CHAPTER 30. Watching Over
KHALI‘S POV
Kinuha ko ang susi ng locker ko mula sa bulsa ng skirt ko nang makarating na ako sa locker area—first floor ng Garnet.
Dalawa ang locker ng halos bawat Marvelians. One for academic purpose, storage of books or notes maybe, and one from the ladies’ locker room, which where I store my extra uniforms and PE uniforms.
Kukunin ko lang ‘yung handouts ko sa Cooking Class namin. Wala kaming exam sa klase na ‘yun ngayon but I‘m more worried about it than the major subjects.
Kapag nakapasa ako sa Cooking Class, ibig sabihin nag-improve na talaga ang cooking skills ko. I seriously want to learn decent cooking. Nang sa ganon ay makayanan ko nang mabuhay mag-isa kahit na itakwil pa ako ni Izu.
Pagkasara ko ng pinto ng locker ay bumungad ang nakangising si Hominid sa gilid ko. Tinalikuran ko siya at nagsimula nang maglakad. Sumabay siya sa akin.
“Nag-review ka?” tanong niya.
“Hindi.” sagot ko.
“Wow! Confident.” aniya sabay tawa. “Tangina, kinailangan kong mag-review this time dahil baka next year nasa Class C na ako!” natatawa niyang sabi.
“Edi masaya.” biro ko.
Inirapan lang ako. “Pakopya sa Bio!” aniya.
“Alphabetical order ang seating plan ngayon.” sabi ko.
“Oo nga. I-message mo nalang!” suhestiyon niya.
Wala talagang magandang naiisip ‘tong unggoy na to kahit kailan.
“Go back to your assigned seat, class. The quarterly examination will be starting in a few minutes.” said our adviser as soon as she entered the room after us.
She walked towards the front desk and laid her things there. She started counting the test papers and giving it by row to distribute.
In fairness, almost everyone in this class attended to take an exam. Balita ko, istrikto daw sila magpa-exam, kaya kahit ganito ang mga estudyante dito ay seryoso pagdating sa exams.
The first subject of the given test is Mathematics. It was all computation and I hate this the most. Seeing so many number makes my head ache.
Hindi ko alam kung mahirap ba ito kung ibabase sa baitang namin, ito kasi ang unang beses na sasagot ako isang quarterly exam.
I finished everything and leaned on my seat‘s backrest. Tinatamad akong tumayo para magpasa.
Maya-maya ay tumayo si Gabriel at nagpasa na ng papel sa unahan. Ang bilis niya matapos.
“Galing talaga ni Gab sa Math! Dapat sa‘kin ka tumabi nang naka-kopya ako.” wika ng isa saka sila nagsitawanan lahat pagkatapos.
Itinigil ng mga kaklase namin ang pagsasagot sa kanilang test paper nang matapos na ang palugit naming isang oras.
“Pasuyo.” sabi ko sabay abot kay Kevin na nasa tapat ko lang rin naman.
“Ayoko nga. Tamad mo.” sagot lang niya tapos umalis na. Bumalik din naman agad tapos kinuha ‘yung papel ko, “Baka magsumbong ka pa kay Trev.” aniya.
Bakit naman ako magsusumbong dun? Psh.
Sunod na pumasok ang guro namin sa Filipino nang makalabas na ang guro namin sa Math.
Kuso, Filipino? I‘m sure I‘ll fail this. I should‘ve tried to study on this one.
Hanggang lunch break ay nagre-review sina Kianna. Mabuti naman at naging tahimik kami kahit minsan lang.
Lahat halos magdiwang nung tapos na lahat ng exams. Lumabas na rin kaming lahat sa classroom. And as expected, si Kangaroo ang unang sumalubong sa‘kin. -__-
“How‘s your exam, Lili?” he asked with a straight face.
Ang daming babae sa likod niya na pinagbubulungan siya pero ang layo naman nila sa kanya.
Takot lumapit sa dragon, baka bugahan ng apoy.
“Okay naman.” sagot ko. Baka sigawan na naman kasi ako pag hindi ko pinansin eh.
Lumingon ako sa labas at tinignan ang kalangitan.
The weather is good. It wasn‘t too sunny nor cloudy.
Maganda maglakad-lakad ngayon sa labas, so, I guess maglalakad-lakad muna ako bago umuwi. Sa labas na rin siguro ako magla-lunch.
“Saan ka kakain?” tanong niya.
“Kung saan wala ka.” sagot ko.
Kinunutan niya ako ng noo.
“Sa labas.” sabi ko nalang.
Nagsimula na akong mag-lakad tapos sumabay lang siya. Nakasunod naman si Erin tapos Kianna sa amin.
“I thought you‘re going out?” tanong niya nang magtungo ako sa kanan kung saan naroon ‘yung classroom ng 4-A.
“I‘m going to wait for Jaemin.” sagot ko.
“Jaemin? Who‘s that?” kunot-noong tanong niya.
Bukod sa classmate niya si Jaemin, na-meet niya na ito ng ilang beses sa caf at sa library.
Sabagay, never niya namang tinanong ang mga pangalan ng kasama ko kahit nakabuntot siya sa akin nung mga nakaraan.
Sakto lumabas si Jaemin sa classroom kaya tinuro ko siya. Tumango-tango naman si Kangaroo.
“Oh, that girl...” I heard him say.
Mukhang nagtaka si Jaemin kaya pinanlakihan niya ako ng mga mata.
“She looks kinda familiar, though...” Kangaroo uttered.
“Of course, she‘s your classmate, idiot.” sabi ko. “Bilis. Gutom na ako.”
*♤♡*
In the end, only Kangaroo and I went outside.
May gagawin pa raw si Kianna, si Erin naman ay magre-review daw para bukas, at si Jaemin ay may meeting.
What the hell is Erin going to review tomorrow anyway? Sabado bukas.
“Let‘s wait for a few minutes. Pinakuha ko ‘yung kotse.” sabi ni Kangaroo.
“I‘ll walk.” sagot ko nalang.
Tiningnan niya ako tapos sumagot siya ng, “Okay.” tapos nag-dial ulit siya at narinig kong binabawi niya ‘yung utos.
Sasama ba talaga siya sa akin?
Para talaga siyang aso. Buntot lang nang buntot. Akala ko ba Kangaroo siya?
Hindi ko alam pero ang tahimik niya ngayon.
Bigla ko tuloy naaalala ang mga sinabi niya kahapon.
This time, hindi na dahil sa atraso ko ang naiisip kong dahilan kung bakit nakasunod siya sa akin, kundi dahil may gusto raw siya sa akin...
Seriously, tho...
Of all people... why does it have to be me?
Nanatili lang kaming tahimik habang naglalakad. Naka-ilang streets na rin kami na nadaan pero isa lang ang nasa isip ko...
“Ano yun?” tanong ko.
Lahat ng nakita kong street food stand, may ganong tinda. It was an orange ball and I‘ve never seen that food before so I was quite intrigued.
“Fishball.” sagot ni Kangaroo na para bang sinabi niya lang ‘yung obvious, na ang sagot sa 1 plus 1 ay 2.
“The orange one.” pagtatama ko.
“Uhmm... gusto mo nun?” tanong niya bigla.
Pakiramdam ko bibili siya agad kapag sinabi kong gusto ko. I kinda feel like he‘s that kind of person.
“Hindi.” sagot ko. “Curious lang.”
Pinagpatuloy ko nalang ang paglalakad. Hindi ko maiwasang mapansin ang mga taong napapatingin sa Kangaroo.
Ang hirap niya talagang kasama. Center of attraction palagi.
Tapos kung makaturo sila, akala nila hindi namin nakikita. Nakakahiya naman sa kanila, no?
Madami rin akong nakikitang stand, puro may naka-display na kulay orange na bilog. ‘Yung kagaya kanina, curious talaga ako kung ano ‘yun eh.
Sigurado naman akong hindi yun bola-bola, kasi mas dark ang kulay nun. Ngayon ko lang talaga nakita ang pagkaing ‘yan.
I heard Kangaroo chuckled so I asked him, “What‘s funny?”
“I think you really like that thing.” nakangiting sabi niya.
“Hindi nga.” sabi ko naman. Kahit ang totoo, gusto ko talagang tikman ‘yun at malaman kung anong meron.
“Halika na, ibibili kita.” aniya sabay hila sa kamay ko para dalhin doon.
“We‘ll get this one...” aniya sabay turo sa orange na bilog.
Hindi niya rin yata alam ang tawag dun eh?
“Saan? Dito sa kwek-kwek?” tanong ni manong tindero. “Ilan?”
Ah... kwek-kwek pala tawag dun?
“Is ten pieces enough?” he asked me.
“Of course.” sagot ko. Anong akala niya sa ‘kin?
“Ten pieces then.” sabi niya. Tapos nag-abot ng 1000 peso bill!
“Ay, wala akong barya diyan, hijo. Wala ka bang mas mababang halaga? 30 pesos lang itong binili niyo eh.”
Sarap talaga kotongan ng Hari na ‘to minsan.
Sampung piraso lang ang binili tapos magbabayad ng isang libong buo? First time niya yata bumili sa tabi-tabi eh.
“Wala kang coins?” tanong ko. Umiling siya.
Pinaharap ko ‘yung bag ko at nagkalkal ng barya saka ibinayad sa tindero.
Habang naglalakad kami, nakatitig parin ako dun sa binili kong kwek-kwek. Nakalimutan kong tanungin kung anong laman nito.
Kumagat ako ng kalahati dito...
Hindi naman siguro ako mamamatay dahil wala naman akong allergy.
Tinignan ko ‘yung kinagatan ko at may nakita akong yellowish na napalibutan ng something na white sa loob ng orange na balot nito.
I think it‘s an egg—a quail egg. Pero ano itong orange na nakabalot? Is it flour?
“How is it?” napatingin ako sa kaniya ng magtanong siya.
Hindi ako nagsalita at tumusok nalang ng isa pang kwek-kwek, saka ko pinakain sa kaniya. Tumango-tango naman ito saka nag-thumbs up.
Tumingin ako sa kaliwa ko, sakaling makita ko sila, ‘yung kanina pang sumusunod sa‘min.
Pero magaling sila magtago.
Kaya hinayaan ko nalang at nagpatuloy nalang kami sa paglalakad habang kumakain.
“Gusto mong ibili kita ng maraming ganyan?”
“Anong akala mo sa‘kin? Hindi nabubusog?” sagot ko naman.
Ang gagu, tinawanan lang ako, saka sumagot ng, “Hindi.”
Leeg niya rin kaya baliin ko?
“Let‘s go to Tenebrés Park next time.” sabi niya.
“Just stay home, will you?” I said. Hindi nalang magpagaling eh.
“I just want to bring you to different places.” he answered.
I remained silent.
Didn‘t he know that he‘s just putting himself in danger?
Maraming naka-abang sa kaniyang gangster na anytime, pwede siyang atakihin. Knowing that he can‘t fight because of his arm. What an idiot.
He doesn‘t have to do that for me.
“How‘s your arm?” pangangamusta ko sa braso niya.
Magaling na sana ‘yan, eh. Kung hindi lang niya ginawang payong ang sarili niya mula sa mga libro kahapon.
“Ain‘t you gonna ask about me?” inis nitong turan.
“I‘m asking about you.”
“You‘re asking about my arm.” inis niyang sagot.
“I‘m still asking about you.” sabi ko naman.
He just rolled his eyes heavenward and surrendered.
Natahimik ulit kami. Kumain nalang ako ng kwek-kwek.
“What does Lili likes aside from food...”
Napatingin ako sa kaniya nang bigla siyang magsalita.
What was that? That came out of the blue.
“That‘s what I keep wondering about you... so, would you mind telling me what?” nakangiti niyang tanong.
This is the first time that someone asked me a question like this. Not a lot of people is curious about me, anyways. Especially the things I like.
Hmm... I like sharp things, like katana, swiss knife, kunai and the likes. I‘m also fond of guns. My favourite is rifle, any model will do. But, what I like the most was the thing above us...
“I like the sky...” sagot ko sabay tumingala sa kalangitan.
The sky is so beautiful, isn‘t it?
It‘s peaceful and human-like. Sometimes it‘s bright like it‘s happy, sometimes it‘s sad and sometimes it cries... unlike me.
I don‘t think I could still feel and experience those things, I‘m just jealous that it can show its emotions without any worries...
Tumingala din siya gaya ng ginawa ko. “Oh... as expected. Lili has a good taste.” he said.
Psh, what‘s wrong with this guy? Complimenting me all of a sudden...
I suddenly felt weird.
Nag-iwas ako ng tingin at mabilis na naglakad.
“Are you okay? Is there something wrong?” tanong niya kaagad.
“Some idiots are following us.” pag-iiba ko sa usapan.
“Huh?”
“I said, some idiots are stalking us.” pag uulit ko. Tss, I hate repeating myself.
“Oh.” he said, sounding disappointed.
“I already saw you. You should show yourselves already.” sabi ko. Ilang sandali lang ay naglabasan sila sa pinagtataguan nila.
Ang pinagtataka ko lang ay kung bakit ayaw pa lumabas nung iba. Bahala sila.
KEVIN‘S POV
“I already saw you. You should show yourselves already.” kumalabog ang puso ko nang sabihin niya iyon. Nagkatinginan kaming tatlo nila Xander at Shin.
“Buko agad, tol.” natawang sabi ni Xander.
Tngna! Paano niya nalamang sinusundan namin siya? Magaling kaya ako magtago!
Ang lakas naman makadama ng babaeng ‘to. Kulang nalang talaga iisipin ko nang halimaw siya, eh.
“Labas na! Ang baho dito!” reklamo ni Shin.
Sumama-sama pa kung napaka-arte naman! Kalalaking tao amputa!
Well, we just wanna check Trev out, if he‘s ever doing well with Khali.
This is his first time to have someone he likes and we‘re pretty worried about them. Lalo na‘t kakaiba rin ‘tong nagustuhan niyang babae.
Their personalities just simply doesn‘t match!
So, we‘re simply watching over him as a support. Baka mamaya kung ano pang magawa niyang mali kapag nagalit siya eh.
Pero wow, hangang ngayon medyo okay pa naman sila HAHAHAH!
Lalabas na sana kami sa pinagtataguan naming eskinita na ginawa na yatang tambakan ng basura ay bigla nalang lumabas ‘yung tatlong kaibigan ni Khali mula sa likod ng isang fishball stand.
Eh? Hindi pala kami ‘yun?
“Pfft. Continue pre.” Xander said.
×××