Ελπιδα:Α..α..α...αλε...Αλεξ?
Ρωτησα με την φωνη μου να τρεμει...Ακομα δεν ειχα βγει απο την "κρυψωνα" μου...Αυτος εδειξε να εκπλησετε...Απ..αποκλειεται να ειναι αυτος...Αλλα θα ηθελα τοσο πολυ να ειναι...Τον ειχα αναγκη....Μακαρι να ειναι θεε μου...
"Εμ..ναι..Με ξερεις?"
Ρωτησε εκπληκτος αλλα παραλληλα προβληματισμενος...Τοτε ενιωσα ενα σκιρτιμα στην καρδια μου...Βγηκα απο την κρυψωνα μου με σκιμενο το κεφαλι...Σταθηκα ακριβως απεναντι του και σηκωσα το κεφαλι μου...Με το που με ειδε γουρλωσε τα ματια του...Δεν ηξερα αν ηταν σιγουρα ο Αλεξ...Ειχε αλλαξει...Ειχε αποκτησει τρυπες και τατουαζ...Ειχε ψηλωσει...Το σωμα του ηταν ιδιο βεβαια...Και τοτε ηταν πολυ γυμνασμενος...Μα..μακαρι θεε μου να ειναι αυτος...Αλλιως απλα θα ειμαι παρανοικη που απο την πολυ αναγκη μου να τον δω ξανα θα τους βλεπω ολους ετσι...
"Ε...ε...ελπιδα?"
Ρωτησε σοκαρισμενος...Τοτε ενα δακρυ κυλησε απο τα ματια μου..Αυτο ηταν δακρυ συγκινησης...Τοτε εγνεψα θετικα και αυτος με αρπαξε κατευθειαν στην αγκαλια του...Με αγκαλιασε σφιχτα και με εκανε εναν κυκλο...Αρχισα να κλαιω μεσα στην αγκαλια του...Δεν μπορουσα να το πιστεψω πως ηταν διπλα μου...Τον ειχα μαζι μου ξανα...Τον εσφιξα οσο πιο πολυ μπορουσα πανω μου και το ιδιο εκανε και αυτος...
Ενιωσα την μυρωδια του να εισερχεται ξανα στα ρουθουνια μου...Υστερα απο τοσα χρονια ηταν ξανα διπλα μου...Μονο αυτος μου εφτανε για να εχω θεληση για να ζησω ξανα...Ειχα τοσο αναγκη αυτη τη συναντηση...Ειχα αναγκη τον ιδιο...
Πηγε να με απομακρυνει απο την αγκαλια του για να μιλησουμε λογικα αλλα τοτε με δακρυα στα ματια ειπα...
Ελπιδα:Οχι...Μη...Μην με αφηνεις...
Ειπα και τοτε με ξαναεσφιξε πανω του...Χαιδεψε τα μαλλια μου και μου αφησε ενα φιλι στο κουτελο μου...Υστερα απο μερικα λεπτα απομακρυνθηκα απο την αγκαλια του και τον κοιταξα στα ματια του...Δ..δεν μπορουσα να πιστεψω πως ειναι διπλα μου...Τον βλεπω..τον αγγιζω...
Αλεξ:Μικρη μου...Μεγαλωσες...
Συνηδειτοποησε μιλοντας με μια πικρα στη φωνη του...Τοτε ενα δακρυ κυλησε... οχι απο αυτο που ειπε αλλα απο ολα αυτα που μου συμβαινουν...Ολα εγιναν την καταλληλη ωρα...Δεν ηξερα αν θα τα καταφερνα ποτε σε αυτο πκυ περνουσα χωρις τον Αλεξ...
Τοτε εσκιψα το κεφαλι μου και ενιωσα εντονα το βλεμα του πανω μου...σηκωσα λιγο το κεφαλι μου και ειδα πως ειχε κολλησει το βλεμα του στον αριστερο καρπο μου...
Αλεξ:Τ..τι ειναι αυτα μικρη μου?
Με ρωτησε μην μποροντας να το πιστεψει αλλα παραλληλα μπορουσες να διακρινεις την ενταση στη φωνη του...Τοτε ενα πνιχτο γελιο βγηκε απο το στομα μου και ειπα....
Ελπιδα:Εχουν συμβει ΠΟΛΛΑΑΑ απο τοτε που εξαφανιστηκες...
Ειπα και με επιασαν τα γελια..Ο Αλεξ με κοιτουσε λες και ειμαι εξωγηινος..Εγω δεν μπορουσα να σταματησω να γελαω ωσπου το γελιο μου ξαναεγινε κλαμα...Και το κλαμα εγινε ολοκληροι λυγμοι..
Ο Αλεξ με αρπαξε στην αγκαλια του και εγω αρχισα να κλαιω με λυγμους εκει...Αρχισε να μου λεει "σςςς και να ηρεμισω" εγω το μονο που ειπα ειναι...
Ελπιδα:Σ..σ...σε παρακαλω Αλεξ...Μ...μ..μην με ξαναφησεις μονη μου...
Ειπα μεσα απο τους λυγμους μου...Αυτος με εσφιξε πανω του...
Αλεξ:Ποτε ξανα μικρη μου...Ποτε ξανα...
Ειπε και τοτε με καθυσηχασε...Υστερα απο λιγη ωρα ηρεμισα...και μου ειπε γλυκα...
Αλεξ:Θες να παμε καπου να μιλησουμε?
Με ρωτησε γλυκα και εγω το μονο που εκανα ειναι να γνεψω γρηγορα θετικα...
Αλεξ:Θες να σε παω σπιτι που μενεις μηπως?
Ρωτησε θελοντας να ακουσει και αυτος το αντιθετο...Τοτε εγνεψα πολυ γρηγορα αρνητικα...
Ελπιδα:Δεν θελω να πατησω το ποδι μου ξανα εκει μεσα...
Ειπα και εδειξε εκπληκτος...Τοτε χαμογελασε και με πηρε αγκαλια σηκωνοντας με σε στυλ νυφης...
Αλεξ:Σημερα θα την βγαλουμε στο φτωχικο μου δηλαδη...
Ειπα γελοντας ενω παραλληλα προσπαθουσε να με κανει να γελασω...Και το πετυχε...Παντα τα καταφερνε....
Εβαλα το κεφαλι μου στο στερνο του και αυτος αρχισε να περπαταει προς τα μια αγνωστη κατευθυνση για εμενα...Επειτα απο 7 λεπτα περπατημτος βρεθηκαμε κατω απο μια καινουργια πολυκατοικια...Ο Αλεξ με αφησε στα ποδια μου και εβγαλε κατι κλειδια απο την τσεπη του...Ανοιξε την εξωπορτα της πολυκατοικιας και με αρπαξε απο το μπρατσο χαμογελαστος προς τα μεσα...Εκλεισε την εξωπορτα και αρχισε να ανεβαινει μια γυριστη σκαλα....Τον ακολουθησα ωσπου σταματησε σε εναν οροφο...Τον τριτο..Προχωρησε στην πορτα ενος διαμερισματος και την ανοιξε...
Μπηκαμε σε ενα διαμερισμα αρκετα μεγαλο...ειχε μοντερνα διακοσμηση...Τα επιπλα ειχαν μια ουδετερη αποχρωση του γκρι και του σκουρου καφε...Το σαλονι και η κουζινα ηταν ενας χωρος...Στο σαλονι υπηρχε ενας γκρι καναπες με απεναντι μια αρκετα μεγαλη τηλεοραση...
Πηγε και καθισε στον καναπε και τοτε χωρις να πω τιποτα αλλο πηγα και χωθηκα στην αγκαλια του...Αυτος δεν ειπε τιποτα και απλα με εσφιξε πανω του...Τον αγκαλιαζα οσο πιο σφιχτα μπορουσα καθως τον ειχα καβαλησει στον καναπε...Με κλειστα ματια ειπα...
Ελπιδα:Αλε..Αλεξ πες μου πως ολο αυτο ειναι αληθεια και δεν ειναι ενα καλοστημενο ονειρο γιατι αν ειναι δεν θα το αντεξω...
Ειπα και ενας λυγμος βγηκε απο το στομα μου...Αυτος με εσφιξε πανω του και ειπε..
Αλεξ:Μικρη μου...Ολα ειναι αληθινα..Ειμαι εδω...Εισαι εδω...Ειμαστε μαζι...Δεν φανταζεσαι ποσο γαμημενα πολυ μου ελειψες μικρη μου...Δεν προκειται να σε αφησω ποτε ξανα μονη σου...
Ελπιδα:Σε παρακαλω υποσχεσου το Αλεξ...Υποσχεσου πως θα εισαι εστω εσυ μαζι μου...Ε..εχω μ..μεινει μονη μου κ..κα..και δεν αν..αντεχω αλλο...
Με το που το ειπα αυτο με απομακρυνε σιγα σιγα απο την αγκαλια του...Με κοιταξε στα ματια με πονο...
Αλεξ:Τι σου εχει συμβει μικρη μου?
Με ρωτησε ενω μου χαιδευε απαλα το μαγουλο...Οπως εκανε οταν ημουν μικρη...Αφεθηκα στο αγγιγμα του...
Ελπιδα:Πολλα Αλεξ..Παρα πολλα και...και απλα θελω να πεθανω...Ολοι με μισουν...Ειμαι ενα τιποτα...Ενα σιχαμα οπως ελεγε και καποτε ο μπαμπας...
Ειπα και εβαλα τις μικρες παλαμες μου στα ματια μου..Τα δακρυα μου κυλησαν....Ο Αλεξ απομακρυνε τα χερια μου απο τα ματια μου...Μου σκουπισε τα δακρυα απο το προσωπο και με κοιταξε βαθια στα ματια...
Αλεξ:Μικρη μου...Ξερεις πως μπορεις να μου πεις τα παντα σωστα?
Ειπε γλυκα τοτε εγνεψα θετικα...Ηταν ο μονος που ειχα...Και οταν ο μονος που ηθελα...Δεν ηθελα ουτε τη μανα μου και διολου τον πατερα μου...
Ελπιδα:Απο..απο την ημερα που εξαφανιστηκες η μαμα αρχισε να μου συμπεριφερεται οπως ο μπαμπας...Ηταν ψυχρη απεναντι μου...Με αφησε να μεγαλωσω μονη μου...Απ..Απο την ημερα που εξαφανιστηκες εγω...εγω δεν μιλουσα σε κανεναν...Αρχισα να ειμαι κλεισμενη στο δωματιο μου ολη την ωρα..Σταματησα να εχω φιλιες...Κανεις δεν με επαιζε πια...Η μαμα με γεμιζε τυψεις πως εγω φταιω που εξαφανιστηκες...Μετα απο εναν περιπου χρονο η δουλεια της μαμας δεν μπορουσε να κρατησει το σπιτι μας ετσι μετακομισαμε εδω σε ενα διαμερισμα...Πηγα σε καινουργιο σχολειο και εκει ολοι με κοροιδευαν...με χτυπαγαν...Ολο αυτο γινεται εδω και 6 χρονια...Η μαμα ολα τα χρονια ηταν ψυχρη απεναντι μου αλλα φετος το τελευταιο διμηνο αρχισε να μου μιλαει λιγο...Στο σχολειο τα πραγματα εγιναν χειροτερα και δεν μπορουσα αλλο...
Ειπε και τοτε εκανα μια παυση...Ξεροκαταπια...
Ελπιδα:Εκ...Εκανα αποπειρα αυτοκτονιας αλλα τελευταια στιγμη ενα αγορι που ξερω με εσωσε...Ηθελα τοσο πολυ να πεθανω Αλεξ...Δεν αντεχα αλλο αυτη την κατασταση...Ολοι γελουσαν μαζι μου....Ηθελα να εισαι διπλα μου τοσο γαμημενα πολυ...Δεν αντεχα μονη μου...Σε παρακαλω...Δεν εχω ζητησει τιποτα και απο κανεναν εδω και καιρο απλα μην με ξαναφησεις...Δεν θα το αντεξω...
Ειπα και ξαναξεσπασα σε κλαματα...Με εχωσε στην αγκαλια του και απο εκει συνεχισα την αφηγηση...
Ελπιδα:Η μαμα με ειδε να κλαιω στο δωματιο μου σημερα και για πρωτη φορα στα 17 χρονια που ζω με ρωτησε τι ειχα...Δεν αντεξα αλλο και της ειπα οτι με εκανε να νιωθω ολα αυτα τα χρονια...Με ειπε και αυτη ενα σιχαμα...ενα ατυχημα της φυσης εμεσα...Ειπε πως επρεπε να με ριξει οταν ηταν εγκυος...
Ειπα και τοτε εβγαλα εναν δυνατο λυγμο...Ο Αλεξ με κουνουσε σαν μωρο παιδι...
Ελπιδα:Αλεξ..κανεις δεν με θελει...Τι εχω κανει?
Ειπα και τοτε ειπε...
Αλεξ:Μικρη μου εισαι τελεια...Μην ακους τις μαλακιες των αλλων..Καποια μερα καποιος θα δει αυτο που πραγματικα εισαι...Αν δεν το εχουν δει μεχρι τωρα δεν αξιζει κανεις μικρη μου...
Ειπε και τοτε τον εσφιξα...
Ελπιδα:Αλεξ σε αγαπαω...
Ειπα και τοτε απομακρυνθηκα αλο κοντα του...
Αλεξ:Και εγω μικρη μου...
Τοτε με παρατηρησε καλυτερα...Ειδε τι φορουσα και εμεινε να κοιταει την μπλουζα του που τη φορουσα εγω..Τοτε γελασα σιγανα...
Αλεξ:Α..α..αυτη δε..δεν ειναι η...-
Τον διεκοψα..
Ελπιδα:Δεν πιστευες πως θα πετουσα ποτε τα πραγματα σου σωστα?Ολα ειναι στην ντουλαπα μου...Κανεις δεν τα αγγιζει...και καθε φορα που σε ειχα αναγκη φορουσα μια απο τος μπλουζες που σου εκλεβα και τοτε...
Ειπα και τοτε γελασε πικρα...Με αρπαξε στην αγκαλια του και ειπε...
Αλεξ:Μικρο μου μου ελειψες τοσο γαμημενα πολυ...
Ελπιδα:Κ..και εμενα...Εισαι ο μονος που θελω διπλα μου...
Τοτε την στιγμη μας χαλασε το κινητο μου που ηταν στην τσεπη μου...Το εβγαλα και ειδα πως ειχα...
67 αναπαντητες κλησεις απο "Μαμα"
120 αναπαντητες κλησεις απο "Αρης ο μαναρος-καρδιοκατακτητης"
Το μονο που εκανα ηταν να το απενεργοποιησω...Ο Αλεξ με κοιτουσε προσηλωμενος...Μολις το απερνεγοποιησα το κοπανισα με δυναμη στον καναπε και ξαναχωθηκα στην αγκαλια του Αλεξ...Τοτε χασμουρηθηκα...
Αλεξ:Νυσταξες μικρη?
Τοτε εγνεψα θετικα εξουθενωμενη...
Αλεξ:Θες να κοιμηθεις εδω?
Με ρωτησε γλυκα και τοτε χωρις να το σκεφτω εγμεψα θετικα...Αυτος γελασε με την αντιδραση μου...
Αλεξ:Απο εδω πριγκιπισσα μου...
Ειπε με αστειο τροπο και σηκωθηκε απο τον καναπε...Εγω τον ακολουθησα και πηγαμε σε ενα δωματιο...Αγοριστικο δωματιο..Θα αναγνωριζα πως ηταν του Αλεξ...Το γουστο του δεν αλλαξε καθολου...Γκρι και μπλε...
Μπηκαμε μεσα και εκλεισε την πορτα πισω του...Πηγε στην ντουλαπα που βρισκοταν στην ακρη του δωματιου και εβαγλε μια τεραστια μαυρη μπλουζα απο μεσα και μου την πεταξε...
Αλεξ:Αντε παρε να κοιμηθεις μικρο...
Ειπε και τοτε τον κοιταξα συγκινημενη...Αυτο ακριβως μου ελεγε και τοτε...
Πηρα την μπλουζα του στα χερια μου και ειπα...
Ελπιδα:Που να παω να αλλαξω?
Ρωτησα προβληματισμενη...Αυτος με κοιταξε με ενα βλεμα "Σοβαρα τωρα?"
Αλεξ:Μικρη...Σε εχω κανει μπανιο στα δεκα σου...Ντρεπεσε εμενα?
Ρωτησε και γελασε...Τοτε γελασα και εγω...Το θυμομουν αυτο το περιστατικο...Ειχα γυρισει το ποδι μου και ο Αλεξ ο καημενος ειχε γινει μπειμπι σιττερ μου..Με εκανε μπανιο με ελουζε...Τα παντα...
Εβγαλα την μπλουζα που φορουσα απο πανω μου κα φορεσα την καινουργια που μου εδωσε ο Αλεξ...Εβγαλα και το κολαν μου και τοτε μου πεταξε ενα μποξερακι στη μουρη και γελασε...
Αλεξ:Να φορεσεις και κανασορτσακι...
Ειπε και γελασε...Εγω τον μουτζωσα...Φορεσα πανω απο το εσωρουχο μου το μποξερακι του και ημουν ετοιμη...Επιασα ενα κοτσακι τα μαλλια μου και τοτε ειδα πως αλλαξε και αυτος...Το μονο που φορεσε ηταν μια φορμα...
Ελπιδα:Θα κρυωσεις βλακα...
Ειπα και χωθηκα στην αγκαλια του...
Αλεξ:Μην ανησυχεις μια χαρα θα ειμαι εγω....
Ειπα και με εσφιξε στην αγκαλια του...Τοτε σηκωσα το κεφαλι μου ψηλα και ειπα...
Ελπιδα:Θα κοιμηθουμε αγκαλιτσα?
Ρωτησα κανοντας puply face...Αυτος γελασε και μου χαιδεψε σαν να ειμαι νιανιαρο το κεφαλι...
Αλεξ:Φυσικα μικρη...Εχω εδω τη μοκρη μου και θα παω καναπε?Βασικα ετσι και αλλιως δεν θα πηγαινα...Αν δεν γουσταρες κρεβατι καναπε μικρη μου...
Ειπε αλαζονικα μαι γελασα...Ειχα αφησει στην ακρη για σημερα το θεμα με την εξαφανιση του ηθελα απλα να τον χαρω σημερα...
Επεσα χοροπηδωντας πανω στο κρεβατι καθισε και αυτος και τοτε ξαπλωσε...Χωθηκα στην αγκαλια του και περασα το ποδι μου απο την αλλη πλευρα της μεσης του...Χουρνιασα στην αγκαλια του και αυτος γελασε...
Αλεξ:Μου ελειψες μικρη...
Ελπιδα:Και εμενα..Και επισης...Παρατηρησα κατι...Ψηλωσες και αλλο ρε βλακα?
Ρωτησα πειραχτικα...
Αλεξ:Εγω πηρα κανα ποντο απο τοτε...εσυ ακομα και δεκαχρονο..Ιδια εμεινες...
Ειπε και γελασε...τον χτυπησα πειραχτηκα στον ωμο και τοτε βολευτικα καλυτερα στο στερνο του...
Ελπιδα:Καληνυχτα Αλεξ...
Ριπα γλυκα...Τοτε με φιλησε στο κουτελο...
Αλεξ:Καληνυχτα πριγκιπισσα...
Ειπρ και τοτε τα βαρια βλεφαρα μου εκλεισαν...Ενας υπνος τοσο γλυκος σαν μελι με πηρε μυριζοντας το αρωμα του αδερφου μπυ που τοσο που ειχε λειψει...Και δεν ονειρευομουν...Δεν ηθελα να ονειρευτω σημερα γιατι η πραγματικοτητα θα ηταν καλυτερη απο ενα ονειρο...Ειχα τον αδερφο μου πισω...
Αυτα τα 3 gifs εκφραζουν τη "δυνατη" σχεση μου με την αδερφη μου😂😂😂
Γεια σας...Ελπιζω να σας αρεσε το κεφαλαιο!!!❤❤❤