Chapter One
Lianne's POV
Nanonood kami ng movie ngayon ni Mark at kasama namin si Renz. Sobrang boring kasi! Kaya kahit hindi naman ako mahilig manood, napilitan na lang akong manood.
Romance ang pinapanood namin. Ewan ko nga kung paano ko sila napapayag na iyon ang panoorin. Usually, ayaw ng mga lalaki ng ganyang movie, 'di ba? Mas gusto nila madalas ang horror, action or comedy.
Pero sa totoo lang, ayaw ko rin naman ng pinapanood namin at medyo bored pa rin ako sa kakornihan ng mga bida. Naguwapuhan lang talaga ako sa leading man at nasa kanya lang ang atensyon at hindi talaga sa kuwento.
Isa pang dahilan ng kawalan ko ng atensyon doon sa movie ay ang pagkakadikit namin masyado ni Mark. Nakaakbay na nga siya sa akin, nakapulupot pa ang isa niyang braso sa baywang ko. Parang mawawala na lang ako bigla sa tabi niya kung makakapit!
At idagdag pa ang nakakairitang pagmumura ni Renz sa tuwing titingin siya sa cellphone niya. Kung anuman ang problema niya sa buhay, malamang involve doon si Wendy. Hinihintay niya sigurong tawagan siya pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Ewan ko kung bakit ayaw niyang tawagan na lang si Wendy. Baka namumulubi sa load.
Nang mapatingin ulit ako sa screen ng TV ay nanlaki na lang ang mga mata ko.
Shit! May love scene pala sa napili kong movie! Napaka wholesome ng movie cover tapos may ganito pala?!
Napaiwas ako ng tingin sa TV. Ayokong mabahiran ng kahit anong kahalayan ang basal kong mga mata! Exclusive lang para sa abs ni Mark ang mga mata ko!
Naramdaman kong humigpit pa ang yakap sa akin ni Mark and I also felt his warm breath on my shoulder.
"You should watch," bulong niya sa akin. "Para alam mo na ang gagawin kapag tayo na ang gagawa n'yan."
Nagtayuan lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa kilabot. Pero hindi ko pinanaig ang kilabot dahil ang pervert na naman niya!
I pushed him away. "Sapakin kaya kita?!" singhal ko sa kanya.
"Rule number thirteen," sabi niya na parang nagpapaalala.
Eh? Ano namang kinalaman ng rule number thirteen ngayon? At ano nga ba ang thirteenth rule?
I looked at him puzzled.
"Stay sweet," sagot niya sa nalilito kong ekspresyon.
Na-gets ko na kaya binatukan ko siya.
"Ouch!" reklamo niya.
"Kailan pa naging pagiging sweet ang pagiging pervert?!" I asked him, shouting.
Walang hiyang lalaki 'to... duma-the moves lang pala, idadamay pa ang mga rules namin. Dapat pala may rule din kaming 'Never be a pervert!'
"Sorry na. Joke lang, eh..." malambing niyang sabi at niyakap niya ulit ako.
Umalis naman agad ako sa pagkakayakap niya at tumalikod ako sa kanya. Nang tumingin ulit ako sa ulit sa TV ay hindi pa rin tapos ang love scene.
Bakit ang tagal?!
"Rule number five," sabi na naman ni Mark. "When we had fight, don't let the day passed without reconciling and forget about pride."
"Hindi pa naman natatapos ang araw. Mamaya na tayo magbati kapag malapit nang matapos," I said without looking at him
Napatingin ako kay Renz. Tutok na tutok ang loko sa screen ng TV. Mga lalaki talaga ang perv masyado. Katulad rin nitong boyfriend ko na nakayakap na naman sa akin at ipinatong pa ang baba sa balikat ko. Hindi niya ba alam na nakakakiliti 'yong mainit niyang hininga?!
"Rule number seven, when we get hurt, forgive with all your heart," sabi na naman ni Mark.
"I'm not hurt. You perverted me..." pagtatama ko sa kanya.
"Rule number six, be aware of each other's feelings. I'm so hurt now, babe," madrama niyang sabi at inilagay pa ang isa niyang kamay sa tapat ng puso niya.
Sasabihin niya ba lahat ng rules namin para lang magbati kami? At bakit ba kabisado niya yata ang rules namin?! Tamang trip siya, ah?
Hindi na ako sagot para tantanan na niya ang kaka-mention sa mga rules namin. Tapos na rin ang love scene kaya tumutok na ulit ako sa TV habang si Renz ay narinig ko na namang nagmura.
"Babe, sorry na nga," kulit pa rin ni Mark.
Hindi ulit ako umimik. Sumandal na lang ako sa kanya since nasa likuran ko siya. Mas humigpit naman ang yakap niya sa akin.
Hay... this feeling...
"Bati na tayo?" pabulong na tanong na naman niya.
Nakatutok pa rin ang mga mata ko sa TV at hindi ko siya sinagot. Kasi naman... the girl is leaving! After na may mangyari sa kanila ni guy, iiwan niya 'yong guy habang tulog pa.
Siya pa talaga ang may ganang mang-iwan imbis na 'yong lalaki? Bakit may mga babaeng ganoon?
Bigla na lang tumayo si Renz sa kinauupuan niya kaya napatingin ako sa kanya. He looks upset. Ano'ng nangyari sa kanya?
Napaayos ako ng upo. Nakita kong nakatingin din si Mark sa kanya. Parang napansin niya rin yata na mukhang upset si Renz. Nagkatinginan kami na parang tinatanong ang isa't isa kung ano'ng nangyari kay Renz.
Nagkibit-balikat ako para ipaalam sa kanya na wala akong alam. Umiling rin siya bilang sagot sa akin.
Umakyat si Renz sa itaas at narinig namin ang may kalakasang pagsara ng pinto ng kuwarto niya.
Napatingin ulit ako kay Mark. "Akyatin natin?" I asked, more of suggesting.
"Mamaya na," tugon niya. "Tapusin muna natin itong pinapanood natin. May bed scene pa daw d'yan, eh," nakakalokong dagdag niya at ibinalik ang tingin sa TV.
Binatukan ko nga at tinignan ng masama. Seryoso ba ako na nagustuhan ko ang lalaki na 'to?
"Ito na nga po ititigil na," bawi niya.
Tumayo na siya para ayusin na ang DVD player at ang mga DVDs na nakakalat sa lapag. Hinintay ko siyang matapos at sabay na kaming umakyat sa taas. Nang tumapat kami sa kuwarto ni Renz ay nagkatinginan kami.
"Katukin mo na," utos niya.
Hindi na ako nakipagtalo at kumatok nga ako. Hindi naman nagtagal ay bumukas ang pinto.
"What?" bungad sa amin ni Renz.
Napaurong naman ako. Nakasigaw agad? May dalaw lang? Ang sungit naman ng lalaking 'to!
Magulo ang buhok niya at mukha siyang aburido sa buhay niya. Ang hot niya tingnan sa ayos niyang iyon pero nakipagsabunutan ba siya sa sarili niya?
Ngumiti ako sa kanya. "Let's go out to mall?" I suggested, lively, kahit mukhang wala siya sa mood.
Hindi agad siya sumagot. Nakatingin lang siya sa amin and his eyes stopped on Mark's hand on my waist.
∞∞∞
Renz' POV
Napaakyat ako sa kuwarto ng wala sa oras. Bukod sa sobrang nakaka-relate ako sa movie na pinanonood namin, sobrang nami-miss ko na talaga si Wendy and I'm so anxious that she didn't send me a text since last night.
Ano na naman kaya ang nangyari sa kanya. I haven't asked what happened to her since she left for Europe. Ang importante kasi sa akin ngayon ay babalik na siya. Pero ano na naman ba ito?
Humiga ako sa kama at tumitig sa kisame.
Hay... Wendy, ano ba'ng ginawa mo sa akin at nabaliw ako sa 'yo ng ganito?
Mabuti pa 'yong dalawa sa baba, mukhang masaya. Ang sweet pa masyado na parang iniinggit talaga ako.
Tss! Hintayin lang nila na makabalik si Wendy...
Ang sarap na ng higa ko nang may kumatok sa pinto. Hindi na ako nag-abalang magtanong kung sino ang nasa labas, tumayo na lang ako para pagbuksan ang kung sinuman iyon.
"What?" paangil na tanong ko nang bukasan ko ang pinto. And there standing outside my brother and best friend.
Ngumiti sa akin si Lianne. "Let's go out to mall?"
Hindi agad ako sumagot. Pinagmasdan ko lang muna sila hanggang sa mapahinto ang tingin ko sa kamay ng kuya ko na nasa baywang ni Lianne.
Nagpapanggap pa ba sila o sila na talaga? Bakit ganyan kung makahawak itong Kuya ko at hinahayaan lang ni Lianne?
"Ayoko, kayo na lang," tanggi ko pagkatapos ko silang titigan at umakmang isasara na ulit ang pinto pero bago ko pa iyon magawa ay pinigilan ako ni Lianne.
"Renz, dali na..." malambing niyang sabi na kumapit pa sa braso ko.
"Ayoko—"
"Please..." Nag-puppy eyes pa siya at pout.
Ang kulit talaga nito. Ayoko nga silang kasama ni kuya dahil nauumay ako sa ka-sweet-an nila, eh. Bakit hindi na lang sila mag-date at pabayaan nila akong magmukmok dito sa kuwarto ko?
Don't get me wrong. Hindi ako nagmamapait. Naiinggit lang ako at lalo ko lang nami-miss si Wendy dahil sa kanila.
I just hope she is here...
"Best..." Pumikit-pikit pa si Lianne na parang batang nag-beautiful eyes. "Please..."
Napabuntong-hininga na lang ako. Makakahindi pa ba ako sa kanya kung ganiyan siya?
∞∞∞
Lianne's POV
Shopping is on the go!
Pumasok ako sa isang boutique at siyempre, kasunod ko ang dalawang alalay ko—my ever-loving boyfriend, Mark, and my ever bugnuting best friend, Renz.
Ang sarap lang sa feeling na itong dalawang malalaking mama na 'to, sumusunod lang sa maliit na katulad ko. Oh, well... ang ganda ko naman kasi.
Dumiretso ako sa stall ng mga shorts. I think kailangan ko na ng mga bagong shorts. Tumingin-tingin ako roon at may natipuhan akong kulay gray na maong shorts. I picked it up, but someone just grabbed it from my hands.
"H'wag 'yan," sabi ni Mark na siya palang kumuha niyon sa akin at ibinalik niya iyon sa pinagkuhanan ko.
"Why?" kunot ang noong tanong ko.
"Masyadong maiksi," sagot niya.
"Maiksi talaga 'yan kung ikaw ang magsusuot!" I taunted. "But it's for the short-legged me... okay?"
Kinuha ko ulit ang shorts pero hinawakan niya rin iyon para pigilan ako. Tiningnan ko siya ng masama at ganoon din siya sa akin.
Seriously? We are going to fight about this little thing? Hindi ko naman siya isinama para magbigay ng opinyon sa mga damit na bibilhin ko. Isinama ko siya para may taga bitbit ako!
Napapabuntong-hininga niyang binitawan iyon. "Fine! You'll buy it pero sa bahay mo lang iyan puwedeng suotin!"
Tsss! Bakit ba feeling conservative ang isang 'to ngayon? I used to wear clothes like this, why is he freaking out this time?
"Hold this," sabi ko sabay abot sa kanya ng maliit kong bag. Pairap na tinalikuran ko siya at dumiretso ako sa fitting room.
Sinilip ko muna kung anong size niyon at napangiti ako nang makita kong size twenty-four iyon. Just the right size. Pero nawala agad ang ngiti ko nang isuot ko iyon at nasa kalagitnaan pa lang ng mga hita ko ay hindi ko na maiangat.
Dali-dali ko iyong hinubad at tiningnan ulit ang size. Hindi naman ako nagkamali ng tingin kanina.
Maliit ang size 24 nila? Nah! Puro size 24 ang shorts na binibili ko boutique ito! Pero bakit hindi na kasya sa akin ngayon?
Oh, noes... I get fat? Really?! I eat a lot, yes... pero ganoon naman talaga ako kumain at hindi naman ako tumataba noon.
Is this a call for diet?
Napailing ako sa sarili. Kahit naman tumaba ako, maganda pa rin ako! Gaano lang ang kaunting taba sa ganda ko?
Pero kahit ano ang sabihin ko sa sarili ko, lumabas pa rin ako ng fitting room ng nakasimangot. Kasi nga, hindi na twenty-four ang waistline ko! Damn numbers!
"O, bakit ganyan ang mukha mo?" salubong sa akin ni Renz.
"Hindi kasya sa 'kin itong twenty-four," I said with a pout.
"Edi, magpakuha ka ng size twenty-five," he suggested. "Or twenty-six and -seven," nakangising dagdag niya pa. Obviously, he's teasing me already.
Lalong nanghaba ang nguso ko na kapag nakita ng daddy ko, tiyak na sasabihin niyang puwede nang sabitan ng kaldero.
"Ang taba ko na ba?" tanong ko sa kanya.
Tiningnan niya muna ako mula ulo hanggang paa. "Ang payat mo pa kaya! Dapat nga pinupurga ka dahil ang takaw-takaw mo tapos hindi ka tumataba. May alaga ka siguro sa tiyan mo."
"Ang kapal mo! Wala akong alaga, 'no!" singhal ko sa kanya at iniwan ko siya roon.
Ang exaggerated talaga ng unggoy na iyon kahit kailan!
Lumapit ako sa sales lady at nagpakuha ng size twenty-five ng shorts na gusto ko kahit masama talaga ang loob ko.
Dati, people change lang. Ngayon pala, pati waistline ko na?
Tumingin-tingin muna ulit ako ng mga damit habang naghihintay sa size na pinakuha ko.
"Ouch!" mahinang daing ko nang may maramdaman akong tumapak sa paa ko.
What the?! Alam kong maliit ako pero hindi ako ganoon kaliit para tapakan na lang! At isa pa, nakakasilaw ang ganda ko kaya mapapansin kaagad ako! Pero maliban na lang siyempre kung bulag siya.
Tumingin ako sa nakatapak ng paa ko na hindi naman pala bulag dahil nakatalikod siya sa akin kaya hindi siya nasilaw sa ganda ko, 'ayun nga lang, isa siyang malaking manhid dahil hindi man lang niya naramdaman na may natapakan na siya! May babae pang pilit na lumalapit sa kanya pero nilalayuan niya.
"Miss, you see? I really don't know you," sabi ng lalaking manhid sa babaeng nasa harap niya.
"Honey..." mala-pusa namang sabi ng babae. "We just met last night." She's pretty enough but she's kind of maarte in speaking.
Napairap ako pero patuloy na nanood sa mini show nilang dalawa.
Humakbang na naman patalikod ang lalaking super manhid kaya umurong din ako patalikod. Masakit kayang matapakan! Damn this guy! Hindi pa rin talaga siya aware sa kumikinang kong ganda rito sa likod niya at gusto pa yata akong ipitin sa sulok!
"Miss, I'm so sorry. Hindi talaga kita kilala," sabi ulit ni kuya sa babaeng pusa.
Bakas sa mukha ng babae ang pagkadismaya sa inaasal ng lalaki. Ikaw ba naman ang i-deny na hindi kakilala ng isang tao at sa ganito pang lugar. Pero masyado naman yatang desperada si ate.
Aalis na lang sana ako at hahayaan na lang ang pagtapak na ginawa ng lalaki sa paa ko nang humakbang pa ulit siya patalikod. Dali-dali akong umiwas para hindi na ulit matapakan. Napahinto ako nang makita ko ang mukha ng lalaki at makilala ko siya.
"Qinn?" tawag ko sa kanya para siguraduhing siya nga iyon.
Napalingon siya sa akin pati na rin ang babae.
"Girlfriend!" may pagkagulat niyang sabi at bigla niya na lang akong niyakap.
Kung nagulat siya sa pagkakita sa akin ay mas nagulat ako sa ginawa niya. Bakit bigla na lang siyang nangyayakap?!
"Savior talaga kita, Lianne. Please, take this girl away from me. She's annoying," pabulong niyang sabi sa akin habang hindi pa rin ako binibitawan.
Alam niyo 'yong hindi makahinga? Ramdam ko iyon ngayon! Ang higpit kasi makayakap nitong si Qinn!
Huminga ako ng malalim bago ako nakapagsalita. "Okay, okay... I'll do that but let go of me first! Hindi ako makahinga!" May diin ang mga huling salita ko dahil nahihirapan na talaga akong sumagap ng hangin.
Agad naman akong binitawan ni Qinn. "Ay, sorry." Nakangiting kumamot pa siya sa ulo.
Ang cute talaga ng lalaking 'to! Ang sarap pisilin ng pisngi!
"Who is she?" tanong ng babaeng maarte.
Humarap naman ako sa kanya with my raised eyebrow. "I'm his girlfriend and you are?" mataray kong sabi sa with accent na kulot sa dulo.
Napalunok ang babae at saka ngumiti ng pilit. "I-I'm just his friend." Then she bit her lower lip. "Ah, sige... I have to go now. See you around, Qinn!"
Then she disappeared before our eyes like a bubble that popped. I haven't done anything yet! Tinaas ko pa lang ang kilay ko! Tsss! Akala ko pa naman magiging exciting ang paggala ko rito sa mall ngayon dahil sa kanya.
"Goodness..." Nakahinga ng maluwag si Qinn at parang nauubusan ng lakas na napayakap na naman siya sa akin. "Thanks talaga, Lianne."
Napangiti naman ako pero agad ring nawala iyon nang makita kong nakatingin sa amin si Mark.
"Qinn..." I called him.
Humiwalay siya sa akin. "Is she back?" naalarmang tanong niya nang makita ang hitsura ko.
Nang lumingon siya sa tinitingnan ko ay nanlaki ang mga mata niya nang makitang may taong masama ang tingin sa amin at dali-dali siyang pumunta sa likod ko. Kung hindi lang siguro ganoon ang tingin sa amin ni Mark ay nakurot ko na sa pisngi si Qinn dahil sobrang cute niya.
Hindi naman sa natatakot ako kay Mark. Pero malay ko ba kung bigla na lang siyang magwala? Nakakahiya naman iyon, 'di ba?
"So, he's Qinn," nanunuring sabi ni Mark.
"Yep!" sagot ko na may kasama pang ngiti.
Rule number two, don't ever lie, my thought reminds me. Ako ang nagbigay niyon at nakakahiya naman kung ako pa ang sisira. At isa pa, wala naman akong dapat ipagsinungaling tungkol kay Qinn.
"Siya ba 'yong boyfriend mo?" pabulong na tanong ni Qinn ba nasa likod ko pa rin.
Lumingon ako sa kanya at tumango.
"Nakakatakot siya pero h'wag mo muna akong iiwan. Baka bumalik 'yong baliw na babaeng nagpipilit na kilala ko siya," pakiusap ni Qinn at nagpa-cute pa lalo ang loko.
Ngumiti ako sa kanya. "Sure!"
"Excuse me, Ma'am... ito na po 'yong size twenty-five," sabi ng sales lady.
Kinuha ko iyon at nag-sign language ako kay Qinn na sandali lang. Tapos hinatak ko si Mark palayo.
"He's a friend, okay?" I assured him. "Kaya wala kang dapat ikaselos. You saw the girl a while ago? Naghahabol na naman kay Qinn kahit hindi niya naman talaga kilala," paliwanag ko pa sa kanya.
Sumimangot siya tapos tumango na lang. Halatang naiinis or nagseselos pa rin siya. Kinurot ko ang pisngi niya.
"Ipahiram mo muna ako kay Qinn, ngayong araw lang," sabi ko pa bago ako pumasok ulit sa fitting room.
Nag-ikot-ikot pa kami sa mall pagkalabas namin sa boutique na iyon. Tatlo lang kami ni Mark at Qinn. Bigla na lang kasing nawala si Renz! Ewan ko kung saan nagpunta at hindi ko rin siya ma-contact kaya hinayaan na lang namin. Sigurado namang hindi siya maliligaw at malamang ay tinakasan niya talaga kami.
Si Mark, mukhang nagme-menopause sa sobrang sungit. Natatakot pa rin nga sa kanya si Qinn, ayan tuloy, kapit na kapit sa akin.
Nang makaramdam ako ng gutom ay inaya ko silag kumain. Nag-Italian dine kami dahil nag-crave ako sa spaghetti. Well... palagi namang iyon ang cravings ko.
Si Mark ang pinapili ko ng pagkain ko at si Qinn naman ay mabilis na natapos pumili ng pagkain kaya nagkaroon kami ng pagkakataon na magbulungan.
"Lianne, sabihin mo naman sa boyfriend mo, hindi kita aagawin sa kanya kaya h'wag akong tingnan ng masama," parang batang bulong ni Qinn.
"Ganyan lang talaga 'yan," ganting bulong ko. "Ako ng bahala sa 'yo." Then I winked at him.
Ngumiti naman siya ng malaki. "Ang bait-bait mo talaga, Lianne." Natutuwang niyakap niya na naman ako.
Ang hilig niya talagang mangyakap. Ang suwerte ng magiging girlfriend niya dahil sure ang magiging super sweet siya. At ang sarap niya rin sigurong maging kapatid.
Kapatid... Napabuntong hininga ako. Having a brother or sister is what I cannot really experience.
Pero ano nga kaya kung kapatid ko si Qinn at Ella? I smiled with that thought. Siguro palaging magulo ang bahay namin sa kakaharot naming tatlo.
"What a scene?" Mark interrupted. "Hugging my girlfriend in front of me isn't really appealing."
Hinigpitan pa ni Qinn ang pagyakap sa akin na parang nag-aasar. "She's my girlfriend today!"
Sumama na naman ang tingin ni Mark kay Qinn.
"Right, girlfriend?" baling pa sa akin ni Qinn.
"Of course, boyfriend," natatawa ko namang sagot.
Humarap ulit si Qinn kay Mark "Peace po!" At may kasama pa iyon sign sa kamay at malaking ngiti.
Habang si Mark naman ay naging poker face na. Hindi ko alam kung nagseselos pa rin siya o naiinis na siya sa pagiging asal bata ni Qinn. But either of the two, I just laughed it loud.
>>> Next Chapter >>>