Beni öpmesini bekliyordum. bunun için kendimi hazırlamıştım ama o sarılmayı tercih etti.
Ben tepkisiz kaldım ve ona sarılmadım. bana sarıldıktan sonra kendisini yatağa attı sanırım sızmıştı.
Uzaktan ona bakmaya başladım. uykum gelmişti esnemeye başladım başımı yatak başlığına koydum Baran'ı izlerken uyuya kalmıştım.
Bir kaç saat sonra Baran kabus görmeye başladı.yatakta bir o yana bir bu yana dönüyordu,terlemişti,sayıklıyordu ne söylediğini daha net duymak için kulağımı yaklaştırdığım an gözlerini açtı uyanmıştı ve sanırım ayılmıştı.
Beni gördüğü an itip,
Yataktan kalktı.
-Senin burda ne işin var?.
-Sen sarhoştun bende seni odana getirdim.
-Kural ihlali yaptım güzelim,bu kurallara aykırı.
-Sen neyin kuralından bahsediyorsun,ben sana yardım ettim.
-Benim yatağıma girerek mi bana yardım ediyorsun?.
-Düzgün konuş benimle kendine gel.Demek ne olduğunu hatırlamıyorsun,ama biliyor musun Hatırlaman için uğraşmayacağım,çünkü umurumda değilsin.
Bir sitemle kapıya yöneldiğim an arkamdan hızlıca gelip beni çekti ve duvara yapıştırdı.
-Düzgün konuşacaksın benimle!.
-Sen kendini ne sanıyorsun,beni böyle itip kalkamazsın.
-E ne sandın güzelim büyük güç büyük sorumluluk ister.
-Nefret ediyorum senden,ister on tane ister bin tane kalbim olsa da bir tanesini bile sana vermem!.
Gözlerini dahada koyulaştırıp beni kucakladı.
-Son sözün bu mu?.
-Bırak beni!.
Beni yere indirdi ve hızlı adımlarla kapıya yöneldim kapıdan çıkmadan önce,
-Gideceğim göreceksin.
Dedim.
Bir sitemle odadan çıkıp odamın bulunduğu kat'a indim.
Kapıyı açıp bavulumu toplamaya başladım,
Bir yandan ağlıyordum ama içimdeki öfke dinmek bilmiyordu.
Ben bavulumu toplarken baran yanıma geldi.
-Bırak şunları!.
-Çekil,sakın bana engel olmaya kalkma!.
Önüme geçse de ittim,şuan gözüm hiçbir şeyi görmüyordu.
Merdivenlerden bavulu sürükleye sürükleye indirdim.
Baran her defasında Önüme geçiyordu ben onu sürekli itip yanlardan kaçmaya çalışıyordum.
Hızımı da arttırınca arkama hiç bakmadım evden çıkmıştım o kadar engele rağmen bahçeye geldiğimde bahçe kapısını açarak çıktım.
Şansıma yağmur yağmaya başladı ve gece bu saatte geçen tek bir araba yoktu.
-Sende yağ zaten hayatımda bi yağmur eksikti oda yağdı.
Bu ıssız yerde araba da yok Allah kahretsin sırılsıklam oldum.
Bir araba geldi durmasını için elimi uzattım ama o durmayıp su birikintisi üstüme sıçrattı.
-Allah kahretsin Her yerim çamur oldu. hepiniz gelin tüm uğursuzluklar da beni bulur zaten. bu kadarda olmaz ama ya.
Bir araba daha gördüm korna çalarak yanımda durdu.
Camına baktığım da Baran'ı gördüm camı açıktı bir elini camdan çıkarmıştı.
-Bin şu arabaya.
Dinlememiştim yürümeye devam ettim.
Ben yürürken Baran arabadaydı beni takip ediyordu.
-Kızım sen deli misin Bin şu lanet arabaya!.
-Defol git!.
-Beni delirttin yeter!.
Dedi ve arabayla önümü kesti.
Arabasından inip kolumu tuttu.
Hem o hem ben deli gibi ıslanmıştık ben ıslanmaktan başka bir hale geçmiştim ama.
-Kendine gel yeter.bitsin şu saçmalık.
-Gideceğim.
Bir araba gördüm ve otostop çektim.
Araba durup içerideki adam "Bir yere mi gitmek istiyorsun?" Dedi.
Ben evet diyemeden Baran lafa girip "Yüzünün ezilmesini mi istiyorsun? Hadi bas git buradan!" Dedi.
Araba gitti ben "Nereye gidiyorsun,dursana" diye bağırdım arkasından ve Baran'a dönüp kötü kötü baktım ve "Sen ne yaptığını sanıyorsun" dedim.
-Kapa çeneni.
Dedi ve beni öpmeye başladı.
"Birini yağmurda ilk kez öpersen,sonsuza kadar onunla olacağını söylerler"
Gerçekten Baran benim kaderim miydi?.