Chapter Forty-Two
Lianne's POV
"Ayoko ngang ibigay 'yan! Ikaw na lang!"
Kung kanina pumayag akong utus-utusan lang ni Renz, ngayon ay hindi na. Ayoko ngang bigyan si Mark ng brownies na ginawa namin. Bakit ko naman gagawin iyon? Baka mag-assume pa siya na para sa kanya talaga iyong ginawa naming napaka sarap na brownies.
Yes, it's delicious and mouth-watering brownies. Aba? Pinagpaguran ko rin iyon with the effort of pagpapaselos kay Mark—as Renz assumed! Pagkatapos namin siyang pagselosin, makikinabang din pala siya sa brownies na nagpaselos sa kanya? Again, as Renz assumed. Edi parang naging peace offering pa iyon!
"Dali na, Best!" pilit pa niya sa akin. "Pangbawi mo lang sa pagpapaselos na ginawa natin sa kanya."
See?! Pang-peace offering nga! Siya nga ang nakaisip na pagselosin iyong kuya niya tapos ako ngayon ang magbibigay ng peace offering?!
Hindi naman yata makatarungan iyon! Parang siya ang may sala pero ako ang pagbabayarin niya!
"Ayoko!" matigas ko pa ring pagtanggi. "Ikaw na lang, tutal ikaw naman nagpaselos sa kanya!"
"Ang sweet ko namang kapatid kung ako ang magbibigay n'yan," sarkastiko niyang sabi.
"Well..." Namaywang ako sa harap niya. "Ang sweet ko rin namang girlfriend kung ako ang magbibigay!" nakairap kong sabi.
Bahala siya! Hinding-hindi ko ibibigay iyon kay Mark kahit anong mangyari, kahit ipaluwa niya pa sa akin ng buo iyong brownies na kinain ko kanina.
"Sige ako na ang magbibigay pero sasabihin ko na ipinapabigay mo 'to at nagpatulong ka pa talagang mag-bake para lang makagawa nito. Na nahihiya ka lang ibigay sa kanya kaya ako na lang ang inutusan mo," sabi ni Renz at ngumisi siya ng malaki bago tumayo at kinuha ang brownies na nasa platito.
Nanlaki ang mga mata ko. "T-teka!" Hinila ko ang laylayan ng t-shirt niya.
Bakit ganoon ang sasabihin niya?! Nababaliw na ba siya?! Edi mas malala ang iisipin ni Mark sa akin? Para niya na ring sinabi na may gusto na ako sa unggoy na iyon!
No way!
Lumingon siya sa akin with his ever-dazzling smile. Kabanas lang ang napaka-cute niyang ngiti na kinababaliwan ng mga babaeng tanga.
"Ikaw na ang magbibigay nito?" tanong niya motioning the brownies.
Buwisit! Ano pa nga ba ang magagawa ko? Kaysa naman kung anu-ano pa ang sabihin niya kay Mark!
Kinuha ko na iyon sa kanya kahit labag talaga sa loob ko. This is unfair! Pagkatapos niyang pagselosin si Mark, ako ang aamo? He's so mean to me!
"Dali, ibigay mo na," he sounded so excited. Itinulak pa niya ako paakyat ng hagdan.
"Oo na! Oo na!" naiinis kong sabi. "Hindi mo na ako kailangang itulak, okay?!"
Kainis! Kung siya kaya ang itulak ko? Pero kung gagawin ko man iyon, gusto ko pababa ng hagdan ko siya itutulak! Para siguradong gugulong siya pababa.
"Dali na kasi," udyok pa niya at nagpatuloy pa rin sa pagtulak sa akin paakyat. "Pakipot ka pa, gusto mo rin naman."
"Anong gusto?! Ikaw—"
"Come on, Best... you don't have to explain. I understand."
What the?! Hindi na lang ako nagsalita dahil mas magmumukha lang akong guilty at hindi kami matatapos kung walang titigil sa pakikipag-argumento.
Hanggang sa makarating kami sa taas at tumapat sa kuwarto ni Mark ay tulak-tulak niya ako. Feeling ko tuloy, disabled ako.
"Tulog muna ako, ha?" paalam na niya. "Kaya mo 'yan!" He tapped me on my shoulder then pumasok na siya sa kuwarto niya.
Ang walang hiya talaga ng best friend ko. Hindi ko tuloy malaman kung sa akin ba talaga siya kampi o sa kuya niya. Pero ano pa ba ang bago roon? Best friend is really the best enemy.
Napatingin ako sa hawak kong platito na may lamang brownies.
Ibibigay ko pa ba ito? Matutulog naman na si Renz, 'di ba? Hindi niya naman malalaman kung ibinigay ko kay Mark ito o hindi dahil siguradong hindi niya tatanungin ang kuya niya. So, iuuwi ko na lang ito sa bahay at ako ang kakain.
Pero... ugh! Siyempre, magtatanong siya sa akin kung ano ang sinabi ni Mark pagkabigay ko. At kahit anong imbento ko ng kuwento, malalaman niya kung totoo iyon o hindi.
Hay, bahala na nga! Ibibigay ko lang ito sa kanya at wala na akong sasabihin pa. Aalis na lang ako agad.
Kumatok na ako sa pinto ng kuwarto ni Mark at nagbilang ako ng hanggang tatlo pero walang nagbukas. Mukhang tulog yata siya kaya mas nilakasan ko ang pagkatok. Wala akong pakialam kung mabulabog ko man ang patulog niya. Ang importante sa akin, mainigay ko ito sa kanya at nang matapos na ito.
Kumatok ulit ako nang wala pa ring nagbubukas ng pinto.
"Sino ba 'yan?!" narinig kong sigaw ni Mark mula sa loob.
Napataas ang kilay ko. Irita much si kuya?
Kumatok pa ulit ako ng walang tigil para asarin pa siya lalo at bilisan niya ang pagbubukas ng pinto. Ang bagal-bagal niyang kumilos! Hindi niya ba alam na ang napaka ganda niyang girlfriend ang nasa labas?
At katulad ng inaasahan ko, mabilis na ngang bumukas iyon. Pero natigilan na lang ako sa bumungad sa akin.
Bakit... b-bakit... Napakurap ako. Bakit may mainit pa siyang pandesal, eh, hapon na?! Damn! Parang nanuyo lahat ng salivary glands ko dahil sa nakita ko.
He only has this pretty little towel below his navel and his hair was dripping wet. Parang kagagaling lang niya sa banyo.
Napalunok ako nang mahinto ulit ang mga mata ko sa abs niya. I was not informed. I'm not informed that my boyfriend is this hot and... and hot, and hot again? And, okay, yummy! He is yummy!
Nakita ko na siya dati na walang pang-itaas, oo. Pero bakit iba ang dating ngayon? Parang... ang init!
Air! I need air!
"Baka naman matunaw na ang abs ko dahil sa titig mo," puna niya.
I gaped. Oh, my... natunaw na ba? Natunaw na?! No! Not now! Hindi puwedeng mataunaw na lang bigla iyon! I should have touched them first before they melt!
Ugh! Lianne, what are you saying?!
Itinikom ko ang bibig ko at ibinuka ulit para magsalita. "Ahm..." Shit! Wala akong masabi!
Pero, 'di ba, ang sabi ko naman talaga kanina, wala akong sasabihin na kahit ano? Hindi ako magsasalita. Pero hindi ko naman akalain na literal na hindi nga ako makapagsasalita dahil sa nakita kong oh-so-massive-sexy-stomach niya! Sana stomach na lang siya.
Ano nga ba'ng ginagawa ko rito sa tapat ng kuwarto niya?
"Ano 'yang hawak mo?" tanong niya at sumandal pa siya sa door frame.
Lalo siyang naging hot sa paningin ko. Kailangan ko nang lumayo dahil nagra-radiate nag ang hotness niya papunta sa akin. Naglalagablab na!
Pigilan niyo akong hatakin siya papasok ng kuwarto niya at gumawa ng... ng...
Ah! Lianne, stop it! Get your sanity back!
Pero paano ko gagawin iyon kung nakabalandra talaga sa harapan ko ang maganda niyang katawan? Isang kalabit ko lang sa gilid ng towel na nasa baywang niya, siguradong malalaglag iyon at bubuluga sa akin kung ano man ang nasa loob niyon.
Pero ano nga ba ulit ang ginagawa ko rito?
"Hey!" untag niya sa akin. "What's that?" Ngumuso pa siya sa hawak ko.
"Ha?" maang ko pa ring sambit at napatingin rin sa hawak ko.
Namura ko ang walang kamalay-malay na brownies. Dahil nga pala sa lintek na brownies na ito kaya ako nandito! Gusto kong sisihin din iyong abs niya pero, mas wala namang kamalay-malay iyon kaysa sa brownies.
"Here." I quickly handed him the saucer.
At nagmamadaling umalis na sa harap niya. Baka kasi ma-tempt pa ako na hawakan ang abs niya at mapaso ako sa sobrang hot niya!
∞∞∞
Mark's POV
Kumunot ang noo ko nang basta niya na lang ibigay sa akin ang hawak niya at tumalikod na para umalis.
Pagkatapos niyang maglaway at pagnasahan ang katawan ko, tatalikuran niya lang ako? Inistorbo niya pa ang pagligo ko para lang sa kakarampot na brownies?
Won't she ask for more?
Well... hindi ko rin naman pala siya pagbibigyan kung sakali. Dahil hindi nakuha sa pagtulog at pagligo ang selos ko.
"Ano 'to?" pahabol kong tanong. "Ito na 'yong kaharutang ginawa niyo kanina?" dagdag ko pa.
I might sound bitter pero ano'ng magagawa ko kung nagseselos talaga ako? Ayokong itago iyon katulad ng pagtatago ko ng nararamdaman ko sa kanya noon. Not this time.
Lumingon siya sa akin nang may matalim na tingin. "Yeah! At ginawa namin 'yan para malason ka!"
"Oh..." Tumangu-tango ako. "Thanks for imforming." At nginisian ko siya.
Lumakad rin ako papunta sa hagdan, not minding that I only have a towel on my waist. Bahay naman namin ito kaya walang problema at kung maglaway at lumuwa man ang mata niya dahil sa katawan ko, hindi ko na problema iyon.
"H-hoy!" she shouted when I passed to where she was standing. "Saan mo dadalhin 'yan?"
"Edi, itatapon sa basurahan..." balewala kong sabi. "Alangang kainin ko pa kahit alam ko namang may lason."
Kahit gutom ako gagawin ko talaga iyon lalo na't iyon ang nagpaselos sa akin kanina. Marami pa namang puwedeng kainin sa ref at kahit pa mukhang masarap ang ginawa nila, hindi bale na lang.
Hindi pa man ako nakakalayo sa kanya ay may naramdaman akong malakas na pagpalo niya sa likod ko kaya napahinto ako. Ang lutong niyon, ah?! Muntik ko pang mabitawan ang hawak kong platito.
"What?!" paangil kong tanong at humarap ako sa kanya.
"Anong itatapon mo 'yan?! Alam mo bang pinaghirapan ko 'yan, 'tapos itatapon mo lang?! Napaka walang utang na loob mo naman! Hindi ka na lang magpasalamat dahil naalala pa kitang bigyan!" she nagged.
Hindi ko man gustong ngumiti ay napangiti ako. Parang nakikinita-kinita ko nang magiging ganito kami in the future mag-away sa pagkaing niluto niya na hindi ko nagustuhan ang lasa.
"Ano'ng nginingiti-ngiti mo?! Akin na nga iyan!" Aagawin niya sana sa akin iyon pero iniwas ko.
"Ayoko nga. Ibinigay mo na 'to sa akin, 'di ba? So, akin na 'to."
"P'wes! Binabawi ko na!" Sinubukan niya ulit na agawin iyon sa akin pero sadyang matangkad ako kaya hindi niya maabot.
"Sige, kapag hindi ka tumigil hahalikan kita," banta ko sa kanya na handa kong totohanin anumang oras.
Nagsisi na lang ako bigla na sinabi ko pa iyon dahil huminto siya kaagad. Dapat pala, ginawa ko na lang kaagad! Tsk!
"Buwisit!" narinig ko pang sabi niya na halatang inis na inis.
Ngumiti naman ako sa kanya. "Bakit ko naman itatapon ang pinaghirapan ng mahal ko?"
Her eyes widened and her mouth opened. Mukhang may sasabihin sana siya pero hindi niya na lang itinuloy. Inirapan na lang niya ako at tinalikuran. Of course, she's just hiding her blushing face kaya niya ginawa iyon.
"Sto andando a casa. Ciao!" (I'm going home. Bye!)
Napakunot ang noo ko. Ganito ba siya kapag kinikilig? Magpapaalam lang na uuwi, Italyano pa ang gamit na lenguwahe?
"Va bene," (Okay.) I responded.
We both studied the language. Napag-trip-an kasi namin iyon last summer dahil wala talaga kaming magawa. That's the first time and also the last time na naging magkaklase kami.
May pagka-linguistic talaga siya noon pa dahil mahilig siyang magbasa ng kung anu-ano, 'ayun nga lang... may pagkabulol din siya. Nakakatawa nga sa class namin na iyon kapag may oral practice. Hindi puwedeng hindi siya masisita ng professor namin.
Nang mawala na siya sa paningin ko ay bumalik na ako sa kuwarto ko para kainin ang ibinigay niya sa aking brownies.
Hindi naman siguro bubula ang bibig ko kapag kinain ko ito, 'di ba?
∞∞∞
Busog.
Halos hindi ako makatayo sa sobrang busog kaya halos mahiga na rin ako sa sofa namin. Hindi ko alam kung masarap ba talaga iyong brownies na ginawa nila o masarap lang talaga ang isa sa mga gumawa—este, o mahal ko lang talaga ang isa sa mga gumawa kaya ako nagustuhan ko at nakailang balik ako sa kusina para kumuha. Mabuti na lang at marami ang ginawa nila at hindi ko pa naman nauubos.
Pero masarap talaga at hindi naman bumula ang bibig ko.
"Hay..." Napahawak pa ako sa tiyan ko. Ang sarap matulog kapag kakakain lang.
"Mark!"
Napabangon ako bigla nang wala sa oras nang marinig ko ang boses ni Lianne. Note that she's not yet inside our house.
Ano na naman ba ang problema niya?
Nang makita ko siyang pumasok sa front door ay napansin ko kaagad ang nakasimangot niyang mukha. Mukhang problema nga ito...
"Non ho connessione internet! Sono arrabbiato!" (Walang internet connection! I'm pissed!)
Woah! What was she said? Bakit hindi na natigil ito sa kaka-Italian? Epekto ba iyon ng pagpapakita ko ng maganda kong katawan sa kanya kanina o ng paggawa niya ng brownies?
Huminto siya sa harap ko na ganoon pa rin ang hitsura. "Can I use your computer, Mark?" she asked with all the pout lips and one lined brow.
Computer lang naman yata ang problema niya tapos kung makatawag siya kanina, akala mo nasusunugan na ng bahay.
"Certo," (Sure) sagot ko na lang.
Kung anuman ang sinabi niya kanina na hindi ko naintindihan, bahala na. Mukhang mainit pa rin ang ulo. Mahirap nang mapagbuntunan.
"Grazi," (Thanks) wika niya at umalis na siya sa harap ko para umakyat sa kuwarto ko.
"Prego." (You're welcome.)
Pinag-isipan ko saglit kung susundan ko ba siya o hindi. At sa huli, sinundan ko rin siya dahil naalala ko iyong mga files na hindi niya dapat makita sa computer ko.
Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay binubuksan na niya ang computer. At home na at home lang ang lagay. Nahiga naman ako sa kama at binuksan ang TV.
"What's the password?" tanong niya maya-maya.
Nilingon ko naman siya saglit. "Guest na lang ang gamitin mo."
Ngumuso na naman siya. "Ayoko. Gusto ko dito sa account mo," giit niya pa.
"Hindi puwede," sagot ko at ibinalik ko na ang tingin ko sa TV at inilipat ang channel nang makita ko si SpongeBob sa screen.
"Bakit hindi?"
Hindi ako sumagot. Alangan sabihin ko na dahil baka makita niya iyong sandamakmak kong files na puro siya at ako simula noong mga bata pa kami? Baka magulat na agad siya kapag nakita niyang background ng destop ko iyong latest uploaded picture niya sa Facebook.
"Mark..." tawag niya sa akin sa tonong nangungulit na makuha ang gusto.
"What?" walang gana ko namang tugon.
"Ano nga kasi?"
Umiling ako. "Hindi ko sasabihin."
"Siguro, marami kang itinatagong pictures ng mga sexy-ng mga babae dito, ano?"
Napangiti naman ako bigla. "Bakit, nagseselos ka?"
"Tse!" Inirapan niya ako na nagpangiti pa sa akin ng todo.
"Don't worry... isang babae lang ang mayroon d'yan," I assured her.
Hindi na siya kumibo at lalo lang nalukot ang mukha niya at hindi na nangulit pa.
Habang may sarili na siyang mundo sa pasu-surf sa kung anu-anong sites, patingin-tingin naman ako sa kanya at gumagawa rin ako ng sarili kong mundo na kami lang dalawa.
Kailan kaya siya aamin na gusto na rin niya ako? Hindi naman sa naiinip na ako. I am just anticipating for the future. I want us to be official. No more playing.
Pero mukhang malabo pa rin sa ngayon. Katulad ng sinabi ko dati, ayaw ko siyang madaliin. Dahil baka maging madali lang din ang maging relasyon namin.
Sabi nga nila, ang mga bagay na madali mo lang nakuha, madali ring mawawala sa iyo.
So, I'd rather give my all to get her, than have her now and lose her later.
Ibinaling ko na lang ulit ang tingin ko sa TV na wala naman talaga akong pakialam kung ano ang palabas. Lipat lang ako nang lipat ng channel, trying to spot a show that is interesting. Ganoon lang ang ginagawa ko hanggang sa...
When I'm with you
When I'm with you
When I'm with you you you
You... when I'm with you
Napalingon ako kay Lianne na may kunot sa noo. Tama bang magpatugtog ng malakas kahit alam niyang may nanonood? At hindi ba siya marunong gumamit ng headset?
"Paki hinaan, may nanonood," may kalakasan kong sabi.
Hininaan niya naman ng kaunti. As in, kaunti lang!
"Mag-headet ka na lang kaya..." I suggested.
"Ayoko... hindi ko feel," sagot niya na may kasama pang pagsimangot. "Sa baba ka na lang manood."
Wow! Palayasin daw ba ako sa sarili kong kuwarto? Napailing ako habang siya ay wala talagang balak hinaan pa ang speaker at tutok na tutok lang sa monitor.
"Kuwarto ko 'to, tapos ako ang pinapaalis mo?"
"Ehh..." Humarap siya sa akin ng naka-pout. "H'wag ka na lang manood."
Kanina pinapalayas ako sa sarili kong kuwarto, ngayon pati ang panonood ko, bawal na. Nabili niya na ba ang kuwarto ko nang hindi ko nalalaman?
Pinatay ko nga ang TV at humilata na lang sa kama. Ang gusto ko lang naman kasi talaga ay magkausap kami ng tungkol sa kahit na ano. Pero mukhang busy talaga siya sa Facebook.
Tss! Pati ba naman Facebook, kaagaw ko sa atensyon niya?
"May brownies pa ba?" tanong ko maya-maya kahit alam ko namang mayroon pa at kahit ako na halos ang umubos kanina.
"Marami pa sa kusina," sagot niya na hindi man lang natinag sa pagkakatitig sa monitor.
Ano ba'ng mayroon doon?
"Ikuha mo naman ako, babe," pakiusap ko.
"Ikaw na lang..." Nakita ko na naman ang panghahaba ng nguso niya. "Wala ka namang ginagawa, eh."
"Dali na, babe..." malambing ko pang sabi sa kanya. "Grabe... pababayaan mo na lang bang magutom ang boyfriend mo? Nasaan ang hustisya?"
Lumingon siya sa akin na masama ang tingin. "Ang O.A. mo." At inirapan niya ako.
"Please...?"
"Hay, naku!" Inikot niya ang upuan niya para humarap sa akin. "Ang tamad-tamad mo! Kakainin mo na lang, ayaw mo pang kumilos! Teka lang!"
Humarap muna ulit siya sa computer at nag-type bago tumayo. Wala nang salita siyang lumabas ng kuwarto ko at bumaba.
Napangiti ako. Bukod sa gusto ko ulit kumain ng brownies na ginawa nila, gusto ko ring pakialaman ang Facebook niya para malaman ko kung ano ba ang pinagkakaabalahan niya roon.
Ako naman ang umupo sa harap ng computer. I checked her profile at hindi nakaligtas sa mga mata ko ang relationship status niya. Nagsalubong ang mga kilay ko.
She's in a relationship with Qinn Hernandez. Who's this jerk?! May boyfriend siya ngayon bukod sa akin?!
Nag-iinit ang ulong tinanggal ko ang pangalang iyon at ipinalit ko ang pangalan ko. Then I logged in to my account to another browser to accept the relationship status.
Hindi ako nagtagal sa account ko at bumalik agad ako sa account niya nan aka-remember password agad dito sa browser ko. Tsk... napapailing na lang ako. Wala pang isang minutong naka-log in ang account niya ay may biglang nag-pop up na message.
That Qinn Hernandez! And he says:
Lianne, whyyyyy?
Siyempre, sumagot ako gamit ang account ni Lianne.
Because you're not really her boyfriend, are you?
Tingnan natin kung umamin ang isang ito.
He replied.
Ha? Lianne, is that you?
Dapat naiinis na siya ngayon katulad ng nararamdaman ko. Pero bakit parang hindi?
Sinagot ko ulit siya.
No, this is her boyfriend and I am annoyed seeing my girl in a relationship with another guy in facebook.
Inabangan ko ang reply niya pero puro Qinn is typing na lang ang nakikita ko. Mukhang hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya kaya binubura niya ulit ang nai-type na niya.
After a minute or two, he replied.
Sorry po!
Kasunod niyon ay ang napakaraming sad faces. Lalo pang nagsalubong ang mga kilay ko. Lalaki ba talaga ang isang 'to? Okay, siguro nga lalaki siya... lalaking isip bata.
Tss! Hindi ko alam na ganito pala ang mga tipo ni Lianne.
Sasagutin ko pa sana siya pero nagulangtang na lang ako nang may sumigaw mula sa pinto.
"Hoy!" She rushed to where I am at dumukwang sa monitor "Ano'ng ginagawa mo sa facebook ko?!"
Anak ng! Nakalimutan kong pinakuha ko nga lang pala siya ng brownies. Patay ako nito!
Lumingon siya sa akin na masama na naman ang tingin.
"I-I didn't do anything, okay?" depensa ko kaagad kahit nasa harap na niya ang ebidensiya ng ginawa ko.
"Really?!" Nanlilisik na ang mga mata niya sa akin. "Eh, ano 'to?!" Itinuro niya pa monitor.
Napaurong ako palayo. Mahirap na at baka itapon niya bigla sa akin ang hawak niyang platito ng brownies na nilagyan niya pa ng chocolate syrup.
Sinipat niya ulit ang monitor. "You're chatting with Qinn and you removed our relationship status?!"
Nag-shift agad ang mood ko dahil sa sinabi niya. Nagsalubong na naman ang mga kilay ko napahalukipkip ako. Tama bang sigawan ako dahil doon? Nilingon niya ako.
"So, he's your boyfriend?" seryoso kong tanong sa kanya.
"Ha? No!" mabilis niyang sagot.
"Really?" nanunukat kong tanong.
Nang hindi siya sumagot ay napailing na lang ako. It confirms.
"Next time, you should inform me." Tumayo ako at kinuha sa kanya ang hawak niyang platito.
"Mark..." tawag niya sa akin pero hindi ako huminto sa paglalakad. "Mark, I can explain..."
Tss! Explain to yourself...
Masama ang loob na lumabas ako ng kuwarto ko dala ang brownies na kinuha niya na mukhang inihanda talaga. Sana lang kapag kinain ko iyon, mawala na ang selos at sama ng loob ko.
>>> Next Chapter >>>