Itong chapter na ito ay para sa iyo - - - - JEANSWAGGER!! Ikaw bruha ka.....ibalik mo na ang manuscript ko ng book2!!!
Chapter 53
ROBIE’S POV
Inisketch ko ang daan papuntang burol. Iniwan ko rin doon ang scrapbook at ang kwintas. Balak kong ibigay ang sketch kay Brent. Kung siya man si DJ...malamang maalala niya ang lahat doon. Naroon na ang lahat ng katibayan. Nasa akin na lang kung kelan ko ibibigay ang bagay na ito.
Buntis si Kath. Kailangan niya ng isang taong magaalaga sa kanya. At masama sa kanya ang naiistress. Kathryn, masyado kitang mahal para kalimutan ko ang sarili ko. Ganito naman talaga ang buhay. UNFAIR. Kung sa pelikula , pang supporting actor lang ako. hindi maaaring mapasaakin ang bidang babae.
Itinupi ko ang papel at inilagay sa isang mailing evelope. Sa tamang panahon. Sa tamang panahon.
Kath’s POV
Ngayon ang araw ng Alumni. Nakakainis nga kasi wala sila Julia. Baka next week pa daw ang uwi, may bagyo kasi sa Hawaii. Cancelled ang lahat ng flights.
Pababa na ako, nakita ko si Robie sa may sala. Dahil hindi ako pwedeng umalis magisa, lagi na namang syang andyan para samahan ako. nakakainis...napaka martyr mo.
Thelma: Kathryn hindi na ba masama ang pakiramdam mo?
Kathryn: Opo...
Robie: Talaga lang huh...
Kathryn: tumigil ka nga jan Mr. Robie Domingo. Tara na. Naghihintay na sila Yen. Nagmake face ako at nagpauna na sa kotse
Nagtatawanan sila ni Auntie Thelma sa likuran ko. Mula kasi nung nagsungit ako kahapon ay hindi na nila ako tinantanan sa pangaasar. Ewan ko ba, basta bigla talaga akong inis na inis kay Brent.
Thelma: Sungit...
Kath: Auntie!!!
Thelma: Sige na! Mag ingat kayong dalawa. Hinatid niya kami sa may gate at umalis na kami.
SETTING: ST. CLAIRE
Papasok pa lang kami sa St. Claire ay parang gusto ko ng umiyak. Ito ang lugar kung saan nagsimula ang lahat ng amin in DJ. Rinig na rinig namin ang tugtugan sa loob. Nagpark na rin si Robie.
Parang hindi ko maihakbang ang mga paa ko. Pinagmamasdan ko ang paligid. Ilang taon na rin ang nakakalipas nung huli kong tapak sa lugar na ito. Marami rami na rin ang nag-iba. Angcovered court...kung saan madalas kaming tumambay dahil sa palagiang practice nila noon. Ang mga buildings kung saan naroon ang mga classrooms. St. Claire...I miss you.
Niel: Ui.!!!!! Ba’t anjan pa kayo? Tara na sa loob.
Robie: Tara na?? Tanong ni Robie sa akin.
Tumango ako.
Marami ng tao ang nasa loob. Same old faces. Lahat mukhang masaya. Yung hindi nagkikibuan, ngayon parang close close na. Yung mag mahiyain ngayon parang sila pa ang bumibida sa kwentuhan. Nasa unahan namin si Niel at Robie. Kami ni Yen ang magkasabay na maglakad. Papunta kami sa table for 4-B. Marami akong nakasaalubong na natatandaan ko ang mukha pero parang nakalimutan ko na ang pangalan. Pero dahil nginingitian nila ako ay I smiled back na rin.
Robie: Ang dami pa lang magaganda sa school niyo no? Sabi niya at lumingon pa siya sa amin ni Yen.
Kath: Kaya nga dinala kita para makapamili ka na.
Robie: Sige mamaya. Sumakay naman siya sa pangaasar ko. Inaamin ko, mas nagiging close kami ni Robie ngayon. Kung kay Brent nababanas ako..si Robie naman parang giliw na giliw ako.
Sa wakas ay narating na namin ang table namin. Si Yen pumunta muna sa table nila. Nakakatuwa tong buntis na to napaka-outgoing pa rin. Hindi kami ganoon ka dami sa table, siguro hindi pa aabot sa sampu. Sabi kasi nila, marami raw ang nasa ibang bansa para magtrabaho at yung iba doon na rin nakatira.
Nagulat ako ng may magbeso sa akin. si Bettina. Mas nauna pang magbeso kay Kiray. Nagkatinginan na lang kami ni Kiray.
Bettina: Hi Kathryn!
Kath: Hi Bettina...you look great.
Akala ko gaganti siya ng papuri pero hindi..
Bettina: Yeah, I know. Napatikhim ako at nakita ko pang Kiray rolled her eyes. Anyways Kath, siya ba ang husband mo? tumingin siya kay Robie.
Kath: A friend...si Robie.
Bettina: Really? Nice meeting you. Anyways...sige maiwan ko na muna kayo. Sabay umalis na ito.
Kath: Hindi ba sumasakit ang binti non? Ang taas ng heels.
Kiray: Nothing has change...lalo na kay Bettina.
Nagtawanan lang sila.
Lumapit si Kiray para i hug ako.
Kiray: Parang tumataba ka?? Lumikot ang mga mata ko.
Kath: Hindi mo kasama si EJ?
Kiray: Busy sa resto eh...wala kasi yung assistant niya. Kaya ako na lang..
Tinapunan ko ng mahiwagang tingin si Robie. Nagkatinginan kami. OMG...halata na ba??
Kath: Si Albie??
Niel: Hindi nakarating. Sa baby shower na lang daw.
Nagpaalam si Niel at Robie. May pupuntahan lang daw saglit. Siguro ipapakilala ni Niel si Robie sa mga kakilala nito. Lumipat naman si Yen sa table namin.
Yen: Dito na nga muna ako ...patalinuhan naman don. Kung palakihan ng tiyan pwede pa.
Kiray: Gaga ka talaga. Gurls..tingnan niyo si Bettina, until now kulang pa rin sa pansin. Sabay turo kay Bettina na abalang abala sa pagpunta sa iba’t ibang mesa.
Yen: Baka akala niya birthday party niya. Natawa kami.
Kath: Baka siya yung usherrette.
At sabay sabay kaming nagtawan. Ng mas malakas.
Isa isa nang nagalisan ang mga nakaupo upang ioccupy ang dance floor. Kami na lang tatlo ang naiwan sa upuan. Ang saya pala ng reunion. Lahat nung mga alaala na nung halos umiyak kami ng dugo para sa assignment, eh ngayon nakakatawa na lang . ang sarap balikan ng mga pangyayaring akala mo hindi mo malalampasan. High school life is the best part of life indeed.
Si Bettina pa rin ang topic namin.
Yen: Kiray si Bettina ba may asawa na? Napansin rin pala ni Yen iyon. Paano kasi si Bettina parang lahat na lang yata ng lalake sa lugar na ito ay gustong landiin.
Kiray: Wala pa...nothing has change. Kaya nga halos icancel na yata ni Bettina ang mga appointments niya para dito eh. Hinuhunting niya si Quen.
Kath: Diba may asawa na si Quen?
Kiray: Sa pagkakaalam ko...
Yen: poor girl...tsk tsk...
Kiray: Speaking of Quen........bigla siyang tumingin sa akin.
Kath: Pwede bang wag nang i-open???
Bigla silang nagtawanan.
Nakakatawa dahil hindi naman nawala ang communication naming tatlo pero parang miss na miss namin ang isa’t-isa. Mas ginusto pa naming magchickahan sa isang tabi kesa pagurin ang mga sarili namin sa pagsasayaw. Pano hindi kasi kami sinanay ng mga boyfriend namin sa mga ganito.
Yen: Nakakamiss din tong St. Claire no? Akalain mo..dati halos gusto na nating hilahin yung panahon para lang makagraduate na.
Kath: Tama...pati yung mga parati nating pinagtatambayan..
Kiray: oo...nakakamiss...
Quen: Ako ba namiss niyo????
Sabay sabay kaming lumingon sa may likuran.
Kath, Yen & Kiray: Quen??????
Quen: O parang nakakita kayo ng multo?
Kiray: Grabe ang gwapo mo!!! Kung wala lang kaming dalawang anak ni Ej..hindi na ako babalik sa Davao. Tumayo siya para lapitan si Quen at bumeso.
Quen: So kayo rin pala ni EJ ang nagkatuluyan??...si Julia?
Kiray: Nasa honeymoon...wit h Diego.
Quen: Wow! Hindi na talga kayo nagkahiwalay huh...
Quen :Ikaw kamusta ka na? Nakatingin siya sa akin.
Kath: huh?? Ah eh..okay naman.....ikaw? ay have a seat pala. Naupo naman siya.
Quen: Okay naman....
Yen: Grabe ka huh...umalis ka na lang ng hindi nagpapaalam. Hindi niya pinansin ang tanong ni Yen, pero napansin nito ang malaki nitong tiyan.
Quen: O..buntis ka pala? Congrats....si Niel ba??
Yen: No choice. Sabay tumawa si Quen.
Quen: Ikaw kath???
Kath: Ako?? Single.......
Quen: Single??
Kiray: Ikaw Quen?
Quen: I am engaged..biglang bumaba ang boses niya.
Kiray: Ay sayang naman...ba’t hindi mo siya sinama?
Quen: Busy yon sa trabaho.
Tumango tango lang kami.
Quen: Hindi kayo nagkatuluyan ni DJ, Kath? Kelan pa kayo naghiwalay? Bumalik ang paguusap sa akin. nagkatinginan kami nila Yen at Kiray. Hindi nga niya alam na wala na si DJ.
Hindi ako sumagot.
Quen: Kaya pala parang wala siya dito. Eh dati pag anjan ka...one steps away makikita mo rin si Daniel. Nagkakatinginan lang kaming tatlo. Hindi ba siya pupunta? Bakit hindi niya ba alam?
Yen: Hindi....
Siniko ako ni Kiray na sabihin na ang totoo ng muli siyang nagsalita.
Quen: Sana pala niyaya ko siya. Eh nagkita lang kami kahapon sa Airport kaso mukha kasi siyang nagmamadali. Ngumiti lang. Tapos umalis na.
LAHAT KAMI SHOCKED.
ikaw na shocked???? hmmmmmm....................................................si Quen may feelings pa rin??? naman!!!