Chapter Thirty-Four
Mark's POV
"Edi, pinatutunayan na mahal talaga kita," I uttered out all of the sudden.
Natigilan siya at tumitig sa akin na parang sinusukat kung totoo ang sinabi ko. Hindi ganito ang pinlano kong pag-amin sa kanya. Gusto ko, iyong romatic. May paghahanda katulad ng ginawa namin ni Mama noong nakaraan na hindi naman napakinabangan. Kahit na parang napaka-cheesy.
Pero wala na, nasabi ko na. And I felt like this is just the right time and the right place to tell her. Ang problema ko na lang ay kung paano ko siya paniniwalain doon.
For sure, ang pagpapatunay ay mas mahirap pa sa pag-amin. Dahil ang pag-amin ko ay simula pa lang. I have to work hard to have her and her heart for real.
"Ate Lianne!"
Sabay kaming napalingon ni Lianne sa batang may matinis na boses na tumawag sa kanya na kulang na lang ay buong barangay ang makarinig sa kanya. Nabasag na yata ang eardrums ko sa lakas at tinis ng boses na iyon! Parang ang lapit-lapit lang sa tenga ko ng bibig ng sumigaw. Ang sakit talaga sa tenga! Kung makatili, parang wala ng bukas! Mga babae talaga ang lalakas ng boses. Akala mo pinakain ng amplifier!
Nakita kong tumatakbo palapit sa amin ang batang si... sino nga ba ang bata na ito? Hindi kasi katanda-tanda ang pangalan niya. Siya lang naman kasi ang sumira ng date namin ni Lianne noong nakaraan! Siya iyong kasama ni Lianne nang makita ko sila pagkatapos ko ikutin ang buong park sa paghahanap. Siya rin ang dahilan kung bakit ako nakalimutang balikan ni Lianne nang iwan niya ako para daw bilhan ako ng ice cream. At malamang sa malamang, siya rin ang kumain ng ice cream na dapat ay para sa akin.
Hindi naman sa sabik ako sa ice cream, pero kasi, si Lianne ang bumili niyon at nag-effort para lang magkaayos kami. Pero wala... wala akong nakain.
May dala-dala siyang bola ng volleyball at naka-sportswear din. Mukhang maglalaro siya.
"Ate Lianne!" hinihingal niyang tawag ulit sa mababa ng tinig nang makalapit siya sa amin. "'Buti naman nadaan ka ulit dito sa park." Halata ang tuwa sa cute niyang mukha
"Ah..." Ngumiti ng parang pilit si Lianne sa bata. "Bored na kasi ako sa bahay, eh."
Lumingon pa si Lianne sa akin pero nag-iwas naman ako ng tingin. Iyong tingin niya kasi ay parang nagtatanong na parang confused o kung ano pa man na hindi ko alam.
"Tara, Ate Lianne, laro tayo ng volleyball," aya ng batang hindi ko pa din maalala ang pangalan hanggang ngayon.
"Sige," narinig kong sagot ni Lianne.
Ay anak ng! Napabalik ang tingin ko sa kanya. Bakit pumayag siya? Paano na naman ako nito? Tutunganga lang ako rito at maghihintay lang na matapos silang maglaro? Tsaka hindi pa kami tapos mag-usap.
Ano ba naman itong bata na ito? Sakit sa ulo. Kapag naglaro pa naman si Lianne ng volleyball parang ayaw nang tumigil. Ito kasi ang sports niya. Varsity siya noong high school sa volleyball. Natigil lang siyang maglaro nang mag-college na dahil hindi na siya pinayagan ni Tito Ed. Para daw makapag-concentrate siya sa pag-aaral.
"Kuya Mark, gusto mong sumali?" baling naman ng bata sa akin.
"Sure," napapakamot sa ulo kong sagot.
Makikisali na lang ako kays tumunganga lang at sundan nang sundan ang talsik ng bola kung saan-saan. Marunong din naman akong maglaro nito kahit papaano.
"Yehey!" Nagtatalon pa ang bata na akala mo binigyan ng kendi.
"Tsss! Panira ng moment," bulong ko sa sarili.
Pero okay na rin siguro na nasira ang moment namin ngayon ni Lianne para mapaghandaan ko pa sa susunod ang mahaba-habang usapan namin. Mukhang hindi rin naman siya naniwala sa sinabi ko kanina.
"Tara na po!" excited na sabi ng bata at kumapit pa siya sa braso ni Lianne at ganoon din ang ginawa niya sa akin. Bale nasa gitna namin siya.
Feeling close siya pero in a good way naman dahil nakakaaliw siya. Siguro ay dahil na rin cute siya at nakakahawa ang saya niya.
Nakita ko ang magandang ngiti ni Lianne dahil sa bata. And I think, I should just enjoy this game, too.
Nagpunta kami sa volleyball court na parte pa rin park na katabi lang din ang basketball court. Puwede rin itong gawing badminton court at sepak-takraw court.
Nagdadaldalan silang dalawa habang wala akong imik. Hindi kasi ako maka-relate sa mga pinag-uusapan nila. It's all about girl stuffs and all.
"Kuya Mark, kampi kami ni Ate Lianne, ha?"
Tumango lang ako sa batang may matinis na boses. Ayoko rin naman maging kakampi iyang bata na 'yan. Baka tumili lang siya nang tumili at matulili ang tainga ko. Kawawa naman siya kung kami ni Lianne ang nagkakampi at mukhang magiging kawawa rin ako kung sakali dahil baka mukha ko ang ma-spike ni Lianne. Kaya mabuting ako na lang mag-isa.
Pumwesto na ako habang si Lianne naman ay nag-i-streching sa isang tabi at ginaya siya ng bata.
Napailing ako. Kanina pa kasi ako 'bata' nang 'bata' sa batang 'yon. Ano nga ba kasing pangalan ng niya? Hindi ko talaga maalala! Mabuti pang mag-stretching—
"Game na!" Hindi ko pa man nagagawa ang dapat ko pang gawin ay narinig ko nang sigaw ni Lianne.
Naikamot ko na lang sa ulo ko ang nakataas na kamay na sana ay uumpisahan ko nang i-stretch. Pero kahit ganoon, hindi na ako nagreklamo. Game na daw, eh. Baka samain ako kapag umangal pa ako. Mukhang atat na si Lianne maglaro. I wonder kung ilang buwan na siyang hindi nakapaglaro. Dahil kung matagal-tagal na, mukhang mayayari ako.
"Ang matatalo sa 'tin, susundin ang gusto ng mananalo!" sigaw ulit ni Lianne habang dini-dribble niya ang bola at ngumiti pa siya.
Sa klase pa lang ng ngiti niya, hindi ko alam kung tama pa bang ituloy ang larong ito. Pero nandito na ako. Diyahe naman kung bigla na lang akong uurong. Kaya bahala na...
Tumango na lang ulit ako at naging seryoso ang mukha niya. Hindi ako nagpatinag kahit alam kong seseryosohin niya ang laro. Ang kailangan ko lang naman sa mga oras na ito ay... maghanda sa kung anumang gusto niyang ipagawa pagkatapos kong matalo!
Nagpunta na siya sa labas ng court para i-serve ang bola. Naghanda ako sa pagsalo at naibalik ko naman sa kanila ang una niyang tira.
Nice try, Mark. Just relax...
Si batang cute naman ang sumalo ng tira ko and again, natira ko ang bola pabalik sa kanila. Kay Lianne papunta ang bola. She jumped to spike the ball and I ran to get it. Suwebe lang ng bagsak ng bola sa braso ko. Ang lakas pala ng palo niya sa bola kahit parang walang ka-effort-effort ang ginawang niyang pagpalo.
Nagtuluy-tuloy lang ang game. Walang gustong maka-miss sa bola. Kahit si batang cute na may matinis ang boses ay magaling din palang maglaro. Pero habang tumatagal ay nate-tense ako dahil na rin sa ekspresyon ni Lianne. Mukha na siyang naiinip sa laro namin. At hindi nga ako nagkamali dahil sa muling pag-spike niya, sobrang lakas ng palo niya at nang masalo ko iyon ay tumalsik lang sa kung saan dahil sa impact. Out ang bola, score nila.
Malas! Parang pinanggigigil ni Lianne ang bola. Namumula na kasi ang mga braso ko at mukhang mapula na rin ang palad niya.
"No match..." narinig ko pang usal niya.
"Ang galing mo, Ate Lianne!" Sabay hagikgik naman ng bata.
Hindi ko sila pinansin at pinulot ko na lang ang bola. Ako naman ang nag-serve since we're not into the rule at wala rin namang napag-usapan.
Nasalo ni Ella ang bola and yes! Naalala ko rin ang pangalan ng batang makulit na ito. Ibinalik ko rin agad sa kanila at nagulat na lang ako nang bigla na lang humampas ang bola sa ground. Nag-spike ulit si Lianne.
I did the serving and she spiked again. Hindi ko na naman nahabol ang bola dahil sa bilis.
"Ano ba? Ayusin mo naman ang laro mo!" reklamo pa ni Lianne na halatang naasar habang pinupulot ko na naman ang bola.
Siya pa talaga ang naasar! 'Di ba, dapat nga ako dahil pinagpupulot niya lang ako ng bola?! At inuulit ko, basketball player ako at hindi volleyball!
Nagpatuloy lang kami sa paglalaro. Halos iniwasan ko nang papuntahin kay Lianne ang bola dahil bukod sa ang bilis niyang mag-spike, ang sakit din sa braso ng tira niya kapag nasasalo ko. Pakiramdam ko mababali na ang mag braso ko. Hanggang sa matambakan na ako.
"Wala ka na bang igagaling?" tanong niya. Halata ang pagkairita niya dahil sa magkasalubong niyang kilay.
Paupong bumagsak ako sa ground habang hawak ang bola sa tagiliran ko. "Hindi ako volleyball player, basketball player ako." Latang-lata ako dahil sa pagod na kahit ang pagsasalita ko ay hindi na rin maayos dahil sa paghingal.
"Ayoko na nga!" sabi niya sabay talikod. "Talo ka na rin naman. Hindi ka na makakahabol. Twelve-two, tss!" At umupo siya sa isang bench.
"Ayoko na rin," panggagaya naman nitong Ella. "Ang weak ni Kuya Mark." Sumunod din siya sa bench na inuupuan ni Lianne.
Loko talaga itong batang 'to.
Nanatili pa rin ako sa pagkakaupo sa ground para magpahinga saglit. Matapos ng isang minuto o higit pa ay tumayo na rin ako at lumapit sa kanila dala ang bola. Umupo ako sa tabi ni Lianne.
Sobrang nakakapagod. Parang hindi naman ako nag-volleyball. Para akong nakipag-boxing! Napakasakit ng braso ko.
"Dahil talo ka..." Ngumiti siya ng malapad sa akin. "Alipin kita for one week!"
"Okay," wala pa ring lakas na pagsang-ayon ko. Kahit pagod na pagod ako, sino ba naman ako para tanggihan ang sinabi ng mahal kong prinsesa? Isa lang akong hamak na buong pusong nagmamahal sa kanya!
Enk! Banat pa more, Mark!
"Pst!" Kinalabit niya ako sa balikat. "May dala ka bang panyo, Alipin?" tanong ng mahal na prinsesa.
Mabuti na lang at boyscout ang alipin niya. Inilabas koa ang panyo ko mula sa bulsa at iniabot iyon sa kanya. Nagsimula siyang magpunas ng pawis at ganoon din si Ella. Lahat talaga ng ginagawa ni Lianne, ginagaya niya. Idol niya ba ang prinsesa ko?
Nang makita kong nahihirapan si Lianne sa pagpupunas ng pawis likod niya ay nagprisinta na ako. "Ako na." Kukuhain ko na sana sa kamay niya ang panyo pero iniwas niya.
"Si Ella na lang," nakairap niyang sabi. "'Kala mo makaka-chansing ka sa akin, huh?!" narinig kong pang bulong niya pa habang palapit kay Ella.
Akala ko ba 'alipin' niya ako? Ginagawan na nga siya ng favor tapos pag-iisipan niya pa ako ng masama?! Nagmamagandang-loob lang naman ako. Wala sa isip ko ang pananatsing... konti lang.
Nagpunasan na nga sila ni Ella ng likod habang ako, masama ang loob.
"Ate Lianne, si Kuya Mark pawis na pawis pa," puna ni Ella. Mabuti pa siya napansin.
Lumapit naman sa akin si Lianne. Ngumiti pa siya nang tumapat sa akin. Ngingiti na rin sana ako dahil akala ko ay siya ang magpupunas ng pawis ko. Pero hindi...
"Hindi ka pala hot kapag pawis? 'Eto pamunas, magpunas ka ng pawis." Inabot niya ang panyo kong hiniram niya na ngayon ay basa na ng pawis niya.
Salamat! Salamat sa panlalait at sa sarili kong panyo na puwede pang gamitin ng sampung bata na naglaro sa katanghaliang-tapat! Salamat talaga!
Sinimulan kong punasan ang sarili ko, kaso parang hindi naman naa-absorb ng panyo ang pawis ko dahil basang-basa na talaga iyon. Puwede na yatang pigain!
"O, ito na lang gamitin mo." May inabot ulit si Lianne na panyo, kung saan nanggaling ay hindi ko alam.
Tsk! Nakaramdam din naman siya ay mayroon naman pala siyang panyo pero iyong sa akin pa talaga ang ginamit niya kanina. Ito talagang babaeng 'to... minsan hindi ko alam kung nang-aasar talaga o may hidden desire din sa akin, eh.
"Ate Lianne, ikaw na kaya ang magpunas ng pawis ni Kuya Mark," udyok ni Ella sa kanya.
Sa lahat ng sinabi niya ngayong kasama namin siya ay iyon pa lang ang nagustuhan ko. Pero siyempre, hindi ko iyon ipapahalata.
"H'wag na..." tanggi ko. "Kaya ko na 'to. Baka tsansingan lang ako n'yan."
Hah! Akala niya makakatsansing din siya sa akin? Hindi porket prinsesa siya at alipin niya lang ako, magpapatsansing na ako sa kanya dito sa park... sa bahay na lang!
Inumpisahan ko ulit punasan ang mukha ko habang inaamuy-amoy pa ang panyo niya. Ang bango. Nakakapanghinayang ipamunas lang sa pawis ko pero mas nakakapanghinayang kung hindi iyon dadampi sa balat ko.
Ang bango talaga. Amoy Lianne na may halong Baby Bench na ice mint. Simula yata noong elementary ay iyon na ang gamit niyang pabango. Hindi pa rin nagbabago hanggang ngayon.
"Ate Lianne! Ate Lianne!"
Napalingon ako sa kay Ella na akala mo ay naipit dahil sa pagtili. Mukahng kinikilig si Ella habang nakakapit sa isang braso ni Lianne at parang kiti-kiti sa likot. May tinitignan sila sa malayo kaya tinignan ko rin ang direksyon na iyon.
Isang lalaki ang nakita ko. Matangkad, maganda ang built ng katawan, hindi kaputian pero mukhang... hmm... mukhang mas guwapo pa rin ako. Kaya dapat ako lang ang tinititigan ni Lianne!
"Babe, tara na. Umuwi na tayo," agaw ko sa atensyon niya. "Nagugutom ako."
"Teka lang, Kuya Mark. May tinitignan pa kaming papable slash sizzling hot guy!" sabi ni Ella na para na namang kiniliti sa kung saang parte ng katawan niya.
Aba't! Itong batang 'to... nakakita lang ng pogi, nagkakaganito na. Para namang hindi niya pa ako nakita! Mas pogi naman ako sa sinasabi niyang 'papable-slash-sizzling-hot' guy.
"Tara na, Babe." Hinila ko na si Lianne sa kamay niya.
"Wait lang." Inalis niya ang kamay ko at mas lalo pang sinipat ang lalaki. "Parang si ano yata 'yon, eh..."
Asar lang! Sino ba 'yon? At mukhang kilala niya pa yata.
"Ejhay!" tawag na lang bigla ni Lianne sa lalaki.
Ejhay? Who is he? Isa sa mga naging boyfriend ni Lianne o nabasted?
Lumingon naman sa gawi namin ang lalaki at parang hinahanap pa kung sino ang tumawag sa kanya. Nag-wave si Lianne at ngumiti ang lalaki nang makita siya. Walang anu-ano'y lumapit siya sa amin.
"Kilala mo siya, Ate Lianne?" halatang excited at kinikilig na tanong ni Ella.
"Yeah," nakangiting sagot ni Lianne. "We just met at Boracay weeks ago."
Sa Boracay? Siya iyong kasama ni Lianne sa isang cafè noong akala namin kung saan siya nagpunta? Noong nagalit ako sa kanya sa unang pagkakataon dahil sa nagselos ako? Oo, nagselos ako noon! Masyado niya kasi akong pinag-alala para lang makita siya na may kasamang ibang lalaki at mukhang tuwang-tuwa pa siya!
Nakalapit na sa amin ang lalaki na may pangalang Ejhay. Ngiting ngiti siya na nagpalabas dimples niya sa magkabilang pisngi na mas lalong ikinairit ng batang nasa tabi ni Lianne.
"We see each other again," bati nito kay Lianne.
"Yeah." She smiled sweetly. "'Nice seeing you here."
Ugh! Bakit ganyan siya makangiti sa lalaking 'yan?! Bakit sa akin hindi siya ganyan?! Exemption ba ako para sa ngiti niyang iyon?! At si Ella naman, halos magningning na ang mag mata. Lintek na bata! Kapag ako nagkaroon ng kapatid na ganyan baka ipa-enroll ko sa all-girls school at hindi palalapitan sa kahit na sinong lalaki maliban sa mga kapamilya namin!
Nagkamustahan sila at ipinakilala ni Lianne si Ella kay Ejhay. Close naman agad ang dalawa. Habang ako nakamata lang sa kanila at inis na inis. And I felt the need to get her attention dahil mukhang hindi na naman niya ako naaalala.
"Babe, umuwi na tayo. Gutom na talaga ako." Hinawakan ko ulit ang kamay niya at pinisil pa iyon.
Tumingin silang tatlo sa akin pero hindi ko pinansin ang dalawang asungot.
"Let's go home."
"Mark... look, I saw a friend, okay? Just give us some minutes or mauna ka nang umuwi."
Wow! Salamat sa choices!
"Fine... I'll go ahead," pikon ko nang sabi sabay talikod sa kanila at lakad palayo.
Would I always end up like this? Kapag gusto ko siyang makasama, palaging may ibang tao ang susulpot at aagawin ang oras at tension niya sa akin
Badtrip! Mukha akong tanga roon na nasa tabi lang nila na parang display! Kaya mas mabuti pang umuwi na lang at kumain dahil gutom na talaga ako!
∞∞∞
Chapter Thirty-Five
Lianne's POV
Pinanggigilan ko talaga iyong bola kanina dahil naiinis ako kay Mark. Hindi ko alam kung seryoso ba siya o pinagti-trip-an pa rin ako. Pati damdamin ko naguguluhan na rin dahil sa kanya. Paano na lang kung napaniwala niya ako? Tapos hindi naman pala siya seryoso, edi sakit lang sa ulo iyon.
At sakit sa puso...
Naiinis rin ako sa paglalaro niya kanina. Alam ko namang marunong din siya maglaro ng volleyball pero hindi niya lang talaga sineseryoso. Parang minamaliit niya ang kakayahan ko.
Dahil naiinis na ako sa paglalaro niya, umayaw na lang ako. Nakakawalang gana siyang kalaro. Mas magaling pa yata si Ella sa kanya.
Nakatingin ako kay Mark habang nagpupunas siya ng pawis niya gamit ang panyo ko na ayaw ko sanang mabasa ng pawis kanina. Hiniram ko pa nga ang panyo niya. Sobrang basa na iyon sa pawis ko nang ibalik ko sa kanya at hindi na magamit para ipamunas din sa pawis niya. Naawa naman ako na baka matuyuan siya ng pawis kaya ibinigay ko na lang ang panyo ko. Ang resulta, parang nagpalit lang kami ng panyo.
Maya-maya ay naramdaman kong may sumiko sa tagiliran ko. Si Ella.
"Ate Lianne! Ate Lianne!" She tugged my arms habang nakatingin siya sa malayo, halatang kinikilig. Nang tingnan ko ang tinitingnan niya, aba... isang lalaki na may guwapo at may magandang katawan pala ang tinititigan niya.
Marunong tumingin ng pogi ang batang ito. Alam niya ang type ko. Siguro guwapo rin 'yong Cedric na iniiyakan niya noong nakaraan.
Pero teka! Parang kilala ko yata ang lalaking 'yon, ah?
"Babe, tara na. Umuwi na tayo," agaw ni Mark sa atensyon ko. "Nagugutom ako."
Nakalimutan kong kasama ko nga pala siya. Hindi ko rin alam kung bakit kapag kasama ko siya ay madaling nababaling ang atensyon ko sa iba. It's not that I don't want to be with him pero... nalilimot ko talaga siya, eh.
"Teka lang, Kuya Mark. May tinitignan pa kaming papable slash sizzling hot guy!" sabi ni Ella na para na namang kiniliti sa kung saang parte ng katawan niya.
Kapatid ko nga yata talaga itong batang 'to.
"Tara na, Babe." Hinila pa ni Mark ang kamay ko.
"Wait lang." Inalis ko ang kamay niya at mas lalo pang sinipat ang lalaki. "Parang si ano yata 'yon, eh..."
Tinitigan ko pang mabuti ang lalaki. Parang siya 'yong... 'yong lalaking nasa tapat ng bahay namin. Pero...
Pinakatitigan ko pa siyang mabuti at nanlaki ang mga mata ko nang makilala ko na talaga siya.
Si Ejhay! Halos maisigaw ko ang pangalan niya. Remember? That guy I met in Boracay weeks ago? Oh, my... destiny yata kami!
Kahit ako ay natawa sa pinag-iisip ko. Kailan pa ako naniwala sa destiny na 'yan?
Dahil sa excitement sa pagkakita ko sa kanya ay hindi ko napigilang tawagin siya. "Ejhay!"
Tumingin naman siya sa gawi namin. Kumaway ako para makita niya agad ang kagandahan ko. Ngumiti siya nang makita ako.
Parang kinilig pa ako nang makita ko ang mga dimples niya at mahihimatay na yata ako nang makitang papalapit na siya sa amin.
"Kilala mo siya, Ate Lianne?" halatang excited at kinikilig na tanong ni Ella, hindi pa rin inaalis ang tingin kay Ejhay.
"Yeah," nakangiting sagot ko. "We just met at Boracay weeks ago."
Tandang-tanda ko pa ang araw na unang beses kong nakitang galit sa akin si Mark pero siyempre, hindi ko rin makakalimutan na sinira niya ang pagmemerienda namin ni Ejhay.
Nasa harap na namin si Ejhay at halos mapunit na ang mga labi ko at nangangawit na ang panga ko sa sobrang pagkakangiti. Pero hindi ko talaga mapigilang ngumiti dahil sa kilig.
"We see each other again," bati niya sa akin.
"Yeah." I smiled more sweetly. "'Nice seeing you here."
Ahh! I'm going to faint in any minute because of his smile. This dimpled guy!
Nagkamustahan kami at ipinakilala ko si Ella sa kanya na na-mesmerized rin sa kagwapuhan niya. Kung magkaharap lang kami ngayon ng batang ito ay baka makita ko ang sarili ko sa kanya, like a reflection in the mirror.
Seriously, magkapatid ba kami?
Naramdaman ko ulit ang paghawak ni Mark sa kamay ko at ang pagpisil niya roon. "Babe, umuwi na tayo. Gutom na talaga ako."
Napatingin kaming tatlo sa kanya.
"Let's go home," aya niya pa sa akin.
"Mark... look, I saw sa friend, okay? Just give us some minutes or mauna ka nang umuwi."
"Fine... I'll go ahead," sabi niya sabay talikod sa amin at lakad palayo.
Ano'ng nangyari doon? Bakit parang galit?
"Hala, Ate Lianne!" Ella snapped. "Nagalit yata si Kuya Mark."
Grabe... wala naman akong ginawang kasalanan, ah? Pinauna na nga siyang umuwi para hindi siya gutumin, eh.
Napatingin ako kay Ejhay. Nakakahiya sa kanya. Hindi pa nga ako nakabawi sa last time na pagkikita namin, eh. Tapos heto na naman si Mark, gumagawa na naman ng eksena.
"Ate Lianne, sundan mo na kaya si Kuya Mark," udyok pa niya.
Nabaling ang tingin ko sa kanya. If I know... gusto niya lang masolo si Ejhay. Haha! Itong batang 'to, ang harot! Ang sarap kurutin sa singit hanggang sa mamilipit sa sakit. Kung hindi ko lang siya gustong maging kapatid, nunca na ipaubaya ko sa kanya si Ejhay.
"Oo na..." parang napipilitan kong sabi. "Susundan ko na." At tumingin ako kay Ejhay.
Tumango lang siya at ngumiti. Nagdalawang isip pa tuloy ako kung susundan ko pa si Mark o tititign ko na lang siya. Ang guwapo kasi talaga!
Pero sa huli, sinundan ko pa rin ang batang tampuhin na si Mark. Bakit ba kasi ngayon pa siya nag-iinarte ng ganito? 'Di ba, ako dapat ang hindi pumapansin sa kanya ngayon dahil naiinis ako? Bakit ako itong sumusunod sa kanya ngayon?
Bumabaliktad din talaga ang mundo kung minsan.
"Hoy!" I shouted after him. "Hintayin mo nga ako!" Ang bilis niya kasing maglakad at hindi ko siya maaabutan kung hindi ako tatakbo.
"Doon ka na lang sa Ejhay mo," gating sigaw niya. "Kaya ko namang umuwi mag-isa at kumain!" Hindi bumagal ang paglalakad niya at hindi rin siya lumingon man lang.
Ano iyong naamoy ko? Jellyfish? As in, he's jealous of Ejhay?
Ugh! Malamang hindi, 'no! Niloloko ko lang ang sarili ko kung iisipin kong nagseselos siya. Asa namang marunong magselos ang bakulaw.
Sinundan ko pa rin siya and when I finally reached where the giant is, humarang agad ako sa daraanan niya. Makahakbang, wagas! Hiningal ako, ah?
"Hoy, ano ba?!" Hinawakan ko siya sa magkabilang braso nang tangkain niyang iwasan lang ako.
"What?" tanong niya na halata ang pagkairita sa mukha. "Nagugutom na ako kaya puwede bang umalis ka sa daraanan ko nang makauwi na ako at makakain."
Aba?! 'Di ba, siya ang alipin ko ngayon? Kaya dapat ako ang nag-uutos at siya ang susunod sa akin!
Binitawan ko siya at namaywang sa harap niya. "Hoy, Alipin!" Pinandilatan ko pa siya. "Amo mo ako ngayon dahil natalo ka kanina kaya kakain ka lang kapag sinabi ko! Naiintindihan mo?"
O sige, ako na ang maldita. Eh, kasi naman... nag-iinarte pa. Ano ba'ng problema niya maliban sa tiyan niyang gutom at nag-iinarte siya ngayon?
"Tara, ayain natin silang kumain," aya ko sa kanya at hinila na siya sa braso.
Hindi naman ako ganoon kasama para palipasan siya ng gutom. Nakakakunsensya ring gutumin ang isang alipin. Huwag lang niya akong artehan dahil nakakairita. At isa pa, gutom na rin ako.
Hindi na siya pumalag. Siguro dahil nga papakainin ko na rin naman siya. Gutom na nga yata talaga siya dahil hindi siya mag-aalboroto ng ganoon kung hindi pa.
Binalikan namin si Ella at si Ejhay. Mukhang close na close na sila agad. Hindi pala 'parang,' close na talaga sila! As in close na close dahil nakakapit na si Ella sa braso ni Ejhay.
Inunahan pa ako nitong batang 'to.
"Ate Lianne! Bati na kayo ni Kuya Mark?" tanong ni Ella nang makabalik kami.
Ang hyper talaga niya. Palagi na lang nakasigaw na para bang nasa kabilang ibayo ang kausap niya.
"Ah... oo," sagot ko kahit hindi pa naman talaga, na may kasama pang pilit na ngiti. "Tara kain muna tayo," aya ko pa sa kanila.
"Sure," sang-ayon naman kaagad ni Ejhay.
Naghanap kami ng tindahan na malapit para doon muna manatili habang kumakain at nagkukuwentuhan.
"Ano'ng gusto mong kainin?" tanong ni Mark. Good job, Alipin.
"Ahm... ito na lang," sabi ko sa bay turo sa Cream-o.
Nagturo na rin si Ella at si Ejhay ang bumili ng pagkain niya. Close na close na talaga sila. Kung wala lang si Mark ngayon ay baka kami ang magkausap ngayon ni Ejhay.
Ugh! Bakit kasi ang epal ni Mark? Naunahan na ako ni Ella, o... natawa ako sa isip. Una-unahan lang? Parang agawan-base na laro, ganoon? Pero...
Haysss... nakakapanghinayang talaga!
"Ahm... taga rito ka rin pala sa villa namin, Ejhay?" hindi ko na mapigilang itanong.
I need to make small conversation with him, at least. Sayang ang pagkakataon!
"Yup!" sagot niya. "Actually, kalilipat lang namin ng Mom and Sister ko."
Oh... napatangu-tango ako. "Saan kayo banda?" nang madalaw kita ng madalas, ngali-ngali kong idagdag pero nakakahiya naman kung sasabihin ko iyon. Puwede namang siya ang papuntahin ko sa bahay.
Okay... what's the difference? wika ng kontra-bidang parte ng utak ko.
Tahimik lang si Mark at Ella habang kumakain and they defined the term 'gutom.' Kung makakain, parang walang pakealam sa paligid. Pero kapansin-pansin ang nakabusangot pa ring mukha ni Mark. Hindi ko alam kung dahil iyon sa gutom o dahil hindi masarap ang kinakain niya. O baka naman pareho?
"Sa block 2, lot 144 kami," sagot ulit ni Ejhay.
Block 2, lot 144? As in katapat ng bahay namin?!
Oh, yeah, sure... nakita mo nga siyang bumaba sa van na nasa tapat ng bahay niyo noong isang araw, 'di ba? Nagulat ka pa!
"Oh..." I said acting like surprised. "Magkatapat lang pala ang bahay natin." Then I smiled.
Naubo naman bigla si Mark kaya iniabot ko sa kanya ang inumin niya at ibinalik ang atensyon kay Ejhay my loves.
"Really?" nakangiti niya ring sabi. "Ngayon lang kasi ako lumabas ng bahay dahil busy kami sa pag-aayos noong mga nakaraang araw," paliwanag niya pa.
"I see..." Tumangu-tango pa ako.
"Ate Lianne!"
Ay, ang ganda ko! Muntik na akong mapatalon dahil sa tili ni Ella. Ano ba namang bata ito? Magkakaroon yata ako ng sakit sa puso dahil sa pagkagulat, eh!
"Ano 'yon, baby?" tanong ko sa kanya.
Hindi niya ako sinagot. May tinitingnan na naman siya sa malayo at hula ko, lalaki na naman iyon. Ganyang-ganyan ang hitsura niya kanina nang makita niya si Ejhay, eh.
Sinundan ko ang tingin niya at tama nga ako. Lalaki na naman! Palapit sa direksyon namin 'yong lalaki. Cute rin siya, parang si Ella, pero parang hindi marunong ngumiti. He has this straight face.
"Ate Lianne..." tawag ulit sa akin ni Ella pero this time, mahina na ang boses niya. She looks worried.
"Why?" kunot-noo kong tanong.
Parang nagtatago na siya sa likod ko. But, hello! As if namang hindi pa siya nakita ng lalaking iyon, eh, papunta nga sa direksyon namin. At isa pa, as if naman ding maitago ko siya sa sexy kong katawan!
"Si Cedric 'yan," pabulong na naman niyang sagot. "Baka sungitan na naman ako."
So ito pala ang crush niyang iniyakan niya noong nakaraan dahil sinungitan siya. Hmm... sinipat ko mula ulo hanggang paa ang Cedric na sinasabi niya. At kahit pa sabihin kong guwapo nga siya at malakas ang dating, wala pa rin siyang karapatang sungitan ang cute na cute na si Ella.
"Hoy, Ella!" sindak agad ni Cedric nang makalapit sa amin.
Gangster ba ang isang ito at ang siga kung makatawag?
Hindi sumagot si Ella. Nakakapit lang siya sa isang braso ko na parang nagtatago pa rin. Nakakatawa. Hindi ko alam kung natatakot ba talaga siya rito o nahihiya.
"Hinahanap ka na ng Mommy mo," pasindak pa ring sabini Cedric, still in his straight face.
Ang sarap lang kurutin ng magkabilang pisngi niya para mag-form ang smile sa mukha niya. Hindi ba talaga siya marunong ngumiti? May bayad ba ang ngiti niya?
"O-okay..." iyon lang ang isinagot ni Ella at mabilis na naglakad na siya paalis. Ni hindi na niya nakuhang magpaalam sa amin.
Siguro nga, takot talaga siya sa crush niya.
"Hoy, Ella!" sigaw na naman ng lalaki nang lagpasan lang din siya ni Ella. "Ikaw na nga itong sinundo, ikaw pa 'tong nang-iiwan?!"
Huminto naman si Ella sa paglalakad at humarap ulit sa amin. "E-eh... malay ko bang sinusundo mo pala ako. Akala ko, gusto mo lang sabihin na hinahanap ako ni Mommy," nakakagat labing sabi niya rito.
Ang cute niya talaga! Bakit mukhang hindi iyon nakikita ng Cedric na ito? Pero kung titingnan silang dalawa ay bagay naman sila. Isang bubbly at isang serious type. Siguradong sabog kapag nagsama talaga.
Naglakad na rin si Cedric habang si Ella naman ay hinintay ito na maabutan siya at sabay na silang naglakad palayo.
"Kung sinu-sino na naman ang kasama mo," narinig ko pang sabi ni Cedric.
"Friends ko naman sila," sagot naman ni Ella na nakita ko pang nag-pout in her side view dahil tumingin siya kay Cedric.
Naiwan na kaming tatlo. Ano naman kaya ang gagawin ko kasama ang dalawang papable at sizzling hot guys na ito? Correction pala... si Ejhay lang ang papable at sizzling hot guy. At si Mark... isa lang siyang alipin ko.
"Puwede ba kayong mag-lunch sa bahay ngayon?"
"Tara na. Umuwi na tayo, Babe."
Magkapanabayan nilang sabi. Nagkatinginan silang dalawa habang nagpalipat-lipat naman ang tingin ko sa kanila. Hindi ko alam kung sino sa kanila ang una kong sasagutin at hindi ko rin alam kung kanino ako magpapaunlak.
Ang crush ko o ang boyfriend ko?
>>> Next Chapter >>>