Chrisha's POV
"Isa pa! Try mo ulit!" Singit ni Bella.
Umiling lang ako bilang pag-sagot.
"Kapag sinabi kong last na yon, last na yon." lintaya 'ko.
"Kainis! Ayun na yon eh!" Kamot-ulo sambit ni Bella.
Natawa nalang ako sa reaksyon niya.
"Maybe, next time?" Nag-aalinlangan saad 'ko.
"Rising intonation talaga? Of course, yes na yes 'noh." Masayang sambit ni Bella.
"Lika na, punta na tayo sa room natin." Aniya ni Monica habang inaayos yung gamit niya.
Sinuklay 'ko ang buhok 'ko gamit ang kamay 'ko.
Lumabas na kami ng Training Room. Habang naglalakad kami...
May naramdaman akong humawak sa braso 'ko, napa-harap ako sa likuran 'ko at laking gulat na si....
"FireMan?!" Gulantang tanong 'ko.
O________o
Siya nga 'yun!
"T-tristan?" Nauutal na sambit ni Bella.
Tristan?
"Can I borrow, Chrisha?" Kita sa mukha ni Tristan konting pag-ngisi.
"Ano tingin mo sakin 'laruan' na kusa nalang hinihiram, at sa huli 'pag nagsawa na, ano, itatapon nalang?!" Kunot-noong sambit ko kay Tristan. Halata mo naman sa expression niya ang gulat, dahil nanlaki ngg kaunti yung mata niya.
*cough* *cough* -Si Tristan 'yan.
Siniko ako ni Bella.
Napa-harap tuloy ako sakaniya.
"Parang may meaning yun ah." Bulong ni Bella.
Inirapan 'ko nalang siya, at humarap ulit ako kay Tristan.
"I just want to talk to you." Sambit ni Tristan.
"Para saan pa? Sa ka-demoniyohang ginawa niyo sa'kin? Hoy, kahit nanghihina ako nun, kitang-kita ko na IKAW yung lalaking gustong sumaksak sakin!" Sigaw 'ko.
Masama ang tingin 'ko sakaniya, para lang kaming nagsusukatan ng tingin.
"Kasalanan mo naman kasi." At bumalik sa normal ang titigan namin.
"Ako?! Wow, hah? I just helped that guy! So, masama na pala maging mabait ngayon?" Inis na tanong 'ko pa rin sakaniya.
"Stupid. Do you know the rules?" Cold na sambit niya.
"Ano naman pakialam 'ko diyan sa rules-rules na 'yan?! I don't care about the rules." Irap 'ko sakaniya.
"Tss, careful, you're messing with the wrong person." Then he turned back and walk away.
Left me, hanging.
Nagpadyak-padyak ako sa inis.
Bwisit! Bigla-bigla nalang nang-iiwan sa ere! Argh!
"Sana naman binigyan mo ng galang yung pananalita mo." Sungit ni Monica.
"Ano ba siya? Magulang 'ko ba siya para igalang 'ko? He's just a student na gaya natin. Bakit ba mas nakaka-angat siya? Diba dapat pantay-pantay ang trato natin sa isa't isa? Ganun na ba siya kataas sa sarili niya, para luhudan at igalang natin?" Naiinis ako.
"Yeah, you're right, Chrisha. Mataas nga siya. He is the first ranking in this school kumbaga, pinaka-kinakatakutan, pinaka-malakas, pinaka-demonyo sa lahat-lahat. You don't know whom you're messing with, Chrisha. Pwede kang mamatay agad sa ginagawa mo. Transferee ka palang pero ang laki na ng sala mo. Meron kana agad kalaban at ang mas matindi pa, si Tristan pa? Ang pinaka-devil sa University na 'to?! Chrisha, hindi 'ka ba natatakot sa buhay mo? Sana naman sumunod ka sa patakaran, kung gusto mo 'pang mabuhay!" Galit na sambit sakin ni Monica. Napa-harap ako sa ibang direksyon, masyadong nagalit sa'kin si Monica.
Ba't ganun para akong naiiyak. I'm acting like a strong person, but deep inside meron din akong kahinaan. Ganun na ba talaga ako, katindi?
Ba't parang napaka-oa 'ko naman ata.
"Chrisha, just this once, follow the rules." Pagmamaka-awa ni Monica.
"I'm not mad at you, I'm just concern about your life, marami ng napatay si Tristan, at kahit babae hindi niya inuurangan, kahit babae 'ka pa, kaya 'ka niyang patayin. That's how powerful he is." Seryosong sambit ni Monica.
"Demonyo. Demonyo siya. Ang mga demonyo hindi sinusunod kundi pinapatay." Saad 'ko.
"Ghaad, Chrisha. Don't be so stubborn." Halata mo kay Monica na naiinis na siya sa'kin.
"Sorry, I wouldn't beg for anyone." Diin 'ko.
"Just please---" i cut off what she's saying.
"I can take care of myself." I said, and walk away from them.
Hindi na muna ako papasok ngayon.
Dumeretso ako sa gymnasium.
**GYMNASIUM**
Humiga ako sa mahabang upuan.
I know I'm stubborn, nakikita 'ko yon sa sarili 'ko. Pero ang sambahin ang mga demonyo, hindi 'ko kaya. Mamatay na kung mamatay, basta hinding hindi 'ko sila sasambahin.
"Tch, stupid." Napa-tingin ako sa gilid 'ko at si Tristan iyon. Umiwas ako ng tingin, naiinis ako sa mukha niya
"Ano bang kailangan mo?" Tanong 'ko ng hindi tumitingin sakaniya.
"You." Seryosong sambit niya.
O_______O
Napa-balikwas ako ng bangon sa sinabi niya, hinarap 'ko siya at pinanlakihan ng mata.
"Ansabe mo?" Di maka-paniwalang sambit 'ko.
"Stupid, what I mean is I need to talk to you nga." Sambit niya.
Ayy, yun naman pala eh. Di niya kasi nililinaw.
"Ano ba kasi sasabihin mo?!" Naiinis na sambit 'ko.
"Excited?! May date lang?" Asik niya. Inirapan 'ko nalang siya.
"Sa ginawa mo nung kinalaban ka namin, aaminin 'ko, I was speechless at the same time impressed." Saad niya.
"You're the only one I saw that did that." Sambit niya.
"So?" Taray 'ko.
"Can you join to our gang?" Tanong niya.
"Gang?" Tanong 'ko.
"Oo, gang, as in grupo parang ganun." Aniya niya.
"Pilosopo, alam 'ko ang gang! Wag mo akong gawing bobo. Ang ibig 'kong sabihin, ako isasama mo?" Tanong 'ko.
"Because I want to, and I like you." Then he smirk, and pass by me.
O___________O
He likes me?!
Huwatt?!
I can't process it!
Deym!