sinasabi niya ring mas gusto pa ako ng mama niya kesa sa kanya, eh mamas' boy kaya siya.
"Nakikita mo yang mga dahon nitong mangga?? Bilangin mo." napatingin ako sa kanya.
"Tsk. Wag mo nga ako pinagloloko. Ang dami-dami kaya niyan, baka abutan pa ako ng bukas pagbinilang ko yan noh." Heller, ang dami kayang dahan ng manggang ito kasi malaki na rin ito.
"Higit pa diyan sa mga dahon na iyan ang pagmamahal ko sa iyo." napangiti na lang ako sa sinabi niya. Kung ang iba mga bituin sa langit ang pinabibilang, ito namang isang toh dahon ng mangga ang pinabibilang sa akin.
"Iba ka rin eh noh. Yung iba bituin sa langit pinabibilang eh." nakangiti ko sabing sa kanya.
"Wala naman kasing mga bituin ngayon eh." tama nga naman siya. He really never failed to make me laugh. He is really my clown.
Nagstay lang kaming dalawa na nakahiga hanggang sa malapit ng gumabi.
"Hatid na kita sa inyo." pagkasabi niya nun ay tumayo na ako at tumayo na rin siya. Naglakad na kami papasok sa bahay nila.
"Ya, hatid ko na po muna itong prinsiseng to." sigaw niya habang kinukuha ang kanyang mga gamit. "Lets go."
Naglakad na kami patungo sa kotse, syempre siya ang magdadrive. Hinatid na nga niya ako sa bahay namin. Habang nasa kalsada pa kami nagjojoke lang siya, siguro para di ako mabored.
"Thank you Nel." sabi ko sa kanya pagkadating namin sa bahay. Nilagay niya muna sa garahe ang sasakyan ko.
"Your always and forever welcome, mia principessa." hinatid ko na muna siya sa labas ng gate ng bahay.
"Ayaw mo ba talaga munang pumasok sa bahay??" tanong ko sa kanya ng marating na namin ang labas.
"Wag na, gabi na kasi. Alam mo naman di ko dala kotse ko." nakangiti niyang sabi.
"Hiramin mo na lang kaya ang kotse ko." pag-aalok ko naman sa kanya.
"Wag na. Sige pumasok ka na doon gabi na." sabay tulak niya ng mahina sa balikat ko. Pero di naman ito masakit eh. "Syanga pala, subukan mong kausapin si Angel, hayaan mo siyang magpaliwanag."
"Mauna ka ng umalis. Wag mo na rin kaming alalahanin ni Gelay, magiging maayos rin kami. Hindi man maibalik ang dati, alam ko magiging magkaibigan pa rin kami." nakangiti ko namang sabi sa kanya. Tapos may humintong ng taxi, kaya sumakay na siya. "Ingat ka. You never failed to make me laugh."
Umalis na nga si Nel at pumasok na ako ng bahay. Mabuti na lang may Nel ako na nagpapasaya sa akin. Hindi niya talaga ako binigong mapasaya at pakiligin.
Ng makarating ako sa sala ay nakita ko na kaagad sina Tian, Tine, Mommy, Daddy, at Ate Cheska.
"Mabuti naman at umuwi ka na ate." salubong sa akin ni Tine. Nakalimutan ko palang ngayon ang uwi ng dalawang to. Nagmano na ako sa mga magulang ko. "Hindi mo man lang kami sinundo."
"Toh naman, sorry na. Sinama kasi ako ni Nel sa farm nila." pagpapaliwanag ko at niyakap ko na lang si Tine.
"Tsk. Inuna mo pa siya kesa sa amin." sabat naman ni Tian. Hindi ba nakwento nila mommy ang mga nangyari kahapon? "Nakakatampo ka naman ate eh."
"Asus,. Wag ka na magtampo. Promise ko bukas, magbobonding tayo, kasama si Ate Cheska at syempre sina mommy at daddy." sabi ko sabay yakap sa parents ko.
"Sigurado ka ba talaga Althea na isasama mo ako?? Di mo naman ako kapatid eh." napatingin kaming lahat kay Ate Cheska.
"Cheska darling, ano ka ba? Parte ka na rin ng pamilyang ito okay?" sabat naman ni mommy. Ngumiti na lang si ate Cheska.
"Mia principessa, naghilom na ba ang sugat sa puso mo?" napatingin ulit ako kay daddy. Naghilom na ba ang sugat na ginawa ni Gelay sa puso ko??
"Di naman po yun ganun kadali dad eh. Mas mahirip pagalingin ang sugat sa puso kesa sa sugat sa ating balat." nakangiti kong sagot kay daddy pero alam ko may luha na namang nagbabadyang tumulo.
"Kaya mo bang makita at makasama si Angel araw-araw sa eskwela at dito sa bahay?" tanong sa akin ni mommy. Syempre, kailangan kong kayaning makasama siya kahit na sa mga oras na ito ay ayaw ko pa sana.
"Kailangan po mom eh."
"Ate sabihin mo lang kung ayaw mo, pwede naman siyang isama ni Kuya Ry sa pagbalik nito sa Manila bukas di ba dad?" sabat pa ni Tine. So, nakwento na pala talaga sa kanila.
"Oo nga ate. Sabihin mo lang kung ayaw mo o di mo kayang makita yung pagmumukha niya." sabat pa ni Tian na nagsisimula ng yumakap sa akin.
"Ano princess?? Gusto mo ba isama na lang siya ni Ryan bukas?" sabat rin ni mommy. Kung sasama si Gelay, paano na ang pag-aaral niya??
"Excuse lang po, pero kung sasama si Angel kay Ryan bukas, paano na ang pag-aaral niya?" sabat ni Ate Cheska.
"Dun na lang namin siya pagpapatuluyin sa pag-aaral niya. Sabi rin kasi ni Ryan na mas makabubuti kay Angel na doon na lang sa Manila kasi nasaktan rin ito sa paghihiwalay nila ni Jazzper." sabat naman ni daddy. Naghiwalay na pala talaga sila.
"Bukas na lang po siguro natin yan pag-usapan. Matutulog na po ako." sagot ko naman sa kanila. Nagdadalawang isip rin kasi ako eh. Kung sasama siya kay kuya Ry bukas hindi ko na muna siya makikita, baka rin doon mahanap na niya ang lalaking magmamahal sa kanya, pero paano ang pag-aaral niya?? Kung dito naman siya maipagpapatuloy niya ang kanyang pag-aaral, makakasama siya ng mga magulang niya, pero makikita ko rin siya araw-araw. Tumayo na rin ako. " Good night po mommy, daddy, Tian, Tine, ate Cheska." at hinalikan ko na sila sa cheeks at umakyat na ako sa kwarto ko.