Chapter Forty-Eight
Lianne's POV
"Sigurado ba kayo na 'yan ang gusto niyo?" tanong sa amin ni Daddy matapos namin sabihin ni Mark na ayaw pa naming magpakasal.
"Tito—"
"Daddy..." Dad cut him off. "Daddy pa rin ang itawag mo sa akin kahit hindi pa kayo ikakasal ni Lianne."
"Ah, Dad..." medyo alangang ulit ni Mark. "Hindi naman po kami nagmamadali ni Lianne. We both still have many plans. She wants to finish her studies and I want to be stable first. Besides, marriage is a serious commitment, ayaw po naming sumubo na lang ng basta-basta sa isang bagay na pareho pa po kaming hindi handa."
Woah! Parang totoo lang! Parang totoong ayaw niya pa talagang magpakasal kami agad. I want to laugh so hard but for the sake of my singlehood, I restrained myself.
"That's right, Dad," segunda ko naman sa sinabi ni Mark. "Tsaka gusto ko pa kayong makasama ni Mommy ng matagal dito sa bahay natin," malambing ko pang dagdag at humilig pa ako sa balikat niya dahil magkatabi kami habang si Mark naman ay nasa harapan namin.
Hindi agad nagsalita si Daddy at parang tinitimbang niya ang mga sinabi namin. Napadasal naman ako ng taimtim. Hindi puwedeng ipagpilitan niya ang kasal dahil baka maging runaway bride ako ng wala sa oras!
Bumuntong-hininga si Daddy bago nagsalita. "Kung kami ang tatanungin, gusto na talaga namin kayong ipakasal sa lalong madaling panahon. Pero kung 'yan talaga ang gusto niyo, may magagawa pa ba kami? Malalaki na kayo at alam naming marunong na kayong magdesisyon para sa mga sarili niyo."
Literal na nakahinga ako ng maluwag. Nang tumingin ako kay Mark ay nakasimangot siya at halatang labag talaga sa loob niya ang pagsang-ayon sa amin ni Daddy. Pero nang tumingin ito sa kanya ay ngumiti siya. Natatawa tuloy ako ng wala sa oras.
"Excuse me po, Sir Ed..." pang-aabala ng kasambahay namin. "May tawag po kayo galing Singapore."
Pagkarinig niyon ay napatayo agad si Daddy. "I need to take this call. Maiwan ko na muna kayo," paalam niya at nagmamadali na siyang pumunta sa library.
Napakunot ang noo ko. Gaano ba ka-urgent ang call na iyon at nagmamadali talaga si Daddy? He's not usually like that. He always made clear of things before he ends a conversation. I expect na kahit pumayag na siya sa gusto namin ay marami pa rin siyang itatanong sa mga balak namin ni Mark. Pero hindi iyon nangyari dahil lang sa isang tawag. That must be something. Iyon pa rin kaya ang importanteng business trip niya nitong nakaraan lang?
Nang kaming dalawa na lang ni Mark ang naroon ay hinarap ko siya. It's time for me to thank him. Pero nang makaharap ko siya ay nakatingin siya sa dinaanan ni Daddy and I don't know what's on his face.
Is he bothered also about the call?
I shrugged to brush away the thought. Hindi naman siguro namin kailangang problemahin iyon kung problema nga iyon.
Lumapit ako kay Mark at kumapit ako sa braso niya. Medyo nagulat pa siya sa ginawa ko and it's funny that he's so preoccupied. Siguro gusto niya pa ring umapela sa pagpayag ni Daddy na huwag ituloy ang kasal namin.
"Labas tayo, babe," malambing na sabi ko sa kanya.
He cleared his throat. "Where to?" he asked.
"Anywhere?" hindi siguradong sagot ko. Wala rin kasi akong maisip na pupuntahan.
Tumitig siya sa akin at hindi nagsalita. I find it weird dahil parang may gusto siyang sabihin sa akin. Maya-maya ay hinawakan niya ako sa kamay.
"'Something wrong?" I can't help to ask.
"Wala," sagot niya kahit parang mayroon naman talaga.
Nagkibit-balikat na lang ulit ako at hindi ko na pinansin ang mga tingin niya. Baka wala lang naman talaga iyon. Baka dahil lang sa hindi na talaga matutuloy ang kasal namin kaya siya nagkakaganyan.
"Let's go," aya niya at tumayo na siya. "You owe me a date."
Napapangiting tumayo na rin ako. Kahit limang date pa ang kapalit ng ginawa niya ngayon, okay lang!
Lumabas kami ng bahay na magkahawak ang kamay. We didn't even bother na magpaalam kahit man lang sa mga kasambahay namin. Nawala na sa isip namin.
Naglakad-lakad kami sa loob ng villa. Tahimik lang kami pareho pero napapangiti ako. Parang baliw lang. Hawak lang naman niya ang kamay ko pero kinikilig ako na parang ewan. Bakit ba ganito? Ano'ng nakakakilig sa paglalakad na magkahawak ang kamay? And this is what he calls 'date'! Napaka cheap pero kinikilig ako. Inuulit ko, kinikilig ako!
Shocks! Hindi talaga ako informed na ganito pala ma-in love!
Napigil ako sa paghakbang nang bigla na lang huminto sa paglalakad si Mark. "H'wag tayo d'yan," sabi niya and he turned to the other way.
Napa-turn din naman ako sa kabilang way dahil nga hawak niya ang kamay ko.
Ano'ng mayroon sa kabilang daan? Hindi ko napigilang tingnan kung ano ba ang nasa kabilang way at ayaw niyang dumaan doon.
"H'wag ka nang lumingon," pigil niya pa sa akin pero nakalingon na ako.
I saw Ejhay! He's with a little girl na ngayon ko lang nakita. Mga ten or twelve years old yata iyon. Magkahawig sila ni Ejhay. Iyon kaya ang little sister niya? She's so cute, really!
Gusto ko sanang hilain pabalik si Mark kaso iyon nga yata ang dahilan kung bakit niya ako hinila na lang bigla. Iniiwas niya ako kay Ejhay!
Nadagdagan pa ang kilig ko dahil nakita ko siya. Oo, may boyfriend na ako at kasama ko siya ngayon pero hindi naman siguro masamang magkaroon ng ultimate crush kapag may mahal ka na, 'di ba?
"Sinabi ng h'wag nang lumingon, eh," sabi niya at inakbayan niya na ako para mapaharap ako sa unahan namin.
"Sus! Nakita mo lang si Ejhay, eh," tukso ko sa kanya na may kasama pang pagsiko sa tagiliran niya.
Tumingin siya sa akin ng masama. "Puwede bang h'wag mong sirain araw ko ng dahil sa lalaking 'yon?" halata ang pagkainis na sabi niya.
"Bakit? Nagseselos ka?" tanong ko na may halong pang-aasar pa rin.
Inirapan niya ako. "Tinatanong pa ba 'yan?"
Napangiti ako lalo sa pagseselos niya. Ewan ko kung bakit natutuwa ako ngayon sa inaasal niya, when in fact, I don't like possessive guys. Pakiramdam ko kasi, palaging may limit ako sa lahat ng gagawin ko. Pero ngayon kay Mark... hay... bumabaliktad nga talaga ang mundo kapag na-in love ka na.
"Tsaka, puwede ba? Tigil-tigilan mo 'yong mga ganoong titig sa kanya? Baka mabugbog ko siya ng wala sa oras!" iritableng dagdag niya pa.
"Ay, sorry naman! Hindi na nga ako tititig sa kanya, eh! Promise!" Then I raised my right hand.
Pero imbis na kumalma na siya ay parang lalo lang siyang nainis sa sinabi ko.
"So, now, you're protecting him from me?!" he accused.
Obvious ba masyado na ayaw kong masaktan si Ejhay?
"Of course not!" mariin kong tanggi. Siyempre, hindi ako aamin. Sino bang kriminal ang umamin sa kasalanang ginawa niya? Definitely, not me. Hahaha!
"Psh!" he hissed.
Ang hirap pala asarin ng selosong lalaki. Baka bigla na lang sugurin iyong crush ko. Kawawa naman ang dimpled-face ng Ejhay ko kapag nagkataon.
I clung my arm in his waist. "Ayoko lang makipag-away ka kasi masasaktan ka rin. Siyempre, kapag inaway mo si Ejhay, hindi puwedeng hindi siya gaganti sa 'yo. Malay natin ikaw pa ang mabugbog niya."
Echos! Konting lambing para sa lalaking seloso para hindi na awayin ang crush ko. Pero concern din naman talaga ako sa kanya more than Ejhay's dimpled face.
"Really?" he said sarcastically.
"Hindi ka naniniwala sa 'kin?" I asked, pouting.
Nag-iwas siya ng tingin. "Stop that."
Huh? Stop what? Ang paglalambing ko sa kanya? Ouch! Siya na nga itong nilalambing, siya pa ang nag-iinarte. He's so mean.
Lalo akong napa-pout.
"I said stop it," sabi niya ulit.
"Stop what?" naguguluhan kong tanong. Hindi na nga siya nilalambing, eh!
"Stop pouting or else..." He paused for a second or two. "I'll kiss you."
"Then kiss me!" nabigla kong hamon sa kanya and my eyes grew wider nang ma-realized ko kung ano ang nasabi ko.
Napakagat labi ako. Puwede bang bawiin ang sinabi ko? Shems! Bakit ba napaka impulsive ko ngayong araw? Hindi yata talaga maganda ang epekto ng pagiging in love sa akin.
Ang sama ng impluwensya ni Mark sa akin! He makes me do things I don't want to do and say thing I really don't want to say!
I found him looking at me, smirking. Iyong smirk na natutuwa pero maasar ka. Parang nanalo sa loto ang kumag!
"Ayoko nga mag-PDA dito," sabi niya na akala mo totoo talagang ayaw niya. If I know... tss!
Inirapan ko siya. Hindi dahil sa ayaw niya akong halikan. Napahiya na naman kasi ako, lalo na sa sarili ko. Inalis ko rin ang pagkakahawak ko sa baywang niya at ang kamay niya sa balikat ko. Lumayo pa ako sa kanya ng isang dipa.
Ayaw niya ng PDA, so better have some space between us!
"Uy, babe..." he protested. "Joke lang naman... iki-kiss na nga kita, eh."
Tse! Pagkatapos mo akong ipahiya na naman sa sarili ko? Huwag na lang. Iyong-iyo na 'yang kiss mo!
Lumayo pa ako ng konti. Parang bigla akong nandiri! Joke! Pero ang pangit nga naman kung magpi-PDA kami rito.
Lumapit naman siya sa akin at lumayo ulit ako.
"Babe, naman, eh. Hindi ka na mabiro..." nagsusumamong sabi niya.
Nagpatuloy lang ako sa paglayo sa kanya habang siya naman ay lumalapit. Hanggang sa...
"Ayaw mong lumapit, ha?!" And he ran after me.
Napatakbo naman ako ng wala sa oras dahil nga hinabol na niya ako. Para kaming mga bata na ngayon lang nakalabas ng bahay.
"Mark, ayoko na!" sigaw ko maya-maya habang tumatakbo pa rin. "Pagod na ako."
Hinihingal na ako pero ayoko pa ring magpahuli sa kanya. Dapat time pers muna! Kung ibang babae lang siguro ang nasa posisyon ko ngayon, baka kanina pa siya nagpahuli kay Mark para mahalikan. Pero nakakapagtaka lang na hindi ako mahabol ni Mark kahit na alam kong mas mabilis siyang tumakbo sa akin dahil mas malalaki ang hakbang niya. Ayaw niya siguro talaga akong i-kiss!
Okay... salawahan na naman ako. Hindi na naman maintindihan kung gusto kong magpahalik sa kanya o gustung-gusto ko talaga.
"Okay, tama na," suko niya na rin. "Pagod na rin ako. Ang bilis mong tumakbo."
Huminto na ako sa pagtakbo nang huminto na siya. Pareho kaming nagpahinga sa kinatatayuan namin. Nakakahingal magpahabol para sa isang kiss!
Maya-maya ay lumapit na siya sa akin. Dahil nga ayawan na, hindi na ako nag-abalang lumayo sa kanya at isa pa, hinihingal pa rin ako habang nakahawak sa dibdib ko.
Nang makalapit siya sa akin ay bigla na lang niya akong niyakap mula sa likod. "Huli ka!" Then he kissed me on my cheek.
Napangiti ako at parang biglang nawala ang pagod ko.
What the heck is with this man? Imbis na magalit ako kasi ninakawan niya ako ng halik, napangiti pa ako.
∞∞∞
"Okay, let's make rules!" buhay na buhay kong sabi habang nasa harap namin ang isang papel at hawak ko ang ballpen sa kaliwa kong kamay. Yes, I am left-handed.
Pagkatapos naming magharutan sa labas, naisipan naming gumawa ng rules sa relationship namin. Wala lang... trip lang talaga. Wala namang masama kung gumawa kami, 'di ba?
"Okay, first rule..." panimula niya. "Love each other, always."
"Eh, paano 'yon? Mahal na ba kita?" I objected, nang-aasar lang naman at hindi naman ako nabigo nang bigyan niya ako ng masamang tingin.
"You already love me and it's really obvious kaya h'wag ka na umangal sa first rule, okay?" he argued at pinisil niya pa ang magkabilang pisngi ko na parang nanggigigil. "You even said it a while ago."
"Aray!" I complained. Hinawakan ko ang mga kamay niyang nakapisil pa rin sa mukha ko.
His squeeze loosened up and caressed my cheek. "I'm sorry... it's just that you're so cute." Then he gave me a quick kiss on the lips.
"Tama na!" Inalis ko ang kamay niyang nakahawak sa pisngi ko at nag-iwas ako ng mukha dahil alam kong namumula ako dahil sa ginawa niya.
Isinulat ko sa papel ang sinabi niyang rule para pahupain ang pag-iinit ng mga pisngi ko. Shet kasi! Bakit kailangan niya pa akong halikan? Hindi niya ba alam na nakakaadik ang halik niya?!
Nag-angat ako ng mukha matapos kong magsulat. "Second rule... don't ever lie."
It's very important for me to be honest. It earns my trust but once you lied to me, it will take so much time and effort to get back my trust or sometimes and worst, hindi na talaga maibabalik pa.
Hindi naman siya nag-object sa second rule, so tuloy lang ang pabibigay ng rule.
"Third rule..." sabi ko ulit. "Don't try to be the perfect one to be the right one."
Hindi ko na hinintay na magsalita siya dahil kahit umapela man siya ay ilagay ko pa rin iyon.
I know that I am not perfect, and I don't want to be and won't try to be one too. I want someone to love me for what I really am and even at my worse. It will prove that his love for me is true and it'll show how much he loves me.
Pero kahit na hindi ako perfect, at least maganda ako! Doon pa lang, panalong-panalo na siya!
"I like that rule," he commented while smiling. "Fourth rule, uhmm..." He paused and think for a while. "Never say it's okay when it is really not."
Isinulat ko na lang kaagad ang rule number four na sinabi niya. Baka kasi makurot na naman niya ng pisngi ko kapag umapila na naman ako.
"Fifth rule..." mabilis na sabi niya na akala mo uunahan ko siyang magsalita. "When we had fight, don't let the day passed without reconciling."
"Hmm..." I tapped the pen on my chin. "Let's make it, when we had a fight, don't let the day passed without reconciling and forget about pride."
"Hmmm... better." Tumangu-tango siya.
I jotted it down on the paper.
"Sixth rule, be aware of each other's feeling." I wrote it down immediately.
Ayoko sa taong manhid. Nakaka-high blood, kahit hindi ka naman high blood, ang mga lalaking ganoon at masarap silang sakalin hanggang lumawit ang dila nila.
Maybe I am also numb sometimes, but it is just that I am still on denial stage. Katulad na lang ng pagiging Denial Queen ko sa nararamdaman ko kay Mark nitong mga nakaraang linggo.
"Seventh rule... when we get hurt, forgive with all your heart."
Napataas ang kilay ko. "So, may balak kang saktan ako kaya isina-suggest mo 'yang rule na 'yan?" tanong ko.
"It's not like that. It's just that we cannot avoid doing something that could hurt each other," paliwanag niya. "Tsaka normal lang naman sa magkarelasyon na minsan nagkakasakitan. That makes the relationship stronger and it measures how we want to keep each other."
"So, dapat pala mag-away tayo araw-araw to make our relationship stronger," nakangisi kong sabi, making fun of him again.
"Hindi naman araw-araw!"
"Uhmm... okay, every other day."
"Babe!"
I laughed because of his face. "Just kidding!" bawi ko. "But because of that rule, eighth rule would be, say sorry and mean it."
"And ninth rule would be, give and take process."
Kumunot ang noo ko. "And what do you mean by that?"
"Para kapag hinalikan mo ako, gaganti ako ng halik. Hindi 'yong ikaw na lang palagi. Aba?! Marunong din naman akong gumanti!" nakakaloko niyang sabi.
Napairap na lang ako sa sinabi niya at isinulat iyon. Give and take nga naman dapat. Hindi lang bigay nang bigay ang isa habang ang isa pa ay tanggap lang nang tanggap.
"Tenth rule na," pag-iiba ko na bago pa niya i-demonstrate ang give and take process na sinasabi niya.
"Tenth rule... never talk about break up," he was serious while saying that.
And it's time for me to make fun of him again. "Kahit break up ng iba, hindi natin puwedeng pag-usapan?"
His face straightened. "H'wag mo na idamay ang break up ng iba sa rules natin!"
Dahil ang cute niya mainis, ako naman ang kumurot sa magkabilang pisngi niya. "Ang cute cute mo!" nanggigigil ko pang sabi.
"Agh! Stop it, babe!" saway niya sa akin habang inaalis ang mga kamay ko sa mukha niya pero lalo lang siyang nasasaktan dahil nahahatak ang balat niya sa mukha sa higpit ng pagkakapisil ko.
I was laughing when I let his face go.
"Ah! It's swollen," reklamo niya habang hinihimas ang nasaktang pisngi.
Sa hitsura niya parang gusto ko pa ulit siyang kurutin pero huwag na lang pala. Kawawa naman.
Hay... I'm torn with my thought of him about being cute or handsome. Maybe he's both!
"Eleventh rule..." sabi ko bago niya pa ako gantihan. "Don't compare each other to past lovers." Nakatingin ako sa kanya habang sinasabi iyon ng mariin na para bang para sa kanya talaga ang rule na iyon.
"I don't have any past to compare with you," he said defensively.
"You don't have past to compare with me?!" I repeated. "Bakit? Puro ba kami present?!"
He smiled and hugged me from behind. "I don't have past to compare with you, because you're my past, present and future..." banat niya. "And even I had other girls on my past, they surely incomparable with you."
Dammit, Mark! Why do you have to be like this?!
I wrote it down to hide again my red face and I am aware that he is trying to view my face kaya mas yumuko pa ako.
"Rule... uhmm... anong rule number na nga tayo?" I asked afterwards. Pati ang bilang sa rules namin ay hindi ko na alam, eh, samantalang kakasulat ko lang ng huli!
"Twelfth rule," he answered while I was trying to count all that was written on the paper.
"Uhmm... yeah!" sabi ko kahit hindi ko naman talaga nabilang ng maayos iyon. "Twelfth rule, still give each other privacy."
"What do you mean?" he asked. "Ang sabi mo kanina, don't ever lie?" He looked confused.
"Well..." Nagkibit-balikat ako. "It's not lying naman if you still keep something na hindi naman makakasira sa relationship natin. It's just like, keeping the excitement between us, knowing that we still have somethings to discover from each other. Para kahit ten years or so na tayo, we're still excited to know something about each other."
"Uh-huh..." Tumangu-tango siya. "That sounds cool and really exciting."
I jotted it down. "Have something for the thirteenth rule?" I asked him afterwards.
"Thirteenth rule, stay sweet," he said, smiling.
Napangiti rin ako because I like that rule. Gosh! Kahit nakakaihi kapag kinikilig ako sa ka-sweet-an niya, okay lang! Hahaha!
Nang maisulat ko iyon ay napansin kong titig na titig siya sa akin with a grin on his face.
Ano na naman ba ang nginingiti-ngiti niya ngayon?
"You really love my sweetness, don't you?" tanong niya na tunog nanunukso.
"Shut up!" I hissed.
And he just laughed out his heart.
Naiinis na binitawan ko ang hawak kong ballpen at bumagsak iyon sa wooden table. Napahinto naman siya sa pagtawa. Nang tingnan niya ang mukha ko ay sumimangot ako. Pero imbis na mag-alala na baka ngayon na ang una naming pag-aaway ay ngumiti pa siya.
"I love you, babe..." he whispered then he hugged me again form behind.
Sumimangot ako at kinuha ulit ang ballpen para magsulat. "Fourteenth rule... marry each other after ten years."
"Hey—!"
Tumingin ako sa kanya ng masama kaya natigilan siya. "May reklamo ka?"
"W-wala!" parang napipilitan niyang sagot. "Pero bakit ang tagal...?"
It's time for me to smile widely at hindi ko na pinansin ang huli niyang sinabi. "Tama na siguro ito," sabi ko at itinaas ko ang papel para makita rin niya.
"Sure ka ba sa huling sinulat mo?" hindi niya napigilang itanong pa.
"Definitely!" Then I beamed on him.
Napapabuntong-hininga na kinuha niya sa akin iyon. "Okay, let's have it signed."
Natuwa pa ako lalo nang hindi na siya umapela sa huli kong inilagay. Akala ko makikipagtalo pa siya.
Inilagay ko ang pangalan naming dalawa sa bandang ibaba ng papel at pinirmahan ko na rin ang itaas ng pangalan ko. Ibinigay ko iyon sa kanya pagkatapos para siya naman ang pumirma. Walang salitang pinirmahan niya iyon. Nakakatawa pa na nilagyan niya ng Lopez sa dulo ang pangalan ko. Napailing na lang ako.
Akala ko iyon na lang ang ialalgay niya pero may isinulat pa siya sa pinaka taas at sa pinaka ibaba ng papel. Pagkatapos niyang gawin iyon ay saka niya ibininalik sa akin 'yong papel.
I read what he wrote on the top and it says in all caps:
WAYS TO KEEP OUR LOVE SO STRONG AND INTACT
Dinaanan ko rin ng tingan ang mga rules na isinulat ko.
1. Love each other
2. Don't ever lie
3. Don't try to be the perfect one to be the right one
4. Never say it's okay when it is really not
5. When we had a fight, don't let the day passed without reconciling and forget about pride
6. Be aware of each other's feelings
7. When we get hurt, forgive with all your heart
8. If you say sorry, mean it
9. Give and take process
10. Never talk about break ups
11. Don't compare each other to our past partners
12. Still give each other privacy
13. Stay sweet
14. Marry each other after ten years
And at the bottom says also in caps lock:
YOU ARE SENTENCED FOR A LIFETIME IMPRISONMENT IN MY HEART, BABE!
I smiled after I've read those sweet words.
"And lastly..." he said and held my chin up. "Let's sealed it with a kiss."
Bago pa man ako makapag-react ay bumaba na ang mukha niya sa akin at dumampi na ang mga labi niya sa mga labi ko.
And for the very first time in my life, and I hope would be the last time also, I'm in love... I'm in love with Mark Kelvin Lopez.
>>> Next Chapter >>>