Έρωτας είναι η αυταπάτη ότι μια γυναίκα είναι διαφορετική από τις άλλες.
H.L. Mencken, 1880-1956, Αμερικανός Αρθρογράφος
Η βλακεία διορθώνεται την πρώτη φορά...
«Τερίσα περίμενε...»άκουσε την ξεψυχισμένη-λαχανισμένη φωνή του Μαρκ από πίσω της.
Το μυαλό της της έλεγε σίγουρα να συνεχίσει να προχωράει,να μπει στο μαύρο τζιπ της και να φύγει,αλλά η καρδιά της την σταμάτησε.
Σκούπησε τα υγρά μάτια της γρήγορα και έστρεψε το σώμα της στον Μαρκ.
«Τι θες;»προσπάθησε να ακουστεί ψυχρή,το είχε καταφέρει μέχρι στιγμής,αφού ο Μαρκ έκανε έναν μορφασμό μόλις είδε την "ψυχρότητα" να ζωγραφίζεται στα υπέροχα χαρακτηριστηκά της.
«Οοο Τερίσα μην είσαι τόσο σκληρή μαζί μου.
Θέλω να μάθω τι έπαθες,τι σε έκανε λυπημένη.»
εκείνη του έριξε μία φλογισμένη ματιά και άρχισε να προχωράει.
«Τερ..τερίσα!»εκείνη δεν σταμάτησε αλλά τον αγνόησε.
Έφτασε στο αμάξι της και σχεδόν πριν μπει μέσα ένιωσε δύο δυνατά χέρια να την τραβάνε προς το μέρος του.
Εκείνη του έριξε ένα βλοσυρό βλέμμα προσπαθόντας να τραβήξει τα χέρια της από το σφιχτό του κράτημα.
«Άσε με..»τσίριξε.
Ο Μαρκ την κρατούσε δυνατά,τον είχε τσαντήσει η στάση της.
Πήγε να της ρίξει ένα άγριο βλέμμα θέλοντας να της δείξει πως δεν είχε περιθώρια όμως όταν αντίκρισε τα βουρκωμένα μάτια της,που ήταν στα πρόθυρα από το να δακρύσουν,τα χαρακτηριστικά του μαλάκωσαν και το κράτημα του χαλάρωσε.Του τσάκισε την καρδιά αυτό το πονεμένο βλέμμα,δεν είχε καταλάβει πραγματικά πόση δύναμη είχε βάλει,ήταν πολλές φορές που όταν θύμωνε δεν έλεγχε τον εαυτό του.Δεν αξίζω σε αυτόν τον άγγελο!
Κοίταξε τα μικροσκοπικά χέρια της και μόλις είδε τις δύο μελανιές που είχε αφήσει πάνω τους ένιωσε την καρδιά του να τσαλακώνεται σαν χαρτί.
«Συγνώμη..δεν..δεν το ήθελα.»στα μάτια του η Τερίσα διέκρινε την μετάνια,αλλά φυσικά σιγά μην τον συγχωρούσε.
Τράβηξε τα χέρια της μακριά και του έριξε ένα φλογισμένο βλέμμα.
«Τι έχεις;»της είπε αυτή την φορά πιο απαλά ξεφυσόντας.
«Οοο θεέ μου Μαρκ,με ρωτάς τι έχω;Δηλαδή με δουλεύεις;»ο Μαρκ ανασήκωσε το φρύδι του,ήθελε πολύ να καταλάβει τι εννοούσε.
«Φλερτάρω μαζί σου που να πάρει και σήμερα μαθαίνω ότι ήσουν κολλητός της μάνας μου και μάλιστα οι παπούδες μου σε προόριζαν για γαμπρό τους.»το γάργαρο γέλιο του Μαρκ την έκανε να μπερδευτεί.Με ειρωνεύεται;;
«Τερίσα,η μητέρα σου ήταν καλή μου φίλη,ακόμα είμαστε φίλοι αλλά εκείνη και εγώ φυσικά δεν την είδα ποτέ διαφορετικά.Οι παππούδες σου είχαν ένα λευκό συννεφάκι πάνω από το κεφάλι τους και όλο νόμιζαν πράγματα.»η Τερίσα εκείνη την ώρα ένιωσε ηλίθιλα.Τα επιχειρήματα του ήταν πολύ σωστά και εκείνη είχε κάνει ολόκληρη σκηνή για το τίποτα.
Κατέβασε το κεφάλι της,μη θέλοντας να δει ο Μαρκ τα κατακόκκινα μάγουλα της.
Τα δάχτυλα του σύρθηκαν στο σαγόνι της σηκώνοντας ανάλαφρα το κεφάλι της.
«Εγώ...εγώ εσένα θέλω Τερίσα.»ψυθίρισε στο αυτί της αργόσυρτα.Εκείνη ένιωσε όλες τις αισθήσεις της να παραλύουν.
Και εκείνη τον ήθελε,από την πρώτη στιγμή που τον είχε γνωρίσει!
Ένιωσε την καρδιά της να τρεμοπαίζει στην σκέψη πως αυτός ο άντρας ήθελε την μικρόσωμη,αδύνατη και κλαψιάρα Τέρι.
Έτσι την αποκαλούσαν δηλαδή αυτά τα χαζά στο σχολείο της καθημερινά,προκαλόντας της φόβο για τον εαυτό της,αβεβαιότητα και χαμηλή αυτοπεποίθηση.
«Συγνώμη που φέρθηκα τόσο χαζά.»ψέλλισε εκείνη,νιώθοντας ακόμα ταραγμένη από τις σκέψεις της.
Όχι τερίσα δεν κάνεις για αυτόν,δεν κάνεις απλά.
Το γέλιο του της έκοψε την ανάσα,είχε υπέροχο γέλιο.
Δειλά,δειλά άπλωσε το χέρι του και της πήγε μία ανέμελη τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί της.
«Πειράζει που θέλω τόσο πολύ να σε φιλήσω;»ξεστόμισε εκείνη και όταν στο βλέμμα του είδε την έκπληξη,φόβος γέμισε την ψυχή της.
Οοο θεέ μου Τέρι για τον Θεό τι πας και λες;
Μετανιωμένη πήγε να φύγει,να ξεκουμπηστεί,να επιστρέψει κάπου μακριά,ώστε να μην τον ξαναδεί.
«Που πας;»έστρεψε απότομα το σώμα της με αποτέλεσμα να συγκρουστεί πάνω του.
Λάθος!Ήταν λες και έπεσε πάνω σε ατσάλι.
«Εγώ....εμμ..ξέχνα ότι σου είπα.»
«Μετάνιωσες;Γιατί εγώ όχι,θέλω τόσο πολύ να σε φιλήσω.Και όχι μόνο τα χείλη σου,θέλω να φιλήσω κάθε πόντο του κορμιού σου.»τα μάγουλα της σίγουρα θα είχαν φλογιστεί.Τον κοίταξε δειλά,αλλά τα μάτια του της επιβαβαίωσαν πως κάθε του λέξη ήταν αληθινή.
«Όχι..δεν..δεν μετάνιωσα απλά...νομ..»τα χείλη του είχαν συγκρουστεί με τα δικά της πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση της.
Το φιλί τους δεν ήταν γλυκό και απαλό,ήταν άγριο και έντονο.Τα χέρια του Μαρκ έκαναν βόλτες στο κορμί της δημιουργώντας της ρίγοι.Τα χερια της μπλέχτηκαν γύρω από το λαιμό του και τράβηξαν τα μαλλιά του απαλά κάνοντας τον να βογκήξει.
Αυτός που διέκοψε το παθιασμένο αυτό φιλί ήταν ο Μαρκ.Σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε τα αστραφτερά,καταγάλανα μάτια της.
Όλοι οι φόβοι και οι κακές σκέψεις είχαν φύγει από πάνω της..
Μικρό κεφαλαιάκι μην με βρίσεται,απλά δεν είχα πολύ όρεξη...
Το μυαλό μου είναι ψηλό αλλού τον τελευταίο καιρό💖😂
Το επόμενο θα είναι μεγάλο και κάποιες...(ξέρουν αυτές😂😂)Θα με βρίζουν γιατι το έκανα αυτό😌
Θα έχουμε το πρώτο μας battle,είσαστε έτοιμοι;;;
Ελπίζω να σας άρεσε έστω και έτσι μικρούλι που ήταν.Ξέρετε περιμένω τα σχόλια σας και τα αστερακια σας με ανυπωμονυσία.
Επείσης στο προφίλ μου εχει ανέβει μια καινούργια ιστορία,θα περιμένω εκεί να μου πείτε την γνώμη σας,ελπίζω να σας αρέσει το θέμα της😚