Μάγια
"Μωρό μου, ξύπνα! ", η φωνή της μαμάς
Σκούντηγμα.
"Αγάπη μου, θα αργήσεις! Σήκω! ", συνέχισε
Σκούντηγμα.
"Μάγια αν δεν σηκωθείς θα φάει ο Βασίλης όλες σου τις πατάτες το βράδυ! "
Οκ. Αυτό ήταν. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και ανακάθισα στο κρεβάτι.
"Μην. Με. Απειλείς. Με. Φαγητό! ", είπα αργά αργά!
"Ποτέ δε θα παλιώσει! ", είπε η μαμά και έκανε πως σκούπιζε ένα δάκρυ.
Τς τς τς! Είναι μάνα τώρα αυτή!???
" Γιατί με ξυπνάς με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο Κυριακάτικα?? ", ρώτησα αφού σηκώθηκα από το κρεβάτι και με βαριά βήματα πλησίαζα το μπάνιο.
"Ισως γιατί σήμερα είναι ο μεγάλος αγώνας της σεζόν! ", είπε δεικτικά η μαμά και ξύπνησα!
"Ο αγώνας! Δεν πιστεύω πως το ξέχασα! ", σε 10 λεπτά είχα φάει, πλυθεί και ετοιμαστεί.
Αφού έπιασα τα μαλλιά μου δύο γαλλικές κατέβηκα τις σκάλες. Μπροστά στην εξώπορτα με περίμενε ο μπαμπάς .
"Άντε Μάγια! Αργήσαμε! ", είπε και βγήκε από το σπίτι
Η μαμά ήρθε και μου έδωσε ένα φιλί " Καλή επιτυχία μωρό μου! Είμαι σίγουρη πως θα σκίσεις. Θα είμαστε όλοι εκεί. Ο Βασίλης και η Ειρήνη θα έρθουν απευθείας. Να προσέχεις! "
"Εντάξει μανούλα. Τα λέμε! ", το άγχος με έχει καταβάλει αλλά δεν πρέπει! Όοοοοοοχι! Όχι σήμερα!
Σε 10' λεπτά είχαμε φτάσει στο γυμναστήριο. Αφού χαιρέτισα τον μπαμπά μου και κου ευχήθηκε καλή επιτυχία ,πήγα να βρω τον Κώστα.
"Κώστα! ", φώναξα όταν τον εντόπισα
"Άντε πού ήσουν!! Τέλος πάντως έλα να ετοιμαστείς. Σε 1μιση ώρα παίζεις. ", είπε και με οδήγησε στα αποδυτήρια. " Πήγαινε ντύσου κι έλα να κάνουμε προθέρμανση. ", είπε και έφυγε τρέχοντας. Ο καημενούλης! Μάλλον έχει κι αυτός πολύ άγχος.
Ωραία κυλάει η ζωή μου πάντως. Ανδρέας ? Θυμωμένος, εξαφανισμένος, σςν παλεύεται η κατάσταση!
Ορέστης? Τα ίδια και χειρότερα!
Η ψυχολογία? Αααα εδώ κι αν διαπρέπουμε! - 0 03% παρακαλώ το ποσοστό ψυχολογίας.
Ελπίζω η υποστήριξη από δικούς μου ανθρώπους να μου δώσει δύναμη. Την χρειάζομαι!
Αφού έβαλα τα ρούχα μου και τν εξοπλισμό μου βγήκα στον αγωνιστικό χώρο, που θα αγωνιζόμουν σε λίγο. Σε μια άλλη πλευρά της τεράστιας αίθουσας ήταν η αντίπαλος μου, η Ολίβια, με τον δικό της τον προπονητή κι εκείνος της μίλαγε.
Από ό, τι είχα ακούσει σήμερα είναι ο τελευταίος της αγώνας. Παρόλο που είναι μόνο 24 θέλει να παρατήσει το μποξ. Και φυσικά θέλει η αποχώρησή της να είναι θριαμβευτική!
Αυτό, όμως, προϋποθέτει να με κερδίσει. Και δεν πρέπει να την αφήσω!
****
1μιση ώρα μετά
Ήρθε η ώρα! Η ώρα που περίμενα όλη την χρονιά! Ο τελευταίος και κρισιμότερος αγώνας της σεζόν.
Οι κερκίδες είναι γεμάτες όσο καμία άλλη φορά! Έχω εντοπίσει εδώ και ώρα τους δικούς μου .
Ο μπαμπάς, η μαμά, ο Βασίλης, η Ειρήνη, η γιαγιά, ο παππούς, ο Μίλτος, η Δήμητρα , ο Λουκάς. Όλοι εδώ. Εκτός από δύο! Ναι οι δύο αυτοί άνθρωποι που όσο κι αν δεν το θέλω με έχουν διχάσει.
Και τώρα μου ήρθε στο μυαλό η συζήτηση που είχα λίγη ώρα πριν με την Ειρήνη στα αποδυτήρια, όταν ήρθε να με βρει κι εγώ της είπα τι έχει γίνει.
Flashback
" Μάγια μου πες μου τι ακριβώς έγινε! ", με παρακάλεσε
Άρχισα να της περιγράφω τα γεγονότα με λεπτομέρειες. Δεν παρέλειψα τίποτα. Ήταν σαν μια εξιλέωση, αν θέλετε καλύτερα εξομολόγηση που θα με βοηθούσε να αποδώσω καλύτερα ίσως στον αγώνα .
Της είπα τα συναισθήματα μου για τον έναν και τον άλλον και μίλησα και πιο συγκεκριμένα.
".... Θέλω να πω όταν με κάποιον έχεις υπάρξει στενός φίλος, ήσασταν σαν αδέλφια, αλλά τα συναισθήματα σου γι'αυτόν άλλαξαν και είχατε κάποιες στιγμές καθόλου φιλικού επιπέδου και είχε προηγηθεί ό, τι έχει συμβεί σε εμάς... σου άρεσε την μια στιγμή, μάλλον... πώς λες μετά έτσι απλά 'Ω δε μου αρέσεις πια! ' και σε πιστεύει ο άλλος!? Έτσι απλά ? Μου λείπει η παρέα μας, μου λείπει η φιλία μας και μακάρι να μην είχαμε αυτή την ιστορία του 'στοιχήματος' και λοιπά, να κρέμεται πάνω από τα κεφαλιά μας. Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει και όταν είμαι μόνη μαζί του η κατάσταση μπερδεύεται μερικές φορές! ", κατέληξα αναστενάζοντας.
"Οπότε... αν κατάλαβα καλά, λες ότι θες να ξαναγίνετε φίλοι. "
Το σκέφτηκα λίγο πριν απαντήσω. "Εγώ... ναι, μάλλον! "
"Διότι έχω μια θεωρία επ'αυτού! ", είπε η Ειρήνη και το χαμόγελό της ζέστανε την ξαφνικά παγωμένη αίθουσα. "Θες να την ακούσεις.? "
" Το γεγονός ότι εσύ έχεις θεωρίες με φοβίζει λίγο! ", είπα πειρακτικά και εκείνη με σούντηξε παιχνιδιάρικα.
"Σκάσε κι Άκου τον φιλόσοφο. Λοιπόν, νομίζω ότι όταν έχουμε έναν φίλο και τον αγαπάμε -όπως αγαπιόμαστε εμείς οι δύο εντάξει? Ε, λοιπόν, όταν ο φίλος μας αυτός είναι του ίδιου φύλου μ'εμάς τα πράγματα είναι απλούστατα. Εσύ κι εγώ δεν είμαστε ομοφυλόφιλες, αγαπιόμαστε και ... ταράμ ταράμ! Είμαστε κολλητές! ", συμφώνησα επιφυλακτικά και η Ειρήνη συνέχισε : " Αν όμως εγώ ήμουν αγόρι κι εσύ ήσουν φίλη μου καο αγαπιόμασταν?? Θα μπορούσε εύκολα να γίνει μπερδεψοδουλειά. Κι αν η κατάσταση προχωρούσε με τρόπο επικίνδυνο κι εσύ εμπλεκόσουν ακόμα περισσότερο συναισθηματικά, ίσως παρερμήνευες την φιλική αγάπη σου για μένα, ίσως την περνούσες για έρωτα. Κι έπειτα ίσως θα ήθελες να τα φτιάξουμε κι όλα θα γίνονταν μαλλιά κουβάρια . Με λίγα λόγια, είναι εύκολο να μπερδέψεις την φιλική αγάπη από τον έρωτα, όταν ο φίλος σου είναι του άλλου φύλου. Γι'αυτό κι εσύ νιώθεις μπερδεμένη! ", κατέληξε ο φιλοσοφ- εεε η Ειρήνη καλέ! Καλά με έχει αφήσει! 😕
Πάντως, εάν η θεωρία της Ειρήνης αληθεύει, εξηγεί γιατί νιώθω διχασμένη ανάμεσα στον Ανδρέα και τον Ορέστη. Ίσως να νιώθω φιλική αγάπη για τον Ορέστη και έρωτα για τον Ανδρέα.
" Δηλαδή πιστεύεις ότι νιώθω
φιλική αγάπη για τον Ορέστη και έρωτα για τον Ανδρέα? "
" Σ'αυτό απαιτείται χρόνος για να το καταλάβει κάποιος κι αυτός ο κάποιος είσαι μόνο εσύ! ", είπε και με έδειξε με τον δείκτη της.
"Μα πώς θα το καταλάβω?", ρώτησα παραπονιάρικα "Πώς θα ξεχωρίσω το ένα είδος αγάπης από το άλλο? "
"Α, ναι! Όσο γι'αυτό... ", είπε η Ειρήνη και σηκώθηκε από την θέση της για να επιστρέψει στους δικούς μας " Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης! ", είπε και μου έκλεισε το μάτι
End of Flashback
Τελικά δεν ξέρω κατά ποσό με βοήθησε την συγκεκριμένη περίοδο η συγκεκριμένη συζήτηση, αλλά χέι! Η κολλητή μου είναι ο Αριστοτέλης σε μετενσάρκωση! 😂😀😁
" Είσαι έτοιμη? ", ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου ακούσω την φωνή του Κώστα.
" Πρέπει να είμαι έτοιμη! ", είπα και τον κοίταξα με θάρρος στα μάτια.
"Χαίρομαι γι'αυτό! Και τώρα μπες στο ρινκ και σκίστους όλους! Αυτός ο αγώνας είναι για να περάσεις καλά !", με εμψύχωσε ο Κώστας και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα μπήκα στο ρινκ.
"Καλώς ήρθατε στο 45ο πρωτάθλημα γυναικών στην πυγμαχία. Είμαστε πλέον στον τελικό για φέτος με δύο πολύ δυνατές παίκτριες! Στη μία γωνία η μικρή σε ηλικία και νέα στο χώρο Μάγια!", άκουσα τον παρουσιαστή να λέει και σήκωσα τα χέρια μου χαιρετώντας τον κόσμο, ακούγοντας τις επευφημίες τους. " Αντίπαλός της για απόψε η θρυλική στην πυγμαχία γυναικών Ολίβια! ", φώναξε ο παρουσιαστής και εκείνη έκανε ό, τι κι εγώ. "Ο αγώνας ξεκινά! Δώστε τα χέρια! ", είπε και κάναμε χειραψία
"Έτοιμες.... 3... 2... 1 Fight! ", τσίριξε ο διαιτητής και άρχισε ο αγώνας.
Η Ολίβια σαν πιο μεγαλόσωμη και με πείρα μπήκε επιθετικά. Κατάφερα και απέκρουσα τα χτυπήματά της, αλλά καταλάβαινα ότι δεν θα νικούσα μόνο με άμυνα! Μπήκαν λοιπόν στην αντεπίθεση. Της κατάφερα ένα καλό και δυνατό δεξί κροσέ.
Άκουγα φωνές τριγύρω , άλλες να με στηρίζουν κι άλλες να με γιουχάρουν. Δεν ξέρω πώς έκανε την ανατροπή η Ολίβια, αλλά με έριξε κάτω.
"5,4,3.." , άρχισε να μετράει αντίστροφα ο κυριούλης τέλος πάντων! Αλλά όχι δεν θα τους κάνω την χάρη.
Σηκώθηκα όρθια με τις επευφημίες των θεατών. Το βλέμμα μου ταξίδεψε στην μεριά την δικών μου, που μου χαμογελούσαν με ανακούφιση.
Αφού τους χαμογέλασα πήρα θέση για τον 2ο γύρο. Ο πρώτος είχε χαθεί...
Λίγο αργότερα
Το σκορ είναι 2-2. Τώρα παίζουμε τον τελευταίο αγώνα. Πρέπει να κερδίσω πάση θυσία!
" Έτοιμες.... 3... 2... 1 Fight! ", είπε ο διαιτητής και αρχίσαμε να γυροφέρνουμε η μία την άλλη. Το έβλεπα πώς δεν θα υποχωρούσε.
Άρχισα πρώτη εγώ με αριστερή κλοτσιά που απέφυγε και ξαφνικά με την φόρα με κόλλησε στα σκοινιά. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπαθούσα να αποφύγω τις μπουνιές. Τότε μου ήρθαν στο μυαλό δυο μάτια πράσινα, σαν τα λιβάδια. Του Ανδρέα...
Και η ανατροπή έγινε! Της κατάφερα μια γερή κλοτσιά και με μια αιφνιδιαστική μπουνιά στη κοιλιά έπεσε κάτω κρατώντας την κοιλιά της.
"5,4,3,2,1!", μέτρησε ο διαιτητής
" Η Ολίβια έχασε και η Μάγια κέρδισε! ", αναφώνησε ο παρουσιαστής από τα μεγάφωνα την ώρα που ο διαιτητής μου σήκωσε το χέρι.
Το βλέμμα μου ξαναέπεσε στην οικογένεια και τους φίλους μου που είχαν σηκωθεί όλοι και με χειροκροτούσαν με τεράστια χαμόγελα.
Τους χαμογέλασα κι εγώ. Και τότε η Ειρήνη μου έκλεισε συνομωτικά το μάτι 😉.
Ξέρω τι πρέπει να κάνω!
"Ώρα η νικήτρια να παραλάβει το βραβείο της. ", άκουσα την φωνή του παρουσιαστή από τα μεγάφωνα και χαμογέλασα πλατιά καθώς κατευθυνόμουν προς τα εκεί.
Κοίταξα κλεφτά και τις αντιδράσεις του Κώστα. Ναι, τώρα νομίζω πως είναι περήφανος για μένα .
Όταν ήρθε η ώρα του βραβείου ένας ηλικιωμένος κύριος της επιτροπής μου φόρεσε το μετάλλιο και μου έδωσε το τρόπαιο δίνοντάς μου συγχαρητήρια.
Τα σήκωσα ψηλά κι εγώ ένιωσα διάφορα φλας γύρω μου. Με βλέπω στην ευβοική αύριο! ( Η Ευβοική Γνώμη είναι η τοπική εφημερίδα!)
Τότε ένιωσα δύο ξεχωριστά ζευγάρια μάτια να με κοιτάνε. Το χαμόγελο χάθηκε και γύρισα το κεφάλι μου προς την δεξιά πόρτα της αρένας.
Ορέστης...
Γυρνάω και στην αριστερή πόρτα.
Ανδρέας...
Ο οποίος Ανδρέα με είχε δει που είχα κοιτάξει τον Ορέστη και... ω γαμώτο! Πού πάει? Πρέπει να τον προλάβω!
Αφήνω το κύπελλο στα χέρια του διαιτητή και πάω να φύγω τρέχοντας. Περνώντας όμω δίπλα από τον Κώστα εκείνος με έπιασε από το μπράτσο και με σταμάτησε!
"Τι στο διάολο κάνεις?"
" Κώστα πρέπει να φύγω! Πάρε το κύπελλο και μου το δίνεις την Δευτέρα! Καληνύχτα!", είπα με μια ανάσα και επέστρεψα στην προηγούμενή μου ασχολία... το τρέξιμο!
Για κάποιο λόγο δεν με ένοιαζε καθόλου τι θα έλεγε ο Ορέστης. Αυτός στον οποίο πρέπει να μιλήσω αυτή την στιγμή είναι ο Ανδρέας! Και για εκείνον , αλλά και για μένα! Τον χρειάζομαι!
Τρέχω στους διαδρόμους όμως δεν τον βλέπω πουθενά. Χωρίς να το σκεφτώ περνάω από την ανοιχτή πόρτα της εισόδου και μέσα από των κόσμο που είχε βγει στον προαύλιο χώρο του γυμναστηρίου. Είμαι ακόμα με το αθλητικό σορτσάκι και μπλουζάκι και έχει λίγο αεράκι το οποίο σε συνδυασμό με τον ιδρώτα μου δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα προβλέπω.
Προχωράω προς το κέντρο της αυλής προσπαθώντας να διακρίνω μέσα στο σκοτάδι και τα σώματα το δικό του. Πουθενά!
Πού είσαι γαμώτο!? Πού?
Δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου και απειλούν να βγουν. Δυο χέρια τυλίγονται γύρω μου και μια γνωστή μυρωδιά με κατακλείνει. Μαμά!
Γυρνάω προς το μέρος της χώνομαι στην αγκαλιά της κλαίγοντας με λυγμούς!
" Δεν ,. τον . πρόλαβα!" , είπα ανάμεσα στους λυγμούς μου
Εκείνη μου χάιδευε τα μαλλιά καθησυχαστικά και αυτό με ηρέμησε λίγο.'
"Ηρέμησε μωρό μου! Θα περάσει! Μην ανησυχείς!", είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και εγώ την αγκάλιασα πιο σφιχτά.
"Μαμά πρέπει να τον βρω! Να του μιλήσω! Τώρα!"
"Μάγια , όχι! " , αυτή ήταν η φωνή της Ειρήνης , η οποία εμφανίστηκε πίσω από την μαμά μαζί με την γιαγιά μου! " Πρέπει να του δώσεις λίγο χρόνο! Θες να σε καταλάβει εκείνος , αλλά πρέπει να τον καταλάβεις κι εσύ! Δώστου χρόνο!" είπε και με αγκάλιασε κι εκείνη.
"Άκου μας κοριτσάκι μου! Για το καλό σου είναι!", συμπλήρωσε η γιαγιά μου. Γλυκιά μου! Πόσο την αγαπώ!!!
"Εντάξει γιαγιά! Θα τον αφήσω προς το παρόν...", είπα αγκαλιάζοντάς την .
"Και... προς το μέλλον? ", η φωνή της Ειρήνης. Το βλέμμα της διαπεραστικό , που με έκανε να χαμηλώσω το βλέμμα μου.
"Θα του μιλήσει! Με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχει πάθει πνευμονία. Μάγια είσαι ιδρωμένη και κάθεσαι στο μέσα στ'αγιάζι! Πάμε να αλλάξεις καρδούλα μου! ", είπε η μαμά δίνοντάς μου μια ελαφριά σπρωξιά στην πλάτη.
Την υπάκουσα πειθήνια. Δεν είχα και επιλογή! Οι 3 'προστάτιδές' μου είχαν μιλήσει!
*****************
"Happy Birthday to you, happy birthday to youuuuu ! Happy birthday dear Magioula ,happy birthday to you! ", ακούω μέσα στον ύπνο μου δυο φωνούλες να μου τραγουδάνε*
*Σκάστε ρε καρακάξες μπας και κοιμηθούμε! Γιατί μας παίρνετε τα αυτιά πρωινιάτικα???? 😭😭
"Μαγιούλα σήκω! Έχεις γενέθλια! ", η φωνή της Ειρήνης να τσιρίζει και να ανοίγει τις κουρτίνες. Γαμώτο ήλιος! Πάει έγινα βρικόλακας !
"Και σπασμένα νεύρα επίσης! ", γρύλισα καθώς ανασηκώθηκα από το καλό μου, το γλυκό μου, το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο... Το κρεβάτι μου!!!!! Αλλά μια στιγμή ! "Μαιριτίνα!? ", τσίριξα και έτρεξα στην αγκαλιά της τσιρίζοντας και εκείνη και η Ειρήνη γέλαγαν.
"Oh girl! Ήρεμα! Χαζχα και εμένα μου έλειψες μικρή!! ", είπε και αφού μου έδωσε μια ξυλιά στον κωλαράκο μου (😁😏) είπε "Άντε τώρα! Τράβα ντύσου! Έμαθα τα κατορθώματά σου δυο βδομάδες τώρα από την ημέρα του αγώνα. Έμαθα επίσης ότι κατά τη διάρκεια των διακοπών αλλά και τις μέρες που όλος ο κόσμος γιορτάζει εσύ καθόσουν σε μια γωνίτσα! Σήμερα έχεις γενέθλια και θα τα περάσεις τέλεια τώρα που είμαι κι εγώ εδώ! Σήμερα δεν θα τ' ακούσεις πολύ, επειδή έχεις γενέθλια! Αλλά από αύριο κακομοίρα μου... ", οκ αυτό το βλέμμα του εκτελεστή που έχει δεν μου αρέσει. Ίσως η επιλογή να πάει στην Γερμανία δεν ήταν καλή επιλογή! Η Μέρκελ δεν είναι καλή επιλογή!
"Ξέρεις κάτι ? Έχεις δίκιο! Σήμερα έχω γενέθλια! Έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν! Θα διασκεδάσω! " , είπα με αυτοπεποίθηση
"Let's do it!!!!! ", ουρλιάξαμε όλες μαζί γελώντας
_______________________________________________________________________
Χέι γκερλς!
Τι κάνετε? Καλό Πάσχα! ( ακόμα και τώρα 😂😂) και... Καλό μήνα! Βασικά έχουμε να τα πούμε κανα μήνα. Η αλήθεια είναι ότι ο Απρίλης μου ήταν γεμάτος υποχρεώσεις και δουλειές. Λογικά έτσι θα είναι και οι υπόλοιπες μέρες μέχρι να κλείσει η φυλακή που ονομάζουν αυθαίρετα και παράνομα μέρη εκπαίδευσης και μπλα μπλα μπλα....
Καλά πλάκα κάνω! Όλο και κάτι μαθαίνουμε κι εκεί! Με το ζόρι ζορινά , αλλά ναι!
Λοιπόν μεγάλο κεφάλαιο επειδή είχα καιρό! 😉
2200+ λέξεις γκάιζ
...#pray for my fingers 😭😭😭👐
Φιλάκια μερεντοσοκολατομαγιάκια μου
-magioula😘😘😘😘