Chapter Forty-Seven
Lianne's POV
Pagkapasok ni Mark sa bathroom ay hindi pa rin ako bumangon sa kama niya. Ang sarap kaya humiga rito. Ang lambot ng kama niya, hindi katulad ng sa ibang lalaki na medyo matigas ang mattress. Malambot itong sa kanya pero hindi naman kasing lambot ng kama ng babae.
Tapos, hmm... Inamuy-amoy ko ang comforter niya. Ang bango pa kaya masarap talagang higaan. Ibinalot ko pa sa katawan ko iyon at nagmukha akong sausage na ibinalot sa dough.
Pumikit ako at dinama pa ang lambot ng kama niya pati na rin ang amoy nito na kasing amoy ni Mark. Nakaka-adik ang amoy niya at hindi masakit sa ilong katulad ng sa ibang lalake pero hindi rin naman katulad ng pangbabaeng amoy. Masculine pa rin at nakaka-turn on...
Oopss! Turn on, Lianne?!
Well, anyway... isinubsob ko pa ang mukha ko sa unan niya na mabango rin. Ano kaya ang shampoo at bath soap niya?
Ahh! Bakit ganito? Nakaka-adik talaga ang amoy niya. Parang gusto ko na lang dito matulog palagi... na katabi siya. Echos!
Napatihaya ako at napatitig ulit sa kisame.
Ganito ba ang epekto ng nararamdaman ko sa kanya? Ganito ba kapag in love ka sa isang tao? Lahat ng tungkol sa kanya ay gusto mong malaman. Hindi naman ako ganito sa mga ex-boyfriend ko. I don't really care about them. At lalong wala akong pakialam kung ano man ang sabon at shampoo na gamit nila! Ang alam ko lang noon, boyfriend material sila na puwedeng ipang-display sa campus.
Am I really falling in love with Mark?
Napapikit ako habang iniisip ang kasagutan sa tanong ko at hindi ko namalayan na hinatak na pala ako ng antok sa pagtulog. Marahil ay dahil sa napakakumportableng pakiramdam dito sa kama niya.
∞∞∞
Mark's POV
Mabilis akong naligo dahil ayoko nang paghintayin pa ng matagal si Lianne. Mahirap ng masintensyahan ng wala sa oras.
Paglabas ko ng bathroom ay nagulat ako nang makita kong nakahiga pa rin sa kama ko ang diyosa. Balot na balot siya ng kumot ko at mukhang nakatulog na yata.
Napangiti ako. How lovely is it to see your girl sleeping on your bed? And would it be lovelier if I was there beside her?
Lumapit ako ng tahimik sa kanya. Mukhang nakatulog nga talaga siya. Tsk! Ganoon ba kakumportable ang kama ko para makatulog siya agad, eh, saglit lang naman akong naligo?
Umupo ako sa gilid ng kama ko. Gumalaw siya at akala ko ay magigising na siya pero nanatili pa rin siyang nakapikit.
"Babe..." I softly uttered, then I ran my fingers through her hair.
Hindi siya sumagot. Napahimbing na yata ang tulog niya at parang ayaw ko na lang din siyang gisingin kaya tumabi na lang ako sa kanya. Tamang-tama, gusto ko pang matulog. Pero parang mas masarap siyang pagmasdan kaysa anupaman.
Itinukod ko ang isang siko ko sa kama at ipinatong ko sa palad ko ang gilid ng ulo ko. Nakatagilid ako to see the full view of her beautiful face.
Everything about her is just beautiful... her wit, her woman spirit, her being naughty and mischievous, her voice, her eyes and eyebrows, nose, cheeks, chin and lips.
Napangiti ako sa kabaliwan ko sa kanya at napatitig sa huli kong nabanggit. Hindi pa ako nakuntento, I touched it lightly with my thumb. I should have kissed these lips yesterday kung mas tumagal pa ang traffic at hindi kami nagulat sa busina ng sasakyan sa likod namin.
Pero puwede ko pa naman sigurong ituloy ngayon ang naudlot na paghalik ko sa kanya. Kahit isa lang... or puwede ding dalawahin na para sa interest.
I moved closer to her and as I touched her lips with mine, I closed my eyes. It was only supposed to be a smack, but my lips just moved on its own, then I felt her lips moved too. Sa kabila ng pagkagulat ay hindi ko nagawang lumayo, sa halip ay mas pinalalim ko pa ang halik.
It was a slow kiss and as passionate as the kiss we shared in her room, but her response felt different. I could feel something on it that I didn't felt before. And it is something I cannot explain.
When we finally let go of each other's lips, we are both gasping for air. We stared to each other, the next moment. Then her eye looked down on my lips.
Damn! I silently cursed. Why does she look at me like she wants more?
Bago pa man ako makapag-isip ng matino at makalayo sa kanya ay hinila niya na ulit ako sa batok at naglapat ulit ang mga labi namin.
Napamura na lang ulit ako sa isip. Kailan pa siya naging ganito ka-aggressive? At bakit nagrereklamo ka pa, Mark? 'Di ba nga, sabi mo dalawang beses mo siyang hahalikan para sa interest? Siya na mismo ang nagbabayad ng interest!
At katulad nga ng inuutos ng isip ko, hindi ko ulit tinanggihan ang interest ko. How can I, if the one who's kissing me is the girl I love for a long, long time?
I let her lead the kiss since she was the one who initiated it and I am just responding to what she is doing. Then I found myself smiling between our kisses. She's a very amateur kisser, but still, I'm enjoying it.
She pushed my chest softly after some more seconds. Nakangiting tinitigan ko ulit siya at nakita ko kung gaano namumula ang mukha niya at ang pagkagat niya sa ibabang labi niya. Nang salubungin niya ang tingin ko ay parang napapahiyang nag-iwas siya ng tingin at tinalikuran niya ako.
Napangiti ako lalo. "Babe..." I tugged her shoulder.
Pero imbis na humarap siya at nagtalukbong pa siya ng kumot. Hindi ko na napigilan ang matawa. Nakakatawa na hindi siya nahiyang mag-initiate ng halik kanina pero ngayon, hiyang-hiya siya sa ginawa niya.
Parang hindi niya naman naririnig ang malakas kong pagtawa kaya lumusot din ako sa ilalim ng kumot. Nakatalikod siya sa puwesto ko, so I hugged her from the back.
"I hate you," narinig kong sabi niya. "You're making me do the things I don't want to do."
Natawa ulit ako dahil sa sinabi niya pero hindi katulad ng pagtawa ko kanina. I just laughed softly and brushed my face into her hair.
"I love you," I whispered to her ears. Napasinghap siya sa ginawa ko.
I know now why her kisses felt different this time.
"Babe..." Pinilit ko siyang paharapin sa akin pero nagmamatigas pa rin siya.
"Ano ba?" She shrugged my hand off her shoulder. "H'wag mo nga akong hawakan."
Niyakap ko na lang ulit siya ng mahigpit para hindi siya lumayo sa akin.
I promise that I will never let her go. Lalo na ngayong nararamdaman kong mahal na rin niya ako.
Hindi na siya pumalag o nagreklamo pa sa pagyakap ko sa kanya. Wala na rin kaming imikan. It's like, we're just feeling the moment... this moment that we share together.
I felt happy and contented even we are not talking, even we're just doing nothing. Just being with her like this is more than enough.
Maya-maya ay kusa siyang pumihit paharap sa akin at niyakap niya rin ako. Hindi na lang ako nagsalita at ngumiti na lang. Baka kasi mahiya na naman siya kung aasarin ko.
"I really hate you, Mark," mahina niyang sabi habang nakasubsob sa dibdib ko. "I should not be hugging you, but you see? I'm doing it!"
I chuckled and asked, "Don't you really want it?"
"Definitely!" she snapped.
"Then stop hugging me," nangingiti ko pa ring sabi, challenging her.
But she didn't move. Nanatili lang siyang nakayakap sa akin and I'm glad. I don't want her to let go of me, like I don't want to let go of her.
"Ayoko," she answered after a while.
"Why? I thought you don't want what you're doing?" I softly asked while I'm playing her hair with my fingers.
I felt her pinch my back.
Napakislot ako. "Ouch!"
"Just stop asking!" she snorted. "I don't know how to answer your questions either!"
Mas hinapit ko na lang siya palapit sa akin at hinalikan ko siya sa noo. This brat girl... I don't want someone bossing me around pero pagdating talaga sa babaeng ito, hindi ko kayang hindi sumunod. Kahit yata gravity kaya kong i-defy para lang sa kanya.
"Do you want to know why you don't want what you're doing?" I spoke suddenly.
"Why?" she asked.
Iniangat niya ang mukha para makita ako. Hinawi ko naman ang ilang hibla ng buhok na napunta sa mukha niya.
Bakit nga ba?
"Why?" she impatiently asked again.
Hinalikan ko ang tungki ng ilong niya. "Because you already fell in love with me and you don't want to admit it. Or should I say, you're not yet ready to admit that fact."
Those words are just hopeful words. Pero kahit ganoon, iyon ang gusto kong paniwalaan. Gusto kong paniwalaan na mahal niya na rin ako at hindi pa lang siyang handa na harapin iyon. Kung hindi niya man makita iyon ngayon, kaya ko pa namang maghintay at willing din akong tulungan siya na malaman kung ano ang nararamdaman niya.
Natahimik na naman kami. Parang napaisip siya sa sinabi ko.
Maya-maya pa ay tinanggal niya na ang makapal na kumot na nakatakip sa amin. Nainitan na siguro siya. Actually, kanina pa ako naiinitan. Tinitiis ko lang, huwag lang masira ang moment namin ngayon.
Yumakap ulit siya sa akin matapos niyang tanggalin iyon at humilig pa sa dibdib ko. And I am hoping that she could hear that my heart's only beating for her.
∞∞∞
Lianne's POV
Napakagat labi ako nang maalala ko ang nangyari kanina sa loob ng kuwarto ni Mark. Hindi pa ako nakaka-recover hanggang ngayon.
Gosh... what did I do? Bakit ko ginawa iyon?! I kissed him twice! And that under-the-blanket moment! Nakakaloka talaga! Hindi ako na-inform na ganito pala ang ma-in love!
It's like he has the power to make me do the things I don't really want to do! And it's driving me crazy! Nakakainis na ewan iyong pakiramdam.
He also said that I already fell in love with him. Grabe... 'fell' talaga agad. Hindi ba puwedeng falling pa lang? Excited siya masyado!
Well anyway... hindi naman talaga iyon ang point. The point is, bakit alam niya kaagad? Ganoon ba ako ka-obvious sa nararamdaman ko sa kanya na kakadiskubre ko pa lang kagabi, or should I say, kakaamin ko pa lang sa sarili ko na nagugustuhan ko na siya, tapos alam niya na kaagad? Wala pang twenty-four hours akong aware na nagugustuhan ko na siya, tapos siya, ilang minuto lang kaming magkasama kanina, alam niya na?
Am I that transparent?
Damn! I'm falling in love with him, really, and I'm not doing anything to stop myself to. Siomai! Kapag ako nahulog na talaga sa kanya at hindi niya ako sinalo malilintikan siya sa akin!
Nandito na kami ngayon sa may garden nila. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang dapat kong sabihin. Hindi rin naman siya nagtatanong.
Busy lang siya sa pagbuo ng Rubik's cube na 5x5x5. Ewan ko kung ano'ng napapala niya kapag nabuo iyon kung guguluhin din lang niya ulit pagkatapos. Mukhang enjoy na enjoy siya habang super bored naman akong nakatitig sa kanya.
"Hoy, Mark!" tawag ko sa kanya na akala mo nasa kabilang kanto siya sa lakas.
"What?" tanong niya na hindi tumitingin sa akin.
Nag-init naman kaagad ang bumbunan ko sa ginawa niya. Alam niya namang ayaw kong kinakausap ako ng hindi humaharap sa akin, eh. Kahit minsan, ganoon din ako.
Kinuha ko ang Rubik's cube sa kanya. Pero imbis na mainis siya ay tumingin siya sa akin ng nakangiti.
Ano'ng nakain niya at parang very happy?
"My attention is all yours, bebe ko!" nakangising sabi niya na parang nang-aasar pa.
Ergh! Mahahawa na sana ako sa ngiti niya kung hindi lang ganoon ang pagtawag niya sa akin! Ang buwisit talaga! Ang dami-daming puwedeng itawag tapos 'bebe' pa?!
Hindi ko na lang iyon pinansin pa para hindi siya lalong mang-asar. Kapag kasi pinatulan ko pa, lalo lang siyang nagiging abnormal at lalong hindi kami makakapag-usap.
"Kakausapin na tayo ni Daddy mamaya," pagbibigay alam ko sa kanya.
Parang lalong nabuhayan ang mukha niya at lalo naman akong nainis dahil doon. Ano ba'ng problema ni Mark sa pag-iisip?!
"About our wedding plans?" tanong niya na ngiting-ngiti pa rin.
Patayin ko kaya 'to? Parang tuwang-tuwa pa sa mangyayari, eh. Okay, maybe, I should be happy also pero hindi sa ganitong pagkakataon ko gustong maikasal.
"Tss! At tuwang-tuwa ka pa talaga?" I hissed at him.
"Bakit? May dapat bang ipagluksa?" maang niyang tanong.
I glared at him, but he just beamed at me. Hinatak ko nga ang patilya niya para matigil siya sa kangingiti.
"Aww—aray! Babe! Masakit!" he complained.
Binitawan ko naman kaagad. Kawawa naman, eh. Namumula kaagad ang mukha niya sa sakit.
"Umayos ka kung ayaw mong masaktan!" banta ko sa kanya.
Nakangusong hinihimas-himas niya ang patilya niya. Mukhang kawawang bata na masarap i-kiss. But on the second thought, dapat lang iyan sa kanya! I won't kiss him again! For today...
"Ayaw mo bang magpakasal sa 'kin?" he's still pouting while talking.
Kaasar! Nadi-distract ako sa nguso niya. He's so cute that I want to pinch his cheeks and kiss his pouting lips!
Errr! Kasasabi ko lang na hindi ko na siya iki-kiss!
Pero siyempre, pinigilan ko ang sarili ko. Kailangan kong matuto mag-control! Hindi iyong basta-basta na lang akong kumikilos katulad ng ginawa kong paghalik sa kanya kanina. At hindi na rin pala ako dapat pumasok sa kuwarto niya! Kahit ang bango-bango pa ng kama niya.
"Sino namang baliw na babae ang magpapakasal sa 'yo?" nakairap kong sabi sa kanya.
I don't really mean it but for the sake of being maldita, I want to see his reaction.
"Fine! You don't want me," may hinanakit na sabi niya. "Pero h'wag mo naman masyadong ipahalata sa 'kin na ayaw mo talaga akong pakasalan."
Tumayo siya at tumalikod. Walk-out King? Oh, he's really meant for a Walk-out Queen like me! Tumayo rin ako para pigilan siya.
"Saan ka pupunta?" tanong ko sabay hawak sa wrist niya. "Hindi pa tayo tapos mag-usap."
Lumingon naman siya sa akin pero hindi tumigil sa paglalakad. "Edi, kakausapin si Tito Ed para hindi ka na mahirapan mag-explain na ayaw mo akong pakasalan at para matapos na rin ang problema mo." May hinanakit pa rin sa tono ng boses niya. Mukhang masyadong sineryoso ang sinabi ko kanina.
Tuloy-tuloy lang siyang maglakad habang ako naman ay nakaagapay lang sa kanya at nakahawak pa rin sa wrist niya.
"Mark..." Pinigil ko na siya maglakad.
"What?" he almost hissed. "'Di ba, iyon naman ang gusto mo? I'm doing you a favor," seryosong sabi niya.
"Hindi naman sa ganoon, eh."
"Eh, ano pala?" Nagsalubong na ang mga kilay niya.
"Mag-usap muna tayo puwede?" I requested. Masyado naman kasi siyang atat!
"We're talking already!"
"Sinisigawan mo ba ako?" Umigkas ang isang kilay ko dahil sa pagtaas ng boses niya.
"Hindi!" nakasigaw pa ring tugon niya.
Lalong tumaas ang kilay ko. Binitawan ko siya at napahalukipkip ako.
"I mean, hindi po..." bawi niya sa mababa ng tinig.
Tsss! Isang taas lang pala ng kilay, tiklop na kaagad, eh. Akala ko naman galit talaga.
Bumalik kami sa garden at umupo ulit sa ground na walang kahit anong sapin.
Tumitig ako sa kanya at naghintay naman siya sa sasabihin ko. Napabuntong-hininga ako. Paano ko ba sisimulan ito? Bakit kasi kasal kaagad ang gusto nila? Hindi ba puwedeng i-enjoy muna namin ang pagiging mag-boyfriend-girlfriend? Masyado silang excited!
"Ahmm, Mark..." I started. Nag-iwas na ako ng tingin at nilaru-laro na lang ang mga daliri ko.
"Uhmm?" tugon niya na walang bahid ng excitement o kahit kaunting interes man lang sa sasabihin ko.
Pero ano nga bang nakaka-excite sasasabihin ko? Eh, ayoko pa nga siyang pakasalan. Mas pangit naman siguro kung tuwang-tuwa pa siya, 'di ba? At mas nakakaasar din iyon.
"Ano... h'wag muna tayo magpakasal," alanganing sabi ko dahil hindi ko alam kung may iba pa bang mga salita na puwede sabihin maliban sa mga iyon.
I heard him sigh. "Oo nga, hindi na tayo magpapakasal... muna," he said emphasizing the last word.
"Pumapayag ka na?" My face lightened up.
"Hindi pa," he snorted.
He reached for my hands and held it tight. The familiar volts of electricity streamed down on me and it made me shiver.
"Give me three good reasons why we should not get married the soonest," he demanded.
Nawala kaagad ang sensasyong naramdaman ko sa paghawak niya sa kamay ko. Kailangan pa ba talaga ng ganoon? Hindi ba puwedeng pumayag na lang siya sa gusto ko? Napaka demanding niya! Pero naiinis man ako ay sinagot ko pa rin ang demand niya.
"First, I'm not yet finished with my studies. Second—"
"Puwede ka pa naman mag-aral kahit kasal na tayo," kontra niya kaagad.
"Mahirap mag-aral kapag may asawa na! Mahirap mag-concentrate at hatiin ang oras sa dalawang bagay na kailangan mong gampanan!" katwiran ko naman.
Tama naman ako, 'di ba? Kaya nga ayaw ng mga parents na pinagsasabay ng anak nila ang pagbo-boyfriend sa pag-aaral dahil doon. Pag-aasawa pa kaya? Ewan ko nga sa mga magulang namin kung bakit gusto na agad kami ipakasal. Exempted ba sila sa mga magulang na nabanggit ko?
Hindi na siya umimik kaya nagpatuloy na ako. "Second, we're not yet sure sa nararamdaman natin."
"Ikaw lang naman ang hindi sigurado sa ating dalawa," he interrupted again. "Sure na sure na kaya ako!" dagdag niya pa with conviction.
"Sure ka? Well, hindi mo pa napapatunayan sa akin!" I retorted with conviction also. Eh, sa hindi ko pa naman talaga napapatunyan na totoo nga ang sinasabi niyang mahal niya ako, eh. "At puwede bang patapusin mo na muna ako?!"
Tumahimik naman ulit siya. Tiklop na naman agad. Hindi talaga siya mananalo sa akin kahit anong kontra niya sa mga gusto ko.
"Third, I'm not yet ready to be a wife, you see? I don't know yet how to do household chores and such."
"Then I'll do it for you," he seriously said.
Sa lahat ng argument niya, doon ako kinilig pero siyempre, hindi ko pinahalata. Inirapan ko siya at binawi na ang kamay ko para itago iyon.
"Don't tell me may katwiran ka pa rin sa sinabi ko?! Kasi kung mayroon pa rin, maniniwala na ako sa kasabihang 'Kapag gusto maraming paraan at kapag ayaw maraming dahilan'!" he exclaimed.
Nakakatawa ang mukha niya habang nagsasalita pero hindi ko magawang tumawa dahil naiinis na naman ako. Bakit ba kasi ang excited nila masyado sa kasal?!
"Tsk! Tama na nga! Nagbigay na ako ng tatlong rason at h'wag ka nang kumontra!" sabi ko kasabay ng pagtayo para matapos na.
Tumayo rin siya. "Eh, wala ngang valid sa mga sinabi mo kahit isa!"
Tinignan ko siya ng masama. Ang dami kasing arte, eh. Ayaw pang pumayag! Ayoko pa nga sabing mag-asawa! Kung gusto niya, edi maghanap siya ng ibang mapapangasawa niya!
Ngumuso siya. "Oo na! Hindi na muna tayo magpapakasal. Pero..."
Nangbitin pa. Hindi ako umimik. Hinintay ko lang siya na ituloy ang sinasabi niya. Mga two minutes siguro kaming nakatingin lang sa isa't isa. Maya-maya ay naging seryoso na naman ang mukha niya.
"But you should promise me one thing..." He paused again.
"Promise you what?" atat ko ng tanong.
Hinawakan niya ulit ang dalawa kong kamay. I waited patiently. Pero habang tumatagal na nakatitig lang siya sa akin, lalo akong nagiging anxious sa kung ano ba ang sasabihin niya. Baka kalokohan na naman ang sabihin niya.
"Promise me..." He squeezed my hands and that sent me more anticipation. "Promise me that when you get ready, it would still be me that you'll marry."
Hindi ako nakapagsalita. Hindi dahil hindi ko alam ang sasabihin. Bakit ba ganyan siya?! Ang sweet niya masyado! Mas sweet pa siya sa favorite chocolates ko!
"Promise me!" he demanded again like a child when I did not say anything.
Atat?! Hindi ba puwedeng namnamin ko muna 'yong sinabi niya?!
"Kapag hindi ka nag-promise, magpapakasal tayo bukas na bukas din!" panakot niya para lang magsalit ako.
As if namang matakot ako. I stayed quiet, still. I want to find the right words to say to him. Iyong mga salitang alam kong tatatak sa puso niya.
"So, ayaw mo talaga?" naiinip na talagang sabi niya at mukhang kaunti na lang ay magwo-walk out na naman siya.
Ibinuka ko ang bibig ko para magsimulang magsalita pero...
"Ate Lianne, hinahanap po kayo ni Sir Ed. Isama niyo daw po si kuya Mark sa pag-uwi," someone interrupted just on the very right moment of our lives!
Napalingon kaming dalawa ni Mark sa kasambahay nila na sumira ng moment namin. Tumawag na siguro si Daddy dito at kakausapin na niya kami ni Mark.
"Susunod na kami, Dona," mapagpasensyang sabi ni Mark kahit alam kong nainis din siya sa pang-aabala nito.
Umalis rin naman kaagad si ate Dona. I sighed. Wala na. Nasama na ni ate Dona sa pag-alis niya 'yong sparks and hearts sa paligid namin ni Mark.
"Tara na, Mark," hila ko sa kanya dahil wala na ako sa mood na ituloy pa ang moment namin.
Pinigil naman niya ako at hinila ako paharap sa kanya. I almost bounced on his chest.
"Hindi pa tayo tapos," seryosong sabi niya na parang magtutuos pa kami.
"Mark, tinatawag na tayo ni Daddy—"
"Please, promise me," he pleaded.
Napabuntong-hininga ako at pinagsalikop ko ulit ang mga kamay namin. At bumuntong hininga ulit ako ng dalawang beses.
Damn! Hindi ko alam na ganito pala kahirap sabihin!
Hinigpitan ko ang hawak sa mga kamay niya na parang doon kumukuha ng lakas para magsalita. When I finally gathered all the guts to say it, I smiled and looked straight into his eyes.
"Alright... I will..." I said with all my heart. "And I can't see myself getting married to any man, but you."
He pulled me for a hug after I say those words. But before that I saw a genuine smile on his lips that made me fall harder on him.
>>> Next Chapter >>>