Chapter Thirteen
Lianne's POV
At dahil sinabi ni Myleen kagabi na ngayon kami magba-bar, nandito nga kami sa bar ngayon. Kasama rin namin sina Faye at Tracy. Si Myleen ang nagprisintang magkwento sa dalawa kung bakit ako nakikitira sa unit niya ngayon at hinayaan ko naman. At ang mga bruha, nagsiiyak! Pang-best actress ang crying moment nila kanina. At ako naman, pinagmukha nilang naulilang lubos.
I just rolled my eyes. Ayoko nang umiyak. Tama na ang iniyak ko sa nagdaang dalawang gabi. Kahit umiyak naman ako nang umiyak, wala ng magbabago.
Hinihintay rin namin si Ejhay. Ngayon namin siya kakausapin kung puwede akong tumira sa unit niya. Sana lang pumayag siya. Pero mukhang papayag naman siya. Mabait, eh...' Tapos ang gwapo pa. Oopss! Anong connect?
Saglit lang naman niya kaming pinaghintay, mga forty-five minutes lang! Pero hayaan na lang. Kami naman ang may kailangan sa kanya, eh. I mean, ako lang pala.
"Hi, girls! Sorry, I was stocked in the traffic," malayo pa lang ay bati na sa amin ni Ejhay. Hindi naman siya gaanong nakaagaw pansin ng ibang tao kahit malakas ang boses niya, kasi maingay rin dito. Hello?! We're in a bar.
Pero ang agaw pansin ay ang bigla na lang pagsunggab ng isang babae kay Ejhay at halikan siya sa mga labi.
Nanlaki ang mga mata namin nila Faye at Tracy pero parang natural lang kay Myleen ang nakita. Mas nagulat pa nga si Ejhay sa ginawa ng babae. Pero ng makabawi, nginitian niya ang babaeng humalik sa kanya and they chatted for a minute. Pagkatapos ay iniwan na rin siya ni Ejhay para lapitan kami.
"I'm sorry about that," napapailing niyang hingi ng paumanhin habang unuupo sa bakanteng upuan sa table namin. Kumuha siya ng tissue at ipinunas sa labi niya. Hindi ko alam kung nandiri ba siya sa babae o dahil alam niyang dumikit ang lipstick ng babae sa mga labi niya.
Mas gusto kong isipin ang una.
"Hindi pa rin pala nakaka-get over sa 'yo si Vanilla?" wika ni Myleen kay Ejhay habang nakatikwas na naman ang isang kilay. "Iniwan-iwan ka tapos maghahabol sa 'yo ngayon."
"Let's not talk about her, My," iwas ni Ejhay at iniba niya ang topic. "So, what do need, girls?"
Mukhang ayaw niyang magpa-hot seat ngayon sa amin.
"Itong si Lianne," panimula ni Myleen at itinuro ako. "Kailangan niya ng matitirahan. Ayaw na kasing umuwi sa kanila. Eh, poor siya ngayon. So, puwede bang ipagamit mo muna sa kanya 'yong unit mo?"
Ang walang'ya talaga nitong kaibigan ko. Pinapahiya na niya ako at sa harap pa nga crush ko! Pasalamat siya, pinsan siya ni Ejhay!
"Kung puwede lang naman..." Nahihiya kong dagdag sa mga sinabi ni Myleen kasunod ang awkward kong ngiti.
"Sure!" walang alinlangan niyang pagpayag. "You can stay in my unit but every weekend nga lang, nandoon kami ng mga kaibigan ko. Doing some stuff," dagdag pa niya.
"Stuff like?" curious kong tanong.
Jusko! Ibang stuff ang iniisip ko. Kasama daw kasi ang mga kaibigan niya, eh. Malay ko ba kung anong stuff ang ginawa nila!
Knowing guys... Baka...
Natawa siya. "Oh, sorry. I mean, nagpa-practice kaming tumugtog every weekend doon."
Nabasa niya yata ang nasa utak ko. Very good! Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya. Akala ko lang naman kasi kung ano na! Very good boy nga pala kasi itong si Ejhay.
Ay, jusko talaga! Ang utak... napaka berde!
"It's fine with me. Pero hindi ba nakakahiya?" Totoong nahihiya ako sa kanya. Hindi pa naman kami ganoon ka-close pa makitira ako sa unit niya at wala rin akong pambayad! Well, for now wala pa akong pambayad dahil wala pa akong trabahong nakukuha.
"Ay, naku!" Hinampas ako ni Myleen sa braso. "Pumayag na nga, eh! H'wag ka ng mahiya! Wala ka naman n'on..." pabulong lang ang huli niyang sinabi pero rinig na rinig namin kahit pa maingay.
I know gusto niya na talaga ako palayasin sa unit niya! Pero... "Kailangan talaga namamalo?!" Gumanti ako ng palo sa kanya.
Natatawa na lang sa amin si Ejhay.
Ang hilig-hilig niyang tumawa at ngumiti! Pinagmamalaki niya ata talaga ang dimples niya! Kung iniinggit niya ako sa dimples niya, well, nagtagumpay na siya. Dahil inggit na inggit na ako!
Bakit kasi wala akong dimple?!
Nagtatakang napalingon ako sa tabi ko at wala roon ang dalawang bruha na si Faye at Tracy. Nang tumingin ako sa dance floor ay doon ko sila nakita na humahataw sa gitna ng mga lalaki.
Tsk... kung nandito lang si Kyle at Oliver baka baka nakipagsuntukan na ako dalawa sa mga lalaking kasayaw nila.
"One more thing, cous," sabi ni Myleen maya-maya kay Ejhay.
"What is it?" tanong naman sa kanya ni Ejhay.
"She also needs a job. May maibibigay ka ba?" Then uminom si Myleen ng drinks niya.
Ganoon din ang ginawa ko.
"Well... kailangan ni Mama ng maid ngayon sa bahay," sagot ni Ejhay.
Muntik na naming maibuga ni Myleen ang iniinom namin at pareho pa kaming naubo dahil sa sinabi niya.
"Just kidding!" tumatawang bawi niya.
Dagukan ko kaya itong lalaking 'to? Akala ko pa naman seryoso! Puwede rin akong maging maid nila all day. Tapos all night, siya ang babantayan ko. Easy! Joke!
"H'wag mong binibiro ng ganyan si Lianne! Baka biglang pumayag." Tumingin sa akin si Myleen ng makahulugan sabay irap.
Natawa naman ako. Alam na alam niya ang nasa isip ko. Magkaibigan nga talaga kami! Well, birds of the same feather...
Natawa lang rin si Ejhay. Mukhang gusto niya rin yata ang idea!
Sige, Lianne, pagnasahan mo pa si Ejhay at humanda ka kay Mark!
Nakagat ko ang ibabang labi ko nang maalala ko si Mark. Yumuko na lang ako sa inumin ko pinaikut-ikot ko ang laman ng baso.
"Actually, naghahanap kami ng vocalist sa banda na ilang taon na namin gustong buuhin," sabi ni Ejhay na nagpaangat ulit sa tingin ko.
Is he asking me to be their vocalist?
"You sing well noong kumanta ka sa theater house. I like your voice," dagdag niya pa.
"Ha?!" Parang nanlaki naman ako ulo ko sa pagpuri niya sa akin at parang kiniliti ang puso ko.
Feeling ko para akong grade schooler na namumula ngayon dahil nag-iinit ang mukha ko. Or maybe, it's just the alcohol. But... oh, gosh! Pinupuri ako ng crush ko! Pinupuri ako ni Ejhya! At hindi lang niya ako basta pinuri. He likes me rin daw... I mean he likes my voice!
"Bruh! H'wag ka ng tumanggi!" tudyo sa akin ni Myleen. "You love singing and who knows, baka sumikat rin ang banda niyo."
"Ah..." hindi ko alam kung papayag ba ako.
Tama naman si Myleen na gusto ko ang pagkanta pero marami akong magiging problema kung sasali ako sa banda. Usually, tumutugtog ang mga banda sa gabi sa mga bar or restaurant. Paano kapag weekdays? May pasok ako sa university at ayokong pumapasok na kulang ang tulog. Isa pa, paano ako pupunta sa mga bar o resturant na tutugtugan namin? Walang maghahatid-sundo sa akin. Hindi ako marunong magcommute at mahal kung magta-taxi ako palagi. 'Tsaka paano kung sumikat nga kami? Ayoko ng showbiz na buhay. Okay na sa akin na maganda lang ako.
Pero... kailangan ko ng trabaho...
Napabuntong-hininga ako. Ganito pala ang dilemma ng mga working students. Kakayanin ko kaya?
"Kung kailangan mo pang pag-isipan ang isasagot mo, take your time," sabi ni Ejhay nang hindi pa rin ako sumagot at nginitian niya na naman ako.
"Hindi na niya kailangan mag-isip! Siya na ang magiging vocalist niyo!" pagdidisisyon na ni Myleen para sa akin.
"My! Ayokong sumikat! Tama na sa skin na sa university lang ako sikat," protesta ko.
"H'wag ka ngang maarte!" Pinandidilatan na naman ako ni Myleen ng mga mata.
Siyempre, hindi ako magpapatalo at pinandilatan ko din siya. Parang may contest lang ng palakihan ng mata.
"Ayoko ng showbiz. Madaming intriga! Gusto ko lang ng simpleng buhay. Ayokong laging may nakasunod sa aking mga paparazzi kahit saan ako magpunta. Ayoko ng magulong buha—Ouch!" Napahawak ako sa buhok ko na hinila ni Myleen.
"Ambisyosa ka talaga! Hindi ka mag-aartista! Magbobokalista ka lang, bruha!"
Ouch talaga! Hindi pa din niya bibinibitiwan ang natural straight but bouncy hair ko.
"Oo na, bitawan mo na ang hair ko!" nakangiwi ko ng sabi. Ang sakit!
Ito namang Ejhay na 'to, naaaliw na nakatingin lang sa amin na parang nanonood lang ng TV! Hindi man lang pinigilan ang brutal niyang pinsan!
Binitawan na ni Myleen ang maganda kong buhok. 'Tapos humarap siya kay Ejhay. "Basta siya na ang kuhain niyong vocalist. Kapag tumanggi pa, sabihin niyo lang sa akin."
Napairap na lang ako habang inaayos ang buhok ko na ginulo niya. Kung makapagdesisyon siya para sa akin akala mo siya ang magpe-perform. Pero sige na nga! Maganda naman ako at ang boses ko!
Ngumiti na lang si Ejhay.
∞∞∞
Mark's POV
Hay... kailan kaya balak ni Lianne umuwi?
Magpo-48 hours ko na siyang hindi nakakausap. Kung makita ko naman siya, patago pa. Parang stalker lang. Stalker ng sarili kong girlfriend. Tsk!
Nandito ako ngayon sa bahay nila, sa kuwarto niya to be exact. Dito ako matutulog para kunyari kasama ko siya.
Nakakainis! Ang tagal niyang umuwi! Bakit kailangan niyang magpa-miss sa akin ng ganito? Magkatabi nga lang ang bahay namin nami-miss ko na siya, 'tapos ngayon lumayo pa siya.
Napapabuntong hininga akong humiga ako sa kama niya. Halos lumubog ako dahil sa sobrang lambot ng kama niya. Naalala ko 'yong paghalik ko sa kanya dito sa kuwarto niya.
That first real kiss...
Oh, god... I miss my babe so much! Gusto ko na siyang sunduin sa condo ni Myleen at iuwi. Pero ayoko namang pangunahan ang mga magulang niya. Kung ang mga ito nga ay hinahayaan muna siyang magpalamig.
Nakapikit na ako ng marinig ko ang pagbukas ng pinto. Napabalikwas ako ng bangon. Si Lianne na ba iyon? Umiwi na siya?
Bumukas pa ang pinto at parang nanlumo ang puso ko nang hindi si Lianne ang nakita.
"S-sorry, a-akala ko, walang tao," sabi ng nasa labas ng pinto at akmang isasarado na niya ulit iyon.
"Hannah..." tawag ko sa kanya na nagpatigil sa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin.
"You can stay," nakangiti kong sabi sa kanya at saka ako tuluyang tumayo sa kama.
Gusto niya yatang makita ang kuwarto ni Lianne. Wala naman sigurong masama kung makita niya at ng may malaman siya kahit papaano sa kapatid niya.
Nagpaunlak naman siya at pumasok sa loob. Una niyang tiningnan ang bedside table ni Lianne. Napako ang tingin niya sa family picture nila Lianne.
I feel bad nang makita ko ang lungkot sa mga mata niya. She's like a little sister to me kahit na saglit lang siyang tumira dito kila Lianne dati. Little sister na kahit kailan ay hindi ko nakita kay Lianne.
"Hindi pa rin ba umuuwi si Lianne?" tanong niya habang nakatingin pa rin sa picture frame.
I shrugged. "Hindi pa, eh... but she'll come around." 'Tapos ngumiti ako sa kanya ng pilit.
"S-sorry, kung hindi ko sinabi kay Papa na gusto ko na siyang makasama palagi, hindi niya ako iuuwi rito... baka hindi umalis si Lianne," hinging paumanhin na naman niya at yumuko siya.
"It's not your fault, Han..." sabi ko sa mababang tinig. "Babalik din naman si Lianne. It won't be long. We just have to wait." Pinilit kong pasiglahin ang boses ko.
Nag-angat ulit siya ng mukha at ngumiti rin ng pilit.
Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya. Sobrang naawa ako sa kanya, pero wala akong masisi sa mga nangyayari. At kahit kailan, hindi ko gawaing manisi ng kapwa sa kahit anong mga nangyayari.
They have their own reasons. It can be a selfish reason sometimes, pero ganoon naman talaga ang tao. Madalas, sarili muna ang iniisip.
"Han, everything will be fine," pag-aalo ko sa kanya habang yakap ko pa rin siya nang maramdaman ko ang pag-alog ng balikat niya.
She's crying.
"Han, h'wag kang umiyak. Makakasama sa 'yo," pigil ko sa kanay sa pag-iyak.
Pinunasan niya naman kaagad ang mga luha niya.
"S-sorry," wika niya habang nagpupunas pa rin ng luha.
"Naka-ilang sorry ka na simula ng pumasok ka sa kuwarto na 'to?" tanong ko sa kanya at ngumiti ako.
Mahina siyang tumawa kahit medyo naiiyak pa rin. "Ikaw kasi, eh... niyakap mo pa ako, lalo tuloy akong nalungkot," sisi niya pa sa akin.
Tumawa na talaga ako ng totoo. Para kasi siyang si Lianne kung umasta. Parang bata. Lalo ko tuloy na-miss ang Lianne ko.
Sana umuwi na siya...
"'Lika nga dito." At niyakap ko ulit siya. "Para kang si Lianne, eh."
"Siyempre magkapatid kami." Hinampas niya pa ako ng mahina sa dibdib. "Sa ama nga lang..." mahina niya pang dugtong.
Naramdaman ko na naman ang lungkot niya sa huli niyang sinabi. Napabuntong-hininga na lang ako.
Hay... Lianne, umuwi ka na at tanggapin mo na ang kapatid mo. She needs you, too.
She stayed for some more minutes sa kuwarto ni Lianne. Inikot niya lang ang paningin niya sa loob at wala siyang hinawakan na kahit ano. Maybe she's afraid na kapag nalaman ni Lianne na may hinawakan siya o pinakialaman ay magalit ito.
Pagkaalis niya, nahiga na ulit ako at nag-isip kung paano ko ba mapapabalik si Lianne hanggang sa makatulog na lang ako.
>>> Next Chapter >>>