Chris
Pagkatapos namin kumain nagmovie marathon kami. Iba din kasi ang trip ni Mommy hays. Hangat nandito siya, mas lalong humahaba ang oras na malapit ako sa babaeng to.
Inip na inip na ako. At ngalay na din ako sa pwesto ko. Dahil andito si Mommy kailangan kong maging mabait na asawa 'kuno'. Kaya eto, habang nanonood magkatabi kami. At sa kasamaang palad. ayan nakatulog siya sa braso ko.
"Mukhang pagod si maggy ah."
tiningnan ko naman si Maggy. Mukhang nagpapanggap ata ito na tulog. Gusto lang ata nito makalapit sa akin kaya sinasamantala niya na andito si mommy ah.
"mukhang pagod na kayo mag asawa a?" tumingin siya sa relo niya. "o siya aalis na ako. wag ka nang mag abala pa na ihatid ako, baka magising pa ang asawa mo. " I just nodded ano pa nga ba magagawa ko.
umalis na si Mommy.
dumaan ang isang oras. hindi pa din siya gising. ano ba naman to.
hindi ako nakatiis kaya inalis ko na yung braso ko.
*toog*
o_O
nagulat siya kaya napatayo siya. tinitigan niya ako.
Napalunok ako. G-ganon ba kasakit yung pagkauntog niya? sumimangot siya at padabog na umakyat sa kwarto.
Hindi ko sinadya yun. Sinundan ko siya sa kwarto. Triny kong buksan yung pinto. At! Anak ng! Bakit nakalock?! Wag mong sabihin nagalit na siya ng sobra sa ginawa ko?
Hindi ko sinubukan kumatok sa pinto.
Psh. Bahala ka sa buhay mo! Letse naman!
"Woah! Easy pare baka pati shot glass mainom mo"
"Ano na naman ba ang problema at naglalasing ka?"
"Psh! mga ugok! hindi na yan tinatanong no? malamang yung mahal niyang asawa ang problema niyan." sabi nila at humalakhak
Ininom ko yung natirang alak sa baso ko.
"Mahal? Hahaha Asa siya! Putang ina niya!"
"easy!"
"Argh! kaasar! siya na nga tong pinakikisamahaan ko sa bahay tapos magagalit siya at sasarahan ng pinto? tangna! nakakagago!" sabay lagok ng inumin ni Tom
"Aray! bakit ka ba namamatok ha?!" reklamoko kay red
"Moody lang yung asawa mo. Tandaan mo buntis siya. Part yung ng pagbubuntis niya"
"Naks! iba talaga kapag ikaw ang nagsalita pare! alam mo yun once in a blue moon pero ang meaningful!"
"mga gago! tigilan niyo nga ako. magsiuwi na kayo! ginugulo niyo lang buhay ko layas!" sabi ni red na naktawa. minsan talga abnoy tong si Red!. ewan ko ba diyan napaka misteryoso.
Nasa parking lot ako ng may tumawag sa akin. isang pamilyar na boses ng isang babae.
"Chris" naningkit ang mata ko para mas makita ko siya ng maayos. mejo madilim kasi dito kaya hindi ko siya masyadong maaninag.
"Veronica?" ngumiti siya at tumakbo papalapit sa akin. She kissed me. Not a smack one but a long kiss..
"I miss you" then her tears started to fall.
I wiped all her tears.
I stare at her and saying. "I miss you too."
She's Veronica Stanley. I met her in London. Hindi siya yung babae na kasama ko sa restaurant nung oras na nakita kami ni Maggy. yeah, alam kong nakita kami ni maggy kasama yung babae sa restaurant.. i dont care. lahat ng salitang binitawan ko at kilos na ipinakita ko ay sadya ko. bakit? dahil gusto kong ipakita at iparamdam kay maggy kung gaano ko siya kinamumuhian.. kung gaano ko siya.gustong saktan sa pagpili sa pagpapakasal sa akin...
Hindi ko ginawa yung bagay na ginawa ko sa babae ko nung gabing yun kay Veronica. Coz I respect this girl..I don't know why. Pero ang isang dahilan lang ay I can see Megan from her. Para siyang si Megan. they have similar attitude and I love seeing her every day. And now i missed her too. so much. nung honeymoon namin ni Maggy...I used to go out and see Veronica. It feels me more better na kasama ko siya than staying in that hotel. kasi staying with Maggy is very suffocating. It kills me to death.
At buti na lang andito ngayom si Veronica. Kasi kung wala siya, hindi ko alam kung saan ako pupunta. Sa lugar kung saan mas makakahinga ako ng maayos.
We checked in a hotel. Dito ako matutulog kasama siya. I know that she needs me right now. and I need her also.
Maggy
"I miss you too"
Biglang sumabog sa sakit yung puso ko sa narinig ko. Ilang beses ba ako makakarinig ng bagay na ito? Bakit hindi na lang ako mabingi! Ang sakit. Wala na ba talaga akong karapatan para sumaya? kelan ko ba maririnig galing sa kanya ang mga salitang "I love you Maggy" "I miss you Maggy"
Kelan kaya niya pupunasan ang mga luha ko na gawa niya? kelan ba yung araw na yayakapin niya ako dahil nasasaktan at malungkot ako.
Akala ko kanina kapag susubukan kong magtampo, pupuntahan niya ako at susuyuin. Pero nagkamali ako. Dahil ako na naman itong susundan siya at sa huli ako pa din ang nasaktan.
Hindi ko na kinaya kaya sumakay na ako sa kotse. At dun ako umiyak ng umiyak hanggang sa napagod ako ay umuwi na ako ng bahay.
Kinabukasan. Pag kagising ko dumiretso ako sa banyo para maghilamos ng mukha. Maga na naman ang mata ko sa kakaiyak. Nakaramdam ako ng gutom kaya bababa na ako. Bago ko isara ang pinto ng kwarto binigyan ko ng isang tingin yung kama at napabuntong hininga. Hindi siya umuwi kagabi.
Iniisip ko pa lang na kasama niyang matulog yung babaeng kasama niya kagabi parang tinutusok ng ice peak yung puso ko.
Pagkababa ko sa kusina, parang biglang tumalon yung puso ko ng makita ko siyang kumakain sa dining table. Kanina pa ba siya andito? Saan siya natulog?
Nakakainis! Parang hindi niya ako nakikita. Hindi man lang niya ako niyaya kumain.
Padabog akong pumunta sa may lagayan ng pinggan at mga kutsara. Padabog ko din itong kinuha. Kumuha ako ng de lata sa cabinet. Lahat ng kilos ko ay padabog.
"Damn it!" bigla siyang tumayo at pinalo yung mesa. Nagulat ako kaya nabitawan ko yung hawak kong plato at nabasag.
Nataranta ako kaya tumakbo para kunin yung walis. Pero bigla niyang hinatak ang braso ko. Ang sakit ng paghawak niya sa braso ko.
"Ano bang problema mo!" I can hear and feel anger sa bawat salita niya.
Hindi ako nagpatinag sa galit niya. Asawa niya na ako kaya may karapatan din ako magalit sa kanya. Hinarap ko siya at sinalubong ang galit niyang mga mata.
" Anong problema ko?" napailing ako at napaiwas ng tingin. kahit anong tapang ko pala ay hindi ko kayang makipagsukatan ng tingin sa kanya. nakakatakot ang mga mata niya.
"Ikaw".. onting katahimikan ang namuo sa pagitan naming dalawa. hawak niya pa din ang braso ko. hindi ko na maramdaman ang sakit sa hawak niya. pakiramdam ko namamanhid ako sa gianagawa niya. lumunok ako at buong tapang kong tinanong siya. "nasaan ka buong gabi? saan ka natulog at sinong kasama mo buong gabi?!" pasigaw pero mahinaon kong tanong sa kanya. nakapikit lang ako habang tinatanong ko siya at pilit kong pinipigil ang hinihinga ko. dahil kung hindi ko to gagawin baka mawala ang tapang na to at balutin na naman ako ng pagiging duwag ko.
Binitawan niya ako.
"Wa.wala kang pakialamkung nasaan ako buong gabi at kung sino ang kasama ko"
biglang napantig ang pandinig sa sinabi niya at hindi ko napigilan ang sarili ko at sinigawan siya.
"Asawa mo ko! at may karapatan akong tanongin at alamin kung nasaan ka buong gabi at sinong kasama mo! buntis ako ! paano kung may nangyari sa akin? ha?! naisip mo ba yun?!!"
he just smirked. "asawa? hahah oo asawa kita pero kahit kailan hindi kita binigyan ng karapatan para manghimasok sa buhay ko! wala kang karapatan para alamin lahat ng pinag gagawa ko!"
pinakawalan ko ang napakabigat kong hininga at nagsimula na naman tumulo mga luha ko.
"ano?! parati ka na lang bang ganyan? magpapanggap na nasasaktan? nagpanggap na ikaw ang inaapi? parati ka na lang bang iiyak jan?!"
"gusto mong malaman kung nasaan ako buong gabi? at sino kasama ko? sige! nasa hotel ako. may kasama akong babae. masaya ka na?!"
nanatili akomg nakayuko at humahagulgol sa iyak.
"b..bakit? b.ba..bakit?" pinilit kong magsalita kahit na hirap n hirap ako.
"kasi mas gusto kong kasama siya. mas masaya ako na kasama siya mas komportable ako na kasama siya. at higit sa lahat mas nakakahinga ako kapag kasama ko siya! dahil kapag ikaw ang kasama ko pakiramdam ko onti onti mo akong pinapatay! nahihirapan akong pakisamahan ka! nasusuka ako na kasama ang isang desperadang slut na katulad m-- *pak*" hindi ko na napigilan at nasampal ko siya.
slut? yun ang tingin niya sa akin? ang sakit...bakit ba kapag sa kanya galing yung mga salitang yun ang sakit sakit.
hinawakan at pinunasan niya yung pisngi na nasampal ko at naglakad siya palayo sa akin.. sinundan ko siya at niyakap sa likod.
"I..im sorry.. hi..hindi ko sinasadya. please.. wag kang umalis.." nanatili siyang nakatayo at ako naman ay nakayakap pa din sa kanya.
"g..gusto ko lang naman na.. na.. maha..lin mo di ako.. Chris.. hi..hindi ko naman sinasadya na.masaktan kita ng ganito e.. ma..mahal lang kita kaya ako nagka..kaganito.. please Chris..wag kang umali--" inaalis niya yung kamay ko na nakayakap sa kanya. pero pinigilan ko ito. mas lalo ko pang hinigpitan ung hawak ko sa kanya "no..chris.. please. . ayosin natin to.. please. ."
"walang dapat ayosin. dahil simula pa lang ay sirang sira na. mahirap ng ayosin. please. pakawalan m na ako. masasaktan ka lang at ako dahil kahit anong pilit mo, hindi kita kayang mahalin" at tuluyan ko na siyang nabitawan. umalis na siya at ako ay napaupo na lamang sa sahig. nanghihina ako.
Nakakapanghina dahil sa narinig ko. ilang beses ko na ba to narinig? pero bakit kahit sabihin niya sa akin ito ng paulit ulit hindi pa din ako madala. bakit kahit anong sakit ang nararamdaman ko ngayon mahal ko pa din siya? bakit hindi ako napapagod masaktan? bakit natitiis ko na ginaganito niya ako? bakit sobrang mahal ko siya kahit sobrang sakit na?
"kasal tayo. nasayo ang pangalan ko pero ang puso at pagkatao kailanman hindi mapapasayo"
hanggang kailang ba ako iiyak? kailan ba ako makakangiti ng hindi panandalian?